ตอนที่ 8 – บทแนะนำ (6) 1
แซ่ก!
ทันใดนั้นหุ่นไล่กาสัมฤทธิ์ก็เคลื่อนตัวไปขวางทางหน้ายอนอูอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็บิดตัวหลบหลีกมันได้ทัน
จากนั้นหุ่นไล่กาก็เคลื่อนตัวเข้าหากัน เพื่อลดช่องว่างแล้วมุ่งหน้าเข้าหายอนอู
ยอนอูขัดขาหุ่นไล่กาที่เคลื่อนตัวหาเขา จนทำให้รู้สึกเจ็บขาเพราะหุ่นไล่กานั้นแข็งมาก แต่ยอนอูทนต่อความเจ็บปวดนี้ได้ เพราะกล้ามเนื้อที่ได้รับการพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง
และแล้วหุ่นไล่กาอีกตัวก็พุ่งเข้ามาดักทางด้านหน้า
ยอนอูจึงงอแขนแล้วใช้ศอกโจมตีหน้าอกหุ่นไล่กาอย่างแรง และอาศัยจังหวะที่มันล้มลงลอดใต้แขนแล้วพุ่งตัวผ่านไป จากนั้นกับดักหลายอย่างก็เริ่มทำงานพร้อมกัน แต่ไม่มีกับดักไหนที่หยุดยอนอูไว้ได้
[พละกำลังของคุณเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้ม]
[ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้ม]
[ความชำนาญด้านทักษะ ‘ประสาทสัมผัส’ เพิ่มขึ้นเป็น 15.6%]
[ความชำนาญด้านทักษะ ‘ประสาทสัมผัส’ เพิ่มขึ้นเป็น 16.9%]
แต้มคุณสมบัติเพิ่มขึ้น เมื่อเขาทำลายกับดัก
การเคลื่อนไหวของยอนอูนั้นซับซ้อนกว่าเดิม ทำให้ค่าคุณสมบัติและความสามารถของเขาเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน
ด้านประสาทสัมผัส ถ้าเขายิ่งผ่านกับดักได้มากขึ้นเท่าไหร่ ก็จะทำให้แต้มคุณสมบัติมากขึ้นเท่านั้น
เพิ่มแต้มด้านคุณสมบัติ – เพิ่มความชำนาญทักษะ – เพิ่มแต้มคุณสมบัติ… เนื่องจากวังวนเหล่านี้ ยอนอูจึงเติบโตได้อย่างน่าทึ่งภายในพริบตา
‘นี่มันขึ้นเร็วกว่าตอนที่เราทะลวงผ่านด่าน A ซะอีกนะเนี่ย’
ยอนอูยืดอกด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม
ฝีเท้าเขาเริ่มเบาลง และมือทั้งสองเริ่มแข็งแกร่งมากขึ้นยิ่งนัก
ขณะนี้เหลือหุ่นไล่กาประมาณสิบตัวกำลังเผชิญหน้ากับเขา ตอนแรกหนึ่งในนั้นทำเพียงแค่ขวางทางไว้ แต่ตอนนี้กลับเริ่มเผยเขี้ยวที่คมกริบออกมา
ราวกับว่าเป็นมนุษย์ มันเพิ่มกำลังที่ไหล่ แล้วโจมตีด้านข้างยอนอู
ปัง!
ความเจ็บปวดปะทะเข้าหาเขาอย่างจัง คล้ายกับเพิ่งถูกกระแทกใส่กำแพงอย่างรุนแรง มันเป็นความเจ็บเดียวกับที่เคยรู้สึกตอนโดนลูกธนูเหล็กโจมตีครั้งแรก
เขาล้มไปไกลหลายเมตร มันช่างเจ็บปวดจนหายใจไม่ออก และทำได้เพียงขมวดคิ้ว
ในทางกลับกัน หุ่นไล่กาก็ไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย นับจากที่มันโจมตียอนอู
ต่างกับที่เคยเห็นก่อนหน้านี้ ผิวมันเป็นประกายสีแดง ซึ่งดูแล้วน่าจะทำมาจากทองแดง
ไหล่ที่แข็งแกร่งของมัน ให้ความรู้สึกถึงพลังอำนาจที่เหนือกว่า
‘มันกำลังเลียนแบบผู้เล่นอยู่งั้นเหรอ?’
