“เย่โม่.. เย่โม่!! แกไม่เป็นไรใชไหม? รีบลุกขึ้นเร็ว ชั้นเรียนกำลังจะเริ่มแล้ว นี่เป็นชั้นเรียนของยัยน้ำแข็งเลือดเย็นนั้น ถ้าไม่อยากมีปัญหารีบลุกขึ้น!“ เป็นเสียงที่อยู่ใกล้ๆหูของเย่โม่ นั้นทำให้ตัวเขาเกิดความรู้สึกแปลกๆ
“งี่เง่า! นี่เขาอาจจะไม่อยากเห็นใครก็ได้ และมันก็คงเป็นเหตุผลที่เขาปิดใบหน้าของตัวเอง” เสียงนึงพูดขึ้นอย่างขบขัน แต่มันไม่สำคัญตอนนี้เย่โม่ตื่นขึ้นมาแล้ว
เย่โม่มองไปรอบตัวเขาด้วยความสับสน ไม่มีใครที่เขารู้จักและเขาถูกล้อมรอบไปด้วยทะเลแห่งใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย
เมื่อเห็นใบหน้าที่งงงวยของเย่โม่ ก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างครึกคืน มันเป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดเลยว่า เสียงหัวเราะเหล่านี้พุ่งเป้ามาที่เขา เมื่อเห็นว่าทุกคนที่อยู่รอบตัวเขากำลังหัวเราะตัวเขา เย่โม่ก็ไม่กล้าที่จะตั้งคำถามใดๆ ในขณะนี้….แต่แทนที่จะต้องระวังตัวว่าใครจะมาทำร้ายร่างกายเขาหรือไม่
เย่โม่มองไปที่นักเรียนคนหนึ่งนั่งข้างเขาด้วยแววตาอันแปลกประหลาด เขาเป็นคนเดียวที่เว้นจากการหัวเราะตัวเขาและมันก็เป็นคนเดียวกันที่ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา
“นี่ฉันอยู่ที่ไหน? นายเป็นใคร? ทำไมมันที่นี้ดูคล้ายห้องเรียน?” เย่โม่ถามด้วยความตกตะลึง
“ฮ่าๆๆ..…” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง
“เย่โม่ ฉันคิดว่าแกโกรธมากเกินไปจนกลายเป็นบ้าไปแล้วซะอีก อะแฮ่ม! เย่โม่แกคิดว่าเยี่ยนเยี่ยน คือคนที่แกสามารถเขียนจดหมายรักให้ได้งั้นสิ? มันจะไม่เป็นไรถ้าแกยังคงอยู่ในตระกลูเย่.. แต่ตอนนี้แกไม่ได้มีสถานะนั้นอีกต่อไปแล้ว ครั้งต่อไปแกต้องระวังตัวให้ดี คาบถัดไปวิชาภาษาอังกฤษและครูที่สอนคือหยุนปิง ปล่อยเธอไปซะเถอะ” เพื่อนร่วมโต๊ะของเย่โม่ พูดใส่หูเขาด้วยเสียงที่เบามาก น้ำหนักเสียงได้ยินเพียงคนเดียวเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าเพื่อนร่วมโตะของเขานั้นกังวลมากเกินไป
“ฉันจำไม่ได้จริงๆ อาการปวดหัวของฉันมันหนักมาก ฉันลืมเรื่องที่เกิดขึ้นหลายเรื่อง มันขาดๆหายๆ แย่จริงๆ” เย่โม่พูดอย่างไม่แน่ใจ
เพื่อนร่วมโต๊ะของเขาได้แต่ถอนหายใจ แน่นอนว่าเขาคงไม่เชื่อ ว่าเจ้านี้จะลืมทุกอย่างในช่วงเวลาสั้นๆ เขาคิดว่าเย่โม่จำเป็นต้องรักษาหน้าตาของเขาไว้ และเจ้านี้ก็คงไม่ได้ตระหนักด้วยว่าตัวเองไม่ใช่เย่โม่ของ
ตระกลูเย่อีกต่อไปแล้ว
ช่วงเวลาเดียวกันนั้นเย่โม่รู้สึกกระวนกระวายใจในหัวของเขา เขาจำได้ว่าตัวเขากำลังทำยาฟื้นฟู่กับหัวหน้าลั่วหญิงของเขา จากนั้นไอสาระเลวจาก ”พรรคกระแสประจิม” ก็บุกมาโจมตีแล้วก็มีเสียงระเบิดและเสียงการสู้รบทุกประเภทเกิดขึ้น ต่อจากนั้นหัวหน้าของเขาก็พาตัวเขาไป และใช้ยันต์มิติหลบหนี แต่เขาจะปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร? ที่นี่คือทวีปลั่วหยินหรือไง?
นอกจากนี้ตัวเขายังนั่งอยู่ที่นี่ปลอดภัยและเงียบสงบ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับหัวหน้าเขาตอนนี้ละ? หัวหน้าของเขามีอายุมากว่าเขาแค่สามปีเท่านั้น และเหตุผลที่พรรคกระแสประจิมโจมตีพวกเขา เพราะหัวหน้าของเขางดงามเกินไป นายน้อยของพรรคกระแสประจิมต้องการแต่งงานกับหัวหน้าที่งดงามของเขา แต่ทว่าเขาถูกปฏิเสธอย่างไรเยื่อใยและนี่เป็นสาเหตุของการต่อสู้ของพวกเขาเหล่านั้น
ถ้าหัวหน้าของเขาอยู่ในมือของพรรคกระแสประจิม ผลที่ตามมาก็จะไม่สามารถคาดเดาได้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เย่โม่ไม่สามรถอยู่เฉยได้อีกต่อไป เขาลุกขึ้นยืน…
“นายรู้หรือไม่ว่ามันมีออดสำหรับเริ่มชั้นเรียน?” หญิงสาวหน้าตาเย็นชาเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมหนังสือสองสามเล่มระหว่างแขนของเธอ เธอกวาดสายไปยังพวกนักเรียนที่หัวเราะในชั้นเรียนด้วยสายตาเย็นชา ในทันทีเสียงหัวเราะก็หายไป ทุกคนรู้ว่าชั้นเรียนภาษาอังกฤษนี้ถูกสอนโดยหยุนปิง และสิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือนักเรียนที่สร้างความวุ่นวาย ถ้าสายตาของเธอมองไปที่นักเรียนคนหนึ่งสามารถบอกได้เลยว่าจะไม่มีสิ่งดีๆ ออกมาจากการมองนั้น
เย่โม่รู้สึกว่าบางอย่างไม่ถูกต้อง ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถเข้าใจคำเหล่านี้ แต่ภาษานี้ไม่ใช่ที่เขาเคยใช้พูดมาก่อน นี่ไม่ใช่ทวีปลั่วหยิงอีกต่อไปแล้วหรือ? เขายิ้มอย่างขมขื่นออกมา เย่โม่มีความต้องการรู้ข้อมูลเพิ่มเติมบางอย่าง แต่ทันใดนั้นคลื่นอย่างหนึ่งก็เข้ามาในหัวของเขา ตามมาด้วยอาการปวดหัวอย่างรุนแรง และในหัวของเขาก็มีข้อมูลทุกอย่างขึ้นอย่างฉับพลัน
เย่โม่เป็นสมาชิกรุ่นที่สามของตระกลูเย่ พ่อของเขาเย่เวิ้นเที่ยน ได้ตายไปเมื่อสองปีก่อน และเขาก็ไม่มีความทรงจำของแม่ของเขา หลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิต เขาถูกเนรเทศออกจากตระกลูเย่ นั้นเป็นเพราะเขาไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของเย่เวิ้นเที่ยน ตามการทดสอบดีเอ็นเอในผลพวงของการตายของพ่อเขา
อย่างไรก็ตามเขายังจำได้ว่าน้องสาวของเขาเย่หลิ่งและซิเฟิ้งมันกลับน่าตกใจ ที่พวกเขาทั้งสองไม่ได้มีแม่เดียวกันกับเขา แต่กลับเป็นพ่อเดียวกัน เมื่อสามปีก่อนพ่อของเขาดูเหมือนจะคาดหวังให้เย่โม่ อยู่ในตระกลูชั่วคราว ดังนั้นช่วงเวลานั้นเขาจึงถามพ่อตัวเองเรื่องที่เขาจะแต่งงานกับตระกลูหนิง เนื่องจากเย่เวิ้นเที่ยนรับรู้ตนเองเกี่ยวกับสุขภาพร่างกายที่ย่ำแย่ของเขา เขาจึงต้องการหาที่รองรับสำหรับเย่โม่ ตัวเขาจึงไปพบกับตระกูลหนิงที่ปักกิ่ง
ด้วยความสามารถของเขาที่สามารถจัดงานแต่งงานกับตระกลูอันดับที่ 5 ต้นๆของจีนได้อย่างง่ายดาย ตระกลูหนิงจึงยินดีอย่างยิ่งที่จะจัดการแต่งงานในครั้งนี้ หัวหน้าตระกลูหนิงได้หมั้นลูกสาวของเขาให้เย่โม่เมื่อสามปีก่อน หนิงฉิงซู อายุเพียง 21 ปี และยังเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมืองหลวงทั้งหมด
แต่ในขณะเดียวกันเย่โม่ก็ได้กลายเป็นหายนะของตระกลูเย่ และเหตุผลก็ง่ายๆ ผลการตรวจสุขภาพของโรงพยาบาลแห่งนึง มันค้นพบว่าเย่โม่ ‘เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ’ กล่าวอีกนัยหนึ่งเขาไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ แม้ว่าคนในตระกลูเย่จะพยายามอย่างหนักเพื่อปิดบังเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าทุกคนในเมืองหลวงกับรู้เรื่องนี้ภายในคืนเดียว หนึ่งในตระกลูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดใน 5 อันดับของประเทศจีนตระกลูเย่มีสมาชิกคนหนึ่งที่เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ซึ่งสิ่งนี้ทำให้ตระกลูเย่ เสียหน้าอย่างยิ่งยวด
“ม่ายยยย….” หลังจากความทรงจำของเขามาจนถึงจุดนี้ เย่โม่ก็ตะโกนด้วยความทุกข์ทรมานและยืนขึ้น เขาเกือบดึงกางเกงของเขาลงเพื่อดูไข่ของเขาในทันที เขาเข้าใจว่าเขาอาจจะมาอยู่ในร่างคนที่เรียกว่าเย่โม่ แต่ที่แย่ที่สุดก็คือเขาไม่สามารถมีเซ็กส์ได้ เขาคงอยากตายถ้าเป็นแบบนั้น
“ชะ...ชื่อ...นายชื่ออะไรและนายกล้าตะโกนในชั้นเรียนของฉันได้ยังไง?! มาที่ห้องทำงานของฉันหลังจากจบชั้นเรียน!“ ครูสาวสวยถูกขัดจังหวะโดยเสียงร้องของเย่โม่ นั้นทำให้เธอกลายเป็นคนโง่ทันที
นักเรียนทุกคนในชั้นเรียนหัวเราะคิกคัก และการให้นักศึกษามหาวิทยาลัยไปที่ห้องทำงานของเธอเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ครูสอนภาษาอังกฤษสามารถทำได้ นอกจากนี้มันต้องไป เพราะเครื่องหมายการเป็นนักศึกษาของเขาอาจจะหลุดไปได้ชีวิตของเขาถูกวางเดิมพัน
เย่โม่เศร้าหมองและนั่งลง แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับปัญหาของตระกลูใหญ่ที่มีอำนาจ แต่เขาก็รู้ว่าเขาอาจจะถูกไล่ออกจากตระกลู เพราะเขาเป็นคนที่เสื่อมสมรรถภาพทางเพศมากกว่าที่เขาไม่ใช้ลูกแท้ๆของพ่อเขา นอกจากนี้ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับข้อมูลจากการวิเคราะห์ดีเอ็นเอ?
