px

เรื่อง : Seoul Station’s Necromancer จบแล้วอ่านฟรี!!!
Chapter 21 – 3 Star Dungeon


" พี่ชาย ผมอยู่ตรงนี้ "

เช้าวันถัดมา ซังกู มารออยู่หน้าบ้านวูชิน อย่างตรงเวลา

" หือ รถของใครนะ "

"นี่เป็นรถของแม่ผม พอดีเค้าไม่ค่อยได้ใช้ ผมเลยใช้มัน " .

วูชินมองดู มาติส สีขาว เขาเดาว่า การมีรถยังดีกว่าไม่มีใช้แหละน้า..

" ทำไมนายเปิดหน้าต่างละ "

" อ่อ..แอร์เสียนะ”

" . . . . . . . "

มันเกือบจะ ปลายๆของฤดูร้อนแล้ว ทำให้อากาศเช้านี้เย็นสบาย .

วูชินรู้สึกสับสนเมื่อมองดูวูชินอย่างสบายๆ

" วันแรกของนายในการเป็นคนรับใช้ของฉัน ทำไมนายถึงอารมณ์ดีล่ะ "

" ฮ่าๆ..ไม่เห็นมีอะไรแตกต่างเลยนี่ครับ"

วูชินยิ้มแล้วถามคำถาม

" นายบอกว่าวันนี้เราจะไป ดันเจี้ยน 3 ดาวกัน "

" ใช่ครับ " .

" อะไรอยู่ที่นั้น "

" มี แมลงสาบชื่อ แร็ควี่ " ( มันคือตัวแมลงสาบนะครับ ถ้าใครนึกไม่ออกก็ แมลงสาบดันท่อน้ำ ในRagnarok )

แร็ควี่ เป็นแมลงสาบที่มีขนาดใหญ่ มันไม่ได้มีโอกาสดรอป หินเลือดมากนัก แต่มันมีจำนวนมากมายในดันเจี้ยน

ซังกู บรรยายลักษณะดันเจี้ยนขณะขับรถ

"ดันเจี้ยนนี้อยู่ที่ ทางออกที่ 3 ของสถานี้ เมบอง จำนวนสูงสุดเข้าได้ 10 คน และค่าธรรมเนียมการเข้าคือ 300 ดอลล่า .

"โห้วว..มันแพงมาก "

อื้อหือ..ค่าเข้าดันเจี้ยนคนเดียว ต้องจ่ายเงินถึง 3000ดอลล่าเป็นค่าธรรมเนียม .

" จำนวนมอนเตอน์มันเยอะมากนี่ครับ ถึงแม้ว่าโอกาสดรอปหินเลือดมันไม่มากแต่มันมีจำนวนเยอะมาก ต้องใช้เวลา2hrในการเคลียดันเจี้ยน.แต่ถ้าโชคร้ายหน่อยก็ใช้เวลาถึง 3hrเลย"

วูชินพยักหน้า .

" เอาเถอะ..นายหาดันเจี้ยนตามความต้องการของฉัน " .

ทางออกที่ 3 ของสถานี้ เมบอง เป็นเป้าหมายของเขาที่เขาสั่งให้ซังกู ค้นหาตามข้อมูลที่เขาต้องการ

สถานที่แห่งนี้มีมอนสเตอร์เยอะ

วูชินต้องการ ทำกำไรให้ได้มากกว่าเดิม ดังนั้นเขาจึงหาดันเจี้ยนใหม่

มีหลายอย่างเปลี่ยนไปมาก ในเวลา 5ปีนี้

" แม้แต่ค่าจอดรถก็แพงชิบ - - "

ซังกูหัวเราะเบาๆเมื่อได้ยิน วูชินบ่น

" ผมว่าพี่ต้องแปลกใจแน่ เงินรางวัลจากการเคลียดันเจี้ยน ระหว่าง 2ดาวกับดันเจี้ยน 3ดาวนั้นต่างกันมาก"

" ดีมาก...เราจะรู้เมื่อเราได้รับเงินหลังจบดัน"

ตอนนี้วูชินต้องการเงินมาก เขาต้องการบ้านหลังใหญ่ๆ และเพื่อครอบครัวของเขา

ดันเจี้ยนนั้นเป็น สำหรับ ดันเจี้ยน 4ดาว ต้องมีหัวหน้า เป็นผู้มีพลัง ระดับ D ในการลง

แต่สำหรับ ดันเจี้ยน 3ดาว นั้นไม่มีข้อจำกัดนั้น

ตอนนี้มี 2 ทีมอยู่ตรงหน้าเขา ถ้าทีมนึงต้องใช้เวลา ทีมละ 2 hr ดังนั้น เขาจึงต้องใช้เวลา 4 hr ในการรอ

