ตอนที่ 3 อีกนิดก็จะเกิดเรื่องแล้ว
“ จูเซียน จะพูดได้เลยว่าในปีนั้นฉันอดตาหลับขับตานอน ไม่หลับไม่นอนหลายวัยหลายคืน!ในที่สุดตอนนี้ก็ได้ผลตอบแทนแล้ว เฮ้ ตอนนั้นทำไมถึงไม่รู้ว่าต้องอ่านหนังสือมากขึ้นหน่อยน่ะ”
ในขณะที่ถอนหายใจไปด้วยและกำลังเสียใจไปด้วยนั้น ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เจียงป๋ายก็เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นและเริ่มเขียนโค๊ดคำสั่งอย่างบ้าคลั่งอย่างเร็ว เขียนบันทึกถึงความทรงจำเล็กๆน้อยๆในปีนั้นออกมา
มีเรื่อง”จดจำไม่มีวันลืม”นั้น เจียงป๋ายไม่จำเป็นต้องจดจำอะไรเลย นั่งที่ไหน มือทั้งสองข้างก็เหมือนกับกระแสไฟฟ้า นิ้วทั้งสิบเปรียบเสมือนป่าไม้ “เพี๊ยะ เพี้ยะ” ในไม่กี่ชั่วโมงก็สามารถเขียนได้กว่าหมื่นตัวอักษรแล้ว ค้นหาเครือข่ายวรรณกรรมจีนที่มีชื่อเสียงในโลก และลงทะเบียนบัญชีสำหรับผู้เขียน เขียนคำแนะนำสั้นๆ จากนั้นก็อัพโหลดลงไปสองตอน หลังจากส่งหนังสือให้บรรณาธิการตรวจสอบแล้ว เจียงป๋ายก็ยืดขาออกแล้วก็ลุกขึ้นมา
“โครกคราก”
เสียงท้องก็ร้องดังขึ้นมา หลังจากยุ่งๆอยู่สองสามชั่วโมงจนไม่ได้กินอะไรเข้าไปเลยเจียงป๋ายตอนนี้รู้สึกหิวขึ้นมาแล้วล่ะ
สีหน้าแปลกๆ เจียงป๋ายก็ต้มบะหมี่ชามหนึ่งเพื่อให้ตัวเอง และยังเพิ่มไข่ตุ๋นอีกสองฟอง จากนั้นก็ตักเข้าปากกว้างๆของเขา
“ใช่แล้ว วันนี้ฉันยังมีคะแนนเกียรติยศอยู่ห้าคะแนน ก็ไม่รู้ว่าของพวกนี้มันมีไว้เพื่ออะไรกัน ระบบนายอยู่หรือเปล่า ? บอกฉันหน่อยว่าคะแนนเกียรติยศห้าคะแนนนี้แลกเป็นอะไรได้บ้าง? ”
จู่ๆเจียงไป๋ก็นึกขึ้นได้ว่าคะแนนเกียรติยศห้าคะแนนที่มีอยู่นี้สามารถจะแลกเปลี่ยนกับสิ่งของในระบบได้
“พ่อหนุ่มน้อย คะแนนเกียรติยศห้าคะแนนมีอยู่น้อยมากแล้วนะ แต่เจ้าวางใจระบบได้เลยในฐานะที่เป็นระบบที่ยอดเยี่ยมว่าฉันจะสามารถทำอะไรได้บ้าง คะแนนเกียรติยศห้าคะแนนนี้สามารถที่จะแลกเปลี่ยนเป็นสิ่งของได้มากมาย อ้อ ฉันจะลงรายการให้เจ้าเอง”
เสียงของระบบดังขึ้นในไม่ช้า
พูดตามตรงเจียงป๋ายเองก็ได้เตรียมตั้งชื่อสินค้าไว้แล้ว แต่เขาทิ้งความคิดนั้นทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ และเจ้าหมาตัวนี้ก็ยังชื่อระบบอยู่
ไม่กี่วินาทีต่อมา รายการเว็บไซต์ช๊อปปิ้งก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเจียงไป๋ รายการสิ่งของ จากด้านบนลงไปยังด้านล่างไม่รู้ว่ามีตั้งเท่าไหร่ นอกเหนือจากชื่อแล้วก็ยังมีข้อความรายละเอียดและรูปภาพที่สอดคล้องกันอีกด้วย
อันแรกคือการแลกเปลี่ยนคะแนนเกียรติยศ คะแนนเกียรติยศหนึ่งคะแนนสามารถแลกเป็นเงินได้หนึ่งพันหยวน
โอเค แบบนี้ก็ได้ หนึ่งคะแนนต่อหนึ่งพัน มันมากกว่าที่เจียงไป๋คิดไว้ซะอีก
แต่สิ่งของนี้จะต้องใช้แลกเป็นเงินเท่านั้น แต่เงินไม่สามารถแลกคืนเป็นคะแนนเกียรติยศได้ นั่นคือสิ่งที่คนโง่ๆจะทำ!
