" โอ๊ะ "
หัวของจีวอนเหมือนจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ เมื่อเธอมองไปรอบๆเธออยู่ที่บ้านของแจมิน ทันใดนั้นชิ้นส่วนความจำต่างๆก็ เริ่มประติดประต่อกัน
ซังกู คนที่ทำงานด้วยกันกับวูชินเค้า พาเล่นเกมส์ และดื่มอย่างหนัก..แสดงว่า
" พวกเขาเห็นทุกอย่าง . . . . . . . "
เธอ อยากจะซ่อนมัน สำหรับคนที่จำเธอได้ เธออยากให้เขาจำแต่ภาพอดีตที่เธอเคยเป็นมากกว่า แต่อย่างไรก็ตามเธอกลับรู้สึกเขินเมื่อจำคำพูดที่วูชินพูดได้
" ฉันไม่เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องใหญ่อะไร ยังไงเธอก็ยังน่ารัก"
เมื่อหมวกของเธอตกลงไป เธอไม่กล้าแม้แต่จะหยิบแต่เธอแกล้งหลับแทน...แต่เพราะว่าเธอกิน แอลกอฮอล์เยอะเกินไปทำให้ความจำเธอ ค่อนข้าง เลือนราง
เธอจำได้ว่า วูชินเเบกเธอมาแล้วภาพเธอก็ตัดไปเลย
จีวอนยก มือของเธอขึ้นเพื่อที่จะถอดหมวกของเธอที่ยังใส่อยู่
" โอ๊ย . . . "
จีวอนค่อยๆดึงหมวกออก และมีเส้นผมของเธอติดไปด้วยกับสก๊อตเทป
เมื่อมองที่มองของเธอกลับมี สก๊อตเทป แปะอยู่ที่หมวกสองข้าง เธอทำอะไรไม่ได้ ได้แต่หัวเราะเบาๆ
" เฮ้อ . . . "
คนนี้เรียกเธอว่าสวยถึงแม่เธอจะเปลี่ยนไป มากก็ตาม
" โอ๊ะ "
หัวใจเธอเต้นรัวอีกครั้งและเธอยังเมาค้างอยู่ ตอนนี้เธอต้องการน้ำอย่างมาก เธอจังพยายามเข้าห้องน้ำ
" เอ่อ..พี่สาวตื่นละเหรอ รอแปบนึงนะพี่ "
" ทำไมน้องตื่นเช้า"
" เอ่อ..ตอนผมหลับผมคิดได้ว่ายังไม่ได้ซักผ้านะคับ เพราะผมไม่อยากให้พี่ทำงานหนักเกินไป "
"อะไรกันอย่างน้อยก็เปิดประตูสิ"
" เอ่อ . . . . . . ? เดียวก่อนครับ จะเสร็จแล้ว "
นี่มัน เป็นเวลา ตี 5 นะ
*
" เมี้ยวว”
วูชิน ตื่นขึ้น....คนแรกที่ทักทายเขาคือบีบี
" นายท่านหลับสบายไหม "
" เฮ้อ...พวกมันตามฉันทั้งคืน "
มันเป็นความฝันที่ยาวนานมาก
" เอาโทรศัพท์มาให้ฉันหน่อย "
เธอเอาปากคาบมือถือ มาแล้วเปิดข้อความ
[ โรงแรมกิล ค้อน ห้อง 1703ถ้านายมาช้ากว่า 9โมง ฉันจะตีนาย ]
ตอนนี้มัน 8โมงเช้าแล้วเขามีเวลา 1ชั่วโมงเพื่อเตรียมตัว
ซ่าาาา
เมื่อเขาอาบน้ำเสร็จ เขาออกมาเห็นบีบี นั่งดู โบรชัวร์
" มองอะไรอยู่ ? "
" มันคือ บริการส่งอาหารมาที่ห้องพักนะ ฉันอยากกินอันนี้นะ เมี้ยว.. " .
"บริการส่งอาหารมาที่ห้องพัก "
ทันใดนั้นวูชินก็ดูคู่มือแล้วสั่งอาหาร
หลังจากที่อาหารมาส่ง นั้น อาหารต่างๆ นั้น ถูกเลือกโดยบีบี
' โลกนี่ยังไงก็ดีกว่าโลกอัลเฟ่นแหะ'
บีบีกระโดดขึ้นไปบน โต๊ะ อาหาร
" เมี้ยวว..ฉันอยากกินอันนี้ " .
