
1747 วันที่แล้ว
รังซ้อนจะโผล่มา
หลังจากที่วูชินลงรถแล้ว เขาก็หยิบโทรศัพท์ของเขาเพื่อเปิด แอพแผนที่ หลังจากนั้น 30วินาทีผ่านไปแผนที่ก็ปรากฏขึ้นมาจากนั้นเขาจึ้งใช้ ฟังชั่นค้นหาเส้นทางเพื่อนำเขาไปยังสถานที่ๆจะไป
[สำนักงานทั่วไปของผู้มีพลัง ]
วูชินมาสำนักงานเพื่อลงทะเบียนเป็นผู้มีพลัง . ที่แผนกต้อนรับ วูชินเขียนข้อมูลพื้นฐานของเขาและความสามารถของเขา หลังจากเวลานั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปที่ห้องสอบ
ห้องทดสอบนั้นมีกล้องวงจรปิด ทุกที่ เผื่อเหตุการณ์ไม่คาดฟันเกิดขึ้น
จุนกวาน ได้มองไปยังข้อมูลของ คังวูชิน
" เธอมีความสามารถในการเรียกมอนเตอร์ เธอสามารถโชว์มันได้ไหม "
คำถามที่ดูเป็นการเป็นงานถูกถามมาที่วูชิน
" ที่นี่.. "
' เอ๋..ฉันเคยเห็นเขามาก่อนรึเปล่า '
มันผ่านมาได้ 4วันแล้วตั้งแต่ เขาพบวูชิน ซึ่ง จุนวานนั้นจำเขาไม่ได้แล้ว
" ผมต้องศพ ."
"อ๊ะ.คุณมีความสามารถเรียกมอนเตอร์ ทำไมต้องการศพ อีกละ "
" เอาศพให้ฉัน 1 ศพ"
" อะไรนะ ? "
แน่นอนว่าจุนวานและคนทั้งสำนักอึ้งกับคำพูดของเขา . วูชินแสยะยิ้มและพูดเพิ่มเติมขึ้นภายหลัง
" ฉันไม่ได้พูดถึงศพมนุษย์ มันอาจจะเป็นปีศาจ หรือแม้แต่สัตว์ที่ตายแล้ว มันต้องมีกระดูก อ้า แน่นอน ศพมนุษย์ก็ได้เหมือนกัน"
" อ๋า..ผมเข้าใจแล้ว "
จุนวานอึ้ง เขาเรียกแผนกสนับสนุน ให้นำศพของกระต่ายที่ถูกฆ่าตายในระหว่างการทดลองเข้ามา
หลังจากนั้นวูชินที่อยู่กลางห้องทดสอบ ยื่นมือออกมา
" จงตื่น.. "
ปั้ก...ปั้ก..!
ศพของกระต่ายถูกระเบิดและ เกิดทหารโครงกระดูกขึ้นมาก
" คี...คี..คี”
จุนวาน ได้ยินเสียงของ ทหารโครงกระดูก เขาเห็นผู้มีพลังมามาก แต่นี่มัน เป็นเรื่องใหม่สำหรับเขา
อย่างไรก็ตาม จุนวานเป็นข้าราชการซี 9 ถึงแม้จะเห็นสิ่งนี้เป็นครั้งแรกเขาก็รู้เลยว่านี่เป็นความสามารถของผู้มีพลัง
" เธอ . . . เธอเป็นจอมขมังเวทย์”
การตื่นขึ้นของความสามารถต่างๆนั้นจะได้รับชื่อเรียกแตกต่างกันออกไปซึ่งจอมขมังเวทย์คือผู้ซึ่งควบคุม ผีดิบได้.
" อย่างที่คุณเห็น ."
" ความสามารถในเรียกมอนเตอร์คือ 1 ในความสามารถของคุณทำไมคุณไม่ลองโจมตีละ? "
ในกลางห้องทดสอบเปลี่ยนไป เป็นห้องที่มีอาวุธต่างๆซึ่งมันคือ ภาพเสมอ
"คิดสะว่านี่เป็นการจำลองการ ต่อสู้ .ผมต้องการเห็นการเคลื่อนไหวของคุณ”
ภาพเสมอปรากฏเป็น โคบอล ซึ่งมันมีขนาดเล็ก มันเป็นสัตว์ประหลาดทั่วไปเหมือน ดราบิด , แต่มันยากที่จะล่าเพราะพวกนี้รวมตัวกันเป็นฝูง.
" คี..คี..คี..”
