Chapter 22 : ดินแดนแห่งการบุกเบิก
หลังจากขี่รถมา 3 ชม.ในตอนที่เขากลับบ้านพระอาทิตย์ก็ตกดินไปแล้ว ในตอนกลับมาบ้าน ขาของเขาอ่อนแรงเล็กน้อย เขาค่อยๆปั่นช้าลงทำให้ใช้เวลานานกว่าเดิม พูดตรงๆเลยคือ จางเทีย น่ะดีใจที่ได้ช่วยคนอื่น เขาพอใจอย่างมากเมื่อเห็นรอยยิ้มใสซื่อของเด็กๆ แม้ว่าซุปข้าวนั้นจะไม่ได้มีค่าเท่าไหร่และบางคนอาจจะไม่สนใจมันแต่ครอบครัวของ จางเทีย นั้นไม่คิดว่ามันถือภาระรึอะไรเลย มันน่าเสียดายที่จะทิ้งของพวกนี้
เมืองแบล็คฮ็อตนั้นมีชีวิตค่ำคืนที่ดี ในตอนที่พระอาทิตย์ตกดิน บางทีนั้นเริ่มเปิดทำการแต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ จางเทีย ที่ซึ่งผิวปากพร้อมกับปั่นจักรยานกลับบ้าน
ในตอนที่เขากลับมาถึงบ้าน ร้านเบียร์ข้าวก็ปิดแล้ว ประตูบ้านเองก็ล็อค จางเทีย เปิดประตูและเอาจักรยานเข้าไปที่หลังร้าน จักรยานนี้พ่อของเขาเป็นคนดัดแปลงและแม้ว่ามันจะดูน่าเกลียดแต่มันก็มีล้อใส่เพิ่มขึ้นมาและมีตะกร้าใส่ของที่ถอดออกได้เพิ่มขึ้นมาด้วย ด้วยการประกอบแบบนี้ทำให้มันไม่กินพื้นที่เท่าไหร่ตอนที่เก็บ จางเทีย เดาว่าพ่อและแม่เขานั้นคงไปบ้านเพื่อนเพื่อเล่นไพ่ไม่ก็ไปที่โบสถ์อย่างที่เคยทำ
เขาจอดรถเอาไว้และไปล้างมือก่อนจะเอาถุงเมล็ดพันธุ์เข้าไปในครัว เขาได้เนื้อหมักส่งกลิ่นออกมา ท้องเขาเริ่มร้องพร้อมกับน้ำลายที่เริ่มไหล
มื้อเย็นนั้นยังคงอยู่ในหม้อ อาหารหลักก็ยังคงเป็นมันฝรั่งกับเนื้อ
จางเทีย หวงกระป๋องเนื้ออันสุดท้ายและไม่อยากกินมันคนเดียว เขาอยากกินกับแม่และพ่อมากกว่าเหมือนกับที่พวกเขากินกันเมื่อวานนี้ ไม่คาดคิดเลยว่าแม่เขาจะต้มมันฝรั่งกับเนื้อที่เหลือ ผลก็คือกระป๋องเนื้อเล็กๆกลายมาเป็นอาหารมื้อใหญ่
เมื่อเห็นมันฝรั่งกับเนื้อและเขาก็ได้ลองนับเนื้อข้างในดูและก็รู้ว่าพ่อและแม่ไม่ได้กินเนื้อเลยสักชิ้น พวกเขาแค่ดื่มน้ำซุปนิดหน่อยและกินแต่มันฝรั่งเหลือเนื้อที่เหลือให้ จางเทีย กิน
เขาสลดขึ้นมา จางเทีย รีบสวาปามข้าวลงไปทั้งถ้วย แม้แต่ตัว จางเทีย เองก็ไม่รู้ตัวว่าความอยากอาหารของเขาเพิ่มขึ้นมาอีก
หลังจากกินข้าวเสร็จเขาก็ทำความสะอาดบ้าน เขาประมาณว่าอีกสัก 2-3 ชม.พ่อแม่เขาค่อยกลับามาบ้าน เมื่อคิดถึงดินแดนที่ว่างเปล่า,ข้าวโพดและมันฝรั่งที่เขาปลูกไว้ เขาก็รีบกลับขึ้นห้องทันที
จางเทีย รู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนบ้า ในตอนที่เขากลับมาแม้ว่าเขาจะจำได้ดีว่าเขาล็อคประตูจากข้างในแล้วแต่เขาก็ต้องลงไปเช็คอีกครั้ง จางเทีย บอกกับตัวเอง – “ รึว่านี่เป็นความรู้สึกเหมือนคนถูกลอตเตอรี่ที่กลัวคนอื่นมาเจอล็อตเตอรี่ที่เขาซ่อนไว้ ? “
“ มันก็แค่ความรู้สึก ไม่ว่ายังไงก็ตามฉันน่ะไม่ต้องกลัวคนอื่นหรอก “
หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว จางเทีย ก็รีบจัดการธุระต่างๆเขาก็รีบวิ่งไปที่บ่อน้ำพร้อมกับถังน้ำอีกสองถัง หลังจากเติมน้ำเต็มถัง เขาก็รีบยกมันเข้ามาใส่ไว้ในห้องน้ำหลังบ้าน
