Chapter 40 : แผนและสารหนู
จางเทีย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในห้องเรียนหลังจากที่เขาออกมาแล้ว
ชีวิตบางครั้งก็โชคร้ายแบบนี้แหละ ในตอนที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ดีๆก็มีคนโยนจานข้าวใส่ ผลก็คือคุณต้องเลือก --- ต้องล้างจานรึไม่ก็โดนอัดจนตาย
เหี้ย ! คำพูดของไอ้โหดมันถูก ‘ ตอนเผชิญหน้ากับใคร ถ้าแกปฏิเสธคำขอของพวกนั้นงั้นแกก็เหมือนกับดูถูกพวกนั้น ‘ แม้แต่ตอนนี้ฉันก็จะดูถูกพวกแก มาลองดูกันว่าแกกล้าจะเอาคืนฉันรึเปล่า !
ในตอนที่เขาเดินออกจากประตูโรงเรียนไป จางเทีย บังเอิญไปเจอชายตาเดียว ปกติแล้วสองคนนี้จะใช้เส้นทางเดียวกันไปสักพัก เขาจึงทำท่าไม่เห็นอีกฝ่ายแล้วเดินผ่านไปไม่ได้
“ กัปตันเคอร์ลิน นี่กำลังจะไปคลับงั้นเหรอครับ ? “ - จางเทีย ทักทายก่อน มันก็ไม่ใช่เรื่องความลับอะไรที่ไอ้โหดรับงานเป็นโค้ชในคลับต่อสู้
กัปตันเคอร์ลิน รู้ว่า จางเทีย ทำได้ดีเมื่อวานนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเด็กนี่มีการพัฒนาที่ประทับใจ เขารู้สึกเหมือนว่าเขาได้ตัดสินใจถูก – “ ใช่ ฉันกำลังจะไปคลับ ฉันได้ยินมาว่าแกทำงานที่ร้านของชำด้วยเหรอ ? “
กัปตันเคอร์ลิน ไม่ได้รู้ว่า จางเทีย น่ะคือ ‘ ฮีโร่ ‘ รึไม่ได้สนใจอะไรมาก สำหรับ กัปตันเคอร์ลิน แล้วเขาเชื่อว่าทุกคนควรดูแลตัวเอง แม้แต่ตอนนี้เมื่อ ‘ ฮีโร่ ‘ กล้ามีเรื่องกับกลุ่ม เกรซ คนๆนั้นก็ควรกล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับมัน นอกจากนี้ยังมีเด็กอีกหลายคนในโรงเรียนและ กัปตันเคอร์ลิน เองก็ไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กด้วย
จางเทีย รู้อารมณ์ของชายตาเดียวดี ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดถึงเรื่องตอนบ่าย เขากลับพูดเรื่องอื่นแทน
“ ใช่ครับ พ่อแม่แนะนำน่ะครับ ผมทำงานที่นั่นนานแล้ว ! “
“ แกรู้สึกยังไงที่ทำงานที่นั่น ? “
“ บอสก็ใจดีและผมได้เรียนรู้เยอะเลย.. “
พวกเขาเดินไปคุยไปเรื่อยๆ....
ในตอนที่ทั้งคู่เดินจากไปไกล กลุ่มของ เกรซ ก็โผล่มาหลังต้นไม้ใกล้ๆประตูโรงเรียน เมื่อเห็นหลังของ จางเทีย และ กัปตันเคอร์ลิน พวกนั้นก็ต้องกัดฟันแน่น
“ เหี้ยเอ้ย ! ไอ้บ้านั่นเดินไปกับไอ้โหด ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะสนิทกัน ! “ - ชาร์ลอน พูดขึ้นแบบอารมณ์เสีย จางเทีย คว้าโอกาสในการสร้างความประทับใจให้ มิสไดน่า ของ เกรซ ไป ดังนั้น เกรซ เลยอยากจะแก้แค้นอยู่แล้ว นี่คือสิ่งที่เป็นคำอธิบายในตอนบ่าย ในความคิดของ เกรซ แล้วเขาน่าจะเป็นดาวดวงเดียวของโรงเรียน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ส่งผลต่ออนาคตของเขา มีใครควรจะเทียบเท่าเขาได้ พวกมันไม่คิดเลยว่า จางเทีย จะปฏิเสธ ผลก็คือมันคือจุดด่างพร้อยในชีวิตของพวกมัน
