ตอนที่ 23 พูดโกหกจนได้เรื่อง
วันนี้น่าหลันอู๋เซี๋ยพึ่งจะได้รับรูปถ่ายจากลูกพี่ลูกน้องของเธอขณะที่เธอกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ พร้อมแนบข้อความว่าน่าหลันอู๋เฟิงเตรียมรถ Lamborghini Centenario ไว้ให้เป็นของขวัญวันเกิด
ใครจะรู้ล่ะว่าหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เห็นรถคันเดียวกับในรูปถ่ายปรากฏขึ้นบนท้องถนน รถรุ่นนี้มีจำกัดแค่เพียง 40 คันทั่วโลก เป็นไปไม่ได้ที่เจียงหนานจะมีคันที่ 2 ปรากฏขึ้น ดังนั้นเธอจึงไม่ลังเลที่จะจับฉินห้าวตงมาที่กองปราบปรามอาชญากร
ในความคิดของเธอ รถคันนี้ของฉินห้าวตงถ้าไม่ขโมยมาก็คงปล้นมา อย่างไรก็ตามเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับมาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย
ยิ่งในเวลานี้น่าหลันอู๋ชวงไม่ยอมรับสายของเธอ ทำให้เธอตื่นตระหนกเข้าไปใหญ่ เธอนึกว่าฉินห้าวตงฆ่าน่าหลันอู๋ชวงแล้งชิงรถคันนี้มา
เมื่อฉินห้าวตงเห็นว่าความเข้าใจผิดมันยิ่งบานปลายเข้าไปใหญ่ จึงพยายามอธิบาย "ผมจะบอกความจริงให้คุณฟัง ผมพึ่งจะรักษาโรคปอดของคุณปู่คุณให้หายดี เขาจึงมอบรถคันนี้ให้เป็นค่ารักษา ลูกพี่ลูกน้องของคุณอาจกำลังทำอะไรอยู่ก็ได้ ไม่อย่างนั้นคุณลองโทรหาผู้อาวุโสน่าหลันไหม?"
"ดูเหมือนว่าคุณคงไม่อยากพูดความจริงสินะ!"
น่าหลันอู๋เซี๋ยยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห ถ้าบอกว่าชายวัยรุ่นคนนี้รักษาอาการป่วยของปู่เธอจนหายดี ต่อให้ตีเธอจนตายเธอก็ไม่เชื่อ หลายปีมานี้น่าหลันเจี๋ยหาหมอทั่วสารทิศก็ยังไม่ได้ผล ชายวัยรุ่นคนนี้จะรักษาให้หายในพริบตาเดียวได้อย่างไร?
"เป็นเรื่องจริง ผมคือแพทย์แผนจีน พึ่งจะรักษาอาการป่วยของปู่คุณหาย"
ฉินฟ้าวตงพยายามอธิบายอย่างเต็มที่
"อย่างคุณเนี่ยนะ หนวดยังไม่ขึ้นเลย ยังจะกล้าบอกว่าตัวเองเป็นแพทย์แผนจีนอีก โกหกไม่เก่งเลย!”
น่าหลันอู๋เซี๋ยไม่คิดที่จะเสียเวลากับฉินห้าวตงอีกต่อไป เนื่องจากน่าหลันอู๋ชวงยังตกอยู่ในอันตรายอยู่ เธอหันไปโบกมือให้เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ด้านหลังของเธอ "คุณออกไปก่อนแล้วปิดจอภาพอิเล็กทรอนิกส์ให้ด้วย"
"ครับ รองผู้บังคับบัญชาน่าหลัน!"