" งั้นน..พี่ชายไปนั่งร้านกาแฟก่อนนะครับ ค่อยกลับมาเมื่อถึงเวลา"

ทางเข้าดันเจี้ยนนั้น อันตรายมากแต่ว่า พวกร้านกาแฟ ร้านอำนวยความสะดวกต่างๆ นั้นกลับขายดีเพราะผู้มีพลัง นั้นมา ที่นี่ แทบจะ 24 ชั่วโมง

" ไม่เป็นไร เดียวฉันรอกับนาย"

" งั้นไปรอกันเถอะ พี่ชาย"

ในที่สุดก็ถึงเวลา เข้าดันเจี้ยน เขา รอถึง 5ชั่วโมงกว่าจะได้เข้า

วูชินจ่าย 12000 ดอลล่า เพื่อที่จะเข้าดันเจี้ยน 4 ชั่วโมง

ซังกูมองวูชิน พร้อมกับทำท่าให้กำลังใจ เขา

" พี่ชาย สู้ๆ.. "

" หื้ม..นายต้องไปกับฉันด้วยนะ "

" ห๊ะ...ผมต้องไปกับพี่ด้วยเหรอครับ "

" ถ้าไม่มีนายแล้วใครจะ ขุดหา หินเลือดละ "

" โอเครครับพี่ชาย "

ซังกู พูดขึ้นแล้วเขาก็เดินตามหลังวูชินอย่างรวดเร็ว

" ยังไงนายก็เป็นคนรับใช้ของฉัน เพราะงั้น นายต้องตามฉันไปทุกที่"

" . . . . . . . "

เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับ...วูชินจึงหันไปมองหน้าซังกู..

" เอ่อ..พี่นี่เข้าใจยากนะคับ "

มันเหมือนเป็นคำชมโดยธรรมชาติไปแล้วดังนั้น วูชินจึงยิ้ม

" โอเครตอนนี้เรารู้จักกันพอประมาณแล้ว นายเรียกฉันว่า พี่ชายได้ "

" ครับ..พี่"

ชีวิตก็คือ สนามรบ

 

" ถ้านายทำตามคำสั่ง ฉันอย่างดี ฉันจะให้เงิน ตอบแทนนายส่วนหนึ่งนะ เอาเป็นว่าฉันจะให้นาย 10 % ของกำไรทั้งหมดละกัน”

มันคืออัตรา 9 ต่อ 1 ซังกูยิ้ม แม้ว่ามันจะ ไม่มากแต่นี่มันคือดันเจี้ยนระดับ 3 ดาว มันก็เป็นเงินจำนวนมากสำหรับเขา

" ขอบคุณมากครับพี่ชาย "

ซังกูรู้สึก ขอบคุณเขา

 

" ไปกันเถอะ เวลาเป็นเงินเป็นทอง " .

" ครับ ! "

*

เลเวล อัพ

วูชินยิ้ม เมื่อ เขาเลเวลอัพ อีกครั้ง

" ที่แห่งนี้มีพวกมันมากจิงๆ. "

ชั้นนี้เต็มไปด้วย ศพ ของพวก แร็ควี่ พวกมัน เข้าจู่โจมด้วยใช้จำนวนที่มากกว่าในการโจมตี

วิธีที่จะจัดการพวกมันคือ ใช้ของแข็งๆ ป้องกันการโจมตีของพวกมันหรือ รีบฆ่าพวกมันอย่างรวดเร็ว

สำหรับวูชินแล้ว เขาใช้ทั่งสองอย่าง

" พวกแกกล้ามากที่ใช้จำนวนมารุมฉันคนนี้ "

" คีคีคีคี.."

เขาต่อสู้กับพวกมันด้วยจำนวนเหมือนกัน

รอบๆวูชิน ล้อมไปด้วยทหารโครงกระดูก 19 ตัว เพราะว่าทุกครั้งที่ เลเวลเขาขึ้น เขาเพิ่ม สเตตัสของเขา ไปที่ แต้ม การควบคุม

วูชินใช้ เวทย์มนต์ ค้นหา เมื่อเขาพบว่ามีของอยู่ใน ศพ แร็ควี่ เขาจะป้ายสีแดงไว้ ซึ่งพวกมันมีจำนวนมาก เขาก็ต้องป้ายสีมันมากขึ้นไปด้วย

ขณะที่เขากำลัง ป้ายสีอยู่นั้น ซังกูก็วิ่งลง บรรไดมา

" พี่ชาย..ผมขุดพวกมันหมดแล้ว"

ซังกูลากกระเป๋าลงมา เนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาไม่ได้ใช้ ลูกไฟเลยตั้งแต่เข้าดันเจี้ยนมาแต่เข้า ขุดหินเลือดจากศพที่วูชิน ทิ้งไว้ให้ทั้งหมดซึ่งมีจำนวนมากมายมหาศาลล มากสำหรับเขา.

