GED : 35 หุบเขาน้ำแข็งทมิฬ
ณ หุบเขาน้ำแข็งทมิฬ
แม้จะเป็นค่ำคื่นที่มืด แต่หุบเขากลับส่องแสงสว่างเพราะคบเพลิงจำนวนมาก จนสว่างราวกับเป็นตอนกลางวัน
ทว่า..กลับไม่มีใครอยู่ที่นี้
ทุกอย่างเงียบสงบ
เฟิงหวูมองไปรอบ ๆ แต่นางไม่พบสิ่งใดผิดปกติเลย
"ดูนั่นสิ.." เฟิงซุ่นเลิกคิ้วก่อนจะมองอย่างประหลาดใจ
เมื่อมองตามนิ้วของเฟิงซุ่น พวกเขามองเห็นแสงสว่างที่ส่องออกมาจากจุดเล็ก ๆ บนหน้าผาสูง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งนั้นคือ..
“ผลจิตวิญญาณอมตะ!” ซุ้น อี้ตะโกนออกมา " ผลไม้นั่นจะส่องแสงออกมายามค่ำคืนเหมือนดวงดาว"
"ใช่!ถูกต้อง!"เฟิงซุ่นตื่นเต้นจนแทบจะกระโดดโลดเต้น "ฮ่า ๆ นั่นคือตรงที่ผลไม้นั้นเติบโตอย่างนั้นเหรอ พวกเราคิดถูก..แสงนั่นคือผลจิตวิญญาณอมตะของพวกเรา!”
“แต่ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน?"ซุ้น อี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย "ที่นี่ดูไม่เป็นระเบียบ... เหมือนกับว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้น "
ในตอนนั้น..ดวงตาของเฟิงหวูก็จดจ่ออยู่กับแสงที่ส่องประกายออกมาจากหน้าผานั้น
ใช่แล้ว .. ตรงนั้นผลจิตวิญญาณอมตะอย่างแน่นอน
เฟิงหวูพยายามตามหาผลจิตวิญญาณอมตะในตลอดหลายปีที่ผ่านมาเพราะเมื่อนางได้มันมานางก็สามารถปรุงเม็ดยาฟื้นฟูพลังวิญญาณขั้นที่ 9 และกลับมาฝึกฝนอีกครั้ง!"
การได้กลับมาฝึกฝน.. นางจะได้กลับไปเป็นหญิงสาวนักสู้ที่เก่งกาจ ถือเป็นสิ่งยั่วยวนใจนางเหลือเกิน นางอดใจรอแทบไม่ไหวแล้ว!
ดวงตาของนางเป็นประกาย เฟิงหวูกำหมัดแน่นภายใต้แขนเสื้อยาว ๆ ของนาง
ในเวลาถัดมา..เฟิงหวูรับรู้ได้ว่ามีบางอย่างแปลกไป
จากการเฝ้าสังเกตของนาง..บริเวณนี้จะมีงูยักษ์เทวะมรกตที่ดุร้ายคอยวนเวียนรอบ ๆ ผลจิตวิญญาณอมตะเสมอ..
เพราะทุกครั้งที่นางพยายามเข้าใกล้ผลจิตวิญญาณอมตะ นางก็มักจะทำไม่สำเร็จเพราะมีงูยักษ์เทวะมรกตคอยออกมาขัดขวาง เฟิงหวูจึงไม่สามารถลงมือได้
อย่างไรก็ตามเฟิงหวูไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนของงงูยักษ์เทวะมรกตได้ในตอนนี้.. ซึ่งนี่ถือเป็นเรื่องผิดปกติ
ตอนนั้นเอง..ชุนหลิงเหยียพูดขึ้นเบา ๆ "เจ้านั่นก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ไปเสียทีเดียว"
"อะไรนะ?"เฟิงซุ่นงุนงงในตอนแรก ก่อนดวงตาของเขาจะเบิกกว้าง "ท่านชุน..นี่ฝีมือท่านหรอกเหรอ!? ท่านหลอกล่ออวี๋ หมิงเหยี่ยอีกแล้วเหรอ? ท่านสร้างกับดักให้พวกนั้นหลอกล่องูยักษ์เทวะมรกตไปที่อื่นงั้นหรือ?"
ชุนหลิงเหยียตอบอย่างเคย "อืม.."
เฟิงซุ่นอดสงสารอีกฝ่ายไปได้....
อวี๋ หมิงเหยี่ยหลงกลกับดักของชุนหลิงเหยียอีกแล้ว..และดูเหมือนจะถูกหลอกใช้อยู่อย่างนี้ไปเรื่อย ๆ
เฟิงซุ่นพูดต่อ "แต่แปลกมาก หากคนของอวี๋ หมิงเหยี่ยหลอกล่องูยักษ์ไปทางอื่นแล้ว...แล้วทำไมเขาถึงยังไม่ได้ผลจิตวิญญาณอมตะมาไว้ในครอบครองละ?"
ชุนหลิงเหยียเปรยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าทรงเสน่ห์ของเขา โดยที่ไม่พูดอะไร..
ในเวลาถัดมา—
ชุนหลิงเหยียดีดตัวขึ้นแล้วกระโดดไปตามโขดหินบนหน้าผา เขามุ่งหน้าไปเรื่อย ๆ
ในเวลาไม่กี่วินาที ชุนหลิงเหยียก็ขึ้นไปถึงครึ่งทางของหน้าผาแล้ว..
เฟิงซุ่นมองอย่างอิจฉา ก่อนจะหันไปหาซุ้น อี้ "พวกเราก็ไปกันเถอะ!"
หลังจากนั้น..ทั้งสองเขย่งปลายเท้าและดีดตัวขึ้นไปตรง ๆ ราวกับลูกธนู
พวกเขารวดเร็วมาก!
เฟิงหวูมองทั้งสามโดยไม่กระพริบตา ..พวกเขาค่อย ๆ ห่างออกไปเรื่อย ๆ จนหายไปจากสายตาของนาง เฟิงหวูกระพริบตาอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น ก่อนนางจะกำหมัดไว้แน่น..พลางคิดในใจ..
ผลจิตวิญญาณอมตะ… ผลจิตวิญญาณอมตะจะต้องเป็นของข้า!
จบตอน