thanya84911772 วันที่แล้ว
Dee
แสดงความคิดเห็น
ROSE : 1 การต่อสู้บนหุบผาหลิงอวิ๋น
"ฉับ !!"
ประกายสีเงินสว่างวาบขึ้นพร้อมกับกระดูกและเนื้อสดๆถูกตวัดออกจากกัน เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่วพื้นหิมะสีขาว ด้านหลังกองเลือดมากมายคือหญิงสาวงดงามที่ถือดาบอยู่ในมือ นางจ้องมองศัตรูที่เพิ่งฆ่าไปด้วยสายตาเย็นชา ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดภายในดวงตาสีซีดและสงบนิ่งของนาง
หญิงสาวอยู่ในชุดคลุมยาว ชุดสีขาวบริสุทธิ์ของนางถูกย้อมจนกลายเป็นสีแดงเลือด
ข้างฝ่าเท้าของนางคือกองซากศพนับร้อยชีวิตที่ถูกวางเรียงรายกันบนพื้นหิมะสีขาว เลือดที่ไหลออกมาจากศพนั้นย้อมพื้นหิมะรอบกายนางจนกลายเป็นสีแดง
อย่างไรก็ตาม…
มันยังไม่จบเพียงเท่านี้ !!
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าของนางซีดเซียวแต่กลับแฝงไว้ด้วยความงดงาม ดวงตาอันล้ำลึกของนางเหลือบมองผู้คนนับหมื่นที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยลี้ทุกสายตาต่างจ้องมองนางด้วยความละโมบ
เมื่อชำเลืองมองใบหน้าของพวกเขาทุกคน หญิงสาวพลันยกยิ้มร้ายกาจ นางยกมือขึ้นเช็ดเลือดอุ่นๆที่ไหลออกมาจากมุมปาก ริมฝีปากสีซีดเปื้อนเลือดสีสดแต่กลับดูน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง
76 ศพ…ใครจะเป็นรายต่อไป?
เย่ชิงถางไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งนางจะกลายเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกและถูกคนนับหมื่นโจมตีที่หุบผาหลิงอวิ๋น!
สิ่งเหล่านี้ต้องยกความดีความชอบให้กับจิตเทพปีศาจที่อยู่บนหน้าอกของนาง!
เทพปีศาจกำเนิดมาจากความวิปโยคของท้องฟ้าการถือกำเนิดของเขาบ่งบอกถึงจุดสิ้นสุดของท้องฟ้าและความตายของโลกใบนี้
เย่ชิงถางไม่ใช่เทพปีศาจ นางจึงไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดหัวใจที่เป็นของเทพปีศาจจึงปรากฏขึ้นบนร่างกายนาง
อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่สำคัญอีกต่อไป
ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้านางล้วนมุ่งหมายมาเพราะจิตเทพปีศาจซึ่งสามารถมอบพลังที่ไม่สามารถจิตนาการได้ให้แก่พวกเขาได้ ดูเหมือนว่าพลังนี้จะสามารถพลิกแผ่นฟ้าได้เลยทีเดียว!
ไม่มีใครสนใจว่า เย่ชิงถางจะมีชีวิตอยู่หรือตาย
ในสายตาของคนเหล่านี้ นางเป็นเพียงภาชนะสำหรับรองรับจิตเทพปีศาจเท่านั้น
ช่างน่าขันอะไรเช่นนี้!
เย่ชิงถางค่อยๆหยัดกายขึ้นเท้าเปลือยเปล่าของนางย่ำลงบนพื้นหิมะ ทำให้เลือดมากมายบนพื้นหิมะเปรอะเปื้อนฝ่าเท้าของนาง นางเงยหน้าขึ้นและยกดาบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ปลายดาบที่เปรอะเลือดหยดหนึ่งชี้ไปที่ร่างของหญิงงามในชุดหรูหราที่ยืนอยู่ ณ ใจกลางผู้คน
“เย่โย่วอย่าทำให้ข้ารำคาญด้วยการส่งคนไร้ประโยชน์เหล่านี้มาอีก! หากเจ้าต้องการจิตเทพปีศาจก็จงมาชิงไปเอง!” เย่ชิงถางเปล่งเสียงหัวเราะแต่ลึกๆในแววตาของนางกลับไร้ซึ่งรอยยิ้มใดๆ
ย้อนกลับไปในวันวานเย่โย่วยังเป็นถึงเด็กสาวอัจฉริยะแห่งตระกูลเย่เพียงเพราะ รากเหง้าวิญญาณในร่างของเย่ชิงถางนั้นหาได้ยากและทรงประสิทธิภาพมากที่สุด เย่โย่วจึงคว้านท้องของชิงถางด้วยมือเปล่าเพื่อจะขุดรากเหง้าวิญญาณออกมาใช้ประโยชน์เสียเอง...