แต่แล้วก็ทำให้เจียงป๋ายรู้สึกเจ็บใจขึ้นมาบ้าง
คอมพิวเตอร์หนึ่งเครื่อง? โทรศัพท์ไอโฟนหกเครื่อง ตุ๊กตาเป่าลมระดับสูงเหรอ เครื่องใช้ไฟฟ้าxxx?
เจียงป๋ายร้องออกมาทันทีอย่างช่วยไม่ได้ เพราะเขาค้นพบว่าคะแนนเกียรติยศห้าคะแนนที่มีอยู่ไม่สามารถแลกสิ่งที่เขาต้องได้จริงๆ......
“ใช่แล้ว วันนี้พูดได้ว่ามีทักษะเชี่ยวชาญด้านส่านต่างๆระดับสูง ของเหล่านี้ต้องการคะแนนเกียรติยศมากแค่ไหนกัน?” ทันใดนั้น วันนี้เจียงป๋ายก็นึกถึงสีฟ้านั้นขึ้นมา “ความเชี่ยวชาญส่วนต่างระดับสูง” เขาอดที่จะถามไม่ได้
ระบบไม่ได้ตอบอะไร ไม่กิ่วินาทีต่อมาหน้าจอก็ได้เปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่เพียง “ความเชี่ยวชาญส่วนต่างระดับสูง” ก่อนหน้านี้เท่านั้น ยังมี “ความเชี่ยวชาญเทควันโด้ระดับสูง” “ความเชี่ยวชาญสิงอี้เฉวียนระดับสูง” “ความเชี่ยวชาญมวยไทยระดับสูง” อีก ระดับสูง.......ทั้งหมดเป็นความเชี่ยวชาญการต่อสู้ที่ปรากฏออกมา
เจียงป๋ายเองก็ประหลาดใจที่พบว่า “ความเชี่ยวชาญส่วนต่างๆระดับสูง” นั้นมีราคาถูกที่สุด นอกจากนั้นยังเพิ่มคะแนนเกียรติยศเป็นห้าร้อยคะแนนอีก ซึ่งสำหรับอันอื่นๆจะมีราคาแพงกว่ามาก
“ความเชี่ยวชาญสิงอี้เฉวียนระดับสูง” จำเป็นต้องใช้คะแนนเกียรติยศถึงหนึ่งพันห้าร้อยคะแนน!
นั่นมันคือแนวคิดอะไรกัน?
สินค้าของหลิวปินในวันนี้ จากเท่าที่เขาดูแล้ว ถ้าต้องการได้มาครอบครอง เขาจะต้องฟาดหัวคนไม่น้อยกว่า สามร้อยครั้งถึงจะมีคะแนนเกียรติยศมากพอให้แลกเปลี่ยนมันได้ !
สามร้อยครั้งเลยเหรอ?
