px

เรื่อง : Chronicles of Primordial Wars
ตอนที่ 48 : ไม่เป็นเจ้าก็ข้าที่ตาย


ฉาวซวนรู้สึกว่ามันจะเข้ามาใกล้และใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ บางทีมันอาจจะเข้าใจได้ว่าความสามารถในการสะกดรอยตามของมันไม่ได้ทำงานในสภาพแวดล้อมนี้,และปิดกั้นมันอย่างมาก ดังนั้นมันจึงหยุดลงมืออย่างสะเปะสะปะและตัดสินใจที่จะลงมือฆ่า อย่าลืม ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีที่จะจนมุมเช่นนั้น

หนามพายุทมิฬใช้ความแข็งแรงของมันทั้งหมดเพื่อไล่ตามหลังพวกเขา ด้วยสายตาของมันที่จ้องไปที่แผ่นหลังของพวกเขา จ้องมองตลอดเวลา ทุกย่างก้าวของมันที่เดินผ่านหิมะหนา กระแทกลงบนพื้นน้ำแข็งและส่งเสียงดัง

ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เหมารู้สึกเย็นไปถึงขั้วหัวใจ และเกือบจะสะดุดหินที่กลวงเปล่า

แม้ว่าฉาวซวนและเหมาทั้งสองจะเร่งความเร็วขึ้น และสภาพแวดล้อมที่น่ารำคาญชะลอตัวลงมาก แต่จำให้แม่น มันเป็น“พายุทมิฬ” พร้อมกับฉายา“นักฆ่าแห่งภูเขา” ที่ความเร็วสูงสุดของมัน เป็นไปไม่ได้สำหรับฉาวซวนและเหมาที่จะเอาชนะมัน

ฉาวซวนรู้สึกเย็นยะเยือกวิ่งลงจากกระดูกสันหลังของเขา ผมของเขาลุกตั้งชันเพราะสายลมหนาว และความรู้สึกที่หนาวยะเยือก และมันก็เหมือนกับว่าร่างกายของเขาถูกแช่อยู่ในน้ำเย็น

"แยกกัน!" ฉาวซวนตะโกนบอก.

ฉาวซวนและเหมาแยกจากกันเพื่อหลบเลี่ยงเจ้าร่างยักษ์

ไม่มีฉาวซวนเป็นคนนำ เหมาอาจจะไม่สามารถมีชีวิตรอดภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ต้องเผชิญกับความมืดในเวลากลางคืนและหิมะ เขาแทบจะไม่เห็นเจ้าร่างยักษ์ เขาไม่มีความเชื่อมั่นว่าเขายังคงสามารถมีชีวิตอยู่หากหนามพายุทมิฬหวดอุ้งเท้าไปทางเขา

แต่ ดูเหมือนว่าหนามพายุทมิฬจะรู้สึกว่าฉาวซวนเป็นตัวน่ารำคาญที่สุดหนึ่งในสองคน ดังนั้นหลังจากที่มันล้มเหลวที่จะจับพวกเขาทั้งสอง มันก็หันหัวของมันพุ่งตรงไปที่ฉาวซวน เตะออกไปด้วยขาหลังของมัน ซึ่งสร้างลมกระโชกแรงและหิมะพัดตรงไปที่เหมา หนามพายุทมิฬเบนเป้าหมายพุ่งตรงไปที่ฉาวซวน

มันรู้ว่าตราบใดที่ฉาวซวนถูกกำจัด มนุษย์ตัวเล็กอีกคนก็จะเป็นเรื่องง่าย

ฉาวซวนกระโดดข้ามหิมะหนาได้อย่างรวดเร็วและเขารีบดึงหอกสั้นออกจากด้านหลังของเขา และก่อนที่เขาจะลงขาแตะพื้น เขาหันลำตัวรีบเขี้ยงหอกสั้นโดยใช้แรงเหวี่ยงกลับช่วยหนุนนำ เล็งไปที่ดวงตาหนามพายุทมิฬ