บีบี กิน ทงคัทสึ สิ่งนี้มันไม่มีที่โลกอัลเฟ่น
" เมี้ยวว ข้าวผัดหมูของที่โลกนี้ อร่อยจริงๆ "
" ไม่ใช่แค่หมูนะ พวกเขาทอดทุกอย่าง ."
"จริงเหรอเมี้ยว"
โลกอัลเฟ่นนั้นไม่มีของทอด สำหรับบีบีแลวเธอดูทีวี แล้วเธอก็อยากกินทุกอย่าง
วูชิน ตระหนักได้ในขณะที่เขาดู บีบี
" อ่า ฉันควรดูทีวี "
ถ้าฉันดูทีวี ฉันจะได้ตามโลก ทันแน่ๆเลย
ขณะที่กินอยู่นั้น เสียงกระดิ่งดังขั้น
" บีบีกลับไปที่ห้องอัญเชิญก่อน "
" ฉันยังไม่อิ่มเลยเมี้ยวว "
" เดียวซื้อให้ทีหลัง"
" ก็ได้ นายท่านต้องซื้อให้ฉันนะ...เมี้ยว "
บีบีกลายเป็นควันแล้วหายไปแล้ววูชินก็เดินไปเปิดประตู
ซังกูนั่งคุกเข่าอยู่หน้าประตู
"ผมขอโทษครับพี่เมื่อวานผมเมามาก โปรดยกโทษให้ผมด้วย"
"ไม่เป็นไร...นายได้จอง ดันเจี้ยน 4ดาวรึยัง "
สำหรับซังกูนั้น เงินที่ได้จากดันเจี้ยน 3 ดาวนั้นดีกว่า
" เดียวผมหาให้ครับ"
" งั้นไปเดิมกาแฟกันเถอะ "
วูชินและซังกูไปกินกาแฟที่โรงแรมชั้น 1
" ราคากาแฟที่นี่มันแพงจริงๆ "
" ปกติพวกโรงแรมมันแพงอยู่แล้วครับ"
"นายรีบจองพวกดันเจี้ยนหน่อยแล้วกัน"
"ครับผม.."
วูชินนั้นต่างจากผู้มีพลังคนอื่น สำหรับเขานั้น หากเขาคุ้นเคยกับดันเจี้ยนมากพอ เขาจะสามารถ ลดเวลาที่ใช้ในการกำจัดมอนเตอร์ ได้ ทำให้เขาสามารถ ทำ เงิน ในแต่ละชั่วโมงได้มาก
"โอ้วนั้นใครกัน"
วูชินได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เมื่อเขาหันกลับไปก็พบ จาง-มินชาน
" อะไรกัน...นายนี่เหมือนผีเลยนะ "
" ฮ่าๆก่อนฉันจะทำงานฉันชอบกินกาแฟที่นี่นะ"
เขากำลังโกหก เขารู้ตั้งแต่เมื่อวานเเล้วว่า วูชิน เช็คอินที่โรงแรมนี้
" . . . นี่มันบังเอิญอีกใช่มั้ย "
" ฮ่าๆ.....ผมก็ว่างั้น บางทีเราอาจจะบังเอิญเจอกัน "
วูชินยักไหล่ของเขา เมื่อได้ฟังคำโกหกของ มินชานพรางชี้ไปที่ๆนั่ง
" ไหนๆก็อยู่ที่นี่แล้วทำไหมคุณไม่นั่งก่อนละ "
" หื้ม"
มินชานจองที่ๆนั่งของเขา ขณะที่วูชินถาม
" นายมีธุระกับฉันไม่ใช่เหรอ เร็วสิ "
" ฮ่าๆ...ธุระกิจอะไรกัน ฉันขอโทษกับนายเมื่อวานด้วย ถ้านายต้องการอะไรบอกฉันนะ ฉันจะหามาให้แทนคำขอโทษ"
วูชินยิ้ม ทำไหมชายคนนี้ถึงหลงไหลเขานัก ทำไหมเขาอยากให้ วูชินเข้ากิลด์กันแล้วอะไรที่เขาจะได้ถ้าเขาเข้ากิลด์
" คุณซังกูบางทีเราควรจะนัดกันพูดคุยถึงดันเจี้ยนนะ"
"อ่ออ.ใช่เดียวผมหา เวลาว่างเพื่อเพิ่มนัดสำหรับดันเจี้ยน 4 ดาวนะครับ...แต่ถ้าหาไม่ได้"
" โอ๊ะ...ผมมี ข้อมูลของคนที่ใช้ดันเจี้ยน โปรดรอสักครู่"
มินชานเอา โน๊ตบุ๊คขึ้นมาเขารันโปรแกรม ในนั้นปรากฏดันเจี้ยนระดับต่างๆบนจอ
"หู้วว”
ซังกูมองดูอย่างประหลาดใจ
" ทีมสนับสนุนของกิลด์เราสามารถเเก้ปัญหาเล็กๆน้อยๆได้...ถ้าคุณเข้ากิลด์เราแล้วละก็ จะมีบ้านพักฟรี หรือไม่ถ้าคุณชอบโรงแรมคุณสามารถอยู่ที่นี่ได้เรื่อยๆ "
วูชินชายตามอง มินชาน.
