ตอนที่ 48 เครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์
เหนือเทือกเขาแอลป์ เครื่องบินรบขนาดใหญ่ส่งเสียงดังกระหึ่มพุ่งทะยานฝ่ากลุ่มเมฆ
มันเคลื่อนไปยังทิศทางของนิวยอร์กซิตี้และเริ่มข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก
ล้อเครื่องบินรบถูกพับเก็บเข้าสู่ตัวเครื่องอย่างช้าๆ
ไคล์ และ สตีฟ ที่เกาะอยู่บนล้อก็เข้าไปในห้องโดยสารด้านหลังของเครื่องบินรบผ่านช่องทางนี้
“ ไคล์ นายไม่เป็นไรนะ” สตีฟ เอ่ยถาม ไคล์
“อืม ฉันไม่เป็นไร” ไคล์ เอ่ยตอบพร้อมกับหันไปมองรอบๆ
ห้องโดยสารด้านหลังของเครื่องบินรบมีขนาดกว้างขวางและมีแสงไฟสลัวๆ แต่ยังคงมองเห็นได้เพียงพอ เมื่อมองแวบแรกที่ในห้องนี้มันเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทางเทคนิคมากมาย
“ ไคล์ นายดูนั่น -” สตีฟ ลดเสียงของเขาพร้อมกับชี้นิ้วไปทางด้านหลังของเครื่องบิน
ไคล์ มองตามและเห็นว่าที่นั่นมีเครื่องบินรบขนาดเล็กซึ่งเล็กกว่าเครื่องบินรบทั่วไปมาก รูปร่างของมันเป็นวงรีแบนย้อมด้วยสีเขียวเข้ม สิ่งที่แปลกคือไม่มีปืนติดตั้งอยู่บนตัวเครื่อง
ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอะไรให้มากความ ข้อความจากการ์ดก็ปรากฏอยู่ด้านบนในไม่ช้า
[เครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์]: เครื่องบินที่นั่งเดียวบรรทุกระเบิดพลังงานนิวเคลียร์สามารถทำลายเมืองใหญ่ได้อย่างง่ายดายด้วยการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ที่มีอานุภาพร้ายแรง การ์ดไอเทม ระดับสีฟ้า
สถานะปัจจุบัน: ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นการ์ดได้
ประเภทรายการ: ใช้ครั้งเดียว
หัวใจของ ไคล์ ตกตะลึงและในที่สุดก็รู้ว่าเหตุใด เรด สกัลล์ จึงมั่นใจมากพอที่จะทำลายดินแดนชายฝั่งตะวันตกทั้งหมดของสหรัฐอเมริกา
นี่คือเครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์สองลำ! หากปล่อยให้มันหลุดเข้าไปในดินแดนของประเทศแน่นอนว่ามันคือหายนะครั้งใหญ่
“ สตีฟ ค้นหาปุ่มกลไกภายในห้องโดยสารเราต้องทิ้งเครื่องบินทั้งสองลำนี้ลงไปในทะเลทันที” ไคล์ ตะโกนขึ้นอย่างเร่งด่วน ณ เวลานี้เครื่องบินรบยังบินอยู่เหนือมหาสมุทรแอตแลนติก
หากปล่อยให้ เรด สกัลล์ ทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ลงในนิวยอร์กได้สำเร็จ ผลที่ตามมาไม่จำเป็นต้องคาดเดา
สตีฟ เข้าใจเรื่องนี้เขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้กลุ่มทหารไฮดราวิ่งมาที่ห้องโดยสารด้านหลังของเครื่องบินรบ
เมื่อ ไคล์ เห็นเช่นนั้นเขาก็เผยสีหน้าเย็นชาพร้อมกับกระชับดาบเหล็กกล้าโซเดียมคาร์บอนแล้วเอ่ยขึ้นว่า:“ เร็วเข้าฉันจะหยุดพวกมันเอง”
"ศัตรู! ยิง! ยิง!” เมื่อเหล่าทหารไฮดร้าเห็น ไคล์ วิ่งเข้าหาพวกมันก็ยกปืนพลังงานขึ้นยิงอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นห้องโดยสารด้านหลังของเครื่องบินขนส่งก็สว่างไสวด้วยแสงเลเซอร์สีฟ้าส่องเป็นประกาย
“ไอ้พวกงี่เง่า -” ไคล์ ขมวดคิ้ว เขาไม่กลัวเลเซอร์ที่ยิ่งเข้ามา แต่การสุ่มยิงเช่นนี้จะกลายเป็นชนวนทำให้เครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์ที่อยู่ข้างหลังอาจเกิดระเบิดขึ้นมาได้
ฉันยังไม่อยากตายเพราะความโง่ของพวกนายหรอกนะ!