หอกสั้นพุ่งตรงไปที่ดวงตาหนามพายุทมิฬเหมือนกระสุน แม้ว่ามันพลาดที่จะหลบหอก แต่สัตว์ร้ายสามารถตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว มันเอี้ยวศีรษะไปด้านข้างเล็กน้อยและปิดตาของมัน มีเปลือกตาที่หนาครอบคลุมดวงตาของมัน

หอกสั้นไม่ได้เจาะเข้าไปในดวงตา แต่ติดอยู่เพียงมุมตาของมัน ด้วยเปลือกตาที่หนาช่วยป้องกันดวงตา หอกแทงเข้าไปไม่ลึก แต่หัวหอกหินแหลมคมยังคงเจาะทะลุเล็กน้อยผ่านเปลือกตาของมัน ดวงตาได้รับบาดเจ็บและมีเลือดไหลออกมา

ด้วยตาที่ได้รับบาดเจ็บ หนามพายุทมิฬโกรธเช่นเดียวกับตกใจ มันไม่คาดคิดว่ามนุษย์ตัวจ้อยนี้สามารถที่จะทำร้ายมันได้อย่างรวดเร็ว!

ฉาวซวนไม่สามารถมองเห็นเลือดที่ดวงตาของมัน สำหรับตอนนี้ทุกอย่างที่เขาเห็นก็คือโครงกระดูกยักษ์ ก่อนหน้านี้ เขาเขวี้ยงหอกเล็งไปที่เบ้าลูกตาในกะโหลกศีรษะหนามพายุทมิฬ แต่เห็นได้ชัดว่า มันล้มเหลวไม่สามารถทะลุผ่านได้

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถมองเห็นสายตาของหนามพายุทมิฬ, ฉาวซวนยังคงรู้สึกถึงประกายแสงจ้ารุนแรงมากขึ้นจากดวงตาของมัน

เพื่อแบ่งปันแรงกดดันของฉาวซวนให้หมดไป เหมาประเมินตำแหน่งของหนามพายุทมิฬตามที่มาของเสียงและเขี้ยงหอกไปในทิศทางนั้น มันเป็นความอัปยศที่เกล็ดหนาและหนามบนหลังของมันเป็นรูปแบบที่คล้ายเกราะป้องกันที่น่ากลัว ซึ่งไม่สามารถแตกหักได้อย่างง่ายดายโดยหอกหิน

มันมีเพียงไม่กี่จุดที่ค่อนข้างเปราะบางบนหัวของมัน และในส่วนของหางของมัน จุดที่เมยเคยฟันครั้งก่อนอยู่บนหางของมันที่ไม่มีชั้นหนามหนา ดังนั้นเกล็ดเพียงชั้นเดียว แน่นอนว่าไม่สามารถทนต่อแรงปะทะอย่างเต็มที่ของนักรบ

หนามพายุทมิฬละเว้นเหมาและมุ่งเน้นไปที่ฉาวซวน หางของมันโบกสะบัด และกระแทกลงพื้นดินด้วยความโกรธ ซึ่งสร้างเสียงดังกึกก้อง เสียงฟังเหมือนปะทะลงบนพื้นซีเมนต์ และข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเกล็ดหิมะและเศษหินที่ถูกทุบกระจายไปทั่วทุกที่

หลังจากที่หลีกเลี่ยงจากกรงเล็บ, ฉาวซวนดึงเขี้ยวกระบี่ออกมาจากหลังของเขา เพื่อป้องกันตัวเองจากการฟาดกรงเล็บที่แหลมคมจากทางด้านข้างของเขา

ครืดดดด ...