ทหารโครงกระดูกเคลื่อนไหวตามเขาสั่ง และมันก็เริ่มที่จะต่อสู้โคบอล . มันไม่ได้มีร่างกายที่แท้จริง ดังนั้น มีดกระดูกของมอนเตอร์เขาจึงผ่านเข้าไป อย่างไรก็ตามมีการติดตั้งเครื่องวัดพลังสำหรับโจมตีอยู่แล้ว
หลังจาก 5 นาทีผ่านไป จุนวาน บอกให้เขาหยุด
" คุณมีความสามารถอื่นไหม "
" เอ่อผมไม่มีความสามารถอะไรอีกแล้ว. "
" อืม,รอสักครู่.โอเคร ตามฉันมา "
จุนวาน เข้าไปในห้องพักของเขา เขาบอกให้วูชินรอสักครู่ หลังจาก1ชั่วโมงผ่านไป เขากลับมาพร้อมการ์ดสีดำ มันเหมือนบัตรเครดิตที่มีคุณภาพสูง แต่ลักษณะเหมือนไอดี การ์ด
" นี่คือบัตรสำหรับผู้มีพลัง,มันสามารถใช้สำหรับเป็น ไอดีและบัตรเคดิตได้"
ใครบัตรนั้นมีประวัติของเขาอยู่และเขียนว่า ระดับ F
" ระดับ F นี่มันต่ำสุดไหมเนี้ย"
" อืม . . . . . . มันไม่ได้ต่ำมากแต่ก็ไม่ได้สูงอะไรนะ ความสามารถการต่อสู้นั้นค่อนข้างอ่อนกว่าที่ฉันคิดไว้มาก. . . . "
แน่นอน เพราะพวกทหารโครงกระดูก ระดับ 1 มันทำได้แค่ออกแรงโจมตี ซึ่งมีพลังเท่ากับ ครึ่งหนึ่งของพวกผู้ใหญ่
นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา เขาไม่ได้ต้องการที่จะสร้างพรรคพวก เขาวางแผนที่จะลงดันคนเดียวอยู่แล้ว สามารถตัดเหล็กแท่งหนึ่งด้วยมือเปล่าและเขาก็ลุยไปพร้อมทหารโครงกระดูก 14 ตัวของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจมากนั้น
" ขอโทษนะ..ฉันเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อนรึเปล่า "
จุนวานถาม วูชินด้วยความสงสัย.วูชินส่ายหัวของเขา เขาไม่สนใจที่จะรื้อความจำเก่าๆของเขาเพราะมันไม่จำเป็น
" นี่เป็นครั้งแรกที่เจอกัน...มันเป็นวันที่ดีจิงๆ"
ทันใดนั้น วูชินก็เดินออกไป และ จุนวานเกาท้ายทอยพลางนึก
" อืม ฉันรู้ ฉันเคยเห็นเขาที่ไหน . . . . . . . "
เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจที่จำไม่ได้ หลังจากกลับไปที่นั่งของเขา เขาก็นึกได้
" อ๊ะ.เขาคือคนที่อยู่ที่สถานีกวานจุน ชั้น 1 นิ "
ในวันแรกที่เขากลับมาจากงานควบคุมดันเจี้ยนชั่วคราวของเขา จุนวาน ก็โดนด่าโดยหัวหน้าของเขา เหตุผลที่เขาไม่ได้ระมัดระวังในการควบคุมการเข้าดันเจี้ยน จุนวาน ค้นลิ้นชักของเขา และเขาก็เอาบันทึกการเข้า ของ สถานี กวานชุน ชั้น 1 มาดู
[ ชื่อ คัง-วูชิน สังกัด : โลก , หมายเลขผู้มีพลัง : 12345 ]
"เขาเป็นระดับ F ไม่ใช่ ระดับสูงอีก นอกจากนี้เขายังเป็นมือใหม่ที่ลงทะเบียนวันนี้อีกด้วย"
" หือ .. เขาเป็นแค่ระดับ F แต่เขาสามารถ พิชิตมันได้ด้วยตัวคนเดียว "
สถานี กวานจุนนั้นมีแต่ ดราบิด . ที่นั้นไม่มีหินสกิลอื่นๆ หล่นแต่ก็ไม่ใช่สถานที่ๆ ระดับ Fจะสามารถพิชิตมันได้ด้วยตัวคนเดียว
" เฮ้อ . . . "
จุนวานเอียงศีรษะของเขา เขาอาจจะไม่ได้เจอวูชินอีก,ทำไหมเขาไม่ดูแล วูชินสะหน่อยละ?
*
หลังจากออกจากสำนักงาน วูชินเปิดมือถือของเขาขึ้นเพื่อเข้า กระดานสนทนาของ ดันเจี้ยนเขาเกือบจะระเบิดความโมโหออกมาเมื่อมันเปิดช้ามากก
ในขณะที่เขาได้เรียนรู้จากแจมิน เขาตั้งค่าการค้นหาดันเจี้ยนที่มีค่าเเรกเข้า 10000วอนและเลือกระดับมอนเตอร์ ที่อยากพบ
" นี่น่าจะเป็นสถานที่ๆใกล้ที่สุด "
วูชินตรวจสอบเส้นทางที่จะไปและไปรอตรงสถานีรถบัส
"โอ้วว..แอพนี้มันสะดวกมากเลย "
ใน 5ปีที่ผ่านมานั้น เรื่องดันเจี้ยนที่เป็นสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่แล้ว ในอดีตผู้คนนั้นมีมือถือน้อยมาก แต่ตอนนี้ ทุกคนต่างมีมือถือเป็นของตัวเอง
นอกจากนี้แอพที่เขาใช้อยู่นี้สามารถใช้ประโยชน์ในการดำเนินชีวิตได้
ตอนนี้เขาได้อยู่ใกล้กับสถานี ชินริม,
" มันดูเหมือนดันเจี้ยนที่เคยถูกปล่อยออกมาอย่างน้อย 1 ครั้ง"
เมื่อเขามุ่งหน้าไปทางออกที่ 1 ซึ่งมีกองทัพเคยใช้งานแล้วนั้น ปลายทางของเขา มี 7 คนที่อยู่ด้านหน้า
วูชินหลังจากที่อ่านเรื่องราว มาจากบล็อคที่มีชื่อเสียง ก็มีพวกชาวเน็ตมา ดูที่นี่ด้วย
" ฉันไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยแหะ " .
ค่าธรรมเนียนที่ต่ำและระดับมอนเตอร์ไม่สูงมาก แต่ว่าการเเข่งกันที่จะพิชิตดันเจี้ยนนั้นสูงมาก
วูชินไม่มีทางเลือก พวกผู้คนที่มารวมตัวกันนี้เหมือนดูเหมือนเคยทำงานด้วยกันอีกด้วย
BY Mheezaa เตรียมบวก
รังซ้อนจะโผล่มา