px

เรื่อง : Seoul Station’s Necromancer จบแล้วอ่านฟรี!!!
Chapter 42 - Hot Issue (2)


" ทำไหมเราไม่เจอกันที่โรงเรียนในวันพรุ้งนี้ละเนี้ย โทรเรียกมาในวันอากาศหนาวๆ อีก..."

อากาศที่เริ่มจะเย็นทำให้แจมิน รีบเดินไป เมื่ออยู่ในระยะมองเห็น เขาเห็นผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ที่ ชิงช้า ในสนามเด็กเล่น

แสงไฟจากถนน สาดส่องทำให้รู้ว่า ที่นั่งอยู่คือ ลี-ซุงกิ

"เฮ้...พุ้งนี้เราก็เจอกันที่โรงเรียนแล้ว..ทำไหมมาที่นี่ตอนนี้ละ..มันอันตรายนะ "

" นายห่วงฉันเหรอ "

"เอ่ออ...ก็ที่นี่ มันทั้งมืดและอันตรายสำหรับเธอนะ"

รอยยิ้มของ ซุงกิ ทำให้ แจมิน หัวใจเต้นแรง...เธอสวยมากในชุดนักเรียนแต่ว่าในชุดนอกเธอก็สวยไปอีกแบบ

" เธอมีอะไรที่จะพูดกับฉันเหรอ"

"จะรีบไปไหนละ นั่งนี่สิ "

จากคำพูดของซุงกิ ทำให้แจมินมานั่ง ข้างๆ ทันใดนั้น เธอก็นั่งเเกว่งชิงช้าของเธอไป

แจมินนั่งอยู่เงียบๆรอคำตอบจากซุงกิ...

" เฮ้ แจมิน ."

" หื้ม " .

" ฉันถูกเลือกให้เป็นศิลปินฝึกหัด ของค่าย SW นะ"

" อะไรนะ ? "

แจมินรู้สึกแปลกใจ เพราะว่าค่ายSWนั้นเป็นค่าย ของวงการบันเทิงขนาดใหญ่ และด้วยหน้าตาของเธอ คงไม่มีปัญหา ในวงการบันเทิง..

" เอ่อ..ยินดีด้วยนะ เธอไม่เคยบอกฉันเรื่องอยากเป็นศิลปิน แต่ก็ ยินดีด้วย "

" . . . . . . . "

ซุงกิไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรกับที่ แจมิน ยินดีกับเธอเลย

" นายไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่ายินดีเหรอ "

" ....พูดอะไรเหรอ "

หัวใจของแจมิน สั่นสะท้าน ทำไหม วันนี้เธอดูเศร้าละ..ปกติเธอจะยิ้ม อยู่ตลอดเวลา

" นายไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ...นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ"

" เอ่ออ...เธอต้องเป็น นักร้องที่ดีแน่ๆ " .

หน้าของ ซุงกิเต็มไปด้วยความผิดหวัง....ตาของเธอคลอน้ำตา...เมื่อเเจมินมองไปที่ เธอ เขากับรู้สึกเศร้ากับ ซุงกิ ด้วย

ไอ้บ้าเอ้ย..นายนี่ ทึ่มจริงๆแจมิน..

" เฮ้อ...บ้าตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ "

ซุงกิ พูดเบาๆ

เขาไม่ได้ยินที่เธอพูดในตอนท้าย

เขาทั้งหล่อและฉลาด และเขาก็ไม่เล่นเหมือนเด็กคนอื่นๆ อีกอย่างเขาไม่เคยตามผู้หญิงเลย

เธอชอบเขาจริงๆ..แต่ว่าเหมือนเธอจะชอบเขาข้างเดียวสะแล้ว

ซุงจิลุกขึ้น ...แล้วปาดน้ำตาของเธอพร้อมกับไปยืนหน้า แจมิน

" เฮ้....ซุงกิ ”

เหมือนหัวใจของแจมิน เกือบจะหยุดเต้น..หัวสมองของเขาว่างเปล่า

ซุงกิยิ้ม ด้วยรอยยิ้มที่สดใสที่สดของเธอ

ทันใดนั้น ซุงกิก็ก้มลงและจูบ แจมิน...

