หลังจากผ่านมาครู่หนึ่งมอนสเตอร์ธรรมดาเลเวล10ก็ไม่เพียงพอให้เขาเก็บเวลอีกต่อไป ช่างน่าขุ่นเคืองยิ่งนัก ระยะห่างระหว่างสาวๆในกิลภาคีอัศวินโรเซ็ตกับเขาแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว!
แน่นอนว่าเขาไม่คิดจะพยายามแข่งกับแฮปปี้ดั้งค์และทีมหัวกระทิของอีกฝ่าย เขาแค่พยายามจะไล่ตามเลเวลโดยเฉลี่ยของคนภายในภาคีอัศวินโรเซ็ตให้ทันเท่านั้น! ในบรรดาพวกเขาคนที่เลเวลเยอะที่สุดคือ17และเลเวลต่ำที่สุดคือ16! ถ้าเจียงเฟยยังมัวแต่กวาดมอนสเตอร์เลเวล10ต่อไปเขาคงไม่มีวันตามพวกเธอทันอย่างแน่นอน
ปัญหาก็คือพื้นที่ล่านี่แหละ ไม่ว่าเขาจะไปที่ใดก็ตามแต่พื้นที่ล่าที่เป็นที่นิยมมักจะถูกยึดเอาไว้โดยกิลใหญ่ๆทั้งนั้น อ่อนแอหรือแข็งแกร่งก็ไม่ต่างกัน เมื่อไม่มีทางเลือกเจียงเฟยจึงต้องมุ่งหน้าเข้าไปยังส่วนลึกของป่า
ป่าราตรีไม่ใช่สถานที่เก็บเลเวลที่ดีนักเนื่องจากมีแต่มอนสเตอร์ประเภทสัตว์ป่า พวกมันไม่ดร็อปเงิน ไม่ดร็อปวัตถุดิบประเภทผ้าหรือสิ่งอื่นๆที่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ อย่างไรก็ตามศพของพวกมันสามารถเก็บรวบรวมหนังได้อยู่บ้าง ช่างเครื่องหนังสามารถเก็บรวบรวมวัตถุดิบได้บ้าง ยังไงก็ตามราคาของพวกมันต่ำเกินกว่าจะโปะค่าใช้จ่ายที่ใช้ในการเก็บเลเวล เว้นเสียแต่ว่าจะเป็นกิลขนาดใหญ่ที่มีช่างเครื่องหนังอยู่ในปาร์ตี้มากพอจะรวบรวมหนังได้ตามที่ต้องการไม่งั้นก็ไม่คุ้มที่จะสังหารมอนสเตอร์ในป่าเลยแม้แต่น้อย
พร้อมๆกับที่เจียงเฟยมุ่งหน้าเข้ามายังส่วนลึกของป่าเลเวลของมอนสเตอร์ที่พบก็ค่อยๆมากขึ้นเช่นกัน พยัคฆ์ป่าที่พบตอนนี้มีเลเวลอยู่ที่13แล้ว! บางทีมีกระทั่งหมีดำเลเวล15โผล่ออกมาด้วยซ้ำ!
กระนั้นแล้วด้วยอุปกรณ์ขั้นสุดยอดของเจียงเฟยเขาจึงสามารถกวาดพวกมันลงไปกองกับพื้นได้จนหมด พยัคฆ์ป่าที่เขาเจอรวดเร็วกว่าเขามากนักแต่กงเล็บของมันก็ยังไม่อาจเจาะเกราะเขาได้อยู่ดี หมีดำอาจจะทรงพลังและสามารถสร้างความเสียหายได้มากกว่านิดหน่อยแต่เมื่อเทียบกับความเสียหายที่เจียงเฟยสามารถทำได้และอัตรากรฟื้นฟูที่เหนือกว่าของเขาจากสกิลตัวติดอย่างดูดเลือดแล้วมันก็ไม่นับเป็นอันใด
“ติ๊ง! ท่านสังหารหมีดำ ได้รับค่าประสบการณ์270แต้ม!”