“ตาย!” ใบหน้าอันหล่อเหลาของ ไคล์ นั้นเย็นชาเขาขว้างดาบเหล็กกล้าโซเดียมคาร์บอนเข้าใส่หัวหน้าทีมทหารไฮดราที่อยู่ด้านหน้าสุดจนมันปลิวกระเด็นไปพร้อมกับดาบและตรึงไว้บนผนังโลหะของห้องโดยสารด้านหลังโดยตรง
หลังจากขว้างดาบออกไป ไคล์ ไม่ได้เลือกที่จะหลบ เขายกมือขวาข้างที่สวมเกราะแขนขึ้นมาปิดกั้นเลเซอร์ที่ยิ่งเข้ามาอยู่ตลอดเวลาเพื่อไม่ให้มันหลุดรอดไปที่เครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์ที่อยู่ข้างหลัง
“ ไคล์ รับ!” ราวกับรู้ถึงสถานการณ์ของ ไคล์ สตีฟ ตะโกนและขว้างโล่อดาแมนในมือของเขาให้กับ ไคล์
ไคล์ กระโดดและจับโล่ด้วยมือซ้ายของเขาจากนั้นเอามาบังไว้ที่ด้านหน้าปิดกั้นลำแสงเลเซอร์ที่ยิงเข้ามาอย่างหนาแน่น ในขณะเดียวกันเขาก็วิ่งเข้าหาเหล่าทหารไฮดราอย่างรวดเร็ว
ทหารไฮดรายกปืนพลังงานขึ้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและในช่วงเวลาต่อมาเลเซอร์ที่ยิงเข้าหา ไคล์ ก็ถูก ไคล์ ใช้เกราะแขนไวเบรเนี่ยมปัดป้องและสะท้อนกลับไปหาทหารไฮดราจนร่างกายของมันละเหยกลายเป็นไอ
"เจอแล้ว!"ทันใดนั้นเสียงของ สตีฟ ดังขึ้น เขากดปุ่มเปิดช่องประตูที่อยู่ใต้เครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์ และทำให้เครื่องบินลำหนึ่งตกลงไปในมหาสมุทรได้สำเร็จ
การเปิดช่องประตูในห้องโดยสารยังทำให้อากาศถาโถมเข้ามาภายในอย่างรุนแรงและดูดทหารหลายนายออกไปจากเครื่องบินรบผ่านช่องประตูที่ สตีฟ เปิดไว้
ไคล์ ยิ้มเหมือนปีศาจอย่างไม่แยแสเขาจ้องมองทหารไฮดราที่กำลังดิ้นรนกรีดร้องอยู่บนพื้น เขาเดินเข้าหาและยกมันขึ้นด้วยมือเพียงข้างเดียวจากนั้นโยนลงไปในช่องประตูที่เปิดอยู่ราวกับโยนขยะ
หลังจากนั้นทหารไฮดราก็ถูก ไคล์ และ สตีฟ โยนลงจากเครื่องบิน
“ไคล์!” จู่ๆ สตีฟ ก็ตะโกนขึ้นเขาเห็นทหารไฮดรานายหนึ่งวิ่งเข้าไปหาเครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์ลำที่ 2 ที่กำลังจะถูกปล่อยออกไป และในตอนนี้มันถูกเปิดฝาครอบพร้อมกับเข้าไปนั่งข้างในห้องเครื่องแล้ว
ทั้งสองไม่มีเวลาหยุดและเครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์ลำที่ 2 ก็ถูกปล่อยออกไปทันที
“ ปล่อยมันไปไม่ได้!” สตีฟ ตะโกนขึ้นและกำลังจะกระโดดตามไป แต่ในนาทีสุดท้าย ไคล์ ก็เข้ามาห้ามพร้อมกับมองไปที่ทหารไฮดราซึ่งกำลังขับเครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์ออกไปโดยไม่แยแส
“ ไม่ต้องกังวล มันหนีไม่รอดหรอก” ไคล์ กล่าวอย่างมั่นใจพลางมองท้องฟ้าสีครามที่กว้างใหญ่นอกห้องโดยสารอย่างใจเย็น
เหนือความสูงนับหมื่นเมตร นกอินทรียักษ์สีฟ้าพุ่งทะยานถาโถมทะลุกลุ่มเมฆลงมาด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากและมันได้ไล่ตามเครื่องบินระเบิดนิวเคลียร์ที่กำลังจะหายไปอย่างรวดเร็ว
“นายเรียกนกอินทรียักษ์สีฟ้ามานี่เอง” สตีฟ มองไปที่เงาของนกอินทรียักษ์สีฟ้าและรู้สึกโล่งใจ
“ การต่อสู้ครั้งสุดท้ายในโซนยุโรปนั้นต้องเตรียมพร้อมอยู่เสมอ” ไคล์ ยักไหล่และโยนโล่กลับไปให้ สตีฟ จากนั้นเขาเดินไปดึงดาบออกจากผนังพร้อมกับใช้ร่างของทหารไฮดราทำความสะอาดเลือดออกจากตัวดาบ
“องค์กรไฮดรา เหลือไอ้หมอนั่นเพียงคนเดียวเท่านั้น” สตีฟ หายใจเข้าลึก ๆ และยืนเคียงข้าง ไคล์ อย่างมั่นใจจากนั้นหันไปมองประตูทางเข้าที่เชื่อมต่อกับห้องโถงของเครื่องบินรบ
จากพื้นดิน 500 เมตร ไล่ล่าขึ้นไปบนท้องฟ้าหลายกิโลเมตร ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่ต้องจบการต่อสู้นี้เสียที