“ฮี่ฮี่” ชายร่างผอมหัวเราะแล้วก็ยิ้ม เขาโบกมือให้ชายอ้วนตรวจสอบเท่าที่จะพอใจ
ครั้นได้ยินเสียง ฝางซิงก็รู้สึกคุ้นเคยราวกับว่า เขาเคยได้ยินมันมาก่อน เขาจึงเปิดใช้งานตำราวิวรณ์ แล้วฝางซิงก็ยิ้มออก ชายร่างผอมนั่นไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือชายหน้าหนูผีที่ดูแลศาลาอุปกรณ์เวท ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีหินจิตวิญญาณมากมายเพื่อแลกเปลี่ยน ?
จากนั้นฝางซิงก็มองไปรอบ ๆ เพื่อตรวจสอบคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นี่ พวกเขาอาจอำพรางหน้าตา แต่ไม่สามารถปกปิดระดับฝีมือของตนได้ เมื่อวิเคราะห์ดูแล้ว คนส่วนใหญ่ฝึกสำเร็จเพียงขั้นแรก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ฝึกได้ถึงขั้น 2 และมีเพียงผู้ชายที่มีหนวดหน้าหนูผีที่ได้ขั้นสาม
"เยี่ยม ! หินจิตวิญญาณพวกนี้ดีมาก ! ข้าขอสองก้อน !" หลังจากชายอ้วนตรวจสอบดูครู่หนึ่ง เขาก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆ เขาจึงยื่นถุงทองใบเล็ก ๆ ให้
"นับดูให้ดีก่อนว่าถูกต้องหรือไม่ !"
"ไม่จำเป็น..ข้าเชื่อใจเจ้า"
ชายหน้าหนูผีคว้าถุงนั่นแล้วยิ้ม เขารู้ว่าจำนวนเงินที่ได้มานั้นถูกต้อง จากการชั่งน้ำหนักถุงทองด้วยมือของเขา "ตอนนี้เหลือแค่สี่ ... "
"ข้าเอาสาม !"
"ให้ข้าสองด้วย !"
เพียงไม่นานหินจิตวิญญาณทั้ง 6 ก็ถูกขายจนหมด
แต่ไม่ต้องกังวลไป เมื่อเห็นการค้าขายที่ราบรื่นของชายหน้าหนูผี คนอื่น ๆ ต่างก็ทยอยนำหินจิตวิญญาณออกมาขาย ขณะที่ฝางซิงเฝ้าดูอยู่อย่างเงียบ ๆ คนส่วนใหญ่เหล่านี้น่าจะอยู่ในสำนักมาสักสองสามปีแล้ว และสะสมหินจิตวิญญาณไว้อย่างชาญฉลาด เพื่อแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่เป็นประโยชน์จากบรรดาศิษย์ใหม่
"ข้า.. ! ข้ามีของบางอย่าง อยากจะแลกกับหินจิตวิญญาณ จะมีใครต้องการบ้างหรือไม่ ?"
ชายหนุ่มสวมหน้ากากคนหนึ่งลุกขึ้นยืน ฉับพลันมือของเขาก็มีแสงสีแดงกระพริบ ดาบเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือของเขา มันเป็นดาบสีแดงเหลือบทอง แต่ที่ดึงดูดความสนใจจากผู้คนส่วนใหญ่ไม่ใช่ดาบ กลับเป็นวิธีที่เขานำดาบออกมาไว้ในมือ ไม่ช้าทุกคนก็พบว่าเขาสวมแหวนที่ดูเรียบง่ายวงหนึ่ง และดาบก็ออกมาจากแหวนวงนั้นนั่นเอง
"นั่นมันวงแหวนมิติ ? ศิษย์นอกคนใหม่มีวงแหวนมิติด้วย.."
"ดาบเล่มนั้นไม่ใช่ดาบธรรมดา ! มันมีพลังเวทอยู่ด้วย น่าจะเป็น ดาบบิน อุปกรณ์เวทระดับกลาง..."