[หุ่นไล่กาทองแดง]
หุ่นไล่กานั้นเลียนแบบทั้งการกระทำ และการเคลื่อนไหวของผู้เล่น นอกจากนี้ยังสามารถโจมตีกลับได้ทันทีอีกด้วย
น้องชายเขาเคยกล่าวถึงมันมาบ้างแล้ว
ตัวบอสที่แท้จริงของด่าน A ไม่ใช่หุ่นไล่กา แต่เป็นหุ่นทองแดงสิบตัวที่อยู่ด้านหลังต่างหาก พวกมันสามารถเลียนแบบการเคลื่อนไหวของผู้เล่น ทั้งยังคอยปั่นประสาทอยู่ตลอดเวลา
ร่างกายมันแข็งแกร่งราวกับปีศาจ ดังนั้นผู้เล่นจึงถูกมันขวางทางอยู่นานพอสมควร
มีสองวิธีที่จะผ่านด่านนี้ไปได้
วิธีแรกคือเผชิญหน้าต่อสู้แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน
ส่วนอีกหนึ่งวิธีคือ
‘ต้องมีอำนาจเหนือพวกมัน’
ยอนอูกำดาบไว้แน่น
หุ่นทองแดงทดสอบสิ่งที่ผู้เล่นได้รับ และพัฒนามาจากด่าน A
หากผู้เล่นสามคนรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ก็จะมีหุ่นไล่กาสามตัวมาขวางทางไว้ และถ้าหากมีผู้เล่นรวมกลุ่มกันถึงห้าคน หุ่นไล่กาก็จะมาขวางทางไว้ห้าตัวเช่นกัน หุ่นไล่กาจะเลียนแบบทุกทักษะของผู้เล่น เพื่อบังคับให้ผู้เล่นเอาชนะตนเองให้ได้
ถ้าทำสำเร็จ พวกเขาก็จะสามารถผ่านด่านบอสไปได้ แต่ถ้าไม่สำเร็จ พวกเขาก็ต้องติดอยู่ที่นี่ตลอดไป
แล้วสุดท้ายถ้ายังจัดการมันไม่ได้อีก ก็จะเหลือหนทางเพียงอย่างเดียวคือ ตาย
แต่ยอนอูได้ก้าวข้ามผ่านขีดจำกัดของตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยการผ่านด่าน A หลายต่อหลายครั้ง
ถึงแม้หุ่นทองแดงจะน่ารำคาญ แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเป็นปัญหาอะไร
แต่สิ่งที่เขากังวลก็คือ แผนการที่จะบุกเข้าห้องบอสให้ผ่านในคราวเดียวต้องล้มสลายลง เพราะตุ๊กตาโง่เง่าตัวเดียว
เขาเปิดใช้พลังเนตรมังกร ทำให้สามารถมองเห็นข้อบกพร่องที่กระจัดกระจายไปทั่วหุ่นทองแดง
ในนาทีที่เขาพยายามจะแทงหุ่นนั้น
“มันทำงานด้วยเซนเซอร์ หาเซนเซอร์แล้วทำลายมันซะ!”
เขาได้ยินเสียงดังมาจากมุมห้อง
ยอนอูรับรู้ได้ถึงการปรากฏตัวของใครบางคนได้จากประสาทสัมผัส แต่เขาไม่สนใจ เพราะไม่ต้องการมีส่วนร่วมอะไรกับใครอยู่แล้ว
ทันใดนั้นหุ่นทองแดงยกมือขึ้น และเล็งไปที่หัวยอนอู
ยอนอูโค้งตัวไปด้านข้างเล็กน้อย จับตรงข้อต่อแล้วบิดมันอย่างแรง
แกร่ก!