เสียงของกรงเล็บที่แหลมคมและรอยขีดข่วนบนเขี้ยวกระบี่

กรงเล็บที่คมชัดซึ่งสามารถบดขยี้หินในถ้ำได้อย่างง่ายดาย ตอนนี้ทิ้งเพียงร่องรอยตื้นๆบางอย่างไว้บนเขี้ยวกระบี่

กระบี่ไม่ได้รับความเสียหายมาก แต่ฉาวซวนรู้สึกปวดแขนของเขา ราวกับว่ามันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ไม่มีเวลาสำหรับฉาวซวนที่จะตรวจดูอาการบาดเจ็บที่แขนของเขา ด้วยแรงระเบิดจากกล้ามเนื้อน่องของเขา เขารีบออกจากจุดที่เขาอยู่เพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้ระยะประชิดกับหนามพายุทมิฬ แต่หนามพายุทมิฬไม่ได้ถูกตั้งฉายาว่านักฆ่าแห่งป่าไว้เฉยๆ มันเหวี่ยงหางของมันไปที่ฉาวซวนในเวลาเดียวกันเขาต้องการที่จะหลบ ราวกับว่ามันคาดการ์ณเอาไว้แล้วปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นของฉาวซวน

มีเพียงลงสู่พื้นดิน, ฉาวซวนไม่สามารถที่จะหลบเลี่ยงในเวลานี้และทุกอย่างที่เขาทำได้ก็คือจับเขี้ยวกระบี้ของเขาแน่นและวางไว้ที่หน้าอกของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกฟาดด้วยหนามบนหางของหนามพายุทมิฬ

ปัง!

ฉาวซวนปลิวออกไปด้วยแรงปะทะที่รุนแรง และเขาทำได้แค่เพียงย้อนกลับไปให้ไกลหลังจากที่เขาลงสู่พื้นดิน เลือดตรงหน้าอกของเขาปั่นป่วนจากแรงปะทะเมื่อสักครู่นี้ หากหนามพายุทมิฬไม่อ่อนแอจากสภาพแวดล้อม และถ้าการเคลื่อนไหวของมันไม่ได้ถูกจำกัดอย่างมาก ฉาวซวนอาจถูกฟาดจนร่างแหลกเหลวแล้ว

นับตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในโลกนี้ มันเป็นครั้งแรกที่ฉาวซวนตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายเช่นนี้

เขาได้เตรียมใจอยู่แล้วสำหรับการล่าสัตว์ที่เป็นอันตราย แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะพบกับสัตว์ดุร้ายขนาดยักษ์ในการปฏิบัติภารกิจล่าสัตว์ครั้งแรกของเขา

ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแรงทางกายภาพหรือความเร็ว ฉาวซวนและเหมารวมกันก็ยังไม่สามารถเอาชนะพลังของหนามพายุทมิฬ

มันเป็นเรื่องของความอยู่รอด ไม่เป็นเจ้าก็ข้าที่ตาย

หอกสั้นที่เขายังคงมีอยู่ ถูกเขวี้ยงออกไป แต่เดิม ฉาวซวนนำหอกสั้นสามเล่มมากับเขา แต่พวกมันทั้งสองถูกนำมาใช้ระหว่างการหลบหนี ตอนนี้ฉาวซวนมีเพียงเขี้ยวกระบี่ของชายชราเค่อที่ให้แก่เขา และหัวหอกสามหัวอยู่ในกระเป๋าหนังสัตว์ของเขา

เหมาไม่เคยหยุดสร้างความเดือดร้อนให้กับหนามพายุทมิฬ แต่ด้วยพลังที่มีอยู่อย่างจำกัดของเขา เขาไม่ได้รับความสนใจอย่างจริงจังจากหนามพายุทมิฬ เมื่อเขาออกจากถ้ำร่วมกับฉาวซวน เขานำหอกสั้นเจ็ดเล่ม ทั้งห้าเล่มถูกเขี้ยงออกไปแล้ว และอันที่หกเกือบแทงถูกตาหนามพายุทมิฬ!

ในเวลานั้น ในที่สุด หนามพายุทมิฬก็มองไปทางทิศของเหมา

เดี๋ยวนี้!

นี้อาจจะเป็นโอกาสเดียวที่พวกเขาจะได้รับ!