“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นเวอเดอร์ไกร์เดอร์! เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นเป็น11 ค่าสถานะทั้งหมด+1 ได้รับค่าสถานะคงเหลือ 5แต้ม!”
หลังจากใช้เวลาไปกว่าชั่วโมงในส่วนลึกของป่าราตรีในที่สุดเลเวลของเจียงเฟยก็อัพเสียที แสงสว่างเจิดจ้าที่ส่องประกายออกมาจากร่างกายของเขายิ่งดูก็ยิ่งทำให้พึงพอใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจียงเฟยไม่ได้เลเวลอัพนานมากแล้วตั้งแต่ออกมาจากหมู่บ้านเริ่มต้น!
“5แต้ม!? ลงVITให้หมด!”
เจียงเฟยเปิดหน้าต่างค่าสถานะขึ้นมาและทำการจัดสรรค่าสถานะทั้งหมดลงไปกับค่าVITอย่างรวดเร็ว ทำให้พลังชีวิตของเขาในตอนนี้เหยียบ1,800แล้ว
หลังจากเดินเข้ามาในส่วนลึกของป่าราตรีมากขึ้นอีกมอนสเตอร์ที่เกิดขึ้นมาก็ไม่ได้ท้าทายอะไร ดูเหมือนเพดานเลเวลของพยัคฆ์ป่าและหมีดำจะอยู่ที่เลเวล13กับเลเวล15
“โปรดหยุดก่อน!” ในตอนที่เขากำลังจะมุ่งหน้าเข้าไปยังส่วนที่ลึกเข้าไปอีกเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเจียงเฟยเสียก่อน ทหารNPCผู้หนึ่งวิ่งตรงเข้ามาทางเจียงเฟยด้วยท่าทีกังวลที่ฉายชัดบนใบหน้า
“หืม?”
เจียงเฟยหันกลับมาและยกโล่ขึ้นมาตั้งเอาไว้กลัวว่าจะเป็นผู้เล่นจากไหนไม่รู้ที่คิดจะเข้าโจมตีเขา แต่เมื่อเห็นว่าเป็นNPCทหารที่ไม่มีท่าทีมุ่งร้ายเขาก็ลดความระมัดระวังลง
“นักผจญภัยผู้น่าเลื่อมใส! ได้โปรดอย่าได้ล่วงล้ำเข้าไปลึกกว่านี้เลย! ส่วนลึกของป่าต่อจากนี้เกิดเหตุการณ์เหนือความคาดหมายบางอย่าง มอนสเตอร์ในส่วนลึกจู่ๆก็เกิดการกลายพันธุ์กันขึ้นมา! ความอันตรายของพวกมันเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมจนทาบไม่ติด!” ทหารคนนั้นหอบหายใจละล่ำละลักกล่าวออกมา
“กลายพันธุ์?” เจียงเฟยถาม “กลายพันธุ์แบบไหน?”
“ข้าเองก็ไม่ทราบแต่ลอร์ดโมเรียได้ออกเดินทางเข้าไปในส่วนลึกของป่าเพื่อสืบหาต้นตอแล้ว โชคไม่ดีที่ท่านลอร์ดเข้าไปกว่าสามวันแล้วและยังไม่มีข่าวคราวเกี่ยวกับเขาเลย!”
“มีอะไรที่ผมสามารถช่วยได้บ้างไหม?” เจียงเฟยกล่าว เจอกับNPCภายในป่านี้มีอยู่ความหมายเดียวนั่นแหละ เควสไงล่ะ!
“โอ้นักผจญภัยผู้ยิ่งใหญ่! เจ้ากล้าที่จะล่วงล้ำเข้าไปภายในส่วนลึกของป่าและสืบหาว่าเกิดสิ่งใดขึ้นกับลอร์ดโมเรียหรือไม่?”
“ติ๊ง! ทหารลาดตระเวนมอบเควสให้กับท่าน – ‘ป่าที่เกิดการกลายพันธุ์’ – ท่านยอมรับเควสหรือไม่?”
“แน่นอน” เจียงเฟยกล่าว
รายละเอียดเควส : มีบางอย่างเกิดขึ้นกับป่าราตรีและมันก็ถูกเรียกว่าการกลายพันธุ์ซึ่งไม่ทราบสาเหตุ! หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนโมเรียล่วงล้ำเข้าไปในป่าเพื่อสืบหาต้นตอแต่กลับไม่หวนกลับมา! ทหารลาดตระเวนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านจะมุ่งหน้าเข้าไปยังป่าราตรีและตามหากัปตันโมเรียให้เจอ!
เป้าหมายเควส : ตามหาโมเรีย
รางวัลเควส : ค่าประสบการณ์ 15,000 , เงิน 5 ซิลเวอร์
“ขอให้ท่านโชคดีท่านนักผจญภัย!” ทหารผู้นั้นกล่าวให้กำลังใจ หลังจากนั้นเขาก็หันกายจากไปทันที เป็นไปตามโปรแกรมที่ตั้งเอาไว้แหละนะยังไงเสียปัญญาประดิษฐ์ก็มีขีดจำกัดความสามารถอยู่แล้ว
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญสิ่งสำคัญจริงๆคือเขาเพิ่งได้เควสที่โคตรจะล้ำค่ามาต่างหาก!
“เควสดันเจี้ยน! สวดยอด!” เขาทั้งตกตะลึงและมีความสุขในเวลาเดียวกัน เจียงเฟยไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าตนจะโชคดีขนาดนี้ เควสเพียงอย่างเดียวอาจจะฟังดูไม่มากนักแต่แก่นของเควสนี้กลับนำพาเขาไปสู่ดันเจี้ยนนี่แหละที่สำคัญ! สำคัญโคตรๆเลยด้วย!
แม้ว่าเจียงเฟยจะมองว่าตนเองค่อนข้างเป็นพูดน้อยแต่เขาก็ไม่ใช่คนเก็บตัวแน่นอน บางเวลาเขายังเคยคุยกับสาวๆในกิลเลย เหล่าสาวๆอาจจะไม่ได้มีทักษะในด้านการเล่มเกมกันมากนักแต่พวกเธอก็มีด้านที่พวกตนถนัด นั่นก็คือพวกเธอไวต่อเรื่องเม้าท์มอยยิ่งกว่าใครๆ ถ้ามีใครในเกมพบดันเจี้ยนข่าวนั้นคงหลุดไปถึงหูพวกเธออย่างรวดเร็วเป็นแน่แท้แต่ที่ผ่านมายังไม่เคยมีข่าวประเภทนี้หลุดมาเลยดังนั้นเจียเฟยจึงเดาว่าดันเจี้ยนที่เขาพบนี้อาจจะเป็นดันเจี้ยนแรกของเกมเลยก็เป็นได้
จู่ๆก็มีNPCผู้หนึ่งกระโดดออกมา ‘ห้าม’ ไม่ให้เขาเข้าไปลึกกว่านี้ ถ้าเป็นไปดั่งที่เจียงเฟยคิดนั่นก็หมายความว่าข้างหน้านี้ไม่ไกลนักคือดันเจี้ยนที่เขาปรารถนา
“ติ๊ง! ท่านกำลังเข้าสู่ดันเจี้ยน ‘ส่วนลึกภายในป่าราตรี’ มอนสเตอร์ภายในนี้จะทรงพลังกว่ามอนสเตอร์ที่ท่านเคยพบเจอมา แนะนำให้ท่านเข้าสำรวจดันเจี้ยนพร้อมกับปาร์ตี้และโปรดนำโพชั่นมาให้เพียงพอ ท่านยังปรารถนาจะเข้าสู่ดันเจี้ยนอยู่หรือไม่?”