300 ปีมาแล้วนับตั้งแต่วันนั้น
เย่โย่วช่วงชิงรากเหง้าวิญญาณและชีวิตที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเย่ชิงถางไป นางจึงกลายเป็นอัจฉริยะเลื่องชื่อและในยามนี้นางได้กลายมาเป็นมหาจักพรรดินีผู้ยิ่งใหญ่อย่างไรก็ตามสำหรับเย่ชิงถางนั้น นางได้เผชิญหน้ากับอุปสรรคและความยากลำบากนับไม่ถ้วนและเกือบต้องสูญเสียชีวิตอยู่หลายครั้งโดยปราศจากรากเหง้าวิญญาณ นางใช้พยายามเป็นอย่างมากในการฝึกฝนตัวเองอย่างไรก็ตามเป็นเพราะเย่โย่วต้องการจิตเทพปีศาจดังนั้นนางจึงถูกขังอยู่บนยอดเขาหลิงอวิ๋น
เย่โย่วพลันขมวดคิ้วเมื่อเย่ชิงถางเรียกชื่อนาง แววตาของนางเต็มไปด้วยความรังเกียจสำหรับนางแล้วเย่ชิงถางเป็นเพียงมดตัวหนึ่งที่พยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดก็เท่านั้น นางไม่ควรต้องลงมือฆ่าเองให้เปลืองแรงด้วยซ้ำ
“อย่าให้นางหนีไปได้! เจ้าต้องนำจิตเทพปีศาจออกมาให้ข้าให้จงได้” เย่โย่วเอ่ยสั่งองครักษ์ข้างกาย
ทันใดนั้นกลุ่มคนที่อยู่รอบๆ หุบผาหลิงอวิ๋นก็พุ่งเข้าไปหาเย่ชิงถางในทันที
การถูกรายล้อมโจมตีโดยคนนับหมื่นย่อมทำให้เย่ชิงถางต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน แม้ว่านางจะมีพลังอำนาจมากมายก็ตาม
ด้านหลังของนางเป็หน้าผาที่ไม่ว่าใครๆก็ไม่เคยมองเห็นจุดสิ้นสุดของมันและในขณะนี้ด้านหน้าของนางถูกรายล้อมไว้ด้วยกลุ่มคนนับหมื่น อย่างไรก็ตามใบหน้าของเย่ชิงถางกลับไร้ซึ่งความหวาดกลัวใดๆ
สำหรับในชีวิตนี้ของนางบิดาและท่านลุงของนางถูกฆ่าตาย พี่อวิ๋นเสียสละตนเองเพื่อช่วยชีวิตนาง อาจารย์ของนางก็ต้องมาชีวิตสั้นเพราะปกป้องนาง…
เย่ชิงถางค่อยๆหลับตาลงช้าๆ เมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตที่ผ่านมา นางก็พบกับความเศร้าเสียใจนับไม่ถ้วน.....
ผู้คนที่นางรักล้วนตายจากไปหมดแล้วด้วยศัตรูจำนวนมากตรงหน้า นางไม่มีทางยอมให้เย่โย่วได้สิ่งที่นางต้องการไปแน่แม้ว่าจะต้องทำลายจิตเทพปีศาจด้วยน้ำมือตัวเองนางก็ยอม
ทันทีที่ทุกคนพุ่งเข้าไปหาเย่ชิงถาง นางพลันยกมือขึ้นทุบหน้าอกตนเองด้วยมือเปล่า นางบดขยี้จิตเทพปีศาจที่ทุกคนต่างปรารถนาจนย่อยยับ
ตูม!
เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วหุบผาหลิงอวิ๋น!
จิตเทพปีศาจถูกทำลายไปแล้ว หุบผาหลิงอวิ๋นถูกรายล้อมไปด้วยลมพายุโหมกระหน่ำทั่วทั้งแผ่นดินและภูเขาต่างสั่นสะเทือนในขณะเดียวกันรอยแยกขนาดยักษ์พลันปรากฏขึ้นบนหน้าผาสูงชัน
เย่โย่วและผู้ติดตามของนางไม่ได้สนใจสิ่งใดนอกจากหลบหนีกลับไปยังเส้นทางที่พวกเขาจากมาอย่างกลัวตาย
เมื่อพายุที่โหมกระหน่ำและแผ่นดินอันสั่นสะเทือนสงบลง ร่างของเย่ชิงถางในยามนี้กำลังนอนจมกองเลือดก่อนจะร่วงหล่นลงไปในหน้าผาอันไร้ที่สิ้นสุดพร้อมกับก้อนหินขนาดยักษ์ที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
อย่างไรก็ตาม…
ทันใดนั้นแสงสีทองอร่ามพลันปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและพุ่งลงมายังร่างของเย่ชิงถาง
วินาทีนั้นดูเหมือนว่าเวลาจะหยุดเดินไปชั่วชขณะ....
ก้อนหินขนาดยักษ์ลอยอยู่บนอากาศและมีเงาร่างสีดำอยู่บนหินก้อนนั้น
เขาเป็นชายหนุ่มรูปลักษณ์งดงาม เสื้อผ้าสีขาวสะอาดที่เขาสวมใส่พลิ้วไหวเบาๆไปตามแรงลม เขายืนเงียบๆอยู่ข้างๆร่างของเย่ชิงถางและจ้องมองบาดแผลบนหน้าอกของนางที่ถูกฉีกออกด้วยน้ำมือของนางเอง เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังอันคุ้นเคยที่ค่อยๆจางหายไปจากบาดแผลของนาง
“เจอแล้ว”
น้ำเสียงอันไพเราะของเขาดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ชายผู้นั้นย่อกายลงและค่อยๆใช้นิ้วมืออันเรียวยาวสัมผัสบาดแผลชุ่มเลือดของนาง ไอพลังที่หลั่งไหลออกมาจากบาดแผลของเย่ชิงถางค่อยๆถูกดูดซับเข้าไปในฝ่ามือของเขาก่อนจะก่อตัวขึ้นเป็นหัวใจอันโปร่งแสงก่อนจะแตกกระจายเป็นอนุภาคเล็กๆและซึมหายไปในร่างของเย่ชิงถาง
แววตาลึกลับของชายหนุ่มเปล่งประกาย
“เข้าใจแล้ว…”
นิ้วเรียวของชายหนุ่มชี้ไปยังบริเวณระหว่างคิ้วของเย่ชิงถางในวินาทีถัดมา แสงสีทองอร่ามก็ค่อยๆแผ่กระจายออกมา…
ติดตามตอนต่อไป..............
thanya8491Dee