px

เรื่อง : เว่ยชีชี ทะลุมิติมาป่วน
ตอนที่ 35 หรือเขาจะหลงรักสาวน้อยอัปลักษณ์เข้าเสียแล้ว


ชีชียังอยู่ในอาการหมดสติ เช่นนั้นจะให้นางเอ่ยปากปฏิเสธได้อย่างไร ?

 

หลิวจ่งเทียนขยับกายโน้มเข้าหาร่างของอีกฝ่าย ครั้นเมื่อริมฝีปากของเขาสัมผัสต้องผิวเนื้อของชีชี เลือดหนุ่มฉกรรจ์ในร่างของเขากลับเดือดพล่านขึ้นทันที ชายหนุ่มรีบกดเปลือกตาตนแน่นด้วยเกรงความคิดของตนจะเตลิดไปไกล เมื่อโลหิตประสมพิษชุดแรกถูกดูดเข้ามาจนเต็มปาก เขาจึงเปิดเปลือกตาขึ้น ทว่ากลับแทบจะเผลอกลืนเลือดพิษลงคอไปทั้งหมด เมื่อได้เห็นเนินเนื้ออันงดงามของอีกฝ่ายที่อวดโฉมอยู่ตรงหน้า

 

จะบ้าตายกับสิ่งที่อยู่ในหัวเขายามนี้ ตอนนี้เขาควรมีใจสงบสุขุมมิใช่หรือ ? แล้วไยกลับมามัวคิดถึงเรื่องบุรุษสตรีเอายามนี้ ? เว่ยชีชีใบหน้าอัปลักษณ์ถึงเพียงนี้มีหรือจะทำให้เขาต้องใจได้

 

อย่าบอกนะ ! หลิวจ่งเทียน เจ้าไม่อาจควบคุมตนเองได้เมื่ออยู่ต่อหน้าอิสตรีกระนั้นรึ ? นอกเหนือจากเรือนร่างที่งดงามสมบูรณ์แบบนั่นแล้วนางมีสิ่งใดน่าพึงใจอีกเล่า ?

 

ยามนี้เขาเริ่มรู้สึกด้านชาไปทั่วปาก กระทั่งที่สุดการดูดเลือดพิษก็เสร็จสมบูรณ์โลหิตคืนสู่สีแดงสด เมื่อนั้นท่านอ๋องหนุ่มจึงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก เขานำน้ำสะอาดมาชะล้างบาดแผล ใส่ผงโอสถให้ทั่วก่อนจะพันผ้าไว้ จากนั้นจึงยกผ้าห่มขึ้นคลุมร่างนางไว้อย่างอ่อนโยน หากทว่าภายในใจของเขากลับมิอาจสงบนิ่งลงได้

 

เมื่อท้องฟ้าเริ่มสาดแสงแห่งรุ่งอรุณบ่งบอกวันใหม่ ชายหนุ่มจึงได้ยินเสียงครางเบา ๆ ของชีชี เขารีบลุกจากโต๊ะมาดูแลนาง บนหน้าผากของนางชุ่มเหงื่อ พวงแก้มทั้งสองแดงก่ำคล้ายไม่สบายตัวยิ่งนัก

 

ชีชีเป็นอย่างไรบ้าง ?” เขาเอื้อมมือไปจับหน้าผาก สีหน้าหนักใจปรากฏขึ้นทันที เว่ยชีชีมีไข้ บาดแผลอาจติดเชื้อ นางต้องได้รับโอสถในทันที มิเช่นนั้นชีวิตของนางอาจจะหาไม่

 

หลิวจ่งเทียนส่งเสียงเรียกหาทหารมารับคำสั่ง ไม่ว่าจะอย่างไร ต้องค้นหาโอสถลดไข้ และโอสถยับยั้งการอักเสบของบาดแผลที่มีในค่ายซุยงหนูแห่งนี้ให้ได้

 

เพียงครู่ นายทหารคนหนึ่งก็กระหืดกระหอบเหงื่อแตกพลั่กเข้ามา ไฟไหม้ค่ายซุยงหนูเสียหายอย่างหนักจนแทบไม่มีสิ่งใดเหลือรอด เมื่อพบสมุนไพรลดการอักเสบแค่เพียงเล็กน้อย พวกทหารต่างช่วยกันนำสมุนไพรไปบดเป็นผงแล้วนำมาส่งให้ท่านอ๋องในทันที

 

หลิวจ่งเทียนรับโอสถนั้นไว้ ก่อนจะไล่นายทหารผู้นั้นออกไป โอสถที่สามารถประทังชีวิตชีชีมีเพียงหยิบมือ เขารีบเดินเข้ามาใส่ยาลงบนปากแผล ที่เหลือขึ้นกับโชคชะตาแล้ว หวังแค่เพียงหมอทหารจะมาถึงโดยเร็วพลันเท่านั้น

 

หลิวจ่งเทียนประคองร่างของนางขึ้นซบพิงแผ่นอกของเขา หลายปีที่ผ่านมา เขาประสบพบเจอเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย ทว่าไม่เคยมีครั้งใดที่เขารู้สึกหวั่นเกรง หากทว่าครานี้ เป็นครั้งแรกที่ความหวาดกลัวผุดขึ้นในใจเขา กลัวเหลือเกินว่าเว่ยชีชีจะต้องมาจบชีวิตลงเช่นนี้ ภายในใจดั่งถูกกรีดกระชากขาด หรือเขาจะหลงรักสาวน้อยอัปลักษณ์วัย 17 เข้าเสียแล้ว ?