“แน่นอน” เจียงเฟยตอบ
“ติ๊ง! ‘ส่วนลึกภายในป่าราตรี’ จำกัดเลเวลขั้นต่ำของผู้เล่นไว้ที่เลเวล12! ท่านในตอนนี้อ่อนแอเกินไปโปรเก็บเลเวลให้มากกว่านี้ก่อนจะเข้าสู่ดันเจี้ยน!”
“ห่าอะไรวะ?” เกมที่พึ่งจะให้ความหวังเขามาหมาดๆในตอนนี้กลับเตะเขาตกจากสวรรค์เนื่องจากดันเจี้ยนแห่งนี้มีเลเวลจำกัดในการเข้าด้วย เจียงเฟยจำเป็นต้องเก็บเลเวลอีกหนึ่งเลเวลเพื่อเข้าสู่ดันเจี้ยน!
ขณะที่เดินเข้ามาเจียงเฟยก็มองเห็นทางเข้าดันเจี้ยนในที่สุด ตรงจุดนั้นปรากฏม่านแสงสีม่วงส่องสว่างชั้นหนึ่งทำหน้าที่คล้ายๆกับประตูวาร์ป
ส่วนลึกภายในป่าราตรี (ดันเจี้ยนเลเวล15)
เลเวลที่ต้องการ : 12-25
จำกัดผู้เล่น : โหมดปกติ – จำกัดผู้เล่น5คน , โหมดอีลิท – จำกัดผู้เล่น10คน , โหมดวีรบุรุษ – จำกัดผู้เล่น10คน
หมายเหตุ : สถานที่แห่งนี้คือดันเจี้ยนที่มีระดับต่ำที่สุดของเกมดอร์นเบรก ระดับความยากโดยรวมของดันเจี้ยนแบ่งออกเป็น : ปานกลาง , สูง , สูงมาก
เนื่องจากความสามารถพิเศษของแหวนเจียงเฟยจึงทราบข้อมูลทั้งหมดของดันเจี้ยน เขากังวลอยู่เล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องระดับความยากของดันเจี้ยน ดันเจี้ยนที่เลเวลต่ำที่สุดก็มีระดับความยากปาเข้าไประดับปานกลางแล้ว! นอกจากนี้ยังมีความยากระดับสูงและสูงมากอยู่อีก! ถ้าระดับต่ำยังยากถึงขั้นปานกลางแล้วถ้างั้นดันเจี้ยนระดับสูงจะโหดหินขนาดไหน?
ที่แย่ที่สุดก็คือเลเวลของเจียงเฟยยังไม่ถึงเลเวลที่สามารถเข้าสู่ดันเจี้ยนได้ด้วยซ้ำ! เขายังขาดอยู่อีกหนึ่งเลเวล! ถ้ามีคนมาพบและขโมยดันเจี้ยนนี้ไปจากเขาก่อนคงเป็นหายนะแน่แล้ว!
ท้ายที่สุดเจียงเฟยจึงตัดสินใจเก็บเลเวลให้ถึง12ให้ไวที่สุดและเข้าสู่ดันเจี้ยน ถ้าเขารอดจากดันเจี้ยนได้ด้วยตัวคนเดียวก็ไม่จำเป็นต้องเรียกสาวๆจากภาคีอัศวินโรเซ็ตมาแต่อย่างใด
เพื่อให้หลายๆอย่างเร็วขึ้นเจียงเฟยจึงเลือกที่จะเก็บเลเวลอยู่ใกล้ๆกับทางเข้าดันเจี้ยน ครึ่งชั่วโมงต่อมาเจียงเฟยก็สังหารมอนสเตอร์ทั้งหมดที่อยู่ในบริเวณนี้ไปจนสิ้นและมาถึงเลเวล12เสียที!