เจ้าหน้าที่ตำรวจตอบรับ ก่อนจะเดินออกจากประตูไป เขามองไปที่ฉินห้าวตงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร
น่าหลันอู๋เซี่ยคือรองผู้บังคับบัญชาในกองปราบรามอาชญากร ทั้งกองปราบปรามอาชญากรเธอมีชื่อเสียงด้านความสามารถในการต่อสู้จนทุกคนมักจะเรียกเธอลับหลังว่า ‘สาวงามไทแรนโนซอรัส’
เป็นเพราะเหตุนี้เอง เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงคิดว่าฉินห้าวตงเสร็จแน่ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นคดีที่เกิดขึ้นที่บ้านของสาวงามไทแรนโนซอรัสด้วย มันจะน่าสมเพชขนาดไหน?
เจ้าหน้าที่ตำรวจปิดประตูห้องสอบปากคำ ในไม่ช้าแสงสีแดงของจอภาพตรงมุมผนังก็ดับลง จอภาพอิเล็กทรอนิกส์ถูกปิดเรียบร้อยแล้ว
ฉินห้าวตงถอนหายใจ เรื่องวันนี้มันค่อนข้างจะเป็นปัญหาจริงๆ เดิมทีเขาก็แค่อยากจะขู่ให้ชายแก่คนนั้นกลัว แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะทำความลำบากให้ตัวเองได้ขนาดนี้ แบบนี้มันเรียกว่าโกหกจนได้เรื่องชัดๆ
น่าหลันอู๋เซี๋ยจ้องฉินห้าวตงอย่างเย็นชา จากนั้นคว้ากระบองสีดำมาจากบนผนังพลางตะโกนขึ้น "รีบพูดมาสิ! คุณทำอะไรลูกพี่ลูกน้องของฉัน?"
"คุณตำรวจครับ ผมบอกคุณตั้งหลายรอบแล้วว่าผมไม่ได้ทำอะไรเธอ น่าหลันอู๋ชวงยังปลอดภัยดี……"
"ดูแล้วถ้าไม่ให้คุณทรมานสักหน่อย คุณคงจะไม่พูดความจริงสินะ!"
น่าหลันอู๋เซี๋ยยกกระบองในมือขึ้นขณะที่พูด เธอกระแทกลงไปที่ไหล่ของฉินห้าวตง แต่กระบองค้างอยู่กลางอากาศเพราะถูกฝ่ามือใหญ่จับเอาไว้แน่น จนไม่สามารถเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้
เธอมองฉินห้าวตงด้วยความประหลาดใจ เห็นเพียงกุญแจมือเส้นนั้นตกลงไปที่พื้น มือทั้งสองข้างของฉินข้าวตงหลุดออกจากกุญแจมือโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ มือขวากำลังถือกระบองของเธอไว้
น่าหลันอู๋เซี๋ยเป็นตำรวจที่ผ่านประสบการณ์มามากมาย หลังจากที่เธอประหลาดใจในช่วงเวลาสั้นๆ เธอก็ตระหนักได้ว่าชายวัยรุ่นตรงหน้านี้ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
เธอถอยกลับอย่างรวดเร็ว ทิ้งกระบองในมือไปแล้วยื่นมือไปหยิบปืนพกที่เหน็บอยู่ข้างเอวของเธอ แต่ขณะที่เธอพึ่งจะหยิบปืนพกมาถือไว้ในมือนั้น กลับพบว่าร่างกายของเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ บริเวณหน้าอกของเธอมีเข็มเงินแวววาวปักอยู่
"คุณ…...คุณจะทำอะไร?"
น่าหลันอู๋เซี๋ยเริ่มกลัวเข้าแล้วจริงๆ เธอมอง ชายวัยรุ่นที่อยู่ตรงหน้านี้ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
ฉินห้าวตงใช้เข็มเงินหยุดการเคลื่อนไหวของน่าหลันอู๋เซี๋ย จากนั้นเดินวนไปรอบๆ เธอ ในใจพลางคิดว่ารูปร่างของแม่สาวน้อยคนนี้ไม่เลวเลย ถ้าหากเธอใส่บิกินี่จะต้องทำให้สายตาของผู้ชายจำนวนมากดูสดใสขึ้นมาอย่างแน่นอน
"รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ คุณคิดจะทำอะไร?"
