ตอนที่ 4 นางฟ้าโลโตะตัวน้อย
ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความสดใส ฉันอาบน้ำภายใต้แสงตะวันยามเช้า ขณะลุกขึ้นจากเตียง ฉันบิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสาย และจัดที่นอนพร้อมพับผ้าห่มให้เรียบร้อย ฉันเดินไปยังห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน เมื่อเสร็จแล้ว ฉันจึงเดินเข้ามาในห้องใหม่ของตัวเองแล้วมองไปรอบ ๆ เครื่องเรือนอื่นนอกจากเตียงแล้ว ยังมีโต๊ะไม้สีน้ำตาลและเก้าอี้รับแขกสีเขียวตั้งอยู่ริมหน้าต่าง ฉันเปิดหน้าต่างเพื่อรับลมและสูดหายใจเข้าอย่างลึกที่สุด
ฉันเปิดประตูเสื้อผ้าออกแล้วเลือกชุดกระโปรงที่ตนพึงใจ เมื่อก่อนฉันมักจะใส่เสื้อผ้าที่หรูหราเต็มไปด้วยเครื่องประดับ ทว่าตอนนี้ฉันใส่เพียงเสื้อผ้าที่เรียบง่ายและไม่สวมเครื่องประดับให้รุงรัง เพื่อให้ขยับตัวได้อย่างคล่องแคล่วกว่าเก่า เสื้อผ้าถูกออกแบบมาให้รัดรูปเพื่อเห็นทรวดทรงแต่มิได้บีบตัวฉันจนรู้สึกอึดอัดจนเกินไป จากนั้นฉันผูกเชือกรัดรอบเอว และหวีผมพร้อมกับส่องกระจกที่ติดอยู่กับตู้เสื้อผ้า
ผมของฉันเป็นคลื่นเสมือนคลื่นทะเลสีเงินที่เปล่งประกาย ฉันหวีผมปัดไปทางด้านข้างแล้วมัดมันด้วยริบบิ้นพาดไว้ที่ไหล่
“ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะ…” ฉันฝึกทักทายลูกค้าด้วยรอยยิ้ม เยี่ยม! ฉันสามารถใช้รอยยิ้มของผู้สูงศักดิ์ให้เป็นประโยชน์
วันนี้เป็นวันเปิดร้านวันแรกที่ฉันรอคอยมานาน
ความรู้ทั้งหมดที่ฉันเคยเรียนรู้มาจากการเป็นบุตรธิดาของตระกูลกาวิเซล่า มันจะได้ใช้ในวันนี้อย่างแน่นอน
ถึงแม้ว่าเมืองที่ฉันอาศัยจะตั้งอยู่ค่อนข้างไกลจากเมืองหลวง ทว่าเมืองนี้ก็สดใสและมีชีวิตชีวา ร้านกาแฟตั้งอยู่ริมถนนที่เต็มไปด้วยร้านค้าและอาคารบ้านเรือน ดังนั้นเพื่อประกาศให้ลูกค้ารู้ถึงความอร่อยของอาหารและเครื่องดื่มที่ฉันทำ ในวันเปิดตัวร้านฉันจึงแจกกาแฟและแซนด์วิชขนาดทดลองให้ลูกค้าได้ลองชิม
ฉันไม่แน่ใจว่าถ้าลูกค้าจะมาไหม…
ลูกค้าจำเป็นจะต้องเดินขึ้นบันไดที่ชั้นหนึ่งเพื่อมายังร้านกาแฟของฉัน
โต๊ะต้อนรับเพื่อสั่งอาหารและเครื่องดื่มตั้งอยู่กลางร้าน โดยมีโต๊ะเดี่ยวจำนวนสี่ตัวตั้งอยู่รอบ ๆ โดยโต๊ะแต่ละตัวถูกกำหนดให้มีเก้าอี้สองตัวตั้งอยู่ตัวละด้านของโต๊ะ เครื่องเรือนทั้งหมดทำมาจากไม้เนื้อละเอียดจึงทำให้บรรยากาศร้านดูเงียบสงบ
“เอาละ ถึงเวลาที่ต้องทำความสะอาดแล้ว”
ฉันตบมือโดยเบาสองสามครั้งและร่ายคาถาเวทมนตร์ เมื่อฉันทำเช่นนั้นกลุ่มของแสงสีเขียวปรากฏขึ้นที่พื้น และแสงนั้นเป็นวงเวทมนตร์ทรงกลม
วงเวทเคลื่อนตัวอย่างช้า ๆ มีเสียงเล็กน่ารักดังขึ้น “ฟูวาวาวา~” เมื่อได้ยินเสียงแล้วฉันรู้ได้ทันทีว่านี่คือเสียงของนางฟ้าตัวน้อย
พวกเขาชื่อ โลโตะ เป็นนางฟ้าแห่งดงดอกบัว
มีหัวกระจิดริดสองหัวโผล่ขึ้นมา ลักษณะหัวนั้นคล้ายดอกบัว ลักษณะดวงตาค่อนข้างกลมโตมีสีเขียวเหมือนอัญมณีเพอริโด ลักษณะตัวอวบอ้วนกลมบ๊อง มือและขาของพวกเขางอกออกมาจากลำตัว นางฟ้าตัวน้อยเหล่านี้เป็นเหมือน ‘ตัวนำโชค’ แสนน่ารักที่อยู่ในชีวิตของฉันมาโดยตลอด
พวกเขาคือนางฟ้าที่อาศัยอยู่ในป่าดวงวิญญาณและยังเป็นภูติที่ฉันทำสัญญาด้วย ฉันเคยช่วยเติมเต็มความปรารถนาของพวกเขา เพื่อเป็นการตอบแทนพวกเขาจึงมาช่วยเหลือฉันในครั้งนี้ เนื่องมาจากข้อแม้ในการทำสัญญากับภูตินั่นเอง
ขณะนั้นฉันจับกระโปรงเพื่อนั่งลงและถามพวกนางฟ้าตัวน้อยว่า “พวกเจ้าช่วยข้าทำความสะอาดได้หรือไม่?”