ปลายแขนของหุ่นจึงงอผิดรูป
ยอนอูพุ่งตรงไปที่หน้าอกหุ่นไล่กา พร้อมทั้งกำมีดหันกลับ และแทงลงไปที่จุดอ่อนสามครั้ง
ท้ายที่สุดเขากำด้ามดาบแน่น แล้วแทงลงไปที่ท้องของมันอย่างแรงอีกครั้ง
เคล้ง!
หุ่นทองแดงระเบิดออกเป็นเศษเล็กเศษน้อย และกระจายไปทั่วทุกทิศทางเหมือนพลุ
บึ้ม!
ชิ้นส่วนของหุ่นทองแดงฟุ้งกระจาย ราวกับฝุ่น
ยอนอูปัดฝุ่นออกจากไหล่เขา
“กะ…เกิดอะไรขึ้น”
น้ำเสียงคล้ายกับกำลังมึนงงดังมาจากด้านหลัง
* * *
ยอนอูจึงเหลือบตาไปมองที่มาของเสียง
ณ มุมที่แสงไม่อาจส่องถึง มีชายคนหนึ่งยืนซ่อนตัวอยู่ในเงา
เมื่อทั้งสองฝ่ายหันมาสบตากัน ทำให้ชายหนุ่มผู้นั้นสะดุ้งเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็รีบทำสายตาเคร่งขรึมจ้องมองไปหายอนอูอย่างไม่ยอมแพ้
ยอนอูจึงเดินตรงไปหาเขาทันที
ชายหนุ่มกัดฟัน และเหลือบมองไปโดยรอบ เมื่อสังเกตเห็นยอนอูเดินมุ่งเข้ามา เขาจึงหันมาจ้องมองโดยไม่กะพริบ
ขาเขาสั่นเล็กน้อย ซึ่งตรงกันข้ามกับภาพลักษณ์ที่ดูเคร่งขรึมโดยสิ้นเชิง
ถึงแม้ว่าจะรู้สึกกลัว แต่เขาก็ยังคงพยายามทำตัวเข้มแข็ง ขณะที่ยอนอูเดินเข้ามาราวกับจะทำร้าย
แต่นั่นทำให้ยอนอูรู้สึกประทับใจ กับสภาพราวกับลูกหมาตกน้ำ แต่ก็ยังชูหางเผชิญหน้าเสือ
ยอนอูยืนต่อหน้าชายหนุ่ม แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“นายรู้ได้ไง?”
“รู้อะไร?”
ชายหนุ่มย่นจมูก
“เรื่องที่บอกว่าเจ้าหุ่นบ้านั่นทำงานด้วยเซนเซอร์ ฉันถามว่านายรู้ได้ไง?”
“อะไร? ก็มัน…”
ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง
แต่ยอนอูก็ไม่ได้รบเร้าอะไร
และจ้องมองไปอย่างอดทน จนกว่าชายหนุ่มจะตอบคำถามได้
‘เขาคงเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่พยายามโจมตีด่านบอสอยู่นานแล้วสินะ ถ้างั้นคนอื่นละหายไปไหนกันหมด?’
ช่วงระหว่างหกวันที่เขาหมกมุ่นอยู่ในด่าน A มีหนึ่งกลุ่มที่ยังคงติดอยู่กับหุ่นไล่กาในด่านบอส
ตอนนั้นเขาไม่ได้สนใจอะไร แต่ตอนนี้ทุกคนกลับหายไปหมดยกเว้นชายผู้นี้
เขาคิดว่าพวกนั้นอาจจะตาย ตอนที่กำลังต่อสู้กับหุ่นทองแดง แต่ก็เหมือนจะไม่ใช่เช่นนั้น เพราะมันไม่เหลือให้เห็นแม้แต่ซากศพ หรือไม่ก็อาจจะมีคนกินศพเข้าไปแล้ว
‘เขาคงโดนทิ้งละมั้ง’