นี่ทำให้ลมหายใจ ของเขาแทบจะหยุดเต้นอีกครั้ง เสมือนเวลาหยุดลง

ทันใดนั้น

เธอก็ ดึงหน้าของเธอ กลับ เธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรทำให้ หน้าของเธอแดงและ แจมินก็ หน้าแดงเหมือนกัน..เขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไรเลยตอนนี้

" ถ้าฉันมีชื่อเสียง นายต้องไม่รังแกฉันในอินเตอร์เน็ตนะ"

" หื้อ...ไม่หรอก..."

บ้าจริง เขาควรจะตอบ ให้ดีกว่านี้...ทันใดนั้นซุงกิก็โบก มือลา...

" พี่สาวของฉันกำลังมา..แล้วเจอกันพรุ้งนี้นะ "

" แล้วเจอกัน”

เขาอยากจะด่าตัวเองที่ปัญญาอ่อน เขาอยากจะ รั้งเธอไว้ แต่ว่า ร่างกายของเขากลับไม่ทำตามเสียงของหัวใจ

*

เมื่อแจมินมาถึงบ้าน หน้าตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา

วูชินอึ้งกับภาพที่เห็น

แจมินวิ่งไปที่ห้องน้ำและร้องไห้ อย่างหนัก

ตอนนี้เขาเสียใจมาก เขาอยากจะรั้งเธอไว้ แต่เธออยู่สูงเกินไปที่จะรั้งเธอไว้...

*

" เฮ้ออ..เมื่อคืนฉันฝันร้ายแรงมาก "

ปกติวูชิน ฝันร้ายทุกๆคืนอยู่แล้วแต่ว่า เมื่อคืนเขาฝันร้ายกว่าเดิม ตรงที่มี แจมินผู้ที่ไม่ยอมหยุดร้องไห้ มาไล่ล่าเขาทั้งคืน

แจมินต้องไปโรงเรียนแล้ว ดังนั้นวูชิน จึง อาบน้ำแล้วออกจากบ้าน

" ฉันก็ยังไม่ได้เบอร์ จีวอนเลยแหะ"

เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะ ได้เบอร์ ดังนั้นเขาจึงไปที่ อยู่ที่ เขาได้รับจากแจมินเมื่อวานนี้ มันเป็นตึกใหญ่ที่ตั้งอยู่ ตรงกลาง 4 แยก

"อื้ม..ชั้น 5สินะ"

วูชินเข้าไปอาคาร....โครงสร้างของอาคารนั้น เต็มไปด้วยความเรียบง่าย

เมื่อแฮมิน เห็นวูชิน เขาก็เข้าไปทัก

" โอ้ว..ท่านประธาน คุณมาที่นี่..."

"ใช่แล้ว..หัวหน้าทีม จางละ "

" เขาไปที่ สำนักงานก่อตั้งกิลด์นะครับ "

" เมื่อไหร่เขาจะกลับมา "

" เขาน่าจะกลับมาตอนเที่ยงนะรับ "

" งั้นเหรอ? "

" ท่านประธานต้องการดูออฟฟิตไหมครับ "

" ไปดูกัน "

แฮมิน แนะนำวูชิน เกี่ยวกับออฟฟิต

" ถ้าท่านประธานอยากตกแต่งอะไรเพิ่มก็บอกผมนะครับ "

" งั้นเอาทีวีใหญ่ๆ ตั้ง ตรงนี้นะ"

" นอกจากนี้...โปรดไม่ต้องเกรงใจผมนะครับ ถึงแม้ว่าผมจะแก่กว่าแต่ คุณเป็น ประธาน.. "

วูชินพยักหน้า ตามคำพูดของแฮมิน

" โอเค " .