ยิ่งฉินห้าวตงไม่พูดอะไร น่าหลันอู๋เซี๋ยก็ยิ่งกลัว
"คุณครับ ไม่ใช่ว่าผมอยากจะทำอะไร แต่เป็นคุณนั่นแหละที่อยากทำอะไร!" ฉินห้าวตงพูดด้วยความขุ่นเคือง "ผมขับรถของผมมาอยู่ดีๆ แล้วพบกับคนรีดไถเงินคนหนึ่ง คุณไม่สอบปากคำชายแก่จอมรีดไถเงินคนนั้นสักคำ แต่กลับจับผมมาที่กองปราบปรามอาชญากรแทน แล้วพยายามที่จะตีผมโดยไร้เหตุผล ตอนนี้คุณมาถามผมว่าทำไม หรือว่าคุณเป็นผู้หญิงประเภทมีดีแค่หน้าอกตู้มแต่ไม่มีสมองใช่ไหม?"
"ไร้สาระ ตอนนี้ปัญหาของคุณมันรุนแรงกว่าชายแก่รีดไถเงินคนนั้นอีก รีบปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นคุณจะไม่ได้รับการละเว้นโทษ!"
"ละเว้นโทษกับผีน่ะสิ!” ฉินห้าวตงโกรธมาก เขายกมือขึ้นตีก้นแน่นๆ ของน่าหลันอู๋เซี๋ย “รถคันนี้ปู่ของคุณให้ผมมา ผมไม่ได้ไปขโมยหรือปล้นใคร ทำไมคุณถึงยังมาก่อปัญหาให้ผมอีก!”
"ไอ้บ้า……"
น่าหลันอู๋เซี๋ยโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ในฐานะที่เธอคือสาวงามไทแรนโนซอรัสที่มีชื่อเสียงแห่งกองปราบปรามอาชญากร เธอเคยเป็นแต่ผู้ที่ทำร้ายคนอื่น ใครจะไปจินตนาการได้ว่าวันนี้เธอกลับถูกใครก็ไม่รู้ตีก้นเข้าให้ เธอทั้งโกรธทั้งอับอาย แต่เธอขยับตัวไม่ได้!
“คุณ…...คุณรีบปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้!”
"ถ้าปล่อยคุณไปแล้วจะพูดกันรู้เรื่องไหมล่ะ?"
ฉินห้าวตงหยิบกระเป๋าเข็มออกมาจากในกระเป๋า แล้วเอาวางไว้บนโต๊ะทำงานด้านข้าง หลังจากที่เปิดกระเป๋าออกเผยให้เห็นเข็มเงินหลายร้อยเล่มวางเรียงรายอยู่ในกระเป๋า
พอเห็นเข็มเงินเหล่านี้ น่าหลันอู๋เซี๋ยยิ่งตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น เธอรู้สึกเสียใจที่อยู่ที่นี่คนเดียว และรู้สึกเสียใจยิ่งกว่าที่บอกให้เจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้นปิดจออิเล็กทรอนิกส์ในห้อง ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ถูกกระทำเช่นนี้
เธอพยายามที่จะร้องตะโกน แต่ในที่สุดเธอก็ระงับมันไว้ได้ เพราะว่าห้องสอบปากคำห้องนี้ถูกทำขึ้นมาเป็นพิเศษ สามารถเก็บเสียงได้อย่างดีเยี่ยม ต่อให้เธอร้องตะโกนจนไม่มีเสียง ด้านนอกคงไม่มีใครได้ยินเสียงเธอ
“คุณจะทำอะไรกันแน่?”
