ตอนที่ 21 เงื่อนไขพร้อม
ซ่งลุ่ยเก็บของทุกอย่างบนโต๊ะไปในครัวและเริ่มต้นล้างทำความสะอาด ซ่งลุ่ยล้างจานไปด้วยพลางคิดถึงปัญหาไปด้วยว่าจะชาร์จแบตให้ระบบของเขายังไง จะทำให้หลินหลินมาอยู่ในแผนของเขาได้ยังไง? นี่เป็นปัญหาที่รบกวนจิตใจจริงๆ
ซ่งลุ่ยที่เก็บกวาดเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากห้องครัว มองดูหลินหลินที่นั่งอยู่ข้างๆโต๊ะกินข้าว เขาปลดกระดุมผ้ากันเปื้อนและเช็ดมือทั้งสองข้างแล้วนั่งลงตรงข้ามหลินหลิน เมื่อเขามองดูหลินหลิน หลินหลินก็มองมาที่เขาเช่นกัน ทั้งสองก็มองหน้ากันไปกันมาเช่นนี้โดยไม่ยอมพูดอะไรเลย
ในเวลานี้หลินหลินรู้สึกว่าเธอควรพูดอะไรบางอย่างดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นว่า
“เอ่อ ซ่งลุ่ยงานใหม่ที่ทำเป็นยังไงบ้าง ต้องสบายมากแน่ๆใช่ไหม!” ซ่งลุ่ยได้ยินหลินหลินพูดอย่างนี้ ใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มที่ขมขื่นก่อน จากนั้นก็พูดว่า
“งานใหม่อะไรกัน เธอก็รู้ว่าเมื่อก่อนฉันทำงานอะไร? ก็แค่พนักงานรักษาความปลอดภัย และตอนนี้ฉันก็ทำงานอยู่ในตำแหน่งนี้ฉันก็ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่จ้องมองฉันเพราะอยากจะเห็นฉันเป็นตัวตลก สบายอะไรกันหล่ะ!”
หลินหลินได้ยินซ่งลุ่ยพูดอย่างนี้กับตัวเองจึงถามอย่างห่วงใย
“พบเจอเรื่องอะไรที่ไม่ราบรื่นหรือเปล่า?”
“เจอเรื่องอะไรก็ไม่มีเรื่องไหนราบรื่นทั้งนั้นแหละ” พูดจบ ซ่งลุ่ยก็ถอนหายใจออกมาต่อมาเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้และถามหลินหลิน
“ร่างกายของเธอดีขึ้นบ้างหรือยัง?” หลังจากพูดจบเขาก็เดินไปหาหลินหลินและนั่งลงข้างๆหลินหลิน
หลินหลินตอบว่า “ฉันไม่รู้จะพูดยังไง เวลานั่งมันไม่เจ็บ แต่เวลาเดินเวลาขยับมันเจ็บ” เมื่อซ่งลุ่ยได้ยินหลินหลินพูดแบบนั้น สีหน้าก็ฉายแววไม่ดีนักแล้วพูดกับหลินหลินด้วยความรู้สึกผิด
“โทษฉันเลย มันเป็นความผิดของฉันเอง”
ในเวลานี้หลินหลินก็ขยับคอของเธอ และพูดเปรยๆกับเธอเองว่า
“คอก็เมื่อยอีก ไม่สบายตัวซะเลยจริงๆ” ซ่งลุ่ยได้ยินหลินหลินพูดอย่างนี้และรู้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว! จากนั้นเขาก็พูดว่า
“หลินหลินให้ฉันนวดให้เธอและให้เธอสัมผัสฝีมือการนวดของฉันว่าเป็นอย่างไร!”
หลินหลินมองไปที่ซ่งลุ่ยด้วยความประหลาดใจและกล่าวด้วยสายตาที่เหลือเชื่อว่า
“นายนวดเป็นด้วยเหรอ? ฉันดูไม่ออกเลย!”
เมื่อซ่งลุ่ยได้ยินหลินหลินพูดแบบนี้ เขาก็ทำไม้ทำมือและพูดด้วยความน่าเชื่อถือและจริงใจ กับหลินหลินว่า
“วิธีการของฉัน เพียงแค่กดครั้งเดียวจะทำให้เธอคิดถึงมันเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน”
หลินหลินดูซ่งลุ่ยพูดอย่างมั่นอกมั่นใจเช่นนั้น เธอร้องด้วยความไม่พอใจว่า “ชิ” แล้วพูดกับซ่งลุ่ยว่า
“มา มา มา ฉันอยากจะรู้แล้วว่านายจะมีฝือมือขนาดไหน” หลังจากพูดแล้ว เธอก็หันหลังให้ซ่งลุ่ย
"เฮ้ ตาเฒ่าคนนี้ สามารถรักษาความปวดเมื่อยได้ทุกอย่างแน่นอน!" ซ่งลุ่ยพูดประโยคนี้พลางเหยียดมือของเขาออกมาสัมผัสคอและนวดอย่างช้าๆ นวดไปได้สักพัก ซ่งลุ่ยก็แอบมองหลินหลินก็เห็นเธอพึงพอใจกับการนวดแบบนี้ เขาก็ค่อยๆดีใจและคิดหาผลประโยชน์ให้ตัวเองอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นว่าหลินหลินเข้าสู่ความเพลิดเพลินของการนวดแล้ว เขาก็ควรทำตามแผนของเขาด้วย! เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของซ่งลุ่ยก็ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้ายออกมาและเริ่มแผนการของตัวเอง
ซ่งลุ่ยมองที่หลินหลินและพบว่าหลินหลินยังหลับตาอยู่และไม่แสดงอาการแปลกใจอะไรเลย เขาก็แอบชะโงกหน้ามามองหน้าอกของหลินหลิน แต่ว่ามือของเขาก็ไม่ยอมหยุด ยังดีที่ในครั้งนี้เสื้อผ้าของหลินหลินดูบางเบาและสบายๆ แค่มองก็เห็นข้างในแล้ว หน้าอกหน้าใจของหลินหลินนั้นใหญ่จริงๆ ทั้งสวยทั้งเต่งตึง ดูเหมือนเธอจะเป็นคนที่มีแรงดึงดูดทางด้านนี้จริงๆ!
ซ่งลุ่ยมองไปที่หน้าอกของหลินหลินทั้งซ้ายและขวาด้วยความเอ็นดู! มันช่างใหญ่จริงๆ เหมือนกับชามสองใบที่คว่ำอยู่บนหน้าอกเลย แต่ว่าดูอ่อนนุ่มสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าอ่อนนุ่ม ซ่งลุ่ยกลืนน้ำลายและเริ่มใช้มือนวดไปที่บ่าช้าๆ พลางพูดกับหลินๆไปด้วย
“หลินหลิน ฉันนวดที่ไหล่ไปเยอะแล้ว ให้ฉันนวดที่อื่นบ้างสิ”
หลินหลินรู้สึกลังเลเล็กน้อย แต่เธอคิดในใจว่า ร่างกายของเธอซ่งลุ่ยก็ได้ไปแล้ว เรื่องอื่นจะไปใส่ใจอีกทำไม เขาอยากทำอะไรก็แล้วแต่เขาเลย! เมื่อคิดแล้วก็พูดกับซ่งลุ่ย
“นายจัดการเถอะ ฉันก็แค่อยากผ่อนคลายไปกับมัน”พูดจบเธอก็หลับตาลง
ซ่งลุ่ยเอื้อมมือไปกดที่ไหล่ก่อน หลังจากกดที่ไหล่แล้วก็กดต่ำลงมาไปจนถึงฝ่ามือเพราะว่ากดที่ไหล่มามากพอแล้ว
ซ่งลุ่ยพูดว่า “หลินหลินหน้าอกของเธอมันใหญ่มาก ธรรมชาติไหม หรืออะไร?”
หลินหลินที่ได้ยินซ่งุล่ยพูดเช่นนั้น ใบหน้าของเธอก็แดงทันที เธอพูดกับซ่งลุ่ยแบบลวกๆว่า
“นายมีเรื่องถามอะไรกันนักหนา ช่างสงสัยจริงๆ!”
หลังจากพูดจบ เธอเหลือบมองไปที่ซ่งลุ่ย เธอมองซ่งลุ่ยด้วยสีหน้าอย่างจริงจัง ในใจอดไม่ได้ที่จะสงสัย ดังนั้นเธอจึงถามซ่งลุ่ยว่า
“นายเป็นอะไรหรือเปล่า? มีปัญหาอะไร?” ใบหน้าของซ่งลุ่ยเต็มไปด้วยความงงงวย เขาจึงถามหลินหลิน “เมื่อก่อนเธอเคยนวดหน้าอกเองมั้ย? ”
หลินหลินคิดในใจกับตัวเองว่าวันนี้ซ่งลุ่ยเป็นอะไร? ถามแต่ละคำถามที่ทำให้น่าอายใจทั้งสองฝ่าย แต่เธอก็ยังตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า
“ฉันแอบนวดมัน!” ซ่งลุ่ยตบไปที่ต้นขาของเขาแล้วพูดกับหลินหลิน
“นี่ไง! หน้าอกของเธอมันดูใหญ่ แต่มันอันตรายมากนะ หลังจากนี้มันอาจจะ เกิดปัญหหาได้นะ”
หลินหลินตกใจกับคำพูดของซ่งลุ่ยและพูดกับซ่งลุ่ยด้วยความตื่นตระหนกว่า
“งั้นฉันต้องทำอย่างไรหล่ะ!” พูดจบเธอก็มองซ่งลุ่ยด้วยสายตาที่อ้อนวอนขอความช่วยเหลือ ซ่งลุ่ยเองแกล้งมองหลินหลินด้วยสายตาที่ตื่นตระหนกและพูดกับหลินหลินด้วยสีหน้าจริงจังว่า
“ดูสิยังดีนะที่ฉันอยู่ที่นี่ โชคดีที่ฉันได้ถามเธอแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นคืนนี้เธอคงจบเห่ไปแล้ว?”
หลินหลินถามกลับว่า “ฉันควรทำอย่างไรดี?”
ซ่งลุ่ยตอบกลับหลินหลินความความมั่นใจว่า “ เธอมั่นใจได้เลย เพราะว่าฉันจะใช้เทคนิคการนวดที่ไม่เหมือนใคร เพื่อช่วยให้เธอผ่านพ้นวิกฤตินี้ของเธอไปได้”
พอหลินหลินได้ยินว่ามีวิธีแก้ปัญหา เธอก็หันหน้าไปหาซ่งลุ่ยอย่างรวดเร็ว ซ่งลุ่ยก็หยุดการกระทำทุกอย่างในตอนนี้ เขาถูมือของเขาไปมา การนวดเมื่อกี้ที่ไหล่เป็นเวลานานทำให้ไหล่ของเขามีอาการปวดเมื่อย ซ่งลุ่ยยื่นมือออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จับไปที่หน้าอกของหลินหลิน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันอุ่น ช่างเป็นส่วนที่อบอุ่นยิ่งนัก
ก็ไม่รู้ว่าซ่งลุ่ยกำลังนวดอย่างสุ่มสี่สุ่มห้านั้นหรือได้เรียนมาจริงๆหรือเปล่า ซ่งลุ่ยที่กดอยู่นั้นก็ลูบหาจุดต่างๆ เช่น จุดฝังเข็มตามเข็มนาฬิกา จุดฝังทวนเข็มนาฬิกาหรือแม้แต่เสียงลมหายใจของหลินหลินที่แตกต่างกัน แต่เธอก็ยังคงไม่หยุดการกระทำของเขา ยังคงปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจเหมือนเดิม บางทีการนวดแบบนี้ทำให้หลินหลินค่อนข้างพึงพอใจก็ได้ ซึ่งซ่งลุ่ยก็คิดแบบนี้
ซ่งลุ่ยนวดหลินหลินไปด้วย และสังเกตปฏิกิริยาของหลินหลินไปด้วย หลังจากนั้นไม่นานใบหน้าของหลินหลินก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงและดวงตาของเธอก็คล้ายกับกำลังละลาย แฝงไปด้วยความต้องการที่ปกปิดไว้ไม่อยู่ ดังแสงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิ ซ่งลุ่ยมองลักษณะแบบนี้ของหลินหลิน ในใจก็สั่นไหวและรู้ว่าโอกาสของตัวเองมาถึงแล้ว ดังนั้นเขาจึงยื่นมือทั้งของข้างออกไปจับที่ใบหน้าของหลินหลินและมองหลินหลินด้วยใบหน้าที่เอาจริงเอาจัง
หลินหลินทำตามความต้องการของซ่งลุ่ยและหลับตาอย่างไม่รู้ตัว ถ้าในตอนนี้ซ่งลุ่ยยังคงไม่รู้ว่าความรู้สึกที่สัมผัสได้มีความหมายอย่างไร? แบบนั้นเขาก็คงโง่เง่ามากจริงๆ ดังนั้น ซ่งลุ่ยจึงจูบปากของหลินหลินและสอดลิ้นเข้าไปในปากของเธอ