px

เรื่อง : คัมภีร์มัจจุราช
ตอนที่ 10 จอมราชัน?


ตอนที่ 10 จอมราชัน?

 

            หลังจากที่โจรทุกคนขึ้นหลังม้าประจำตัวแล้วพวกเขาก็ได้ออกเดินทาง

 

            มีโจรอีกกลุ่มหนึ่งรออยู่ตรงหมู่บ้านที่เชิงเขาใกล้ ๆ กับคฤหาสน์ โจรเหล่านั้นคอยคุ้มกันเชลยประมาณ 12 คน วัวและแกะมากกว่า 30 ตัว แขนของเชลยทุกคนถูกมัดแขนผูกกันไว้ ชินเหวยถูกโยนลงบนพื้นและมัดเอาไว้กับเชลยคนอื่น ๆ

 

            โจรทั้งหกคนคุมเชลยและสัตว์เดินทางไปทางทิศตะวันออก ชินเหวยเอาแต่เดินตามขบวนโดยไม่มีจังหวะได้คายผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นออกมา

 

            พวกเขาเดินทางกันจนพระอาทิตย์สาดส่องขึ้นอึ้นวันใหม่ และหยุดอยู่ตรงทาง 3 แยก ชินเหวยคิดว่ามันอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขา เขาแทบไม่ได้ออกจากคฤหาสน์ ดังนั้นเขาจึงไม่แน่ใจนักว่าถนนสายนี้อยู่ใกล้ไกลแค่ไหน

 

            พวกเขาเดินทางผ่านถนนลูกรังแคบ ๆ และผ่านภูเขาหลายลูกเพื่อมุ่งลงใต้ พวกเขาใช้ถนนสายหลักเพื่อตรงไปยังทิศตะวันตก จากนั้นเดินทางไป 2-3 ไมล์พวกเขาก็ได้พบกับผู้คนหลายร้อยที่มารวมตัวกันอยู่ที่สี่แยก

 

            คนส่วนใหญ่แต่งตัวด้วยเสื้อคลุมที่สกปรกและเหม็นอับ แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาในยามรุ่งอรุณ เสื้อคลุมของพวกเขาสกปรกและมันมาก ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เคยซักมันเสียด้วยซ้ำ พวกเขาถืออาวุธและมีดวงตาอันเจ้าเล่ห์ พวกเขาดูเหมือนฝูงสัตว์ที่ถูกบังคับให้รวมตัวกันเป็นกองทัพ

 

            ทว่ามีคนอยู่กลุ่มหนึ่งที่ดูแตกต่างจากหมู่โจร พวกเขาถูกแบ่งกลุ่มออกเป็นหลาย ๆ กลุ่ม และคอยจับตาดูกันและกัน มือของพวกเขาวางไว้ใกล้อาวุธประจำตัวเสมอและพร้อมที่จะต่อสู้กันตลอดเวลา

 

            สิ่งที่น่าแปลกใจที่สุดคือบรรดาโจรเหล่านี้ไม่มีใครกล้าเดินข้ามแยกนี้เพื่อไปทางทิศตะวันตกเลย ซึ่งไม่มีใครเดินไปยืนยังพื้นที่ว่างเปล่าราวกับว่ามีผีซ่อนอยู่แถวนั้น

 

            สิ่งที่ยิ่งแปลกไปกว่านั้นก็คือกลุ่มโจรทั้งหมดกำลังจ้องมองไปที่ภูเขาทางตอนเหนือ เหมือนว่าพวกเขากำลังรอใครบางคนอยู่

 

            เมื่อสี่ชั่วโมงก่อนเขายังนึกว่าตนเองได้รับความเมตตาจากพระเจ้าอยู่เลย แต่ในตอนนี้เขาก็ได้กลายเป็นเชลยของหมู่โจร และต้องมายืนปะปนกับกลุ่มชายและหญิงที่สวมใส่เสื้อผ้าสกปรกและโกลาหล

 

            แต่ตอนนี้ในบรรดาเชลยทั้งหมดชินเหวยใส่เสื้อผ้าที่สกปรกที่สุด ด้วยเหงื่อ ฝุ่นและขี้เถ้ากระดูกเปื้อนชินเหวยไปทั้งตัว เขาเหมือนกับรูปปั้นดินเหนียวอย่างไงอย่างงั้น

 

            ในขณะที่โจรชั่วเหล่านั้นกำลังให้ความสนใจกับสิ่งอื่นอยู่ ชินเหวยก็ได้คายผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาอย่างทุลักทุเล เขายังไม่กล้าแม้แต่จะเปิดมันออกมาดู ซึ่งเขาได้แอบเอามันใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงอย่างระมัดระวัง เมื่อรู้ว่าตนเองถูกโจรชั่วผู้นั้นค้นตัวไปแล้วครั้งหนึ่ง… เขาคงจะไม่โดนเช่นนั้นอีก

 