มองดูเข็มเงินส่องประกายแวววาวอยู่ในมือของเฉินโจวอี้ น่าหลันอู๋เซี๋ยรู้สึกขนลุกทันที
"คุณตำรวจครับ ใจคอจะไม่เปลี่ยนคำถามบ้างเหรอ? ถามแต่คำถามแบบนี้อยู่นั่นแหละ ผมจะทำอะไรเดี๋ยวคุณก็รู้เอง"
ขณะที่พูด ฉินห้าวตงก็ยกมือขึ้นเอาเข็มเงินหลายเล่มฝังลงไปบริเวณจุดฝังเข็มตรงหน้าอกของน่าหลันอู๋เซี๋ยอย่างรวดเร็ว
น่าหลันอู๋เซี๋ยตกใจกลัวมาก เพราะเธอคิดว่าฉินห้าวตงจะต้องฆ่าเธอแน่ๆ แต่แล้วเธอก็พบว่าเข็มเงินเหล่านั้นไม่ได้นำความเจ็บปวดมาสู่ร่างกายของเธอแม้แต่น้อย ในทางตรงกันข้ามกลับทำให้เธอรู้สึกสบายที่บริเวณหน้าอกเป็นอย่างมาก
จากนั้นฉินห้าวตงเอาเข็มอีกสิบกว่าเล่มฝังลงไปบริเวณหน้าอกด้านซ้ายของน่าหลันอู๋เซี๋ย แล้วสะบัดนิ้วกระแทกบนหางเข็มเงิน ทำให้เข็มเงินสั่นสะเทือนราวกับมีกระแสไฟฟ้าบรรจุอยู่
น่าหลันอู๋เซี๋ยรู้สึกว่ามีปราณเคลื่อนตัวเข้ามาในร่างกายอย่างรวดเร็ว ความสบายตรงบริเวณอกด้านซ้ายแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เธอมองที่ฉินห้าวตงด้วยความประหลาดใจ “สรุปแล้วคุณทำอะไรกับฉันกันแน่?”
ฉินห้าวตงจึงพูดขึ้น “ผมบอกไปแล้วว่ารักษาอาการป่วยของปู่คุณจนหายดี คุณก็ยังไม่เชื่อ ผมเลยทำได้แค่ต้องพิสูจน์ทักษะทางการแพทย์ของผมให้คุณดูด้วยตาตัวเอง”
“ที่หน้าอกด้านซ้ายของคุณเกิดอาการบาดเจ็บสะสมมาเป็นระยะเวลานาน น่าจะเกิดจากการได้รับบาดเจ็บเมื่อสองปีก่อน หลังจากนั้นคุณไม่ได้รับการรักษาที่หมาะสมและการพักฟื้นที่ดี ทำให้ระบบกล้ามเนื้อที่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้รับการฟื้นฟู ถ้าใช้แรงมากเกินไปจะมีอาการเจ็บปวดแบบเฉียบพลัน”
“ตอนนี้ผมรักษาคุณจนหายดีแล้ว คุณควรจะเชื่อในทักษะทางการแพทย์ของผมได้แล้ว!”
น่าหลันอู๋เซี๋ยอ้าหากค้างด้วยความแปลกใจ คิดไม่ถึงเลยว่าฉินห้าวตงจะมองแวบเดียวก็รู้ว่าเธอมีอาการบาดเจ็บสะสมมาเป็นระยะเวลานาน อีกอย่างยังสามารถบอกเวลาที่เธอมีอาการนี้ได้อย่างแม่นยำ เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงเลย
“คุณคือหมอจริงๆ เหรอ?” เธอดูไม่ค่อยเชื่อเท่าไร
“ยังต้องให้พูดอีกเหรอ?” ฉินห้าวตงดึงเข็มที่ฝังอยู่บนบริเวณหน้าอกของน่าหลันอู๋เซี๋ยออก แต่เขายังไม่ได้ดึงเข็มเงินบริเวณจุดฝังเข็มออก ใครจะรู้ว่าสาวงามไทแรนโนซอรัสคนนี้จะทำอะไรหลังจากที่ปล่อยเธอไป
“ผมรักษาอาการบาดเจ็บตรงหน้าอกของคุณแล้ว ตอนนี้คุณเชื่อคำพูดผมได้แล้วหรือยัง?”