ห้องน้ำข้างในบ้าน จางเทีย นั้นมีพื้นที่แค่ 2-3 ตร.ม.ซึ่งเป็นที่ไว้ใช้อาบน้ำเท่านั้น นี่คือของขวัญชิ้นแรกที่พี่เขาให้พ่อแม่หลังจากได้เงินเดือนมา อ่างน้ำก็กินพื้นที่ไปกว่าครึ่งของห้องน้ำแล้ว มันสูงประมาณครึ่งของความสูงคน บ่อนั่นไม่ได้หรูหราอะไรแต่ก็ถือว่าดี มันถูกทาด้วยแลคเกอร์และมีผิวที่เรียบเนียน จางเทีย ไปขนน้ำอีกสองถังก่อนจะเทมันลงในอ่างน้ำ
ใช้เวลากว่า 10 นาทีกว่าเขาจะเติมน้ำกว่าจะเต็มโดยทำไปได้ 8-9 ครั้ง ถ้าแม่เขาอยู่บ้าน เธอจะเตรียมน้ำร้อนให้เขาอาบน้ำ แต่เมื่อไหร่ที่เขาอยากอาบน้ำเย็นเหมือนพี่ชาย แม่ก็จะดุเขา แต่เขาน่ะไม่ได้วางแผนที่จะอาบน้ำ จางเทีย เอาถังน้ำสองถังสุดท้ายมาวางไว้ข้างๆอ่างน้ำและได้เอาเมล็ดพันธุ์มาไว้ในห้องน้ำด้วย เพราะเขาเพิ่งกินมื้อเย็นเสร็จแล้ว เมื่อรีบทำอะไรแบบนี้จึงทำให้เขาจุกแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมันมากมายนัก
กลับมาที่ห้องน้ำ จางเทีย ได้ปิดประตูจากด้านในและปิดตาลงพร้อมกับกำเมล็ดกับถือพังน้ำไว้ จากนั้นเขารีบสูดลมหายใจเข้าลึกๆพร้อมกับสั่งให้สติมองหาประตูลึกลับ
กระบวนการนั้นดูง่ายยิ่งกว่าเดิม หลังจากที่เขาลองทำหลายวันก่อน จางเทีย พบว่าเขาจะพบประตูง่ายขึ้นกว่าเดิมถ้าเพ่งสมาธิไปตรงหว่างคิ้วและนั่นแหละก็คือประตูของ Castle of Black Iron
จางเทีย ไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่ – “ ยังไงก็ช่างเถอะแค่เข้าไปก็พอ...”
เห็น---ล็อค---เข้า---
เขายกถังน้ำและถือเมล็ดพันธุ์เอาไว้ก่อนที่สติจะดับวูบไป
เขารู้สึกว่ารอบๆตัวนั้นได้เปลี่ยนไป จางเทีย ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งและพบว่าเขาอยู่ใน Castle of Black Iron
เขามาเจอกับที่ดินอันว่างเปล่าและต้น Manjusaka Karma Fruit ที่ตั้งอยู่ตรงใกล้ลานกลางพื้นที่ ด้วยประโยคที่ทักทายเขาเป็นธรรมดาที่เขาจะรู้สึกว่าตัวเองยิ่งใหญ่
----- เจ้าของปราสาทผู้หล่อเหลาและวิเศษยินดีต้อนรับเข้าสู่ Castle of Black Iron !
เมื่อเห็นประโยคนี้อยู่ๆ จางเทีย ก็รู้สึกคึกขึ้นมา เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บท้องอีกต่อไปและเขาก็ไม่ได้รู้สึกล้าขาด้วย
“ ฉันคือเจ้าของที่นี่โว้ยยยยยย...อ่า.... “- เมื่อรู้สึกว่าตัวเองยิ่งใหญ่เขาก็อุทานออกมาอย่างกับสัตว์ป่าหื่นกาม ถ้าเขาอยู่ด้านนอก เสียงของเขาคงทำให้คนอื่นเข้าใจผิดแต่เมื่ออยู่ที่นี่ เขาไม่ได้ยินเสียงสะท้อนกลับมาเลยด้วยซ้ำ
เขาไม่เคยตะโกนแบบนี้มาก่อนตอนที่เขาอยู่โลกข้างนอก แต่หลังยจากที่ปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในใจออกมา อยู่ๆเขาก็รู้สึกใจเย็นลง มันเป็นความรู้สึกแปลกๆที่อยู่ๆเขาก็รู้สึกสบายมากขึ้น
จากนั้น จางเทีย ได้ตัดสินใจตะโกนขึ้นมาอีกรอบ.....
“ ฉันคือเจ้าของโลกนี้โว๊ยยยยยยยยยยย....อ่า......”
เขายิ่งมั่นใจมากกว่าเดิม อีกรอบ...
“ ฉันอยากให้แม่กับพ่อมีเนื้อกินทุกวัน....อ่า.....”
ยิ่งสบายใจกว่าเดิมอีก.....
“ ฉันรัก มิสไดน่า.....อ่า.....”
อีกรอบ...
“ ฉันอยากเป็นคนรวย......อ่า.....”
อีก...
“ สาวสวยหน้าอกโตๆต้องเป็นของฉัน.....อ่า... “
หลังจากตะโกนอยู่หลายรอบ จางเทีย ก็รู้สึกดีกว่าเดิมและรู้สึกว่าตัวเองเจ๋งขึ้น เขาไม่รู้ว่ามีคนเคยลองมารึยังแต่เขาก็รู้สึกดีที่ได้ปลดปล่อยความเครียดบ้าง
หลังจากนั้น จางเที่ย ได้โยนถุงเมล็ดพันธุ์ลงที่พื้น ด้วยการที่มีถังสองข้างอยู่ในมือ เขาได้เดินเข้าไปยังที่ที่เขาปลูกข้าวโพดและมันฝรั่ง เขายังคงกังวลเกี่ยวกับมันเพราะเขาไม่ได้รดน้ำ ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่มีฝนตก ดังนั้น จางเทีย กลัวว่ามันจะตายเพราะขาดน้ำ
เมื่อมาถึงตรงที่เขาปลูกมันไว้ จางเทีย ได้รดน้ำพืชที่เขาปลูกไว้แต่ด้วยน้ำถังเดียวที่เขามีทำให้รดได้แค่ 1 ใน 4 ของส่วนที่ปลูกข้าวโพดเท่านั้น เขาเอาน้ำอีกถังไปรดต่อซึ่งก็รดได้แค่ครึ่งเดียวของพื้นที่ จากนั้นเขาก็ถือถังเปล่าสองใบขึ้นมาและหลับตาลง เขาเพ่งสมาธิไปที่หว่างคิ้วอีกรอบ
เห็น --- ล็อค----ออก
…
ต่อมา จางเทีย ก็มาโผล่ในห้องน้ำอีกครั้ง แม้แต่เท้าเขาก็ยังไม่ได้ขยับไปไหน เขาหันกลับไปดูที่อ่างอาบน้ำ จางเทีย เอาถังที่มีตักน้ำแล้วหลับตาลงอีกรอบ
เห็น --- ล็อค --- เข้า
…
เขาเข้าและออก Caste of Black Iron อยู่ห้าครั้ง ก่อนจะมองดูพื้นที่เพาะปลูกของเขา จางเทีย ไปยืนตรงเหล็กแบ่ง เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆและพอใจอย่างมากแต่อยู่ๆเขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาเหมือนกันสมองของเขาว่างเปล่า ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้สึกเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรดน้ำ เขาพยายามโฟกัสไปที่หว่างคิ้วและเห็นประตูโผล่ออกมา แต่ว่ามันแตกต่างจากหลายครั้งก่อน ครั้งนี้นั้นประตูดูเหมือนไม่คงที่และดูน่ากลัว ในตอนที่ จางที สั่งให้ ‘ ออก ‘ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
อยู่ๆเขาก็รู้สึกว่ามึนขึ้นมาราวกับตกลงจากที่สูง อยู่ๆมันก็เกิดขึ้นจนเขาเสียสมดุลแล้วล้มลงไปนั่งกับพื้นก่อนจะหมดสติไป หลังจากนั้นสัพกพักเขาก็ตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด
“ เกิดอะไรขึ้น ? มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? “ - จางเทีย เริ่มหงุดหงิด
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นระบบก็ได้ให้คำตอบกับเขา
----- ระบบตรวจจับว่าเจ้าของปราสาทสุดหล่อเหลาและวิเศษนั้นได้ใช้พลังวิญญาณมากเกินไป ระบบเสนอให้คุณไปพักผ่อนข้างใน Caste of Black Iron ก่อนที่จะออกไป คำเตือน : ยิ่งเข้าออกบ่อยในระยะเวลาอันสั้นนั้นจะกินพลังวิญญาณอย่างมาก ในตอนที่คุณขาดพลังวิญญาณโปรดอย่าทำการเข้าออกแบบนี้ เพื่อกันความเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับพลังวิญญาณของคุณ...