ศิษย์ทุกคนที่ฝึกที่นั่นจะรักสันโดษ และหยิ่งยโส แต่ทุกคนต่างต้องง้อพวกเขาเพราะต้องการความช่วยเหลือในด้านยาสมุนไพร และยาอายุวัฒนะ ดังนั้นให้ดีที่สุดคือหลีกเลี่ยงที่จะมีปัญหากับพวกเขา อย่างไรก็ตามศิษย์ที่อยู่ที่นั่นส่วนมากจะเป็นสตรี และพวกนางส่วนใหญ่หน้าตางดงาม บางทีเมื่อเจ้าแก่กว่านี้ เราค่อยไปมองหาภรรยาของเจ้าที่นั่น นั่นน่าจะเป็นประโยชน์สำหรับการฝึกฝนของเจ้าอย่างมาก"
ส่วนที่อยู่ท้ายสุด ก็คือที่ซึ่งศิษย์นอกพักอาศัย กว่าจะถึงที่นั่นต้องใช้เวลาเดินเท้ากว่าสองชั่วโมง ซึ่งหยูซานเหลียงก็พูดไม่หยุดปากเลยตั้งแต่ต้นจนจบ แต่สำหรับฝางซิงนี่เป็นโอกาสที่จะเรียนรู้ และทราบข้อมูลเกี่ยวกับสำนักชิงหยุนให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เขาจึงอดทนฟังโดยไม่ขัดจังหวะ
สำหรับนักพรตหยูนี่เป็นโอกาสที่เขาจะอวดความรู้ทุกอย่างที่เขาทราบเกี่ยวกับสำนัก ทำให้เขามีความสุขสดชื่นเปี่ยมล้น
"เจ้าจำไว้นะ ศิษย์นอกห้ามเข้าไปใกล้ยอดเขาโดยไม่มีเหตุผลอันควร ... "
"นั่นเป็นที่กักขังคนที่แหกกฏ หากกระทำผิดจะถูกส่งไปที่นั่น ... "
"แล้วนั่นคือโรงอาหาร ศิษย์นอกทุกคนที่ต้องการจะไปรับประทานที่นั่นจะต้องจ่าย 100 เหรียญเงินต่อเดือน... "
"นี่คือศาลาตรัสรู้ เป็นที่เก็บตำราเวท และหนังสือต่าง ๆ สำนักเรา มีเพียงศิษย์ในเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในนั้นได้.."
"ส่วนนี่คือที่ที่เจ้าพัก ข้าเองก็อยู่ใกล้ ๆ เราสามารถไปมาหาสู่กันได้ตลอดเวลา !
เมื่อเดินมาเรื่อย ๆ ในที่สุดก็พบหุบเขาที่อยู่เชิงเขา มีเมฆปกคลุมทั่วบริเวณ มีกระท่อมจำนวนหลายร้อยหลังกระจัดกระจายอยู่ภายในหุบเขานั้น แต่ดูไม่แออัด เนื่องจากขนาดพื้นที่กว้างใหญ่มาก และสภาพแวดล้อมสวยงาม ใต้เนินเขามี น้ำตกเล็ก ๆ ไหลผ่านหุบเขา สายลมโชยอ่อน ๆ บริเวณใกล้เคียงเป็นป่าไผ่ใหญ่เขียวขจี เมื่อลมพัดไม้ไผ่ก็เสียดสีส่งเสียงหวีดหวิวดังลั่น
ในช่วงเวลานี้ ราชอาณาจักรฉู่เฟิ่งเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงแล้ว แต่เนื่องจากพลังเวทอันหนาแน่นภายในสำนักชิงหยุนดอกไม้จึงยังคงบานสะพรั่งราวกับฤดูใบไม้ผลิ
ตามที่ หยูซานเหลียงบอก ศิษย์นอกทุกคนจะต้องอาศัยอยู่ในหุบเขานี้ และยังมีอีกเป็นหลายสิบพื้นที่ที่ถูกจัดสรรให้กับศิษย์นอก และหยูซานเหลียงเองก็อาศัยอยู่ในหุบเขาใกล้เคียงที่ห่างออกไป 2-3 ลี้
ในความเป็นจริงศิษย์นอกทุกคนต้องอยู่กระท่อมเช่นนี้ จนกว่าพวกเขาจะกลายเป็นศิษย์ใน หรือฝึกฝนจนก้าวไปถึงขั้นที่ 4 ก็จะสามารถย้ายไปยังสถานที่ที่ดีกว่าคือ ภูเขาตงฟู่ และหากพวกเขาสามารถบรรลุระดับขั้น 7ได้ พวกเขาก็จะได้รับการยกย่อง ให้เลื่อนขึ้นเป็นศิษย์แท้จริงของสำนักชิงหยุน สามารถฝึกฝน อีกทั้งได้รับการส่งเสริม รวมถึงสมบัติต่าง ๆ เหมือนกับผู้อาวุโส