ในทุกครั้งเขาจะต้องหยิบก้อนอิฐก้อนมาทุบหัวคนประมาณเจ็ดแปดที่เพื่อแลกกับคะแนนนั่น อย่าพูดเลยว่าสามร้อยครั้ง แค่สามสิบครั้ง! เจียงป๋ายก็มั่นใจมากว่าชีวิตนี้เขาผ่านการเข้าไปอยู่ในคุกแน่นอน
“อะไรกันเนี่ย! นี่มันบ้าชัดๆ!” เจียงป๋ายก็สบถคำหยาบคายออกมาในใจอย่างมากมาย
เจียงป๋ายตรวจดูความสามารถพิเศษสีม่วงในด้าน “จดจำได้ไม่มีวันลืม” แล้วก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา
เพราะเขาค้นพบว่า ทักษะด้านความจำนี้ มันต้องใช้คะแนนเกียรติยศถึงหนึ่งแสนคะแนนเลยเลย!
หนึ่งแสน! เป็นแสนเลยนะ!
นั่นมันทำให้เจียงป๋ายรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังโชคดีอย่างคาดไม่ถึง ความไม่พอใจก่อนหน้านี้ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง
ไม่ทันที่จะรู้ตัว เจียงป๋าที่กำลังศึกษาวิจัยอยู่นั้นค่อยๆผล็อยหลับไป แต่เขากลับไม่รู้เลยว่ามีผู้คนมากมายในโลกกำลังกระสับกระส่ายและนอนไม่หลับเพราะสิ่งที่เขาทำ
หนึ่งในหนอนหนังสือที่ชื่นชอบเครือข่ายของวรรณกรรมจีนนั้นเป็นหนึ่งในพวกเขา
——
“ฟ้าดินไม่เมตตาเลย ที่ดลบันดาลทุกอย่างมาเป็นแผนการ!”
“เอ๋ ? ดูน่าสนใจ.......เอามาดูสิ.......”
“ในโลกนี้ไม่มีเทพเจ้าอะไรทั้งนั้น ตั้งแต่สมัยโบราณมา มนุษย์มองเห็นโลกที่อยู่รอบๆตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแปลกประหลาด เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า พายุฝนที่รุนแรง นอกจากนี้ยังมีภัยพิบัติทางธรรมชาติที่มนุษย์สร้างขึ้น ยังมีผู้คนล้มตายนับไม่ถ้วน ลำบากกันถ้วนหน้า มันไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์จะกระทำขึ้นหรือต่อต้านได้ คิดว่าในเก้าวันข้างหน้านี้ เทพเจ้าทุกองค์ ภายใต้โลกวิญญาณทั้งเก้า ก็จะกลับไปเป็นวิญญาณและกลับไปยังนรกดังเดิม”
“ดังนั้นเทพเจ้าจึงกล่าวว่า.......”
ในฐานะที่เป็นหนอนหนังสือชั้นเถ้ากระดูก ฉินเฟิงมักจะอ่านหนังสือทุกคืน ส่วนใหญ่ก็เป็นการค้นคว้าเรื่องศิลปะการต่อสู้ สำหรับคนที่จะไปสู่ระดับสูง เหล่านักรบที่มีชื่อเสียงในสมัยโบราณต่างปรารถนาและไม่สนใจควารักของเด็กๆของหญิงสาวเหล่านั้น
ทุกวันนี้อินเทอร์เน็ตกำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ คนส่วนใหญ่ชอบอ่านหนังสือออนไลน์ แต่เนื้อหาก็ยังคงเหมือนเดิม การใช้ระยะเวลาที่นานจนน่าเบื่อแต่เขาจะยังมีความสุขและสนุกกับมันอยู่ แต่ฉินเฟิงไม่ได้ปรารถนาแบบนี้มาตั้งแต่แรกมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว อย่างไรก็ตามพวกหนังสือเล่มใหม่ๆนี้ก็ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้ค้นพบกับความรู้สึกที่ห่างหายไปนาน ความยาวสองตอนตั้งแต่จุดเริ่มต้น มันแสดงให้เห็นถึงความสวยงามของโลกแห่งตำนานที่เข้ามาทำลายสามัญสำนึกในอดีตที่แท้จริงของเขาไป
“ฉันสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าสามร้อยปี ? กี่พันปี ? ชิงยวิ๋นเหมิน ? คำสาปแช่งแห่งแสงนี้! นี่ นี่......บ้าจริง!ทำไมถึงมีแค่สองตอน?”