" ฟังดูดีนะ " .
" ฮ่าๆถ้าคุณสนใจนะ อะ มองตรงนี้ นี่คือดันเจี้ยน 4 ดาวที่ว่างอยู่ "
มีเวลาว่าง 4ช่อง 5โมงเช้า, บ่าย 2 ,5โมงเย็น และ 4ทุ่ม และนั้นคือค่าธรรมเนียม ที่ต้องใช้ ยังไงโปรแกรมก็ดีกว่า พวกกระดานสนทนา ดันเจี้ยน
มันเหมือนว่า การมีกิลด์มันช่วยอำนวยความสะดวกได้ดีกว่า
"ถ้าฉันล้มหัวหน้ากิลด์นายฉันจะเป็นหัวหน้ากิลด์ได้ไหม"
" ไม่มีทาง "
" งั้นฉันก็ไม่สนใจ"
" . . . . . . . "
มินชาน นิ่งเงียบจากคำพูดของวูชิน
" ผมจองอันนี้ได้ไหม "
" แน่นอน "
" นายโอเครไหมที่จะช่วยคนที่ไม่อยู่ในกิลด์ของนาย "
"เอาสิ”
มินชานหัวเราะแล้ววูชินก็หัวเราะตาม
*
" อืม ไปกันเถอะ "
" รถฉันจอดอยู่ในลาดจอดรถ"
" ไม่ต้องห่วงเมื่อพวกนาย เคลียร์ดันเจี้ยนเสร็จเดียวฉันมาส่ง..."
มินชานพยายามที่จะอธิบายข้อมูลต่างๆให้วูชินฟัง
ความรู้คือพลัง ที่คือสิ่งที่มินชานพยายามที่จะทำให้วูชินเข้าใจ
" อ่า เยี่ยมไปเลย "
ขณะที่มินชานยิ้มอย่างสดใด วูชินก็ยิ้มตามไปด้วยขณะที่เขาเดินทางผ่านทางแยก บริเวณทางออกที่ 6 มันก็ปรากฏแสงอ่อนๆ
" หื้ม...มันคือดันเจี้ยนใหม่เหรอ”
ซังกูเห็นแต่ในทีวี แต่ตอนนี้เขาเห็นของจริง....เขาจึง อุทานขึ้น
มีเพียงเหตุผลเดียวที่ดันเจี้ยนจะเรืองแสงขึ้น
เกิดดันเจี้ยนใหม่
ของช่วงชีวิตของฉันได้จบลง และมันกลายเป็นดันเจี้ยนใหม่ ถ้ากรุไม่ได้
มันเหมือนจุดจบถ้าดันเจี้ยนเกิดขึ้น หากมันไม่ได้ถูกเคลียร์ภายใน 30 วัน ดันเจี้ยนจะปล่อยมอนเตอร์ออกมา
"ติดต่อกิลด์เร็วเข้า..แฮมิน"
"ครับ "
แฮมิน ยุ่งอยู่กับการโทร...วูชินมองดันเจี้ยนที่ปรากฏขึ้นตรงทางเเยก
" โอ้ววมีดันเจี้ยนฟรีปรากฏตรงนั้น "
" อะไรนะ? "
สำหรับดันเจี้ยนใหม่ นั้น คนที่เคลียร์คนเเรก จะกลายเป็นเจ้าของ
อย่างไรก็ตามดันเจี้ยนนั้นไม่ใช่ เหรียญที่ตกลงพื้น มันไม่คุ้มค่าที่จะเสี่ยง
วูชิน ตาโตขึ้นด้วยความ ตื่นเต้น..เขารีบบอกให้ คนทั้งสองมุ่งหน้าไปที่ ทางออกที่ 6
BY Mheeezaa ได้เวลาลงดันเเล้วว