สำหรับพวกเขานั้น พวกเขาสามารถย้ายไปอยู่ได้เลย แต่สำหรับค่าธรรมเนียมและค่าบ้านนั้นจะ ต้องจ่ายในวันที่ย้ายเลย
สำหรับวูชินนั้น ช่วงที่เขาอยู่ อัลเฟ่น พวกที่อยู่อาศัยต่างๆนั้นไม่จำเป็นต้องทำสัญญา
เขาอาศัยอยู่แบบนั้น 20 ปีดังนั้นจึงไม่แปลกที่เขาจะไม่รู้ว่ามี ค่าธรรมเนียมต่างๆ พวกเขาได้มองหาบ้านจนกระทั้งพระอาทิตย์ตกดิน ดังนั้นพวกเขาจึงแวะหาของกินใส่ท้องกันเพื่อเติมพลัง...โซอาเผลอหลับไปจากความเหนื่อย
วูชินแบกโซอากลับบ้านและวางเธอลงตรงที่นอน
"ทำไมแม่ไม่อยู่กับพวกเรา จนกว่าจะย้ายละ"
"ไม่เป็นไรหรอกลูก..เดียวพวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว "
วูชินนั้น อยากให้แม่เขาอยู่ด้วย..เพราะว่าเขาใช้ชีวิตเดี่ยวดายมา20ปี นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาซื้อบ้านให้เร็วที่สุด
" เอ่อ..ลูก แม่มีความสุขที่ได้กินข้าวเย็นกับโซอาและลูกทุกคืนเลย"
" ผมก็รู้สึกดีเหมือนกันครับแม่ "
วูชินลูบหัวโซอาในขณะที่เธอหลับอยู่ แล้วเขาจึงลุกขึ้น
"แล้วเจอกันในวันพรุ้งนี้ครับแม่"
"โอเคร..เจอกันพรุ้งนี้..เจ้าลูกชาย"
วูชิน แอบเสียใจลึกๆที่ต้องบอกลา
จากนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไป บ้าน แจมิน
"เฮ้อ..ยังไงสะ ฉันก็คงโชคดีแหละ"
วูชินนั้นถูกวิญญาณร้ายก่อกวนทุกคืน นี่เป็นเหตุผลให้เขานอนไม่หลับ..เขาต้องการหลีกเลี่ยงมันแต่ว่ามันเป็นเหมือนคำสาปที่อยู่กับเขามากกว่า หลังจากออกมาได้สักพัก วูชินก็ทำการเรียกบีบีออกมา
"..ออกมา..บีบี"
หวืออ
วูชินเรียก บีบีออกมาทันใดนั้นก็เกิดการรวมตัวของกลุ่มควัน แต่แล้วมันก็กระจายออกอยู่หลายครั้ง
"เกิดอะไรขึ้นเนี้ย..ออกมา..บีบี "
วูบบบบ..
บีบีปรากฏตัวออกมา ไม่ได้เป็นปีศาจสาวตัวเล็กๆอีกแล้ว แต่เธอดูเหมือน เเมวตัวน้อยๆมากกว่า
"อะไรกัน...เกิดอะไรขึ้น "
" ฉันยังไม่มีร่างกายค่ะนายท่าน ฉันไม่มีทางเลือกดังนั้นฉันจึงค้นหาสัตว์ที่ฉันคุ้นเคยซึ่งเป็นแมวค่ะ "
วูชินพนมมือขึ้น เพื่อทำให้เค้าสงบใจลง
"โอ้ว...ที่นี่ที่ไหน...ฉันไม่รู้สึกถึง ทราเน็ตเลย "
วูชินหยิบบีบีขึ้นมา
"เธอใช้ความสามารถของเธอในร่างนี้ได้ด้วยเหรอ"
"นายท่านระดับยังต่ำ..ดังนั้นฉันจึงระดับต่ำด้วย...แต่ว่าฉันก็ยังใช้ความสามารถ ของฉันได้ค่ะ..เมี้ยวว" แม้ว่าบีบีจะเลเวลขึ้น แต่วูชินก็ไม่ได้ใช้ความสามารถของเธอเท่าไหร่
"เมี้ยว ที่นี่มีกลิ่นที่ดีนะมันเหมือนกลิ่นความสงบสุข "
ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นปีศาจแต่เธอก็ชอบความสงบสุข