นางฟ้าโลโตะตะเบ๊ะด้วยมือเล็กกระจุ่มกระจิ๋ม‘อี๊ย๊า!’ พร้อมกระจายตัวมาพร้อมส่งเสียง ‘ว๊า~’ พวกนางฟ้าตัวน้อยเริ่มทำความสะอาดจากฟากหนึ่งไปสู่อีกฟากหนึ่งของร้าน
ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวหลังโต๊ะต้อนรับแล้วหยิบผ้ากันเปื้อนสีขาวขึ้นมาสวมใส่ ห้องครัวนี้ใหญ่พอสมควรพร้อมทั้งมีเตาอบตั้งอยู่
รายการอาหารเช้าของวันนี้คือเค้กไข่ ซึ่งฉันจะเริ่มทำแยมรสรวมเบอร์รี่เพื่อทานควบคู่กับทาร์ตเป็นอย่างแรก ฉันได้รับความช่วยเหลือจากนางฟ้าตัวน้อยเพื่อตามหาผลไม้เหล่านี้ นอกจากนางฟ้าตัวน้อยเหล่านี้จะเลือกผลไม้ได้อร่อยและช่วยฉันได้เยอะแล้ว วัตถุดิบก็ยังฟรีอีกด้วย รวมถึงเมล็ดกาแฟที่ใช้ในร้านฉันก็ขอให้พวกนางฟ้าตัวน้อยจัดหามาให้ ฉันใช้พลังเวทมนตร์คั่วกาแฟทั้งหมด และฉันยังคิดอีกว่าถ้ามีเวลาว่างฉันจะพัฒนาสูตรกาแฟให้ดีขึ้น
*พึ่บ พึ่บ*
ฉันมองลงไปที่พื้นเพราะรู้สึกได้ว่าชายกระโปรงกำลังถูกดึง ที่ว่างบนพื้นมีโลโต๊ะยืนอยู่ ดูเหมือนว่าพวกเขาทำความสะอาดเสร็จหมดแล้วและต้องการช่วยฉันทำอาหาร ฉันประคองโลโต๊ะด้วยทั้งสองมืออย่างนุ่มนวลเพื่อพาขึ้นมาบนโต๊ะทำงาน
เริ่มกันเลย!
พวกเราเริ่มต้นด้วยการทำแยมรสรวมเบอร์รี่แล้วลองชิม ใช่! อร่อย! มันมีทั้งรสหวานและเปรี้ยวกลมกล่อมมาก ฉันขอให้โลโตะช่วยชิมรสชาติของแยม ปากแสนเล็กของมันอ้ากว้างแล้วใช้ลิ้นเลียชิมแยม โลโตะสั่นตัวระริกเป็นการตอบสนองแล้วใช้มือกระจุ๋มกระจิ๋มจับแก้มทั้งสองข้างของตนราวกับว่าซาบซึ้งที่ได้ชิมอาหารแสนอร่อย จากนั้นจึงยื่นมือขวาออกมา เมื่อฉันยื่นหน้าเข้าไปมองใกล้ ๆ มือแสนเล็กนั้น ฉันเห็นนิ้วโป้งเด้งขึ้นมา เหมือนกำลังจะบอกว่า แยมนี้รสเยี่ยม!
ขณะที่หัวเราะกันคิกคัก ฉันได้หยิบทาร์ตที่ทำไว้เมื่อวานออกมาและราดแยมที่เพิ่งทำเสร็จลงไป เมื่อทาร์ตเต็มไปด้วยแยมแล้วมันก็กลายเป็นทาร์ตที่สมบูรณ์แบบ ฉันนำมันเข้าตู้เย็นอีกครั้ง หลังจากนั้นฉันจึงเริ่มทำเค้กไข่
เมื่อฉันทำเค้กไข่เสร็จ มีเนยข้นเหลืออยู่นิดหน่อย โลโตะตกแต่งเนยนั้นด้วยเบอร์รี่ที่เหลืออยู่ ฉันหยิบโยเกิร์ตออกจากตู้เย็นและวางไว้ตรงหน้าของโลโตะ
“เจ้าใส่โยเกิร์ตนี้เข้าไปผสมด้วยเถิด”
พวกเขาพยายามอย่างสุดความสามารถในการแบกช้อนคันโตพร้อมส่งเสียง “ฮึบยก! ฮึบยก!”
ฉันตักส่วนแบ่งของเจ้าพวกนางฟ้าตัวน้อยที่ขยันขันแข็งทำงานมาวางไว้บนโต๊ะต้อนรับ พวกเรากินเค้กไข่ด้วยกัน เนื่องจากโลโตะมีขนาดตัวเล็กพวกเขาจึงกินเค้กชิ้นเล็กที่ราดแยมรสรวมเบอร์รี่ พวกนางฟ้าตัวน้อยอิ่มจนพุงป่องเหมือนลูกบอลกลิ้งได้ ช่างน่ารักเสียจริง…
ฉันอยากมอบเค้กไข่ที่เหลือให้แก่ภูติตนอื่นที่อยู่ในป่าดวงวิญญาณ
เมื่อฉันบรรจุเค้กไข่และส่งให้แก่โลโตะเพื่อเป็นการอำลา
โลโตะโบกมือเล็กกระจุ๋มกระจิ๋มเพื่อบอกลา จากนั้นจึงพุ่งตัวลงไปในวงกลมที่มีแสงเปล่งประกายแล้วจากไป