วูชินนั้น ป้ายสีที่ ตัวที่มี หินเลือดไว้ ซึ่งทำให้เขาไม่ต้องขุดทุกตัวแต่ สำหรับเขามันก็ยังเยอะอยู่ดี

วูชินนั้น ฆ่ามอนเตอร์เร็วมาก ดังนั้น ซังกูจึงต้องแยกกับเขาเพื่อเก็บ หินเลือดด.

" เฮ้..นายทำหน้าที่ได้ดีมาก"

" เฮือกก" .

ซังกูมองดูภาพ ศพที่น่ากลัวในชั้นสุดท้ายนี้ ที่เกิดจากวูชิน ..เขามองศพเป็นร้อยที่ตายอยู่และมี มากกว่า 60 ศพที่ ป้ายสี ไว้.

'เท่าไหร่..จะได้เงินเท่าไหร่กัน '

อัตราการหล่นของ หินเลือดนั้น มากกว่า ดันเจี้ยน 2 ดาวอย่างคาดไม่ถึง ทันใดนั้นเขาก็หยิบกระเป๋าใบใหม่ออกมาเพื่อที่จะใส่ หินเลือด

" โธ่วว...นึกว่าจะได้พักแล้วเชียว "

วูชินรู้สึก สบายเมื่อ เขาเดินออกจาก กองศพแล้วเขาก็นั่งตรงม้านั่ง

หินเวทมนต์กลับ ออกจากดัน ออกมาจาก แร็ควี่ ตัวสุดท้ายที่เขาฆ่า ในขณะที่ซังกูนั่งขุด หินเลือดอยู่อีกฝั่ง หลังจากเขาฆ่าตัวสุดท้ายเสร็จ เขาก็ไปนั่งอยู่ที่ม้านั่งเพื่อ ตัวสถานะของเขา เขาได้โบนัสจากการเลเวลอัพ ดังนั้นเขาจึงเพิ่มมันไปที่แต้มควบคุม

แต้มควบคุมตอนนี้ของเขาคือ 24 ดังนั้นเขาจึง เรียกทหารโครงกระดูก ได้เพิ่มขึ้นอีก 5 ตัว

' ตอนนี้ ฉันเลเวล 6 ละสินะ'

วูชินนั้น ตอนนี้ เขาสามารถ เรียนเวทมนต์ระดับต่ำได้แล้วเช่น พวกเรียกไฟ หรือน้ำ

ซึงเวทย์มนต์พวกนี้ไม่ได้มีประโยชน์สำหรับการล่าแต่มีประโยชน์ในการใช้ชีวิตประจำวันสำหรับเขา

' หือ นี่มัน ราคา 200 แต้ม '

[ ต้องการ เลเวล 10,ใช้เวทย์มนต์ 20 ]

ใช้ ศพหรือ กระดูกในการเรียก [ความแข็งเเกร่ง 5 ความเร็ว 5 พลังชีวิต 5 เวทย์มนต์ 5 ] นักเวทย์โครงกระดูก.ระยะการยิง เพิ่มขึ้นเมื่อความเเข็งเเกร่ง เพิ่มขึ้น..การยิงไวขึ้นเมื่อ ความเร็วเพิ่มขึ้น...พลังโจมตีเพิ่มขึ้นเมื่อ เวทย์มนต์เพิ่มขึ้น..

ใช้เวทย์มนต์ : 1 ,ต้องการพลังการควบคุม : 1

แร็ควี่ ให้แต้มความสำเร็จ 3แต้มต่อหนึ่ง ตัวแต่สำหรับวูชิน เขายังเรียนสกิลสูงๆไม่ได้เพราะมันจำกัดเลเวล ในการเรียน

สำหรับเขานั้น เลเวล 1 ถึง 9นั้น อาชีพของเขาเรียนได้แต่ เวทย์มนต์ระดับต่ำ ทั้งนั้นซึ่งเขาจะเรียนเวทมนต์ที่ดีขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ เขาเลเวล 10 ซึงเวทย์มนต์ที่จะเรียนได้นั้นจะค่อนข้างราคาแพง

