px

เรื่อง : Seoul Station’s Necromancer จบแล้วอ่านฟรี!!!
Chapter 1 – ในที่สุดก็กลับเมืองโซล


ร่างกายของเขาถูกล้อมรอบด้วยแสงที่ไหลออกมาจากผู้ดูแลมิติ เซลภายในร่างกายของเขารู้สึกเหมือนจะถูกทำลาย ,หลังจากนั้นจากประสบการณ์ของเขาเซลล์ภายในร่างกายของเขาถูกความมืดกลืนกินไป

ตอนนี้เขาเหมือนอยู่ในที่ห่างไกลมาก,เขาพยายามอย่างหนักเพื่อดึงสติไม่ให้หลับไป

' คังวูจิน ! ตื่นขึ้น . . .

เขาไม่รู้ว่าเวลาที่ผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว แต่แสงก็ส่องมาที่เขาพร้อมกับกลิ่นจากถังขยะในห้องเขาที่โชยมา

' โอ้..'

เขาครางเบาๆ แต่เขาไม่ได้ทำเสียงรบกวนอะไร หลังจากที่เขาลืมตาของเขา เขามองเห็นหลังคาบ้านที่ทรุดโทรม หลังจากนั้นสักพักเขาก็รู้สึกถึงความรู้สึกที่ปลายนิ้ว

เขารู้สึกได้ถึงสภาพโดยรอบ ,ตอนนี้เขาอยู่บนถุงขยะขนาดใหญ่ซึ่งมีกลิ่นลอดออกมาจากในนั้น

" เขากลับมาแล้ว "

เขารู้ว่าที่นี่คือที่ไหน ในความทรงจำของเขา เขาตกลงมาในนี้

' เตาเผาขยะของโรงเรียน’

เขามา ' ที่นี่ ' เมื่อยี่สิบปีก่อน ที่ตำแหน่งนี้ แต่ตอนนี้เขาได้กลับมาที่จุดเริ่มต้น

20ปีมาแล้ว แต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม .

มันดูไม่ใหญ่มากแต่มันก็เป็นเตาเผาขยะ,ขณะนั้นเขาเห็นไปช้าๆตามความรู้สึกของเขาพร้อมกับความรู้สึกของร่างกายของเขาก็กลับมา

" เฮ้ ระยำ เร็วเข้า ไอ้ลูกหมา "

เขาหันไปตามเสียงที่ยิน ทันใดนั้นเขาก็พบกับนักเรียนที่สวมชุดเหมือนกันกับเขา ตกลงมาในเตาเผาขยะ

'เครื่องแบบเหมือนกัน '

มันคงไม่ทำให้เขาประหลาดใจถ้าการออกแบบของชุดเปลี่ยนไปตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้ว แต่ตอนนี้ มันยังดูเหมือนเดิม เมื่อเขาเห็นคนที่เขารู้จัก เขาก็รู้สึกว่าเขากลับมายังโลกแล้วตอนนี้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้เลย

นักเรียนที่ชุดเหมือนเขาสามคน ลากนักเรียนอีกคนที่หน้าตาตีเข้าไปอย่างช้าๆ

" แก ไอ้ลูกหมา แกต้องถูกตี "

" ทำไมฉันต้องถูกตีด้วยเหรอ ? "

" อะไรกัน ? ไอ้ลูกหมา "

พวกอันธพาลเริ่มทุบตีพวกเขาอยู่ฝ่ายเดียว

" แกกล้าท้ายทายฉันเหรอ "

" แกนี่มันรกหูรกตาจิงๆ "

เขามองดูอย่างสนุกในขณะที่พวกเขาสามคนเหยียบนักเรียนคนนั้น ยังไงก็ตาม มันทำให้เขานึกถึงอดีต อาจจะเป็นเพราะเขาเคยผ่านประสบการณ์ร้ายมา 20 ปี เรื่องเด็กๆพวกนี้เลยดูตลกสำหรับเขา

พวกเด็กสามคนนั้นทุบตีจนเด็กผู้ชายเกือบจะตาย แต่อย่างไรก็ตามนักเรียนคนนั้นร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล แต่ดวงตาของเขายังมีแสงสว่างในตาอยู่

หัวหน้า ลีจุนฮุค ไม่ชอบดวงตาของแจมิน . . นักเรียนทั้งหมดควรจะกลัวเขา พวกนั้นต้องหลีกทางหรือมองเขาด้วยความอิจฉาเท่านั้น แต่ไอ้บ้านี่กำลังมองเขาด้วยสายตาไม่กลัว

" เฮ้ ,แจมิน . มันเจ็บมั้ย ? มันเจ็บหรอ ? ฉันไม่ได้บอกแกใช่ไหมว่าอย่าทำให้ฉันโกรธแกควรไปโรงเรียนแบบเงียบๆ,เข้าใจไหม! "

" หึ!บ้าจิง"

ทำให้โกรธงั้นเหรอ? แจมินได้เข้าเรียนอย่างเงียบๆและไม่ได้ทำอะไรผิด ปัญหาคือว่าเขาหล่อเกินไป เขาถูกต่อยเพราะผู้หญิงแอบชอบแจมิน และเธอเป็นคนที่ ลีจุนฮุค ชอบ

" ฮ่าๆไอ้บ้านี่ยังไม่สำนึกอีกเหรอ "

ลีจุนฮุค จับแจ มิน ผลักลงไปและเตะเข้าที่หัวของแจมิน

ทันใดนั้นความรู้สึกทั้งหมดก็ถูกส่งมาที่ วูจิน

" พอได้แล้ว "

เสียงดังขึ้นมาจาก จากชายที่ใส่ชุดแปลกๆที่ลุกขึ้นมาจากกระสอบขยะรีไซเคิล

" บ้าจริง ? แกอยู่ที่นั้นมาตั้งแต่ตอนไหนเนี้ย? "

" บ้าจิง,เจ้าเด็กพวกนี้เวลาเจอรุ่นพี่ต้องเคารพสิ"

วูจิน ออกมาจากบนกระสอบ,อ๊านี่สินะพื้นดิน 20 แล้วสินะกว่าเขาจะได้เหยียบมันอีกครั้ง

ถึงแม้ว่าพวกเด็กพวกนี้เป็นอันธพาล แต่พวกเขาก็เป็นแค่เด็ก โดยปกติพวกเด็กเกเรพวกนี้ มักจะเคารพพวกรุ่นพี่ที่เป็นศิษย์เก่า . . .