" นี่อาจจะเป็นประโยนช์กับฉันก็ได้นะ มันไม่ค่อยเป็นปัญหาอะไรเมื่อเธออยู่ในร่างนี้"
"เมี้ยว..งั้นฉันก้อยู่กับนายท่านโดยที่ไม่ต้องไปอยู่ในห้อง อัญเชิญ ได้ใช่ไหม เมี้ยวว"
"ก็ได้..แต่ห้ามพูดนะ"
" เมี้ยวว...ฉันรู้ค่ะ...ไม่มีแมวที่ไหนพูดได้ "
บีบีเข้าใจเรื่องราวได้รวดเร็ว..สำหรับบีบีนั้นเธอช่วยวูชินตอนหลับได้เยอะมาก เพราะว่าวูชินมักจะเจอวิญญาณร้ายก่อกวนวูชินบ่อยๆและบีบียังเป็นปีศาจแห่งฝันร้ายอีก ดังนั้นบีบีจึงสำคัญกับวูชินมาก...แถมยังไม่มีคนสงสัยอีก เพราะว่าบีบีเป็นแมว การที่มีแมวนอนอยู่ด้วยกับเขามันเป็นเรื่องปกติมาก
ตอนนี้ วูชินคิดเกี่ยวกับเรื่องของโซอา...เธอต้องการหมา
"บีบี..เธอเปลี่ยนร่างเป็นหมาได้ไหม "
" เมี้วว...รูปร่างของฉันไม่สามารถเปลี่ยนได้แล้วค่ะ ”
" อืม . . . . . . . "
*
หลังจากการสอนพิเศษจบลง แจมินก็มุ่งหน้ากลับบ้านของเขา
เมื่อเขาเปิดประตู บ้าน เขาเจอวูชินนั่งบนเตียง ดูทีวีและกำลังกินส้มเขียวหวานอยู่
" ห๊ะ...พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไง "
นอกจากนี้ วูชินไม่ได้อยู่คนเดียวด้วยวันนี้
" อ๊ะ..นั้นอะไรนะ "
แจมินชี้นิ้วไปที่ แมวด้วยสีหน้าประหลาด
500 ดอลล่านี่เขาให้มานั้น รวมถึงการเช่าที่อยู่ด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่ผู้บุรุก. . .
แต่อย่างไรก็ตาม เขากลับซื้อสัตว์เลี้ยงง
"..แมวตัวนี้ฉันเก็บได้ระหว่างทางนะ...ดังนั้นฉันเลบเอามาด้วย"
แจมินรู้สึกเศร้าๆ..ดังนั้นเขาจึงถอดรองเท้า และกระเป๋าจากนั้นเขาก็ไปเปิดตู้เย็นเพื่อดื่มน้ำ
'..ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไรร'
พี่สาวเขาจะมาพรุ้งนี้ แต่สิ่งที่สำคัญคือ เขาต้องตั้งใจเรียน เพื่อตอบแทนพี่สาวเขา
" พี่ ...."
"อ้ออ.ฉันวางเงินไว้บนโต๊ะอาหารนะ....ฮ่าๆๆ รายงานนี้มันตลกมากเลย "
" . . . . . . . "
วูชินกลับไปดูทีวีต่อ...แจมินแอบมองซองบนโต๊ะอาหาร
' . . . .300 เลยเหรอ '
แจมิน มองอย่างตกใจ นี่มันเงินเยอะมากสำหรับเขา..แจมินเห็นไปมองวูชินและแมวอีกครั้ง
เขามองแมวด้วยสายตาประหลาดๆ....แมวนั่งกินส้มกับวูชิน....???แมวกินส้ม
" นายยืนอยู่ทำไหมละนั้น มานั่งนี่สิ ส้มอร่อยนะ"
ใน โลกอัลเฟ่น มีแต่ต้นแอปเปิ้ล แต่วูชิน นั้นชอบส้ม ดังนั้นเมื่อเขาเจอส้มระหว่างทางเขาจะซื้อมัน
แจมินไม่ได้พูดอะไร เขานั่งติดกับวูชิน
"ฮาๆๆ...นี่มันตลกแหะ "
" ว่าแต่..แมวพี่ชื่ออะไรเหรอ มันดูสวยมากเลย"
เสียงของแจมินนั้นดูอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด
*
หื้ม...