"เอาเถอะ..ตอนนี้ฉันควรที่จะทำงาน ตาม ระดับของเขาก่อนแหละ "

การเพิ่มระดับนั้นมี2วิธี

วิธีแรกคือ การฝึกแบบเดิมซ้ำๆเป็นเวลานาน แต่ถ้าเลเวลสูงขึ้น มันก็จะใช้เวลามากขึ้น

วิธีที่สองคือการใช้ยา มียาบางชนิดเพิ่ม พลัง ชั่วคราว และถาวร

วูชินค้นหายา ในร้านค้าแห่งความสำเร็จ ซึ่งยาที่เพิ่ม สเตตัส +1 นั้น ราคาคือ 2000 แต้ม

มันแพงไปสำหรับเขาซึ่งสำหรับเขามันยังไม่จำเป็น

ส่วนผสม : เอ็น ออค 3 ,หาง ดราบิด 5 , เขี้ยวหนู 2

ผลลัพธ์ : พลัง + 2

เขาใช้เเต้ม 150 เพื่อซื้อสูตร อันนี้ สำหรับเขานั้น วิธีทำสำหรับเขานั้น เขาแค่นำส่วนผสมต่างๆเอาไปใส่ กล่องผสม ได้เลย

" พี่ชายย ผมเสร็จแล้วว..แล้วผมยังได้หินเวทย์มนต์ที่ใช้ออกดันเจี้ยนอีกด้วยนะครับ”

วูชินนั้นยิ้มเมื่อมองไปที่ กระเป๋า ที่เต็มไปด้วยหินเลือด มันมีขนาด มากกว่าตอนที่เขาลงดันเจี้ยน 2ดาว ประมาณ 5เท่า ซึ่งยังไม่รวมถึง ความหนาแน่น ของมันมากกว่า ทำให้ได้ราคาแพงกว่า

" เราใช้เวลากันกี่นาทีสำหรับเคลียที่นี่ "

" เราใช้เวลา 27 นาทีครับ "

วูชินยืนขึ้นในขณะที่เขาหัวเราะ

" โอเคร เราจะลุยกันอีก 7 รอบ...เร็วเข้า...เก็บทุกอย่างให้หมด "

" โอ้วว..ผมเข้าใตแล้ว "

ทหารโครงกระดูก เข้ามาหยิบกระเป๋าพวกเขาและวิ่งไปพร้อมวูชินและซังกู พวกเขารีบวิ่งไปที่ทางเข้าเพื่อ รักษาเวลา

พนักงาน ประจำดันเจี้ยนนั้น ทึ่งมากกับ ระดับ F 2 คนที่เคลีย ดันเจี้ยน ได้อย่างรวดเร็ว

" แม้ว่าพวกคุณจะเคลียดันเจี้ยนก่อนที่เวลาจะหมด ทางเราก็ไม่คืนค่าธรรมเนียนให้นะครับ.”

วูชินยิ้มกับคำพูดของพนักงานประจำดันเจี้ยน

" ไม่ต้องห่วงผมอยู่ในดันเจี้ยนอย่างเต็มเวลาแน่นอน "

" อะไรนะ.. "

" ผมไม่มีเวลามาก...ดังนั้นนายไม่ต้องถามฉันแล้ว" .

วูชินและซังกูคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งไปแลกหินเลือดเป็นเงินสด

54300 ดอลล่า

เขาคำนวณง่ายๆว่า หากวันนี้เขาได้รับเงินประมาณ 400000 ดอลล่าและซังกูได้รับ 10%ของกำไร

' 5,430 ต่อ 1 รอบ’

"โห้วว...แจ็ค พอตมาก พี่ชาย"

" พี่ชายสุดยอดมาก.... "

วูชินยิ้มกับคำพูดไร้สาระของ เขา

" เฮ้เรายังต้องวิ่ง มาที่นี่ อีก 7รอบนะ " .

ถ้าเขาวิ่งได้ 7 ครั้ง เขาสามารถทำเงินได้ มากกว่า 40000ดอลล่า เขาลงดันเจี้ยน 1ดาว ในตลอด 2เดือนเขาทำได้ แค่ 30000ดอลล่า แต่ตอนนี้เขาทำได้ 40000ดอลล่า ภายในหนึ่งวันอีกด้วยยย

" วิ่ง........... "

"ได้ครับ..เจ้านายย "

วูชินและซังกู วิ่งไปที่ดันเจี้ยนอย่างรวดเร็ว

By Mheezaa นี่สิสายฟามของจริง 5555+ วิ่งเข้า วัยรุ่น

รีวิวผู้อ่าน