" งั้นมื้อเที่ยง เราไปกิน จาจังเมียน กัน”

" . . . . . . . ครับ"

มันดูแปลกๆมากสำหรับเขา ที่ตลกคือ วูชินอายุเพียง 24 ปี และเขาก็ยังพูดจาไม่ค่อยสุภาพอีกด้วย

" ฉันไม่มีอะไรทำ...แหะ...งั้นเดียวชั้นไปดันเจี้ยนก่อนละกัน "

จากนั้น แฮมินก็ อธิบายให้วูชิน เกี่ยวกับการเปลี่ยนไปของดันเจี้ยน หลังจากที่ เคลียร์ครั้งแรก

" จำนวน อุปกรณ์ ต่างๆนั้นจะ ออกมา มากที่สุดในครั้งแรก หลังจากที่ เคลียร์ไปแล้วดันเจี้ยนจะเปลี่ยนเป็น ดันเจี้ยนทั่วไป ซึ่งมี อุปกรณ์ต่างๆ ปรากฏออกมาน้อยลง "

ตอนนี้วูชิน มี ความคิดแปลกๆแล้ว

" ถ้ามันมีโอกาสที่จะไม่ ปรากฏ อุปกรณ์แล้วทำไหมเราไม่ปล่อยดันเจี้ยน เป็นดันเจี้ยน สาธารณะ ละ”

" เหมือนกับเป็นเหมืองที่ขุด หินเลือด "

" ครับ..โอกาส การหล่นของอุปกรณ์ต่างๆจะไม่ใช่ ศูนย์ แต่โอกาสที่จะหล่นจากมอนเตอร์มันก็ลดลงอย่างต่อเนื่อง ซึ่งถ้าใคร เจอก็ถือว่าโชคดีไป และ พวก ไอเท็ม ปกติก็ยังคงดรอปเป็นปกติอยู่แล้ว"

วูชินยิ้ม

" หึหึ....ถ้าอย่างนั้น เราก็ต้องดูดน้ำหวานออกให้หมดก่อน ก่อนที่จะปล่อยเช่า..."

" ถูกต้องแล้วครับ "

"งั้นเดียวฉันกลับมาตอนเที่ยงนะ"

" ท่านประธานจะพาซังกูไปด้วยไปไหมครับ"

" เดียวค่อยโทรหาเขาระหว่างทาง"

"ครับ...เดียวผมขับรถไปส่งท่านประธานที่นั้น"

วูชิน เจอกับซังกู ข้างหน้าดันเจี้ยน..ก่อนที่ทั้งสองจะเข้าดันเจี้ยน แฮมินก็ถามขึ้น

" ขอโทษนะครับท่านประธาน...ท่านประธานไม่ได้ขุดหินเลือดเหรอครับ "

" อ่อ..มันอยู่ใน ช่องมิติของฉันนะ" .

แฮมินประหลาดใจกับคำพูดของวูชินมาก...เค้าเคยคิดว่าทำไหมวูชินไม่เอา หินเลือดออกมาหลังจากเคลียร์ดันเจี้ยนไปแล้ว 2 ครั้ง

เขาคิดว่าวูชินไม่ได้เก็บหินเลือดมาเพราะว่าเขาเห็นแค่วูชินเอา พวกอุปกรณ์ ที่หล่นจากดันเจี้ยนออกมาเท่านั้นเอง

" ...หรือว่าฉันควรเอาหินเลือดออกมาให้ดู "

" มะ . . ไม่ ครับ"

" ขอโทษครับท่านประธาน ยังไงก็ดูแลหินเลือดดีๆนะครับ "

" อื้ม..ไปกันเถอะซังกู ”

" ครับ พี่ "

"เดียวฉันกลับไปออฟฟิตเองเมื่อฉันเสร็จจากลงดันเจี้ยนนะ ไม่ต้องรอ นายกลับไปรอที่ออฟฟิตเลย ฉันจะกลับไปก่อนเที่ยง "

นี่มันมีเวลาแค่ 3 ชั่วโมง 30 นาที ก่อน ที่จะเที่ยง

" . . . . . . . . . เข้าใจแล้วครับ "

หลังจากนั้น วูชินและซังกูก็มุ่งหน้าลงไปดันเจี้ยนและปล่อยให้แฮมินกลับออฟฟิตไป

พวกเขาจ้างคนงานมาก่อสร้าง และทำความสะอาด ผนังของออฟฟิตพวกเขา งานต่างๆนั้นจะเสร็จก่อนเที่ยง

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็มีคนส่ง พวก อุปกรณ์ อำนวยความสะดวกและเครื่องใช้ต่างๆ มาติดตั้งในออฟฟิต

จาง-มินชานมาถึงพอดีและ วู-ซังฮูน ก็ยังจัดสถานที่และอุปกรณ์ต่างๆให้เข้า ที่ กว่าจะเรียบร้อยก็เป็นเวลา บ่ายโมงพอดี

" โอเคร..นี่มันดูเรียบร้อยขึ้นแล้ว"

คนงานยังคงทำความสะอาดอยู่แต่ทุกๆอย่างก็ดูเรียบร้อย

วู-ซังฮูน ยิ้ม เมื่อวานเขาค้นหาไปทั่ว อินเตอร์เน็ตก็ไม่พบอะไรแปลกๆ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเข้าร่วมกิลด์ . . .