เย่โม่ไม่ได้กังวลเรื่องการถูกขับออกจากตระกลูเย่...เขาไม่สนใจเรื่องนั้นเลย สิ่งที่เขาห่วงคือความเสื่อมสมรรถภาพทางเพศของเขา และสถานการณ์ปัจจุบันที่หัวหน้าของเขาลั่วหญิงกำลังเผชิญอยู่
แต่ตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้วด้วยว่าทำไมนักเรียนในชั้นของเขาทำเหมือนเขาเป็นตัวตลก เป็นเพราะจิตวิญญาณที่เป็นเจ้าของร่างนี้ถูกขับออกจากตระกลู แต่มันก็ยังต้องการไปหาสาวร้อนแรงที่สุดในชั้นเรียนเช่นเยี่ยนเยี่ยน และในที่สุดเธอก็ติดจดหมายรักของเขาไว้บนกระดานดำยืนอยู่บนแท่น และยืนมองเขาด้วยสายตารังเกียจแล้วกล่าวว่า “นายน้อยเย่ นายจะสามารถรับมันคืนที่เตียงฉันได้ไหมละ?”
นี่เป็นเหตุผลที่ทั้งชั้นเรียนหัวเราะเยาะเขา ต้นฉบับเจ้าเย่โม่อาจตายเนื่องจากความอับอาย ให้คนที่เสื่อมสมรรถภาพทางเพศไปนอนกับเธอนี่ก็เหมือนกับการตบหน้าเขาแม้ว่าบุคคลนั้นจะไม่ใช่ตัวของเขา แต่ใบหน้าของเย่โม่ยังคงก้มลงอย่างครุ่นคิด
เขาเหร่มองไปที่หญิงสาวที่ชื่อเยี่ยนเยี่ยน เธอเป็นคนเคร่ง อย่างไรก็ตามการกระทำดังกล่าวทำให้เย่โม่รู้สึกว่าถูกขับไล่จริงๆ เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเจ้าของเดิมของร่างกายคนนี้ต้องการไล่ตามเธอ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้สักพักหนึ่ง เย่โม่ได้ตระหนักว่าเมื่อตัวเขายังอยู่ในตระกลู ทุกคนก็พยายามจะเข้าหาเขา รวมทั้งหญิงสาวที่ชื่อเยี่ยนเยี่ยนคนนี้ด้วย อย่างไรก็ตามหลังจากข่าวเสื่อมสมรรถภาพทางเพศของเขาถูกแพร่ออกไป เขารู้สึกว่าเขาเสียหน้าและต้องการหาแฟนสักคน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่เคยเข้าหาเขามาก่อนที่จะทำกับเขาแบบนี้ และความอับอายดังกล่าวทำให้เขาเป็นลม ที่ทำให้เย่โม่คนใหม่กลับมาเกิดใหม่
เขาเกิดใหม่ในสถานที่เช่นนี้ เขาไม่เข้าใจคำพูดของครูที่สวยงามบนแท่น เขาจัดความทรงจำของเขาและหน้าของเขาก้มลง เขาต้องการออกจากปัญหาความอ่อนแอของเขาแต่ความจริงที่ว่าจิตวิญญาณแห่งสวรรค์และโลกขาดแคลนนี่คือสิ่งที่เขาไม่สามารถยอมรับได้ นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับการบ่มเพาะ เขาสงสัยว่าเขาจะตายในสถานที่เรียกว่าโลกหรือไหม?