เมื่อทั้งสองเดินมาถึง ชายคนหนึ่งก็เข้ามาทักทายพวกเขาอย่างสุภาพ ชายผู้นี้อยู่ในขั้นที่สอง เขารับผิดชอบในเรื่องของห้องพัก และการปฐมนิเทศ เมื่อเขาได้ตรวจสอบเครื่องหมายของฝางซิงรวมถึงชื่อ และอันดับเรียบร้อยแล้ว เขาก็มอบหมายให้ฝางซิงพักในกระท่อมที่อยู่ใกล้น้ำ และถามว่าฝางซิงจะรับประทานอาหารที่แผนกโภชนาการหรือไม่
"ถ้าเจ้าต้องการที่จะกินอาหารที่นั่นเจ้าจะต้องจ่าย 100 เหรียญเงินต่อเดือน" หยูซานเหลียงเตือน
ฝางซิงนิ่งงัน เขายิ้มอย่างขมขื่น เขาไม่มีเงินเลย เขาจะหาเงินได้จากที่ไหน
ฝางซิงแตะไหล่หยูซานเหลียง "งั้น.. ข้าขอยืมเจ้า 100 เหรียญเงินก่อน แล้วข้าจะคืนให้ในภายหลัง !"
เรื่องนี้ทำเอาหยูซานเหลียงนิ่งงันไป "เจ้าไม่มีเงินเลยหรือ ?"
ฝางซิงไม่อยากจะยอมรับสถานะคนไม่มีเงินของเขา จึงตอบกลับด้วยคำพูดเท็จ "ไม่ใช่..เพียงแต่ตอนนี้ข้าไม่ได้นำติดตัวมา !"
หยูซานเหลียงก็ไม่รู้จะทำเช่นไร เพราะตอนที่แนะนำฝางซิงกับศิษย์พี่ผู้ดูแลที่นี่ เขาได้แนะนำว่าเด็กคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีของเขา แล้วเงินเพียง 100 เหรียญเงิน เขาจะให้ยืมไม่ได้เชียวหรือ เขาไม่มีวันปล่อยให้น้องชายลำบากหรอก เพียงแต่วันนี้เขานำเงินติดตัวมาไม่มาก ดังนั้นเขาจึงต้องถามชายผู้ดูแลว่าสักวันสองวันค่อยเอามาจ่ายให้ได้หรือไม่ ?
ชายผู้ดูแลคนนั้นก็ตอบอย่างสุภาพว่าไม่เป็นไร
แต่ก็เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นทำเหมือนฝางซิงไม่อยู่ในสายตา
ในโลกของการฝึกฝน ถ้าไม่มีพรสวรรค์พิเศษใด ๆ แล้ววิธีเดียวที่จะเจริญก้าวหน้าก็คือต้องมีเงิน...เงินสามารถซื้อได้ทุกอย่าง แต่เด็กชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ไม่สามารถจ่ายได้แม้เพียง 100 เหรียญเงิน แน่นอนว่าไม่มีทางก้าวหน้าไปไกลเท่าใดนัก
จากนั้น นักพรตอ้วนก็พาฝางซิงไปยังกระท่อมของเขา ที่ดูโดดเดี่ยว เรียบง่ายแต่ดูไม่ธรรมดา มันประกอบขึ้นจากไม้สนเพื่อหลีกเลี่ยงยุง ภายในห้องมีเตียง โต๊ะ และชุดเก้าอี้ แต่ไม่มีสิ่งของหรือภาชนะใด ๆ อื่นอีก
คิดถึงเงิน ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืมหยูซานเหลียงเพิ่ม
อย่างไรเสียหยูซานเหลียงก็ตัดสินใจที่จะจ่าย 100 เหรียญเงินเป็นค่าอาหารให้ฝางซิงแล้ว ให้ยืมเพิ่มอีกสัก 10 เหรียญเงินก็ไม่น่าจะขี้เหนียว จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่จ่ายเพิ่มอีกนิดหน่อย เพื่อมิตรภาพในสถานการณ์เช่นนี้
***จบบท ไม่มีสักเหรียญ (2)***