เมื่อได้ยินสิ่งที่ ชาร์ลอน พูด ทุกคนก็คิ้วขมวด ในเวลาเดียวกันแผลจากการโดนฟาดก็เจ็บขึ้นมาเตือนให้พวกมันรู้ว่าพวกมันโดนหยามมา
“ ถ้าเราจัดการไอ้ห่านั่น แน่นอนว่า กัปตันเคอร์ลิน ต้องช่วยมันแน่ มันคงปฏิเสธคำสั่งเราเพราะมีคนที่มันพึ่งได้อย่าง กัปตันเคอร์ลิน เราต้องวางแผนดีๆก่อนจะไปจัดการมัน ! “ – การ์นเนอร์ อธิบายออกมาดังๆ
“ เมื่อมันออกจากโรงเรียนไปแล้ว กัปตันเคอร์ลิน จะไม่เจอหลักฐานอะไร เราควรมีเวลามากกว่านี้ที่จะจัดการมัน..ฮึ่ม “ – ซูแอร์ ฮึดฮัดออกมา
“ แผนแกว่าไง ? “ – ชาร์ลอน ถาม ซูแอร์
ซูแอร์ มองไปรอบๆ คนอื่นๆเองก็ทันทีว่าแผนมันโหดแน่ ดังนั้นพวกนั้นจึงถอยกลับไปที่ต้นไม้เพื่อฟังแผน
“ ถ้าเราทำไปแล้ว ผลที่ออกมาจะเกินกว่าที่เราจะควบคุมได้ ! “ - ซูแอร์ มองไปที่ เกรซ และรอคำตัดสิน
“ ไอ้ที่จะทำนี่มันไม่มากเกินไปเหรอ ? ฉันแค่อยากอัดมันเท่านั้น ยังไงซะเราก็เป็น....เพื่อนร่วมชั้น..และแผนนี้อาจจะฆ่าเขาได้ ! “- การ์นเนอร์ ที่ซึ่งตกใจกับแผนที่ฟังมานั้นตัวสั่น
“ มีอะไรงั้นเหรอ ? แกอยากถอนตัวมั้ยล่ะ ? “ - ชาร์ลอน มองไปที่อีกฝ่ายอย่างเย็นชา – “ แผนที่หลังแกหายง่ายขนาดนั้นรึไง ? “
“ การ์นเนอร์ น่ะใสซื่อเกินไป ‘ เพื่อนร่วมชั้น ‘ ในสมัยนี้ไม่มีค่าอะไรหรอก ! “- ซูแอร์ ฮึดฮัด
“ ฉัน..ฉัน..ฉันหมายถึง “ – “ ก่อนที่ การ์นเนอร์ จะพูดจบคอของเขาก็โดนมือของ เกรซ กำเข้าอย่างแรง ความต่างทางกายภาพระหว่าง เกรซ กับเขานั้นชัดเจน เท้าของ การ์นเนอร์ เริ่มลอยขึ้นจากพื้นและหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงค่อยๆเผยสีหน้าโอดโอยอกมา
“ มีอะไรจะอธิบาย ? “ – เกรซ ฮึดฮัด การ์นเนอร์ รู้ว่ามันยากขึ้นที่จะหายใจพร้อมกับสะบัดมือไปมา เกรซ ปล่อยมือออกและทำให้อีกฝ่ายร่วงลงไปที่พื้น
“ งั้นเราตัดสินใจแล้ว เราจะจัดการในอีกไม่กี่วัน ระหว่างตอนที่ฝึกเอาตัวรอดนี่แหละ ฉันจะสั่งสอนบทเรียนที่มันจะไม่มีวันลืม... “ - เกรซ เผยสีหน้าโหดร้ายออกมา อีกสามคนเองก็ยิ้มออกมาด้วย
งั้นถ้าผลลัพธ์มันควบคุมไม่ได้ล่ะ ? ที่แย่ที่สุดก็แค่เด็กผมดำคนหนึ่งตายคงไม่มีใครสนใจ คนตายน่ะมีทุกวันอยู่แล้ว
จางเทีย มักจะเรียกเด็กพวกนี้ว่าไอ้หื่นเพราะเขารู้สึกว่าพวกนี้ไม่ต่างอะไรจากลูกวัวโง่ๆแต่เขาไม่คิดว่าพวกนี้จะมีอารมณ์ด้านนี้ด้วย
……
ในตอนที่ จางเทีย เข้ามาที่ร้าน เขาก็พบ ดอนเดอร์ กำลังรับลูกค้าสามคนอยู่ ในสายตาของเขาแล้ว ดอนเดอร์ นั้นได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก....
