px

เรื่อง : เถ้าแก่ขั้นเทพ!
ตอนที่ 51-52


ตอนที่ 51 : เติมเงิน

         ในสายตาของเหยาซือหยาน ขณะนี้กำลังมองร่างลั่วฉวนที่ปรากฏบนหน้าจอตรงหน้า

         “อาวุธวิญญาณวิเศษงั้นหรือ? แต่ทำไมถึงได้มีความผันแปรทางพลังวิญญาณน้อยนิด?”

         เหยาซือหยานขมวดคิ้วพลางครุ่นคิด

         ไม่ว่าเหยาซือหยานครุ่นคิดเพียงใด นางก็ไม่อาจตระหนักทราบถึงสิ่งที่มาจากต่างโลกได้

         ในมิติอันมืดมิด ลั่วฉวนเลือกคำตอบ “สร้าง”

         แสงว่างวูบปรากฏตรงหน้า ลั่วฉวนได้ปรากฏตัวบนทุ่งหญ้ากว้างใหญ่

         สายลมเย็นเข้าปะที่ใบหน้า อากาศพร้อมกลิ่นหอมของผืนแผ่นดินและหญ้าเข้าเตะจมูก

         “หอคอยแห่งการทดสอบเปิดแล้ว ปัจจุบันอยู่ชั้นที่หนึ่ง”

         “โหมด : ง่าย”

         “ขอบเขตพลัง : ไม่มี”

         พร้อมกันนี้ หน้าต่างโปร่งแสงขนาดเล็กจึงปรากฏที่มุมขวาบนหางตาของลั่วฉวน

         มันคล้ายเป็นหน้าต่างข้อมูลจากระบบ

         ซึ่งประกอบด้วยชื่อตัวละคร เลเวล และแถบค่าประสบการณ์

         ที่มุมของหน้าจอ มันมีสัญลักษณ์รูปร้านค้าขนาดเล็กกอยู่

         “ท่านต้องการเริ่มท้าทายเลยหรือไม่?”

         “เริ่ม”

         อู๋ว์!

         เสียงหอนร้องของหมาป่าพลันดังขึ้น กล้ามเนื้อลั่วฉวนกลายเป็นตึงเครียดขึ้นมา

         ในสายตาขณะนี้ มันปรากฏเป็นร่างหมาป่าขนาดกว่าสามเมตรพุ่งทะยานมาจากพื้นที่ใกล้เคียง

         ร่างนั้นกระโดดพรวดผ่านทุ่งหญ้าพร้อมทะยานเข้าหาลั่วฉวน

         ทางด้านลั่วฉวนไม่คิดอยู่เฉย ขณะนี้ออกวิ่งหลบหนีทันทีที่เห็นหมาป่ายักษ์

         เรื่องราวชวนขำขัน คือขณะนี้ตัวเขาครอบครองร่างธรรมดา ดังนั้นหากเอาชนะหมาป่ายักษ์ตัวนี้ได้ก็แปลกเกินไปแล้ว!

         ทว่าสองขามีหรือจะหนีพ้นสี่ขา

         เพียงไม่กี่ชั่วลมหายใจ ร่างหมาป่ายักษ์จึงเข้าตะครุบลั่วฉวน จากนั้นกลิ่นเหม็นปากของหมาป่ายักษ์จึงตามมา!

         ลั่วฉวนเสียชีวิต

         ข้อความปรากฏขึ้น ทั้งโลกกลับคืนสภาพเดิม หมาป่ายักษ์เลือนหาย ร่างคนตายก็เลือนหาย

         ลั่วฉวนกลับมาปรากฏในสถานที่เดิมอีกครั้งหนึ่ง

         “สมจริงมาก”

         ลั่วฉวนใช้นิ้วจรดคางตนเองก่อนจะประเมินสถานการณ์

         เมื่อครู่ เขารับรู้ได้ถึงความตายอย่างเด่นชัด

         ความสามารถทางกายภาพเท่าคนทั่วไป และที่นี่ไม่ต้องห่วงเรื่องเป็นหรือตายแต่อย่างใด

         เฮ้อ…

         เพียงแค่นึกก็ชวนหวาดกลัวแล้ว

         ทว่าสำหรับผู้ฝึกตน นี่ไม่ใช่สิ่งวิเศษเลยหรอกหรือ?

         แน่นอนว่าสิ่งที่ต้องจ่ายคือความรู้สึกเสี่ยงชีวิต!

         หากปรารถเคี่ยวกรำร่างกายและจิตใจ สภาพแวดล้อมอันปลอดภัยแต่แบกรับความเสี่ยงต่อชีวิตได้ สถานที่เช่นนั้นมีที่ใดในโลก?