เพียงแค่สองตอนเท่านั้นฉินเฟิงก็โดนดึงดูดได้อย่างสมบูรณ์ แต่อย่างไรก็ตามความสุขในการอ่านก็จะจบลงในไม่ช้า ทำให้เขาอดที่จะก่นด่าออกมาไม่ได้ หลังจากสูบบุหรี่เสร็จแล้ว ฉินเฟิงก็แนะนำหนังสือเล่มนี้ให้กับเพื่อนๆทุกคนที่เขารู้จัก
มันน่าตลกที่หนังสือดีๆทำให้คนเก่งไม่สามารถแสดงความสามารถออกมาได้ ถ้าไม่ได้แนะนำหนังสือดีๆไว้สำหรับผู้อ่าน มันก็จะกลายเป็นการน่าผิดหวังครั้งยิ่งใหญ่!
อยากจะรู้ถึงการสร้างพล๊อตเรื่องนี้ การอธิบายแบบนี้ ไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิตนี้!
ไม่ใช่แค่ฉินเฟิงคนเดียวที่มีความคิดแบบนั้น แต่ในความเป็นจริงในช่วงเวลาเดียวกันนี้ก็มีหลายสิบคนกำลังสงสัย ไม่กี่นาทีต่อมาก็กลายเป็นหลายร้อยคน ต่อมาก็หลายพันคน........
ตั้งแต่การก่อตั้งเครือข่ายวรรณกรรมจีนก็มีข้อมูลบางอย่างผิดปกติปรากฏออกมาครั้งแรก หนังสือเล่มใหม่ที่เพิ่งอัพโหลดแค่สองบทถูกถล่มยอดการอ่านทางผ่านอินเทอร์เน็ต มีการคลิกมากกว่าเจ็ดหมื่นครั้งในคืนเดียว ได้รับความนิยมมาก แม้ว่าจะไม่เยอะ แต่รวมๆแล้วก็หลายร้อยคน หนังสือสองตอนเล่มนี้ จู่ๆก็ปลิวหายไปและไปอัพอยู่ด้านบนของรายการหนังสือใหม่
เจียงป๋ายไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเขาเองกำลังหลับอยู่ ภาพลวงตาที่ไร้สติในฝันทำให้ชีวิตมีความสุขในอนาคต จิตใต้สำนึกในร่างพิมพ์เขียนสำหรับอนาคตของชีวิตในความฝัน
ตอนเที่ยงของวันที่สอง เมื่อเจียงป๋ายตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เขาทำคือเปิดคอมพิวเตอร์ แล้วก็อัพโหลดบทความอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกันก็เปิดเครื่องมือสื่อสาร ข้อความที่ปรากฏขึ้นมาเป็นของเครือข่ายวรรณกรรมจีน ที่ชื่อว่า “เอ้อร์พ่าง”ที่ดูเรียบๆง่ายๆ ต้องการเซ็นต์สัญญากับเจียงป๋าย หลังจากนั้นก็ปรึกษาหารือรวมกันและจัดข้อเสนอแนะต่างๆ
หลังจากนั้น เจียงป๋ายก็มีเวลามาเผชิญหน้ากับ จูเซียน หนังสือที่เขาได้อัพโหลดไว้ ไม่ดูยังจะดีกว่าอีก เมื่อดูแวบแรกก็เขาตกใจอย่างมาก หนึ่งแสนสองหมื่นคลิกและหนึ่งหมื่นการแนะนำ!
สิ่งนี้เองทำให้เจียงป๋ายค่อนข้างกังวล มันค่อนข้างน่ากลัวถ้าหากมีคนรู้ข้อมูลเหล่านี้
เจียงป๋ายไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับของพวกนี้ แต่ก็รู้เยอะพอสมควร ในชีวิตนี้ไม่เคยได้ยินดีกับความสำเร็จไหนที่น่าอึดอัดใจเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย