"ฮ่าๆ อย่าพึ่งรีบร้อน! เหวินดง เรามาคุยกันเรื่องธุรกิจกันก่อน ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีปัญหาอะไรนะ" ชายคนนั้นพูดขึ้นมาอย่างช้าๆอีกครั้ง
"แน่นอน..." หลังจาก เหวินดง กล่าวออกมา 2 คำ ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปและพูดกับ เย่โม่ ว่า "เปิดกระเป๋าให้เขาเห็น"
เย่โม่ เห็นใบหน้าของ เหวินดง เปลี่ยนไปและรู้ทันทีว่าเธอเจอคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างๆแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเธอเจอแล้ว แต่เธอก็ดูจะมีแผนของเธอ อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าเธอสังเกตเห็นผู้คนที่ซ่อนตัวอยู่หลังประตูหรือคนที่หลบซ่อนอยู่ในม่านไหม
"เหวินดง ฉันรู้ว่าเธอแข็งแกร่ง แต่ไม่ว่าเธอจะแข็งแก่รงแค่ไหน เธอก็ต้องใช้เวลามากกว่าสิบวินาทีในการเปิดกระเป๋าและเอาปืนออกมาใน ในช่วงสิบวินาทีนี้ฉันสามารถฆ่าเธอได้หลายครั้ง เพราะฉะนั้นฉันหวังว่าเราจะไม่หุนหันพลันแล่นไปนะ" ชายคนนั้นนั่งลงและมองไปที่
เหวินดง อย่างเย้ยหยัน
เย่โม่ รู้สึกประหลาดใจมาก เขาไม่รู้ว่าเธอจะกล้าหาญมาจัดการกับชายคนนี้ มันเหมือนกับการที่เอาแกะที่เข้าปากเสือ
"หมายความว่าไง? ทำไหมมีปืนที่ยืนอยู่หลังประตู? คุณต้องการที่จะทำลายกฎเหรอ?" เหวินดงถามออกมาอย่างราบรื่นราวกับว่าเธอกำลังพูดอะไรบางอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ
"แปะแปะ (ตบมือ)..." ชายคนนั้นตบมือและพูดว่า "เหวินดง เธอเก่งมาก แต่ตอนนี้กฎไม่มีหมายความอีกแล้ว"
เมื่อได้ยินเสียงของชายคนนั้น ชายคนสองคนที่ประตูก็เข้ามาและยกปืนไปยัง เย่โม่ และ เหวินดง อย่างไรก็ตาม เย่โม่ ไม่คาดคิดว่าทั้งสี่คนที่อยู่ข้างหลังชายคนนั้นจะไม่ยังยกปืนขึ้น
เย่โม่ ได้ตระหนักว่า เหวินดง ค้นพบคนสองคนนี้ที่ประตูและไม่เห็นคนสองคนที่ซ่อนตัวอยู่ที่ด้านหลังม่านทั้งสองด้าน จิตวิญญาณของ เย่โม่ จ้องมองไปยังนิ้วมือของชายสองคนที่ประตู ทันทีที่พวกเขาจะเหนี่ยวไก เขาจะพยายามหลบมัน เขาไม่แน่ใจว่าจะสามารถหลบกระสุนได้หรือไม่ก่อนเข้าสู่ขั้นที่ 3 เย่โม่ คิดว่ามันอันตรายมาก
เหวินดง ทำราวกับว่าเธอไม่ได้เห็นปืนที่ชี้มาที่เธอ แต่เธอหยิบนาฬิกาจับเวลาจากกระเป๋าของเธอและพูดอย่างช้าๆว่า "ถ้าคุณอยากจะทำลายกฎอยู่แล้วล่ะก็ ฉันเช่นกัน แน่นอนว่าฉันมีปืน และยังมีระเบิดเวลา แม้ว่าจะไม่ได้มีประสิทธิภาพมากนัก แต่ก็มีศักยภาพเพียงพอที่จะทำให้คฤหาสน์ของคุณ เป็นจุลแน่นอน ฉันคิดว่าคุณคงไม่สงสัยในอำนาจทำลายล้างของระเบิดในมือของฉันนะ"
"ฮ่าฮ่า เหวินดง เธอนี้ชอบเล่นตลกจริงๆ เจียงหยัน มอบของให้เหวินดงตรวจสอบและเก็บปืนซะ! แกไม่รู้เหรอว่าเหวินดงเป็นแขกของเรา?"