 

หนาวหนาวจัง…” เสียงนางบ่นพึมพำ หลิวจ่งเทียนใช้สองแขนของตนโอบกอดร่างนางด้วยหวังจะใช้ร่างตนเองมอบไออุ่นให้แก่นาง ทว่าสัมผัสอันแนบชิดเช่นนี้กลับยิ่งทำให้ใจเขาปั่นป่วน ภายในใจมันเรียกร้อง พร่ำบอกตนว่า เขาปรารถนาจะตระกองกอดสตรีผู้นี้ไว้เช่นนี้ชั่วนิจนิรันดร์

 

“คุณพ่อ…คุณปู่…” หยาดน้ำตาไหลร่วงจากขอบตา พิษไข้สูงทำให้นางเริ่มมีอาการเพ้อ นางซุกหน้าลงกับซอกคอท่านอ๋องหนุ่ม “กอดข้าที…หนาวเหลือเกิน…อยากกลับบ้าน พากลับที…”

 

หลิวจ่งเทียนมิรู้จะทำเช่นไรให้นางรู้สึกอบอุ่นยิ่งขึ้น เขาจึงปลดอาภรณ์ของตนรั้งร่างเนียนละเอียดของชีชีกดแนบเข้ากับกายตน ก่อนจะนำอาภรณ์นั้นห่อหุ้มกายนางไว้ สาวน้อยในอ้อมแขนดูจะรู้สึกอบอุ่นขึ้นจึงมิได้ส่งเสียงพึมพำใด ทั้งสองต่างโอบกอดกัน และกันอย่างแน่นเหนียว กระทั่งที่สุดชีชีจึงดำดิ่งลงสู่ห้วงนิทราอันล้ำลึก

 

เสียงหัวใจของชายหนุ่มเต้นแรง เขาพยายามข่มห้ามแรงปรารถนาล้ำลึกภายในใจอย่างหนักหน่วง เพียรพยายามอย่างที่สุด เพื่อเบี่ยงเบนความคิดออกจากห้วงราคะที่รุมเร้า เมื่อหวนนึกถึงบรรดาสตรีทั้งหลายที่ทอดกายลงสู่อ้อมอกเขา หากทว่าเขากลับไม่เคยรู้สึกถูกรุมเร้าด้วยเพลิงตัณหาถึงเพียงนี้ นี่หากชีชีมิได้รับบาดเจ็บ เขาคงรวบหัวรวบหางนางให้กลายเป็นผู้หญิงของเขาไปแล้ว

 

ข้อดีของกระโจมซุยงหนูหลังนี้ก็คือมีฉากปิดกั้นภายในอีกชั้นอย่างมิดชิดโดยรอบ มิเช่นนั้นความคงแตกไปถึงพวกทหาร ถึงตอนนั้นจะให้เขาสรรหาถ้อยคำใดมาอธิบายเรื่องนี้ย่อมไร้ประโยชน์ หลิวจ่งเทียนสั่งทหารให้นำสำรับส่งไว้ส่วนนอกฉากกั้น ส่วนเหล่าทหารที่อยากมาเยี่ยมชีชีล้วนถูกสกัดให้อยู่รอบริเวณด้านนอก

 

นอกจากช่วงพานางดื่มน้ำ กินอาหารแล้ว หลิวจ่งเทียนจะคอยโอบกอดนางไว้เพื่อมอบความอบอุ่นให้ตลอดเวลา เขาจะเฝ้าดูแลจัดสรรทุกสิ่งที่จำเป็นให้แก่นางด้วยตนเอง วันคืนเช่นนี้หาได้นำพาความทรมานมาสู่เว่ยชีชีแต่เพียงผู้เดียวไม่ ในเมื่อหลิวจ่งเทียนเองก็รู้สึกทรมานทั้งร่างกาย และจิตใจไม่ต่างกัน ไม่มีแม้เสี้ยวนาทีเดียวที่เขาจะรู้สึกผ่อนคลาย หรือคลายใจลงได้เมื่อในหัวของเขามีเพียงภาพร่างที่แตกสลายของสตรีในอ้อมแขน

 

ที่สุด ท่านหมอก็มาถึง ทว่าเว่ยชีชียังคงหลับใหลมิได้สติ

 

***จบตอน หรือเขาจะหลงรักสาวน้อยอัปลักษณ์เข้าเสียแล้ว***

รีวิวผู้อ่าน