         ขณะนี้มีแล้วที่ร้านต้นตำรับ!

         เมื่อครู่ที่เลือกเล่นคือโหมดง่าย ดังนั้นจึงสมควรมีโหมดที่ยากกว่าพร้อมให้ท้าทาย

         “ระบบ มันมีโหมดอื่นให้เล่นไหม?” ลั่วฉวนกล่าวถาม

         “มี โหมดการท้าทายหอคอยแห่งการทดสอบแบ่งออกเป็นเจ็ดประเภท นามเรียงตามลำดับดังนี้ ง่าย ทั่วไป ยาก ฝันร้าย นรก และอเวจี”

         ลั่วฉวนถึงกับพูดกล่าวไม่ออก

         โหมดง่ายที่เล่นไปเมื่อครู่ก็แย่แล้ว ยังจะมีที่ยากยิ่งกว่านี้อีกหลายระดับเลยงั้นหรือ?

         เพียงแค่คิด ลั่วฉวนก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่สนใจมันอีก

         หางตาของลั่วฉวนหันมองทางสัญลักษณ์ร้านค้าในแถบหน้าต่างคำสั่ง จากนั้นจึงกดที่ปุ่มนั้นลงไป

         ฉับพลันหน้าต่างขนาดใหญ่จึงปรากฏที่ต่อหน้า

         รับชมเนื้อหาที่แสดงให้เห็น มุมปากลั่วฉวนจึงอดไม่ได้ที่จะกระตุก

         หน้าต่างนี้แบ่งออกเป็นสองส่วน

         เป็นอาวุธและระดับการฝึกฝน

         สิ่งสำคัญคือมันสามารถปลดใช้งานได้เพียงเติมเงินเข้าระบบเกม!

         “หากินเก่ง!”

         ลั่วฉวนเพียงคิดอยู่ภายใน ทว่าไม่ได้กล่าวออกมา

         กระนั้นระบบกลับเผยคำอธิบาย

         “เมื่อผู้เล่นเข้าสู่หอคอยแห่งการทดสอบ ที่แห่งนั้นสามารถใช้งานอาวุธอันหลากหลาย และสามารถได้รับประสบการณ์ของพลังที่ขอบเขตสูงยิ่งกว่า และมีค่าใช้จ่ายเป็นผลึกวิญญาณไม่มากนัก”

         “ระดับการฝึกฝน จะเพิ่มกำลังขึ้นเกินกว่าขอบเขตกำลังปัจจุบันได้ก็ต่อเมื่อจ่ายด้วยผลึกวิญญาณ”

         ลั่วฉวนพยักหน้ารับ หลังทราบเนื้อความจากระบบ เขาจึงไม่คิดว่ามีอะไรผิดแปลก ทั้งยังเห็นด้วย

         ความเป็นจริงก็คือ โลกนี้มีอะไรที่ไร้ซึ่งค่าใช้จ่าย ผลึกวิญญาณสามารถหาเก็บได้ตามข้างทางหรือ?

         นี่มันเรื่องปกติจะตายไป!

 

 

 

ตอนที่ 52 : ผลิตภัณฑ์ใหม่

         ที่อีกฟากหนึ่ง เหยาซือหยานกำลังรับชมลั่วฉวนบนภาพหน้าจอซึ่งถูกหมาป่ายักษ์สังหารด้วยความกังวล

         ทว่าพอได้เห็นลั่วฉวนฟื้นคืนชีพอีกครั้งในอึดใจ นางค่อยโล่งอก

         “หรือสิ่งนี้จะทำให้ผู้คนหาประสบการณ์การต่อสู้กับสัตว์อสูรได้?” เหยาซือหยานอดไม่ได้ที่จะคาดเดา

         และก็กล่าวได้ว่านางคาดเดาถูกต้องเสียด้วย

         ที่หอคอยแห่งการทดสอบ ลั่วฉวนเลือกถอนตัว

         สัมผัสถึงร่างกายเบาราวขนนกได้อีกครั้ง เขาค่อยรู้สึกว่ากลับสู่ร่างกายแล้ว

         “เฮ้อ”

         ลั่วฉวนต้องสูดลมหายใจเข้าลึกยามถอดหมวกโลหะ

         ในดวงตาขณะนี้ยังคงเผยความสับสนเล็กน้อย

         ก่อนหน้านี้ยังอยู่ที่ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ ถัดจากนั้นอึดใจจึงกลับสู่ร้าน ลั่วฉวนรู้สึกราวกับฝันไป

         “เถ้าแก่ เมื่อครู่หลังสวมใส่หมวกโลหะนั่นพบเห็นเป็นภาพดังที่ข้าเห็นหรือ?”