ชายคนนั้นพูดขณะที่ชายที่ประตูเก็บปืน เห็นได้ชัดว่า เหวินดงทำอะไรได้บ้าง การเล่นระเบิดเหมือนกับการเล่นของเล่นของเธอ
เหวินดง ทำราวกับว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นและเปิดกระเป๋า เรื่องราวอันวุ่นวายทั้งหมดนี้จริงๆแล้วเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เย่โม่ รู้ว่า เหวินดง ไม่ได้มีระเบิดจริงๆเพราะเขาได้
ตรวจสอบ ด้วยจิตวิญญาณของเขามาก่อนแล้ว เหวินดง ถือปืนไรเฟิลไว้แล้วดึง เย่โม่ ไปไว้ด้านข้าง เย่โม่ หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ถึงแม้ว่าเธอจะหลีกเลี่ยงพวกเขาที่อยู่แถวประตู แต่เธอไม่รู้ว่ามีคนซ่อนอยู่หลังม่านด้วย
ชายคนนั้นยิ้มมุมปากและพยักหน้าให้คนที่อยู่ข้างๆเขาพร้อมเปิดกระเป๋า
ชายคนนั้นเปิดกระเป๋าขึ้นมาและเดินไปที่เหวินดง เย่โม่ เห็นได้ชัดว่ามันเต็มไปด้วยเงินกว่า 1 ล้านเหรียญสหรัฐ
เขาสาปแช่ง เหวินดง สำหรับความขี้เหนียวของเธอ เธอได้ถึง 1 ล้าน
แต่เธอให้เขาแค่หลักหมื่นและยังเอาเขามาเสี่ยงอีก อย่างไรก็ตาม เย่โม่ ได้เปิดกระเป๋าขึ้นมาและชี้ไปที่ชายคนนั้น ในเวลาเดียวกันเขาก็หยิบเศษไม้จากเก้าอี้ไม้ไว้ข้างๆและแยกออกเป็นแปดชิ้น เขาปาหนึ่งชิ้นไปด้านหลังเศษไม้ทะลุผ่าน ม่านไปได้อย่างง่ายได้ คนที่ซ่อนตัวยังไม่ทันได้ขยับก็ถูกสังหารทันที
ไม่มีใครเห็นการเคลื่อนไหวของเขา เศษไม้ที่ถูกห่อหุ้มไปด้วยลมปราณแช่ด้วยจิตวิญญาณ และเมื่อมันถูกปาใส่โดนชายคนนั้นมันก็เจาะหน้าผากของเขา ได้ราวกับเนย สำหรับบรรดาผู้ที่ต้องการเอาชีวิตเขา
เย่โม่ ต้องเหี้ยมโหดอยู่เสมอ
หลังจากที่ฆ่าผู้ชายคนนี้แล้ว เย่โม่ เดินไปตรงกลาง มิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจนด้วยจิตวิญญาณของเขารู้สึกได้เป็นอย่างดี เมื่อเห็นเย่โมเดินไปตรงกลาง แม้ว่าเหวินดงจะไม่ต้องการก็ตามเธอ แต่ตอนนี้เธอทำได้แค่เดินตาม เย่โม่ ไปเท่านั้น
(จนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครรู้จะครับว่า เย่โม่ มันทำอะไร)
ชายที่มีเงินเหรียญสหรัฐ เดินถอยไปทันที เย่โม่ตรวจสอบดูในขณะที่
เหวินดง ถือปืนอยู่ข้างหนึ่งและใช้ตรวจสอบเงิน เพื่อให้แน่ใจ
หลังจากได้เห็นของในกระเป๋า ชายคนนั้นก็พยักหน้า
ชายคนนั้นยิ้มและพูดว่า "เอาล่ะแค่นี้ก็..." หลังจากไม่กี่คำเขาก็หันหลังกลับและเดินออกไป จิตวิญญาณของ เย่โม่ รู้สึกได้ทันทีว่าชายอื่นๆ ที่อยู่ในม่าน กำลังจะเหนี่ยวไกและในขณะเดียวกันเศษไม้ที่เหลืออีก 7 ชิ้น ในมือของ เย่โม่ บินออกไปขณะที่ดึงเหวินดง ถอยห่างออกไป