....เมื่อซังกูก้าวขาออกมาจากลิฟท์....เขาอุทานขึ้น

" ว้าว..นี่มันเป็นออฟฟิที่ดีจริงๆ "

ซังกูรู้สึกประหลาดใจกับภาพที่เห็น..แม้แต่วูชินยังประหลาดใจที่พวกเขา จัดการกับออฟฟิตนี้ให้เรียบร้อยภายในเวลาสั้น

ตอนนี้มันดูคล้ายสำนักงานแล้ว

วูชิน เอียงหัวเขาด้วยความประหลาดใจ...พร้อมกับพูดขึ้น

" ทำไหมนายมาอยู่ที่นี่ "

" อะไรนะ ? "

วู-ซังฮูนมีสีหน้าสบสน เมื่อได้ยินคำทักของวูชิน

" ฉันแค่อยากยืมชื่อนายเท่านั้นนะ "

จากคำพูดของวูชิน ทำให้หน้าของวู-ซังฮูน แดง..จากนั้น จาง-มินชานก็ถามขึ้น

"อะ..ท่านประธานไม่ได้จะรับเขามาเป็นผู้ก่อตั้ง เหรอครับ "

" หื้ออ..เปล่านะผมแค่ต้องการเติมคนให้ครบเท่านั้นเอง "

" เฮ้อ . . . ผมเข้าใจผิดเองครับ . . . . . . . "

" ชั่งมันเถอะ...คุณก็มอบหมายงานให้เขาทำแล้วกัน..ตอนนี้เราสั่ง จาจังเมียนมากินกันเถอะฉันหิวแล้ว "

" ครับ..ผมรู้จักร้านอาหารอร่อยๆ ใกล้ๆพอดี "

คิม-แฮมินสั่ง อาหารตามเมนู..ที่ทุกเลือก จากนั้นทุกคนก็พูดเรื่อง มิติช่องเก็บของ ของวูชิน

"งั้นแปลว่าท่านประธานเก็บของทั้งหมดใน มิติช่องเก็บของ เหรอครับ "

"ใช่..เดียวฉันเอาออกมาให้ดูหลังจากกินเสร็จนะ"

ทุกคน ตื่นเต้น ยกเว้นซังกู....อาจจะพูดได้ว่า มันเป็นงานของหน่วย ซัพพอตที่จะขาย อุปกรณ์และไอเท็มต่างๆ ในราคาที่สูง

" ที่เล็กๆตรงนั้น คืออะไรนะ"

วูชินชี้ไปที่ประตู

" นั้นเป็นห้องของท่านประธานครับและ ห้องถัดไปคือห้องเก็บของ"

"อื้มโอเคร..เดียวฉันเอาของที่เก็บไว้ในมิติช่องเก็บของ ออกมาให้ดู "

วูชิน เปิดช่องเก็บของ ของเขาและหยิบ ของที่เขา เก็บมาจากดันเจี้ยน มันเต็มไปด้วยเกราะนากา มากกว่า 300 ตัว และยังมีหอกของนากา อีกด้วย

ทุกคนอ้าปากค้าง กับจำนวน ไอเท็มที่วูชินเก็บมาได้นอกจากนั้น ยังมี อุปกรณ์ อีกชิ้นนึงที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจ

" . . . . . . . . นี่มัน.. ! "

มินชานถือมัน ไว้ นี่มันเป็นอุปกรณ์ ระดับสูงที่เขาเคยเห็น ในกิลด์ค้อนหลายครั้ง ซึ่งมันมี ราคาแพงมาก

By Mheeezaa ปาดน้ำตาแปบ

รีวิวผู้อ่าน