ในเวลานั้น ฉาวซวนได้แผ่เจตนาฆ่าที่รุนแรงจากดวงตาของเขา รีดเค้นพลังสัญลักษณ์ของเขาทั้งหมด เพิ่มพลังของเขาไปยังจุดสูงสุด ฉาวซวนกระโจนออกไปด้วยเท้าของเขาอย่างแรง

แต่เขาไม่ได้วิ่งออกไปในเส้นทางตรงๆ กลับกัน เขาใช้หอกที่ติดอยู่บนพื้นดินปรับเปลี่ยนเส้นทางของเขา

เมื่อหนามพายุทมิฬได้ยินเสียงและหันหัวของมันไปทิศทางของฉาวซวน มันโจมตีออกไปด้วยกรงเล็บตรงไปที่เขา แต่ก็ไม่คาดคิดว่าฉาวซวนจะเปลี่ยนแปลงทิศทางการโจมตีของเขากลางอากาศ ก่อนที่มันจะกลับมารู้สึกตน ฉาวซวนก็ได้หลบหนีกรงเล็บอันแหลมคมของมันแล้ว

บางทีฉาวซวนไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนนักรบระดับกลางอย่างเมย แต่ด้วยความช่วยเหลือของเขี้ยวกระบี่และใช้พลังทั้งหมดของเขา เขาสามารถเจาะทะลุจุดที่เปราะบางที่สุดบนหัวของหนามพายุทมิฬ !

เขี้ยวกระบี่ทะลุหัวของมัน และพุ่งตรงเข้าไปในกะโหลกศีรษะ

แม้เขาจะเลือกจุดที่เปราะบางที่สุด แม้ว่าฉาวซวนใช้ความแข็งแรงทั้งหมดของเขา เขี้ยวกระบี่ก็ไม่ได้เจาะเข้าไปในกะโหลกของมันอย่างเต็มที่ และสองในสามของกระบี่ยังคงสามารถมองเห็นได้ ถ้ามันเป็นเมยที่แทงกระบี่ แน่นอนว่ากระบี่จะถูกฝังอยู่ภายใน และบางทีหนามพายุทมิฬอาจจะตายลงในพริบตาแต่ มันเป็นฉาวซวน ผู้ซึ่งเพิ่งตื่นขึ้นมาจากพลังสัญลักษณ์ได้ประมาณหนึ่งเดือน

ดังนั้น แม้การโจมตีดังกล่าวจะทำให้หนามพายุทมิฬได้รับบาดเจ็บ มันก็ไม่สามารถที่จะเพิกเฉยได้

ฉาวซวนต้องการที่จะกดมันให้ลึกลงไปอีก และให้มันบาดเจ็บมากยิ่งขึ้น แต่หนามพายุทมิฬได้ฟาดกรงเล็บของมันออกมาอย่างแรง ฉาวซวนไม่สามารถที่จะดึงเขี้ยวกระบี่ สำหรับกระบี่ที่ถูกฝังแน่นในกะโหลกศีรษะ ไม่มีเวลาสำหรับการเคลื่อนไหวอีกครั้ง แต่เขาจำเป็นที่จะต้องหลบให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

และแม้ว่าฉาวซวนจะได้รอยแผลขีดข่วนบนหลังของเขา โชคดีที่เขาหลบออกไปในเวลาที่เหมาะสม และแผลก็ไม่ลึกมากไม่ถึงตาย ถ้าเขาลังเลอยู่เพียงชั่วครู่ เขาอาจจะถึงคราวเคราะห์

เสียงแผดคำรามดังกึกก้อง และเกล็ดหิมะทั้งหมดก็สั่นสะเทือนเพราะเสียงคำราม

หนามพายุทมิฬเริ่มที่จะแผดเสียงคำราม เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสบนหัวของมัน มันตั้งใจที่จะดึงกระบี่ออกด้วยกรงเล็บของมัน แต่น่าเสียดายที่กระบี่ถูกแทงในจุดที่ละเอียดอ่อนมาก และแม้กระทั่งการสัมผัสเพียงเล็กน้อยจะทำให้เกิดความเจ็บปวดสุดที่จะทานทน กรงเล็บของมันไร้ประโยชน์ และเป็นไปไม่ได้ที่มันจะดึงกระบี่ออกได้อย่างรวดเร็ว กลับกัน ทุกการเคลื่อนไหวทำให้มันต้องทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดสุดขีด ซึ่งเกือบทำให้มันสิ้นสติ

รีวิวผู้อ่าน