ตอนที่ 1 คอนเทคเลนส์มองทะลุปรุโปร่ง
ซ่งลุ่ยเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเมืองเหวินฮว่า และในช่วงเวลาพักกลางวัน เจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ก็ได้เอากล่องพัสดุมาส่งให้เขา ซ่งลุ่ยได้หลบซ่อนตัวอยู่ในที่ลับตาคนของหอพักและเปิดกล่องพัสดุอย่างเคร่งเครียด ภายในใจของเขาไม่สามารถพูดได้เลยว่าตื่นเต้นและกระวนกระวายใจขนาดไหน
สิ่งที่อยู่ในกล่องพัสดุนั้นก็คือคอนแทคเลนส์มองทะลุปรุโปร่ง ซึ่งเขานั้นได้สั่งซื้อมาจากเว็ปไซต์เถาเป่าเมื่อวานนี้ ทางผู้ขายได้ให้คำแนะนำว่าคอนแทคเลนส์นี้ไม่ใช่ของที่ใช้ในการเล่นพนันไพ่กระดาษหรือไพ่นกกระจอก อย่างที่วางขายทั่วๆไป ถ้าใส่มันไม่ว่าสิ่งใดก็สามารถมองเห็นได้ทะลุปรุโปร่งทั้งสิ้น ด้วยเหตุผลดังกล่าวเขาจึงได้สั่งซื้อคอนแทคเลนส์นี้มา แม้มันจะเหมือนว่าไม่อาจเป็นเรื่องจริงได้ ถึงอย่างไรก็ตามสถานการณ์ของเขาตอนนี้ก็ไร้สิ้นหนทางแล้ว เขาจึงจะขอลองดูสักครั้ง ซ่งลุ่ยจึงลงทุนเทหมดหน้าตัก ด้วยเขาหวังว่าคอนแทคเลนส์มองทะลุปรุโปร่งนี้จะเป็นสมบัติล่ำค่าที่สามารถช่วยสร้างรายได้และถอนเงินทุนคืนมาได้…..
พร้อมกับเสียง “แคว้ก” กล่องพัสดุก็ถูกฉีกและเปิดออก ของในกล่องที่ปรากฏก็ไม่ได้แตกต่างจากคอนแทคเลนส์ทั่วไปที่มีวางขายในตามท้องตลาด เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวออกมา ภายในใจนั้นก็คิดว่าตัวเขาเองนั้นได้ถูกหลอกเอาเสียแล้ว แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เขาก็ยังทำการลองใส่คอนแทคเลนส์ตามคำแนะนำด้วยท่าทีที่ตั้งอกตั้งใจ หลังจากใส่คอนแทคเลนส์นี้ เขาก็ยิ่งพบกับความผิดหวังอย่างที่สุด เพราะว่าคอนแทคเลนส์อันนี้และคอนแทคเลนส์ที่มีขายทั่วไปแทบจะไม่ได้มีความแตกต่างกันเลย อีกทั้งคอนแทคเลนส์อันนี้ยังมีคุณภาพที่ไม่ได้ดีมากนัก ทันใดนั้นเองดวงตาของเขาก็เกิดอาการปวดและมีความรู้สึกแสบร้อน จนทำให้เขานั้นสาปแช่งผู้ขายด้วยความโกรธออกมา “โคตรพ่อโคตรแม่มึงเอ๊ย....แม่ง..ไม่เคยสั่งสอนหรือไงว่ะ ”
ในขณะที่เขาด่าไปด้วยและพยามใช้มือทั้งสองข้างถอดคอนแทคเลนส์ที่ตาออกด้วย แต่ในเวลานั้นเขาก็รู้สึกแปลกๆเกิดขึ้น คอนแทคเลนส์คู่นั้นเหมือนจะผนึกติดแน่นไปกับดวงตาของเขาอย่างไรอย่างนั้น ไม่ว่าซ่งลุ่ยจะพยามทำอย่างไรก็ไม่มีทางถอดออกมาได้เลย จากนั้นก็มีอาการปวดร่วมกับความรู้สึกแสบร้อนอย่างหนักหน่วงทำให้ซ่งลุ่ยอดไม่ได้ที่จะร้องเสียงหลงออกมา เขาวิ่งไปเปิดประตูห้องน้ำที่ในหอพักโดยไม่รู้ตัวและพุ่งพรวดเขาไปจ้องมองดวงตาที่หน้ากระจกที่อ่างล้างหน้า หลังจากที่ความเจ็บปวดค่อยๆ บรรเทาหายไป แต่มันกลับถูกแทนที่ด้วยความแสบร้อนที่เหมือนไฟที่ลุกโชนแผดเผาดวงตา!
“อ๊ะ!” ซ่งลุ่ยเอามือปิดดวงตาของเขาและคลึงตาของเขาเบาๆ เพื่อที่พยามจะทำให้ตัวเองรู้สึกหายปวด แต่ความแสบร้อนดั่งเปลวไฟก็ยิ่งลุกลามมากขึ้นเรื่อย ๆ! จนกระทั่งซ่งลุ่ยค่อยๆหมดสติไปและล้มลงไปกระแทกกับพื้นในห้องน้ำอย่างแรง ...