“ฉันยังขยับไม่ได้ จะไปรู้ได้ยังไงว่ามันหายหรือยัง?” น่าหลันอู๋เซี๋ยจ้องฉินห้าวตงด้วยแววตาดุดันพลางพูดขึ้น “คุณรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
“เอ่อ……” ฉินห้าวตงลังเลไปเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะพิสูจน์ทักษะทางการแพทย์ของเขาแล้ว，แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าผู้หญิงคนนี้จะทำอะไรหลังจากที่ปล่อยเธอไป ถ้าเธอกลับคำขึ้นมาล่ะ?
แต่จะไม่ปล่อยก็ไม่ได้ จะจี้สกัดจุดเธอแบบนี้ต่อไปก็ไม่ได้ อีกพักนึงจะต้องมีตำรวจคนอื่นเข้ามาอีกแน่นอน
ขณะที่เขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากใจนั้น โทรศัพท์มือถือของน่าหลันอู๋เซี๋ยที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น เขาเหลือบมองดู คนที่โทรเข้ามาคือน่าหลันอู๋ชวง
"ฮัลโหล เมื่อกี้เธอมัวทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์?" ฉินห้าวตงถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ถ้าหากเมื่อกี้น่าหลันอู๋ชวงรับโทรศัพท์แล้วอธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจน ตัวเขาเองคงไม่ต้องมาลำบากเช่นนี้
"เมื่อกี้ฉันไปอาบน้ำมา ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ทำไมนายถึงไปอยู่กับน้องสาวฉันได้ล่ะ?"
น่าหลันอู๋ชวงจำเสียงของฉินห้าวตงได้ จึงรู้สึกแปลกใจมาก เธอกดโทรหาน่าหลันอู๋เซี๋ยนี่นา ทำไมคนที่รับสายถึงเป็นฉินห้าวตงล่ะ?
"ยังจะกล้าถามอีก เธอนึกว่าฉันเต็มใจมาหรือไง?"
ฉินห้าวตงอธิบายเรื่องราวตั้งแต่ตัวเองเจอคนรีดไถเงินอย่างไร แล้วถูกน่าหลันอู๋เซี๋ยเข้าใจผิดจนถูกจับมาที่กองปราบปรามอาชญากรได้อย่างไร
"รีบช่วยฉันอธิบายเรื่องนี้ให้ละเอียดเลยนะ ไม่อย่างนั้นปัญหาของฉันมันใหญ่แน่ น้องสาวเธอจะส่งฉันเข้าคุก!"
พอได้ยินฉินห้าวตงพูดจบ น่าหลันอู๋ชวงก็ระเบิดหัวเราะออกมาทันที "ใครใช้ให้นายไปคุยโม้ไปทั่วล่ะ พูดมาได้ไงว่าเป็นรถที่ตัวเองปล้นมา!"
"ยังจะหัวเราะอีก รีบอธิบายเรื่องราวให้ชัดเจนเลย!"
ขณะที่ฉินห้าวตงพูด เขาก็ยื่นโทรศัพท์ไปที่ข้างหูของน่าหลันอู๋เซี๋ย ในไม่ช้าน่าหลันอู๋ชวงก็เริ่มอธิบายเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ
หลังจากกดตัดสายแล้ว ฉินห้าวตงจึงหันไปพูดกับน่าหลันอู๋เซี๋ยว่า "ครั้งนี้คุณเชื่อแล้วใช่ไหม? ผมจะปล่อยคุณ แต่อย่ามาใช้ปืนกับผมแล้วกัน!"
