ROSE : 21 ใครเป็นเจ้าของ ?
“ฝ่าบาท…นั่นคือจิตเทพปีศาจใช่หรือไม่?” มู่ซูเอ่ยถาม
ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อยท่ามกลางความมืดมิดสายตาของเขาจับจ้องไปยังประตูทางเข้าคฤหาสน์ตระกูลเย่ที่ถูกล็อคไว้อย่างแน่นหนา ในไม่ช้าประตูบานนั้นพลันเปิดออก เขาจึงค่อยๆก้าวเข้าไป
“เจ้ารออยู่ตรงนี้”
น้ำเสียงอันแผ่วเบาเปล่งออกมาจากริมฝีปากของเขา มู่ซูเฝ้ารออยู่ด้านนอกอย่างเคร่งครัดขณะมองชายหนุ่มก้าวเข้าไปภายในคฤหาสน์ตระกูลเย่
เมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่าง ลูกบอลสีดำขนาดเล็กที่วางอยู่บนหน้าอกของเย่ชิงถาง พลันสั่นเทาตามสัญชาตญาณก่อนจะเข้าไปหลบอยู่ใต้ผ้าคลุมของเย่ชิงถางอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้าประตูห้องนอนของเย่ชิงถางพลันถูกผลักให้เปิดออกอย่างเงียบเชียบเผยให้เห็นร่างสูงของชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่ด้านนอก
เมื่อสัมผัสได้ถึงไอพลังอันคุ้นเคย เขาจึงเดินไปที่เตียงของเย่ชิงถางแสงจันทร์ที่ส่องกระทบใบหน้าของนางมนยามหลับใหลทำให้นางดงามราวกับรูปวาดที่สวรรค์บรรจงสร้างขึ้นมา ใบหน้าของนางในยามหลับใหลช่างดูน่ารักและอ่อนโยนเป็นอย่างยิ่ง
แต่ถึงกระนั้นกลับไม่มีความรู้สึกใดๆภายในแววตาของชายหนุ่ม เขายกมือขึ้นและค่อยๆวางลงบนหน้าอกของเย่ชิงถางอยู่ครู่หนึ่งเมื่อฝ่ามือสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น เขาจึงรีบดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว
ไอพลังลอยออกมาจากหน้าอกของเย่ชิงถางและถูบรวบรวมไว้ในฝ่ามือของชายหนุ่ม
ลูกบอลสีดำขนาดเล็กซึ่งจ้องมองการกระทำของเขาอยู่ภายใต้ผ้าคลุมรีบพุ่งออกมากระแทกมือของชายหนุ่มด้วยท่าทางวิตกกังวล....
เมื่อถูกเจ้าลูกบอลสีดำกระแทกใส่ไอพลังที่ถูกรวบรวมเอาไว้ก็แตกกระจายไปคนละทิศละทางไอหมอกสีดำค่อยๆปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะมองลูกบอลเล็กๆสีดำที่วางอยู่บนหน้าอกของเย่ชิงถาง
“ท่านนำหัวใจของนางออกมาไม่ได้!” น้ำเสียงราวกับเด็กน้อยดังออกมาจากลูกบอลสีดำ
ชายหนุ่มจ้องลูกบอลสีดำด้วยท่าทางจริงจังและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“มันเป็นของข้า”
เจ้าลูกบอลสีดำตั้งท่าปกป้องหญิงสาวอย่างเต็มที่
ชายหนุ่มจ้องลูกบอลสีดำก่อนจะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “กลิ่นอายปีศาจมีชีวิตขึ้นมาแล้ว…” เขามองเย่ชิงถางที่ยังคงนอนหลับสนิทก่อนจะกล่าวว่า “เป็นเพราะนางงั้นหรือ?”
จิตเทพปีศาจรวบรวมไว้ทั้งกลิ่นอายปีศาจของสรวงสวรรค์และโลกมนุษย์ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรมีตัวตนอยู่จริงเป็นไปได้หรือไม่ว่ากลิ่นอายปีศาจจะถูกเด็กสาวคนนี้ปลุกขึ้นมา?
“ข้าถูกปลุกขึ้นมาแล้ว ท่านไม่มีทางทำให้ข้าหายไปได้!” ลูกบอลสีดำตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราดเดิมทีกลิ่นอายปีศาจจะอยู่ภายในจิตเทพปีศาจแต่ในที่สุดมันก็ถูกเย่ชิงถางปลุกให้ตื่นขึ้นมาและมันจะหายไปตลอดกาลหากว่าจิตเทพปีศาจนี้ถูกนำออกไป!
เขาไม่ต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้น!
เขาเพิ่งตื่นขึ้นมาและเขาจะไม่ยอมให้ตนเองหายไป!
“เจ้าไม่มีสิทธิ์เลือก” ชายหนุ่มกล่าวอย่างเย็นชา
“หากท่านกล้านำหัวใจนางออกไป ข้าจะทำลายตัวเองเสีย! และท่านจะไม่ได้สิ่งใดเลย!” ลูกบอลสีดำตอบกลับด้วยความโกรธจัด
ชายหนุ่มหรี่ตาลงเล็กน้อย แววตาของเขาแฝงไปด้วยอันตราย
ไม่เคยมีผู้ใดกล้ามาข่มขู่เขา
เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันตรายจากชายหนุ่ม เจ้าลูกบอลสีดำพลันรู้สึกหวาดกลัวและเข้าไปหลบอยู่ในอ้อมแขนของ เย่ชิงถาง
“ขะ…ข้าคืนหัวใจให้ท่านก็ได้แต่ท่านต้องให้ร่างกายข้า”
“เป็นไม่ได้หรอก” กลิ่นอายปีศาจจะมีกายเนื้อได้อย่างไร?
“ผู้ใดบอกว่าเป็นไปไม่ได้! หากเป็นบุตรที่เกิดจากท่านและนางย่อมเป็นไปได้! ข้าเป็นจิตผสมที่เกิดจากหัวใจของท่านและร่างกายของนาง และมีเพียงร่างที่มีสายเลือดจากท่านทั้งสองเท่านั้นที่จะเป็นกายเนื้อให้ข้าได้” เจ้าลูกบอลสีดำกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
หากเขาเป็นลูกของนาง นั่นย่อมหมายความว่าเขาสามารถเรียกนางว่า “ท่านแม่”~
ติดตามตอนต่อไป.................