มันไม่สำคัญถ้าเขายังคงมามหาวิทยาลัยแห่งนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเข้าใจสถานการณ์ของเขา ความ ”อ่อนแอ” ของเขาได้ทำลายชื่อเสียงตระกลูเย่ เมื่อเขาออกจากตระกลูไปและจะมีใครจะรู้ว่าเขาจะถูกฆ่าตายอย่างกะทันหันหรือไม่? บางทีอาจเป็นเพราะสิ่งอื่นที่ทำให้เขาถูกไล่ออกจากตระกลู ถ้าเป็นงั้นจริงตอนนี้เขาปลอดภัยหรือไม่?
ในตอนท้ายของการเรียนเย่โม่ รีบวิ่งออกจากห้องเรียนและหลีกเลี่ยงการเดินทางไปที่ห้องพักครู เขาต้องการที่จะหาสถานที่ตรวจสอบตัวเอง และดูว่าเขาเป็นคนเสื่อมสมรรถภาพทางเพศจริงๆ
สิ่งที่ดีก็คือมีซอยหลายแห่งที่มีอยู่ในมหาวิทยาลัยหนิงไห่ เย่โม่วิ่งเข้าไปในซอยที่รกร้างและรีบดึงกางเกงของเขาลง
ไข่ของเขาเล็กมาก แต่เย่โม่ ไม่รู้สึกผิดหวังเพียงเพราะไข่ของเขามันเล็ก เขาถอนหายใจออกมา จริงๆแล้วเขาไม่ใช่คนเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ แต่เนื่องจากไข่ของเขามันเล็กเกินไป เส้นชีพจรเส้นหนึ่งจึงถูกปิดกั้นเพราะเช่นนั้นความเสื่อมสมรรถภาพทางเพศจึงถูกสร้างขึ้นมาก่อนที่เขาจะมาอยู่ที่ทวีปลั่วหยิง เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร
แต่น่าเสียดายที่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเปิดเส้นชีพจรที่ถูกปิดตายไปแล้วด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบันบนโลก อย่างไรก็ตามเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเย่โม่ แม้ว่าเขาจะไม่มีความสามารถในการเปิดเส้นชีพจรที่ถูกปิดกั้นได้ แต่ตราบเท่าที่เขาถึงขั้นที่สามของการบ่มเพาะพลังลมปราณ เส้นชีพจรนี้จะเปิดขึ้นเอง
อย่างไรก็ตามเย่โม่เริ่มรู้สึกผิดหวังอีกครั้ง นี่เป็นเพราะว่าพลังงานลมปราณหายากมากในโลก และมันน่าจะเป็นงานที่ยากลำบากสำหรับเขาที่จะไปถึงขั้นที่ 3 ของการบ่มเพาะพลังลมปราณ ในความเป็นจริงเขาอาจจะไม่สามารถเข้าถึงมันได้ตลอดชีวิตของเขา ด้วยวิธีนี้ความ”อ่อนแอ” ของเขาจะไม่เปลี่ยนแปลง หลังจากที่ถอนหายใจเย่โม่แค่อยากจะดึงกางเกงของเขากลับที่เดิม ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องก็สั่นหัวใจของเขา
“คนโรคจิตตต!!” นี่เป็นเสียงของผู้หญิงเป็นเสียงที่แหลมสูงและพูดขึ้นตรงหน้าเย่โม่ เย่โม่นั้นจดจ่ออยู่กับการตรวจดูไข่ของเขา ดังนั้นเขาจึงลืมมองบริเวณโดยรอบไป เขาไม่คิดว่าซอยนี้เชื่อมต่อกับที่อื่น เขาก็แค่เลี้ยวเข้ามาและเขาก็ไม่ทันมอง
เย่โม่ไม่ใช่นักชีเปลือย ยิ่งไปกว่านั้นเขายังไม่มีทรัพย์สินที่จะจัดแสดง เขารีบหยิบกางเกงขึ้นมาและรีบหนีออกไป
“เย่โม่...นาย เป็นนายใช่ไหม” หลังจากผู้หญิงคนนี้หยุดโวยวาย เธอก็ใช้น้ำเสียงที่แปลกใจมากๆถามเขา มันเห็นได้ชัดว่าเธอรู้จักเย่โม่