         เหยาซือหยานชี้ไปทางหน้าจอและหมวกโลหะพร้อมกล่าวถาม

         ลั่วฉวนพยักหน้ารับและอธิบาย “นี่คือหมวกแสดงภาพเสมือนจริง และนั่นก็เป็นจอแสดงผลสิ่งที่เห็น”

         เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “เป็นสินค้าใหม่ของทางร้านเราหรือ?”

         ครุ่นคิดไปพักหนึ่งลั่วฉวนจึงค่อยกล่าวตอบ “กล่าวแบบนั้นก็ได้ เมื่อสวมใส่หมวกโลหะนี้แล้ว เมื่อนั้นจะเข้าสู่ในเกมที่เรียกว่าหอคอยแห่งการทดสอบ ที่นั่นสามารถต่อสู้ ประสบการณ์ที่ได้รับจะย้อนกลับมาหาร่างจริง”

         เหยาซือหยานถึงกับสะท้านไปครู่หนึ่ง สีหน้าของนางเผยออกว่าไม่คิดเชื่อ

         แม้นางไม่เข้าใจคำของลั่วฉวนโดยทั้งหมด กระนั้นนางก็ฉลาดมากพอที่จะจับใจความสำคัญและสรุปภาพรวมออกมาได้

         เล่นเกมและจะแข็งแกร่งขึ้น

         เหยาซือหยานรู้สึกว่าเรื่องราวชวนขบขัน การฝึกฝนมีหรือง่ายดายเพียงนั้น?

         “ทดลองดูได้” ลั่วฉวนกล่าวเสียงเบา “ไม่มีค่าใช้จ่ายใด”

         “ไม่มีค่าใช้จ่าย?” เหยาซือหยานรับคำอย่างนึกทึ่ง

         ด้วยเพราะเป็นเสมียนประจำร้าน เหยาซือหยานจึงทราบว่าลั่วฉวนมีกฎของร้านที่ต้องเข้มงวด และไม่เคยมีใดที่เป็นการยกเว้น

         หากเป็นเพราะนางจึงทำให้ลั่วฉวนต้องละเมิดกฎ เหยาซือหยานก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ

         “แน่นอนอยู่แล้ว” ลั่วฉวนพยักหน้ารับ “ครั้งลงนามสัญญาจ้างงานก่อนหน้านี้ เนื้อหากล่าวไว้ว่าเสมียนประจำร้านสามารถใช้งานสินค้าไม่หมดไปภายในร้านได้โดยไม่มีค่าใช้จ่าย”

         เหยาซือหยานค่อยได้ตระหนัก

         “ยอดเยี่ยม เช่นนั้นหมวกโลหะนี้ใช้งานอย่างไร?”

         เหยาซือหยานค่อนข้างสนใจครั้งรับชมลั่วฉวนเล่นเกมเมื่อครู่ ขณะนี้ร่างพลันนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกล่าวถามวิธีใช้งานหมวกโลหะด้วยความตื่นเต้น

         นางราวกับเด็กสาวเพิ่งได้รับของเล่น

         “สวมหมวกโลหะเข้าที่ศีรษะ จากนั้นผ่อนคลายจิต…”

         ด้วยคำแนะนำของลั่วฉวน เหยาซือหยานจึงสวมหมวกโลหะและสงบใจลง

         ผ่านไปชั่วลมหายใจ เหยาซือหยานจึงรู้สึกถึงจิตใจที่ลอยออก

         นางประหลาดใจเล็กน้อย ขณะนี้พบว่าตนเองอยู่ในห้วงมิติดำมืดแล้ว

         “ตอนนี้เป็นพื้นที่เริ่มต้น ก่อนอื่นคือต้องลงทะเบียนสร้างบัญชีผู้เล่น…”

         เสียงของลั่วฉวนดังเข้ามา เรื่องนี้ทำเหยาซือหยานต้องโล่งใจได้บ้าง

         หมวกแสดงภาพเสมือนจริงเป็นระบบจัดหามาให้ มันไม่เพียงแต่ทำให้ผู้คนดื่มด่ำกับโลกเกมเสมือนจริง แต่ยังทำให้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกได้ด้วย

         แน่นอนว่าหากไม่ต้องการรับรู้ ตัวเลือกปิดก็มีให้ใช้งาน

         ถัดจากนั้น ด้วยลั่วฉวนให้คำแนะนำโดยตลอด เหยาซือหยานจึงไปปรากฏตัวที่ทุ่งหญ้าชั้นแรกของหอคอยแห่งการทดสอบ

 

……

 

 ไม่พลาดการอัพเดตตอนใหม่ ติดตามได้ที่ : https://bit.ly/32ciG6V

 

รีวิวผู้อ่าน