ฝูงชนเริ่มกระซิบกัน ทุกคนต่างรู้สึกประหลาดใจในตัวชายมั่งคั่งผู้นี้
ชายถือดาบมองไปรอบ ๆ เอ่ยกล่าวว่า "ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ ข้าได้ใช้เงินออมทั้งหมดของข้า เพื่อซื้ออาวุธเวทระดับกลางนี้ ซึ่งก็คือ เครื่องรางดาบอัคคีเก้างูทอง แต่ที่คาดไม่ถึง ก็คือ ข้าใจเร็วเกินไปที่ซื้อเครื่องรางดาบนี้ เพราะตอนนี้ระดับฝีมือของข้า ไม่สามารถใช้มันได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ข้าจึงต้องการหินจิตวิญญาณ เพื่อพัฒนาการฝึกของข้า แต่ครอบครัวของข้าอยู่ห่างไกล เงินทองที่พวกเขาเตรียมไว้ให้ข้ากว่าจะมาถึงที่นี่ก็อีกร่วมสองเดือน...มันนานเกินไป ข้าไม่อาจรอได้ ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่ตอนนี้ก็เพื่อขายดาบเล่มนี้"
ทุกคนที่นั่นต่างยืนเงียบ นี่เป็นอาวุธเวทระดับกลางอย่างที่คาดกันไว้ แต่ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องใช้หินจิตวิญญาณมากมายเท่าใดเพื่อของล้ำค่าชิ้นนี้
เมื่อเห็นฝูงชนนิ่งเงียบ ชายคนนั้นก็พูดต่อไปว่า "ข้าซื้อดาบเล่มนี้มา 20,000 เหรียญทอง แต่วันนี้ ข้าจะขอแลกเพียงหินจิตวิญญาณ 100 ก้อน ใครพอจะมีหินจิตวิญญาณจำนวนที่ข้าบอกในวันนี้บ้าง ? แต่หากไม่มีก็ไม่เป็นไร ข้าจะให้เวลาพวกท่านไปตระเตรียม แล้วข้าจะนำมันมาที่ตลาดมืดนี้ในครั้งถัดไป และหากท่านรู้จักคนที่สนใจ กรุณาบอกต่อ ๆ กันไปด้วย เผื่อศิษย์พี่คนใดไม่ได้อยู่ที่นี่ในวันนี้เกิดสนใจก็สามารถมาพบข้าที่ตลาดมืดนี่ได้เช่นกัน"
ดูเหมือนผู้ชายคนนี้จะไม่คาดหวังว่าจะขายได้ในวันนี้ เขาเพียงต้องการเอาของมานำเสนอ และปล่อยให้คนกลับไปพิจารณา หรืออาจยืมมือคนเหล่านี้กระจายข่าวออกไป อย่างที่กล่าว ดาบอัคคีเก้างูทองเป็นของดีจริง ๆ ศิษย์ที่ฝึกปรือได้ถึงขั้นที่ 3 ผู้นั้นดูเหมือนว่าเขาจะสนใจมันจริง ๆ
"น่าสนใจมาก.. เสียดาย ข้าไม่คาดคิดว่าจะมีของดีปรากฏขึ้นในตลาดมืดได้ ดังนั้นข้าจึงไม่ได้เตรียมการมา แต่ข้าชอบดาบเล่มนี้มาก ทันทีที่ข้ากลับมา ข้าจะนำหินจิตวิญญาณมาให้เจ้า เจ้าเก็บมันไว้ให้ข้าได้หรือไม่ ?" ชายหน้าหนูผีพูด นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายละโมบอย่างปิดไม่มิด
การทำงานในศาลาอุปกรณ์เวท ทำให้เขาพอมีความรู้เกี่ยวกับเครื่องมือ และอาวุธเวท ! ดาบนี้ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ
***จบบท ตลาดมืด (2)***