ไม่กี่เมตร เย่โม่ ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเหล่านี้ไม่กลัวระเบิด แต่เป็นไปได้ว่าเมื่อ เหวินดง เปิดกระเป๋า เขาใช้เครื่องมือบางอย่างเพื่อดูว่ามีอะไรเรื่องนี้ เหวินดง ประมาทเกินไป
เย่โม่ พูดถูก เหวินดง สังเกตเห็นบางอย่างผิดพลาดและกำลังจะยกปืนขึ้นเตรียมยิง แต่ในขณะนี้เธอถูกดึงโดย เย่โม่ เหวินดง ไม่เข้าใจว่าทำไม เย่โม่ ดึงเธอออกไปในช่วงอันตรายนี้ ตามปฏิกิริยาหลังจากที่เธอได้ยินเสียงปืนชัดเจนไม่กี่ครั้ง เธอไม่ได้คิดอะไรและยกปืนขึ้นเพื่อตอบโต้ อย่างไรก็ตามเธอตระหนักว่านอกเหนือจาก เจ้านายแล้วไม่มีใครเลยที่ยังยืนอยู่ได้
นี่มันอะไรกัน? เมื่อเห็นชายสองคนที่ประตู และอีกสี่คนอยู่ข้างหลัง
ชายคนนั้น เลือดออกจากหน้าผากของพวกเขา เหวินดง รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น คนเหล่านี้ถูกฆ่าโดย เย่โม่
ความคิดแรกของ เหวินดง คือ เย่โม่ ไม่ใช่คนธรรมดา เขาพยายามช่วยเธอหลบกระสุนปืนในขณะที่ฆ่าไปอย่างน้อยเจ็ดคนในเวลาอันสั้น
ถ้า เย่โม่ ไม่ดึงเธอหลบละก็ เธอมั่นใจว่าเธอจะฆ่าพวกเขาได้เพียง
หกคนก่อนที่เธอจะถูกยิง อย่างไรก็ตามเธอแน่นอนว่าเธอไม่สามารถที่จะหลบกระสุนจาก หลังม่านได้
พระเจ้า เขาเป็นคนใคร ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้? เหวินดง พบรอยเปื้อนเลือด และตกตะลึงอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยินเสียงปืนยิงมาจากตรงนั่น เหวินดง รู้ทันทีว่ามีใครบางคนอยู่ข้างในและเขาถูกสังหารโดย เย่โม่
มีอยู่อีกด้าน เหวินดง ก็มองไป ตามที่คาดไว้มีเลือดไหลออกจากตรงนั่น เมื่อรู้แบบนี้ เหวินดง เหงื่อไหลวิ่งลงมาที่หลังของเธอ ถ้าไม่ใช่ เย่โม่ เธอคงตายไปแล้ว มีคนซ่อนในนั้น สองคนชี้ปืนมาที่เธอและเธอไม่ได้สังเกตไม่น่าแปลกใจที่เธอรู้สึกว่าหัวใจเธอ สั่นสะท้านเมื่อเธอเข้ามาที่นี่ นี่เป็นเหตุผล แต่ถ้าเธอตาย เธอจะลากคนตายตายไปสักสองสามคน
มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น เย่โม่ เขากำลังเตรียมที่จะฆ่าด้วยเศษไม้ แต่ เหวินดง ยกปืนขึ้นและจบการต่อสู้ด้วย กระสุนเพียง สองนัด
เย่โม่ พยักหน้า เหวินดง ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเหมือนกับเขา แต่เธอก็สังเกตเห็นคนที่เข้ามาใกล้ซึ่งหมายความว่าเธอมีประสบการณ์สูงมาก ชายคนนั้นมองลงไปที่ เหวินดง ด้วยความไม่เชื่อและใบหน้าของเขาก็ซีดจางลงทันที เขารู้ว่า เหวินดง ประมาณจึงสร้างกับดักร้ายแรงนี้ขึ้น แต่เขาสูญเสียคนของเขาทั้งหมดแทน ถ้าเขารู้ว่าแบบนี้เขาจะ ฆ่าเธอก่อนหน้านี้เขาอาจฆ่าเธอได้
"กง ฮ่วยซาน คุณคงไม่อยากจะฆ่าฉันแล้วเหรอ? คุณต้องการเก็บข้อมูลไว้กับตัวเองใช่ไหม?" ใบหน้าของเหวินดง ก็กลายเป็นคนโหดเหี้ยมและหยิบปืนขึ้นมาข่มขู่ชายคนนั้น