ซังกูยืนผิวปากอยู่ และเขาอยากจะเต้นมากๆ
"ฉันไม่อยากเชื่อเลยนั้น รถของฉันเหรอ "
BMW ซีรี่ย์ 5
เขาคิดถึงค่าธรรมเนียมดันเจี้ยน 4ดาว ซึ่งมันต้องใช้เงินสดในการจอง
เมื่อเขาไปที่ สำนักงานขาย เพื่อเซ็นสัญญา เขารู้สึกเครียดเพราะวูชินโทรมาเพื่อยืมเงินเขา มันทำให้เขาแทบจะร้องไห้...ดังนั้นเขาจึงเซ็นสัญญา 60 เดือนและรถของเขาจะส่งมาให้เขา วันนี้
" บรูม..บรูมม (ชื่อรถของ ซังกู ) ไปลองรถเล่นดีกว่า "
สำหรับ โฮง-ซังกูนั้น เขาชอบรถมาก และนี่เป็นรถคันแรกของเขา
สำหรับวูชินนั้นเขาเป็นผู้มีพลังที่น่ากลัวมาก เขาสามารถเก็เงินได้ 400000ดอลล่า ในดันเจี้ยน 3ดาวซึ่งปกติ ดันเจี้ยน 3ดาวจะได้เงิน ราวๆ 50000 ดอลล่าต่อครั้ง . . เขากำลังคิดว่าถ้าเป็นดันเจี้ยน 4ดาวละ เขาจะทำเงินได้เท่าไหร่
สำหรับซังกูแล้ว..วูชินเสมือนตั๋วนำโชคของเขา
[ พี่..ผมซื้อรถแล้วเดียวผมไปรับพี่นะ ]
วูชินได้รับโทรศัพท์ของซังกู และเขาก็มองออกไปด้านนอก
" โอ้ว..นายซื้อรถ"
" มันจะเป็นปัญหาสำหรับพี่ที่จะนั่งรถเล็กๆอย่างมาติส...ดังนั้นผมจึงซื้อรถ"
"โอ้..ว่าแต่นายไม่อยากให้ฉันยืมเงินเหรอ"
" อะไรนะครับ? "
" เปล่าครับ ผมตัดสินใจจ่ายค่างวดรถ ทุกๆ 2 อาทิตย์ "
" . . . . . . . "
" ว้าว..รถคันนี้ดีจริงๆ”
วูชิน นั่งอยู่ด้านข้าง คนขับ..เขารู้สึกประหลาดใจมากกับรถคนนี้ ดังนั้นเขาจึงสัมผัสทุกตารางนิ้วของรถ ซังกู..ส่วนเจ้าของรถนั้น มองวูชินด้วยสีหน้าเครียดๆ
' อ่า..นั้น น้ำมันจากมือเขานิ'
ซังกูไม่พูดอะไร เขาแสดงสีหน้ายิ้มๆ แต่ภายในใจนั้น เขาเหมือนมีไฟเผาไหม้อยู่เลย วูชินนั้น กดชิ้นส่วนของรถเขาไปทั่ว ด้วยความสนใจ
' ไม่ ! ! ! ! ! '
ซังกูแทบจะกรีดร้องออกมา เมื่อเห็นวูชิน สัมผัสส่วนต่างๆของรถ
"เฮ้...ทำไหมนายไม่ สตาร์ทรถละ "
" . . . . . . . ครับ"
"เรามีนัดเมื่อไหร่"
" ประมาณ 5 โมงครับ "
" คราวนี้เราจะไปไหน "
" เราจะไป ทางออกที่ 6 ของสถานี กวานจุนครับ"
หื้ม..นี่มันอยู่ใกล้โรงเรียนของเขานิ
ในตอนแรกนั้น วูชินไปที่ทางออกที่ 1 ของ สถานี กวานจุน เขานั่งอมยิ้มเล็กๆเมื่อเขาคิดถึงสิ่งนี้
ทั้งสองขับรถ...มุ่งหน้าไปที่ สถานี กวานจุน....
BY....Mheeezaaa อิอิ แมวกินส้มม...