            บรรดากลุ่มโจรที่เฝ้ารอคนบางคนที่ไม่มีวี่แววว่าจะมา พวกเขาเริ่มกระสับกระส่ายและสาปแช่ง พวกเขาไม่เคยชินกับการพบกับพวกผู้สูงศักดิ์ คนทั้งสองกลุ่มต่อสู้กันและมีคนหลายคนได้รับบาดเจ็บ  แต่ยังโชคดีที่ไม่มีคนเสียชีวิต

 

            ชินเหวยยังไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเขาถึงถูกจับตัวมา มีโจรจำนวนมากมารวมตัวกันใกล้ ๆ กับคฤหาสน์ของตระกูลกู๋ ทว่าชาวบ้านมักลือกันว่าโจรกลุ่มนี้ถูกกวาดล้างไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน เขาเงยหน้ามองชายผู้ที่เป็นคนจับตัวเพื่อพยายามมองหาเบาะแส

 

            โจรผู้นี้เป็นเหมือนโจรทั่วไปที่มักจะสวยเสื้อหนังเป็นประจำแม้ในวันที่อากาศร้อนจัดเช่นนี้ เขาคงจะเติบโตมาอย่างยากลำบากเนื่องจากเขามีเคราหนาบนใบหน้าที่แสนสกปรกและยังมีรอยแผลเป็นใหญ่ที่แก้มซ้าย

 

            แผลเป็นที่อยู่บนหน้าของโจรผู้นั้นเหมือนส่องแสงจ้าออกมา เขามองลงมายังชินเหวยด้วยสายตาแข็งกระด้าง “ทำไมไม่วิ่งหนี?”

 

            ชินเหวยไม่ได้โง่ขนาดนั้น เขายืนอยู่ท่ามกลางฝูงโจรและสถานที่นี้ยังถูกล้อมรอบด้วยทะเลทรายโกบีอันไม่มีที่สิ้นสุดอีก การหนีเท่ากับการฆ่าตัวตาย! และอีกอย่างมือของเขายังถูกมัดเอาไว้กับเชลยคนอื่น ๆ อีกด้วย

 

            “ท่านก็ได้เงินจากข้าไปแล้ว ทำไมไม่ปล่อยข้าไปเล่า?”

 

            น้ำเสียงของชินเหวยดูแข็งกร้าว ซึ่งเขารู้ตัวเองดีว่าเขาเป็นเหมือนแหล่งเงินให้แก่โจรผู้นี้ เช่นเดียวกันกับสัตว์และหญิงชายเชลยคนอื่น ๆ

 

            โจรผู้มีแผลบากบนใบหน้าได้ถ่มน้ำลายลงพื้น และน้ำลายหนา ๆ มันก็ไหลผ่านหนังหัวของชินเหวย เขาปฏิเสธที่จะตอบคำถาม

 

            โจรแก่คนหนึ่งได้มองพรรคพวกของตนและเชลยด้วยสีหน้าอันเศร้าหมอง ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นมาว่า “หมู่นกอินทรีย์เรายังปล้นเงินมาได้ไม่มากพอ!”

 

            โจรผู้มีแผลเป็นได้พูดคำว่า “นกอินทรี” เขาถ่มน้ำลายอีกครั้งและพูดว่า “เสือมักจะไปทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง!”

 

            ทันทีที่ชินเหวยได้ยินคำว่าเสือ… เขาตกใจสะดุ้งเฮือกและคาดการณ์เอาไว้ว่าเสือพวกนั้นคงเป็นโจรกลุ่มแรกที่ปล้นและทำร้ายทุกคนที่เขารักอย่างแน่นอน เห็นได้ชัดว่าบรรดาโจรเหล่านี้รู้รายละเอียดทั้งหมดของการสังหาร เขาคิดว่าคงเป็นเรื่องยากที่จะหาตัวโจรกลุ่มแรกพบ เพราะพวกเขาอาจหลบซ่อนตัวอยู่ในตอนนี้

 

            โจรแก่ผู้มีแผลเป็นมองไปที่ชินเหวยอีกครั้ง เหมือนเขาจะเห็นบางอย่างที่พิเศษในดวยตาของชินเหวย เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา แล้วหันไปมองยังภูเขาในทางทิศเหนือ

 

            ชินเหวยรอให้คนอื่น ๆ พูดถึงโจรกลุ่มเสืออยู่นาน ทว่าไม่มีใครพูดถึงอีกเลย… ดังนั้นเขาจึงต้องถามว่า “เสือที่ท่านตามหานั้นเป็นตัวที่แข็งแกร่งใช่หรือไม่?”

 

            โจรกลุ่มที่ชื่อ นกอินทรีย์ ไม่พูดอะไรออกมาเลยและทำเป็นแกล้งไม่ได้ยิน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ไร้สาระ! มีเสือตัวใดจะยิ่งใหญ่กว่าจอมราชันอีกหรือ!?”

 

            จอมราชัน?

 

            ไม่มีใครในภูมิภาคตะวันตกที่ไม่รู้จักจอมราชัน!

รีวิวผู้อ่าน