“ เอาสารหนูมาให้พวกนี้ดูหน่อย .. “ - ดอนเดอร์ พูดกับ จางเทีย
หลายนาทีต่อมาลูกค้าสามคนก็ได้จากไป ดอนเดอร์ ไปนับเงินพร้อมกับยิ้มออกมา
จางเทีย ตระหนักได้ว่าจำนวนทหารที่ประจำการนั้นมากขึ้นเพราะข้อความที่โจรผ้าพันคอแดงส่งมา แม้ว่าข่าวจะแพร่กระจายไปแล้วแต่ร้านของ ดอนเดอร์ ก็ยังมีลูกค้าเข้ามามากกว่าเดิมอีก --- เพิ่มขึ้นก็อย่างน้อย 20% สินค้าธรรมดารึแม้แต่สินค้าแย่ๆก็ยังขายดี ในบรรดาของที่ชายดีที่สุดนั้นคือ ‘ สารหนู ‘ บอกเลยว่าสารหนูนั้นเป็นอาวุธที่ทรงพลังที่สุด ก่อนที่จะเกิดภัยพิบัตใครก็ตามที่เข้าใกล้มันจะเป็นอันตรายต่อชีวิต แม้ว่าจะอยู่ในห้องเดียวกันก็อันตรายแล้ว ครูของเขาบอกว่ามันเป็นสารแผ่รังสีก่อนเกินภัยพิบัติ มันถือเป็นเรื่องลึกลับเลยที่เทพยอมให้สารพวกนั้นเสียคุณสมบัติแผ่รังสีออกมาและทำไห้มันมีคุณสมบัติเปลี่ยนไป ผลก็คือพวกมันไม่ได้ใช้เอาไปทำอาวุธอีกต่อไปแต่พิษของมันยังคงอยู่ ก่อนจะเกิดภัยพิบัติคนเราต้องทำการสังเคราะห์กว่าจะได้มันมา แต่หลังจากเกิดภัยพิบัติแล้วหลายคนเจอสารพวกนี้ในแร่ซึ่งคงเป็นเพราะการเปลี่ยนของพื้นดิน ในธรรมชาติแล้วแร่ที่รุนแรงที่ชื่อว่า Monster’s Store และมันจะมีสารพิษที่รุนแรงถ้าบดมันเป็นผง ในประวัติศาสตร์แล้วสารหนูนี่แหละที่องค์กรปิศาจใช้เพื่อฆ่าชีวิตเป็นหมื่นๆ ดังนั้นแล้วทางองค์กรจึงจำกัดของแบบนี้ อันที่จริงนักผจญภัยระดับสูงรึนักสำรวจนั้นพยายามหาที่ดินที่ใหม่เพื่อให้มนุษย์ไปอาศัยได้ สารนี่น่ะคืออาวุธที่คมกริบ เมื่อใช้กับพวกสัตว์อสูรระดับต่ำ แค่ทาสารนี่ลงไปที่เหยื่อนิดเดียว,รึไม่ก็ทาไว้ที่อาวุธจะทำให้มันทรงพลังขึ้นอย่างมาก นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมสารนี้ถึงไม่ได้ถูกหวงห้ามไว้ แม้ว่ามันจะจำกัดการขายแต่รัฐบาลของเมืองเองก็แค่คอยจับตาดูแต่ให้ยกเลิกขายไปเลยไม่ได้
คนตั้งชื่อมันว่าสารหนุมันเพื่อที่จะให้คนอื่นๆเข้าใจได้ง่าย ปกติแล้วมันจะพบได้ตามร้านของขชำที่สถานีรถไฟที่ผู้คนเดินผ่าน ดอนเดอร์ เองก็ขายทั้งของจริงและของที่คล้ายกันที่ซึ่งฆ่าแม้แต่ฆ่าได้ทั้งหนูบ้านและหนูที่กลายพันธุ์ สารนี้ไม่มีทั้งสีและกลิ่น นอกซะจากว่าอยู่ขึ้นไปถึงนักสู้ระดับ 10 และมีประสาทที่เฉียบคมแล้วคนธรรมดาคงไม่มีแยกแยะสารนี้ได้ นี่แหละคือความน่ากลัวของสารหนูล่ะ
ตั้งแต่ที่มีเคอร์ฟิวในเมืองเพื่อที่จะปกป้องคนในเมืองจากโจรผ้าพันคอแดง ยอดขายของสารหนูนี่ได้เพิ่มขึ้นจาก 5-6 ขวดต่อเดือนที่ 75 ทองต่อขวดกลายเป็นมากกว่า 3-5 ขวดต่อวันที่ 1 ทองต่อขวด คนซื้อส่วนมากก็เป็นคนธรรมดา ถ้าคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงเรียนวันนี้และโอกาสที่จะโดนแก้แค้น จางเทีย ก็รู้สึกแย่ขึ้นมา....