พูดจบ เขายื่นมือไปดึงเข็มเงินตรงจุดฝังเข็มบนหน้าอกของน่าหลันอู๋เซี๋ยออก ในขณะนี้เอง ตรงประตูมีเสียงดัง 'ปัง!' เจ้าหน้าที่ตำรวจคนเมื่อกี้วิ่งเข้ามา
"รองผู้บังคับบัญชา มีเรื่องด่วนครับ ผู้บังคับบัญชาหวางตามหาคุณอยู่……"
เจ้าหน้าที่ตำรวจคนนี้ทำอะไรค่อนข้างซุ่มซ่ามและเงอะงะ หลังจากที่วิ่งเข้ามา เขาเห็นจังหวะที่ฉินห้าวตงเอามือขวาออกมาจากหน้าอกของน่าหลันอู๋เซี๋ยพอดี
น่าหลันอู๋เซี๋ยยืนหันหลังให้เขา ดังนั้นจึงไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเหตุการณ์ตรงหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถ้ายืนในมุมของเขาจะเห็นว่า ท่าทางที่ฉินห้าวตงยืนอยู่กับน่าหลันอู๋เซี๋ยค่อนข้างที่จะคลุมเครือ อีกอย่างมือของฉินห้าวตงอยู่บนหน้าอกของน่าหลันอู๋เซี๋ย ซึ่งพึ่งจะดึงกลับมาตอนที่เขาเปิดประตูเข้ามาพอดี
“เอ่อ……” เจ้าหน้าที่ตำรวจตกตะลึงอ้าปากค้าง จากนั้นกลืนคำพูดที่จะพูดต่อลงไปในลำคอ
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย? หรือว่าที่รองผู้บังคับบัญชาให้เขาออกไป แถมยังขอให้ปิดจออิเล็กทรอนิกส์เพราะต้องการที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับเด็กหนุ่มคนนี้เหรอ? ถึงแม้เด็กหนุ่มคนนี้จะหล่อใช้ได้ แต่แบบนี้มันไม่รีบร้อนเกินไปเหรอ?
หลังจากที่เข็มเงินถูกดึงออกมา น่าหลันอู๋เซี๋ยสามารถฟื้นฟูความสามารถในการเคลื่อนไหวของเธอได้ทันที เธอมองฉินห้าวตงด้วยแววตาเกลียดชัง แล้วเก็บปืนพกลงไปในซองปืนที่เหน็บอยู่ข้างเอว พลางหันไปถามเจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้น “มีเรื่องอะไร?”
“เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ……” เจ้าหน้าที่ตำรวจดึงสติกลับมาแล้วพูดขึ้น “ช่วงสองสามวันมานี้ ผู้บังคับบัญชาหวางกำลังติดตามคดีค้ายาเสพติดรายใหญ่ ตอนนี้ได้เบาะแสมาว่าสองชั่วโมงหลังจากนี้ แก๊งค์ค้ายาเสพติดจะทำการซื้อขายกันครับ”
“ผู้บัญชาการหวางพึ่งจะจับกุมผู้ช่วยแก๊งค์ค้ายาเสพติดมาได้หนึ่งคน แต่ผู้ต้องหายังไม่ยอมพูดว่าสถานที่ทำการซื้อขายอยู่ที่ไหน มันปากแข็งมาก ผู้บัญชาการหวางจึงอยากจะเรียกคุณไปปรึกษากันว่าจะถามถึงสถานที่ทำการซื้อขายยาเสพติดได้อย่างไร”
น่าหลันอู๋เซี๋ยเป็นรองผู้บังคับบัญชากองปราบรามอาชญากร ส่วนผู้บังคัญบัญชาหวางที่เจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้นพูดถึงคือผู้บังคับบัญชาการหวางเจี้ยนเฟิง
"เอาล่ะ พวกเราไปกันเถอะ!" น่าหลันอู๋เซี๋ยพูดขึ้นและกำลังจะออกไปพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ
ฉินห้าวตงจึงพูดอย่างรีบร้อนว่า “เฮ้ คืนรถฉันมาด้วย!”
จบตอน