“สวัสดี! ยินดีต้อนรับคุณลูกค้าเพื่อสัมผัสประสบการณ์ในผลิตภัณฑ์ตัวล่าสุดของบริษัท ระบบมองทะลุของซุปเปอร์ก็อด”
“กำลังยืนยันข้อมูลลูกค้า .....”
“ชื่อ: ซ่งลุ่ย”
“อายุ: 21 ปี”
“การตั้งค่า: ขี้แพ้ระดับหนึ่ง”
.......
“ตรวจสอบข้อมูลลูกค้าเรียบร้อย กำลังเริ่มต้นเปิดระบบมุมมองทะลุที่มหัศจรรย์”
บ้าอะไรกัน? ซ่งลุ่ยที่สติเลอะเลือนได้ยินเสียงที่นิ่งๆเหมือนกับเสียงคอมพิวเตอร์ในหัวก็ตกใจ จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าดวงตาของเขาเริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลง เดิมทีดวงตาที่แสบร้อนเหมือนถูกไฟไหม้จนมองไม่ชัดของเขา ก็เริ่มค่อยๆมองเห็นสิ่งต่างๆได้อย่างชัดเจนขึ้น และมันก็ชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิม!
หลังจากหายใจเข้าออกจนเวลาผ่านไปสักพัก ดวงตาของซ่งลุ่ยก็รู้สึกสบายและเย็นชุ่มชื่นกว่าเดิมเป็นอย่างมาก ความรู้สึกนั้นของเขาเหมือนกับว่าเพิ่งจะหยอดตามาด้วยยาหยอดตาที่ให้ผลลัพธ์เป็นร้อยเท่า และเขาก็รู้สึกตกตะลึงไปกับความเย็นสบายสดชื่นแบบนี้ เสียงที่คล้ายๆคอมพิวเตอร์ก็ส่งเสียงออกมาในหัวของเขาอีกครั้ง
“ระบบเริ่มทำงานแล้ว กำลังเคลื่อนย้ายไปที่จุดศูนย์กลาง คุณลูกค้าที่เคารพรัก คุณจะได้เห็นโลกในมุมมองที่แตกต่างไปจากเดิมได้หลังจากนี้”
“เพื่อให้การทำงานของระบบเป็นปกติโปรดหลั่งฮอร์โมนให้มากเพื่อชาร์จแบตเตอรี่ของระบบ ...”
“คุณเป็นใครกัน?” ซ่งลุ่ยที่เพิ่งจะดึงสติกลับมาก็ถามขึ้นอย่างประหม่า แต่ว่าเสียงภายในหัวกลับไม่ได้ส่งเสียงอะไรใดๆตอบออกมา ซ่งลุ่ยที่อยู่บนพื้นจึงค่อยๆลูกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ซ่งลุ่ยคิดว่าเขานั้นได้เกิดอาการประสาทหลอนไปเอง
“เหยดแม่เอ้ย เริ่มจะหลอกตัวเองแล้ว”แต่ในเวลานั้นเอง หูของเขาก็ได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากในห้องน้ำผู้หญิงที่อยู่ถัดไปและเสียงนี้ก็ทำให้เขานั้นรู้สึกสนใจ เขาจึงหันหน้าไปเหลือบมอง ฉับพลันเรื่องที่เหนือความคาดหมายก็ได้ปรากฏขึ้น!
สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขานั้นไม่ใช่ผนังกระเบื้อง แต่กลับเป็นเรือนร่างอันเปลือยเปล่าที่อ่อนช้อยของหญิงสาว ผมยาวสลวยประบ่าที่มีน้ำไหลลงมาจากศีรษะเหมือนน้ำตกที่โปรยปรายลงมาจากที่สูงลงที่ต่ำ ที่มาพร้อมกับจังหวะการหายใจขึ้นๆลงๆที่เพิ่มความงดงามน่าหลงใหลและการชักจูงของจิตวิญญาณอีก เมื่อมองลงไปก็มองเห็นขาเรียวยาวที่สวยงามและดูเนียนนุ่ม รวมไปถึงข้อเท้าเล็กๆที่น้ำไหลผ่านลงไป โดยเฉพาะก้นและสะโพกที่งามงอนนั่นที่ดูเหมาะสม….
เหอะๆ นี่มันเกือบทำให้สิ่งที่อยู่ภายในกางเกงของซ่งลุ่ยระเบิดออกมา นั่นไม่ใช่หลินหลินพนักงานสาวสวยที่อยู่แผนกต้อนรับเหรอ! ซ่งลุ่ยคิดไว้ในหัวมานานแล้วว่าวันหนึ่งเขาจะต้องหาโอกาสแอบดูหลินหลินซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ดอกไม้สีทองในเมืองเหวินฮว่านี้อาบน้ำสักครั้ง แต่ทำไงได้ในเมื่อห้องน้ำหญิงนั้นแม้แต่หน้าต่างสักบานก็ยังไม่มีเลย แต่ถึงอย่างไรก็ตามการแอบดูนั้นก็ย่อมเป็นมุมอับแต่ตอนนี้เขากลับเห็นทุกๆอย่างมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง อีกทั้งความรู้สึกก็ยังอยู่ที่ตรงนี้ด้วย นี่ก็คือมันเจ๋งสุดยอดไปเลย การหลั่งฮอร์โมนด้วยความเร็วสูงนั้นทำให้ซ่งลุ่ยหน้ามืดและลมหายใจของเขาก็ค่อยๆหนักขึ้น เขาไม่ได้ตั้งใจจะเอื้อมมือเข้าไปหา จนเขาเกือบจะลืมไปแล้วว่าเขามีความสามารถมองได้ทะลุปรุโปร่งแล้ว!
เนื่องจากเวลาพักกลางวันหลังจากไปกินข้าวแล้วก็ยังเหลือมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมง หลินหลินจึงได้ไปอาบน้ำด้วยฟองสบู่แล้วรีบเช็ดตัวของเธออย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะบนหน้าอกนั่นเธอเช็ดและคลึงเบาๆสองสามครั้ง การกระทำนี้จึงทำให้ซ่งลุ่ยดูจนฟินไปเลย ลมหายใจกะชั้นถี่รัวขึ้นมา เปลวไฟแห่งความปรารถนาเริ่มลุกโชนขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรงในช่องท้อง…..
อย่างไรก็ตามเขาดีใจจนลืมนึกถึงสถานการณ์ตรงหน้าของตัวเองและเผลอเอื้อมมืออย่างไม่รู้ตัวไปช่วยหลินหลินจัดการกับฟองสบู่พวกนั้น เสียง “ตึง” ดังขึ้นและตามมาด้วยความเจ็บปวดจากมือของซ่งลุ่ย เมื่อเขาเบี่ยงเบนความสนใจไปทางอื่นจึงทำให้ ภาพตรงหน้าก็หายวับไปทันที
ซ่งลุ่ยตะลึงจนดูเหมือนโง่ไปเลยทันที เพราะตอนนี้เขาเพิ่งจะตะหนักได้ว่าเขานั้นมีความสามารถพิเศษในการมองทะลุปรุโปร่ง! เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริงดังนั้นเขาจึงได้รีบออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วและหยิบสำรับไพ่ที่ใต้เตียงขึ้นมาเพื่อลองตรวจสอบ
เมื่อเขาเห็นจุดสัญลักษณ์และสีของไพ่แต่ละใบอย่างชัดเจนจากด้านหลังของไพ่ เขาก็ตกตะลึงและนั่งลงบนพื้น หรือว่าวันนี้เขาจะเป็นไอ้ขี้แพ้ที่พลิกชีวิตตัวเองกลับคืนมาได้แล้ว? เขากัดฟันของเขาอย่างขมขื่นและพึมพำในปากของเขา
“ซุนเย่ นายอย่าหวังที่จะได้ใช้เงินของฉันกับหุ้นส่วนคนอื่นของนายแน่ นายคอยดูเถอะเย็นวันนี้ฉันคนนี้แหละที่จะเอาชนะนายให้ได้ แม้แต่กางเกงนายฉันก็จะไม่ยอมให้เหลือ!”
ซุนเย่ที่ซ่งลุ่ยพูดถึงไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน เขาก็คือหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเมืองเหวินฮว่า หรือพูดได้ก็คือเป็นหัวหน้าของซ่งลุ่ยนั่นเอง ด้วยซุนเย่นั้นเห็นว่าซ่งลุ่ยเป็นผู้ชายที่ดูซื่อๆที่มาจากชนบทบ้านนอก จึงมีแต่คนอื่นมารังควานและรังแกเขา และบ่อยครั้งเวลาที่เงินเดือนออก ซุนเย่ก็จะต้องมาชวนซ่งลุ่ยไปเล่นไพ่ โดยเริ่มจากการเล่นครั้งละร้อยสองร้อย แพ้ชนะไปเรื่อยจนถึงตอนนี่ที่แพ้เกือบจะเป็นพันแล้ว
มันแย่ตรงที่ว่าซ่งลุ่ยเงินเดือนเริ่มไม่พอใช้แล้ว เขาจึงต้องไปหากู้เงินจากเจ้าหนี้ต่างๆมาใช้อีก จากที่กู้เอามาแค่ไม่กี่หยวนจนถึงตอนนี้รวมกันกลายเป็นหลายหมื่นหยวนไปแล้ว
และซ่งลุ่ยก็มีความคิดว่าเขาจะไม่เล่นการพนันแล้ว แต่ในเวลานี้นั้นซุนเย่ก็ใช้ตำแหน่งหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากดดันเขา และบอกว่าถ้าซ่งลุ่ยไม่เล่นการพนันกับพวกเขา ก็จะให้ซ่งลุ่ยไสหัวกลับไปซะ แต่ยังคงมีเรื่องราวที่ดีตรงที่ว่า ทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นเหมือนเพื่อนช่วยเพื่อนแล้ว พวกเขาจึงไม่ปล่อยให้ซ่งลุ่ยต้องเผชิญชะตากรรมที่น่าอึดอัดนั่นคนเดียว!