" แม่ง ใครสนใจกันถ้านายเป็นรุ่นพี่ "

" ทำไมคุณไม่เลิกสนใจเรา และไปในทางของคุณละ ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกขอทานถึงต้องเข้ามาแทรก เราเป็นเด็กมัธยมไม่กลัวอะไรอยู่เเล้ว ทำไห ลุงไม่ไปตามทางของลุงละ .

จุนฮุคพูดเสียงดัง พร้อมกับทำตัวข่มๆ เพราะว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ครูและยัง เปลือยอีกตัว

" หือ ทำไมเด็กสมัยนี้ หยาบคาย โดยเฉพาะเขาที่เป็นรุ่นพี่ของเด็กพวกนี้ถึง 20 ปี ? "

จุนฮุค ได้ยินวูจินพึมพำกับตัวเอง ,อย่างน้อยๆ ไอ้หมอนี่ก็ดูเป็นนักเรียนมหาลัยเท่านั้นเอง และอายุประมาณ 20 ปีแค่นั้นเอง จุนฮุคมั่นใจว่าคนนี้คงต้องเสียสติแน่ๆ

" ถ้าแกไม่อยากถูกตี แกก็ไปให้พ้นสะ"

จุนฮุคคิดว่าคนๆนี้คงเป็นพวกปัญญาอ่อนถ้าขู่นิดเดียวๆก็หนีไป

" หือ แกนี้จะไม่ทำ . "

วูจิน ผลักมือไปข้างหน้าทำให้ จุนฮุคสะดุ้ง

" . . . . . . . "

" . . . . . . . "

วูจิน อึ้งเมื่อเขายื่นแขนของเขาอีกครั้ง ทำไมไม่มีเวทมนตร์เกิดขึ้น ? จุนฮุคขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจแล้วมองไปที่ วูจิน .

" บ้าจิง แกจะทำอะไรนะ ? "

" หือ ? ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ? จงหยุดอยู่กับที่ ! "

วูจิน ที่อึ้งอย่างต่อเนื่องและทำมือของเขาตามที่เขาตะโกน อย่างไรก็ตาม เวทย์มนต์ไม่ได้เกิดขึ้น, จุนฮุค ถุยออกมาด่าเขา

" เวร เขากลัวอะไรแบบนี้ ไอ้โอตาคุ "

จุนฮุค มั่นใจแล้วว่าเขาถูกทำให้ตกใจโดยคนโง่ ,ความภาคภูมิใจของเขานั้นพังลง เขากำหมัดและวิ่งไปเพื่อที่ต่อย วูจิน

ก่อนที่จุนฮุค จะต่อยไปที่หน้าของ ยูจิน, เขาเอียงหลบและก้าวไปด้านข้าง

วู้บบ .

" หือ แกหลบได้ ? "

วู้ว .

" แกไอ้ลูกหมาแกต้องตาย ! "

จุนฮุคโมโหแล้ววิ่งเข้าใส่อีก

' หือทำไหมไม่รู้สึกถึงเวทย์มนต์เลย’

วูจินตกใจเมื่อไม่รู้สึกถึงพลังเวทย์แต่เขาไม่ได้อ่อนแอถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีเวทย์มนต์แต่เขาก็ไม่อ่อนแอขนาดที่จะโดนหมัดของเด็กคนนี้

นักเวทย์ร่างกายจะอ่อนแอกว่านักรบ แต่นี้เป็นเพียงความจริงในโลกอื่น ในสถานที่แห่งนี้ ความสามารถทางกายภาพของนั้นแข็งเเกร่งมาก

ถ้าเขาต้องการที่จะอยู่รอดได้ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ การฝึกฝนร่างกายเป็นสิ่งสำคัญมาก

วูจิน หลบหมัดที่น่ารำคาญแล้วต่อยไปที่ท้องของเด็กคนนี้

ปัก,ปัก,ปุ๊ก .

"โอ้ว "

การโจมตีทั้งสามครั้งนี้เร็วมาก มันทำให้คนทั้งสามคนนอนไปกับพื้น .

" อ๊าาา..คนๆนี้น่ากลัว .

หลังจากวูจิน ชนะพวกที่น่ารำคาญนี้ เขาพนมมือขึ้นโดยความเคยชิน

" เอ่อ..มันไม่เกิดขึ้นแหะ "

บางทีมันอาจจะเป็นผลข้างเคียงของการเดินทางข้ามมิติ เขาไม่แน่ใจว่าเขาได้สูญเสียเวทมนตร์ของเขาหรือได้รับการปิดผนึก แต่ตอนนี้ มันอาจจะไม่เกิดขึ้น

สถานที่แห่งนี้คือโซล

มอนสเตอร์จะไม่โจมตีเขา และเขาก็ไม่ต้องต่อสู้ชีวิตเพื่อความอยู่รอด

บางที . . . . . . ?

By Mheezaa 555+เปิดเรื่องใหม่ อย่างงงๆ

รีวิวผู้อ่าน