ตอนที่19 เจ้าซินยวี่
หลีต้าขมวดคิ้ว มองไปทางประตูใหญ่ที่ปิดอยู่ของอาคารอเนกประสงค์
“ เกิดเรื่องแล้ว ”
มุมมองทั้งสามและประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขานั้นไวต่อความรู้สึกเป็นพิเศษ หลังจากวิวัฒนาการเขาสามารถตรวจเสียงลมและใบหญ้าที่ขยับโดยรอบได้ภายในไม่กี่สิบเมตร เดิมเป็นอาคารที่มีปั้มน้ำมันเงียบสงัด แต่กลับมีเสียงวัตถุที่เคลื่อนไหวอย่างแรง
หวังหยวนอู่เหมือนกับเผชิญศัตรู เขาเอื้อมมือออกมาปกป้องลูกสาวไว้ข้างหลัง สายตาคมเฉียบดั่งมีดมองไปทางประตูอาคารอเนกประสงค์
“ เฮ้ย! พวกนายสองคน! หยุดอยู่ตรงนั้น! ”
ทันทีที่ประตูของอาคารอเนกประสงค์เปิดออก ก็มีลูกบอลก้อนกลมๆกลิ้งออกมา ก้าวฉับๆมาตรงหน้าหลี่ต้า เมื่อมองไปที่จอแสดงผลบนถังน้ำมันโอดครวญออกมา
“ น้ำมันเบนซินร้อยกว่าหยวน นายไม่จ่ายเงินแถมยังใช้น้ำมันฉันไปร้อยกว่าหยวน! ”
เฉียนต้าฟู่มองหลี่ต้าด้วยความโกรธและเอื้อมมือไปแย่งหัวจ่ายน้ำมันในมือของเขา
หลี่ต้าแอบดูคู่มือ พลังของชายอ้วนมีเพียง 0.8 เขาซ่อนจนขี้เกียจจะซ่อน มือขวายังคงเติมน้ำมัน มือซ้ายออกแรงผลักชายอ้วนออกไป
เขาขมวดคิ้วมองดูชายอ้วน ยังมีอีกสามคนวิ่งออกมาติดๆจากอาคารอเนกประสงค์ : “ นายเป็นคนประเภทไหนกัน ”
“ ฉันเป็นคนประเภทไหน? ” สีหน้าเฉียนต้าฟู่โหดเหี้ยม “ แกเป็นโจรขโมยน้ำมันยังจะมีหน้ามาถาม ฉันเฉียนต้าฟู่เป็นเจ้าของปั๊มน้ำมันนี้ ”
หลี่ต้าเอามือกุมขมับ สีหน้าจนปัญญา ： “ ฉันบอกไว้นะพี่ชาย นาย ยังไม่ตื่นสินะ นายดูโลกนี้ตอนนี้มันเป็นยังไง ฉันไม่มีเงินสหพันธรัฐ มีแต่ทิชชู่จำนวนมาก ซึ่งทั้งหมดเป็นกระดาษ เช็ดก้นได้เหมือนกัน นายคิดว่าไง? ”
“ พี่ชาย ” เจ้าซินยวี่ทายาทรุ่นสองวิ่งมา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ พี่ชายไม่ต้องไปสนใจเขา ไอ้อ้วนคนนี้มันบ้า มาพี่ชายดูดบุหรี่ ”
เจ้าซินยวี่หัวเราะและวิ่งเข้ามา ดึงบุหรี่ออกมาและจุดให้หลี่ต้า
บุหรี่นี้แค่มองก็รู้ว่าเป็นของดี ลวดลายที่ละเอียดอ่อนถูกวาดอยู่ด้านบน กลิ่นหอมที่สามารถดึงดูดคนได้แม้อยู่ในระยะไกล
“ ผะ! ”
เขานึกว่าหลี่ต้าจะรับมัน แม้ว่าจะไม่ได้ขอความช่วยเหลือเขาก็ยังสุภาพ แต่ที่ไหนได้สีหน้าหลี่ต้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ เขาหยิบบุหรี่ที่มีค่าแล้วทิ้งลงบนพื้น ยกเท้าขึ้นแล้วบี้มัน
“ นาย ! ”
เจ้าซินยวี่หน้าซีด สายตาที่มองหลี่ต้าไม่ได้มีรอยยิ้มอีกต่อไป ถูกเข้าแทนที่ด้วยความโกรธแทน นี่มันเป็นเหมือนการโดนตบหน้า ตระกูลเจ้าของเขา ในม่อโจวด้วยเนื้อที่สามเอเคอร์ถือได้ว่าเป็นแนวหน้าเศรษฐีรุ่นสองที่ร่ำรวย ครอบครัวของพวกเขาเป็นนักธุรกิจชั้นนำ ในประเทศของสหพันธรัฐนี้ พวกเขามีกองกำลังส่วนตัวในบ้าน และพวกเขาสามารถนับได้ว่าเป็นเจ้าของที่ดินส่วนหนึ่ง
แต่ว่าเด็กคนนี้
สายตาของเจ้าซินยวี่เต็มไปด้วยความแค้น
คาดไม่ถึงว่าจะใช้วิธีนี้ฉีกหน้าเขา
“ นายไม่เห็นหัวจ่ายน้ำมันในมือฉันเหรอ? ” สีหน้าของหลี่ต้าหงุดหงิด “ ถ้านายจุดบุหรี่ ระเบิดดังตู้มพวกเราคงได้ขึ้นไปบนสวรรค์ ”
“ เฮ้ย ไม่ใช่แกกวนตีนเหรอวะ! ” เฉียนต้าฟู่เมื่อเห็นเจ้าซินยวี่จนมุม ก็ไม่พอใจอย่างมาก “ ทำเป็นเก่งรึไง! ”
“ สัสแม่มึง! ”
เจ้าซินยวี่กำหมัดและต่อยไปที่ท้องของเฉียนต้าฟู่อย่างแรง ทันใดนั้นเขาก็เจ็บจนกุมท้องล้มไปกับพื้น บิดตัวด้วยความเจ็บปวด
เขาไม่ได้รับคำชมจากหลี่ต้า แต่เผชิญหน้ากับเฉียนต้าฟู่เขาไม่กลัว คนมีความสามารถแบบหลี่ต้าที่ฆ่าซอมบี้ด้วยมือเปล่าเขาไม่กล้ายั่วยุ ทันใดนั้นก็เลยระบายความโกรธไปที่เฉียนต้าฟู่
“ เอาล่ะ! ”
หวังหยวนอู่ด้านข้างแสดงความโกรธ มือทั้งสองข้างแยกพวกเขาทั้งสองออกจากกัน แน่นอนว่าอาศัยพลังของเขาที่มีถึง 6 แยกสองคนนี้เป็นเหมือนกับลูกไก่สองตัว ”
“ เถ้าแก่เฉียน ” หวังหยวนอู่พยักหน้าให้เฉียนต้าฟู่ “ วันนี้พวกเราสามคนผ่านมา น้ำมันถือว่ายืมนายชั่วคราว ถ้าหากอนาคตความสงบกลับมา จะชำระคืนให้นายแน่นอน ”
คนบางคน พูดดีๆไม่ชอบต้องให้ถูกบังคับ ยิ่งสุภาพกับเขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งไม่รู้จักพอ แต่ถ้าลองต่อยหมัดที่หน้ากวนตีนของเขา เขาก็ไม่กล้าเอาเรื่องต่อแล้ว
“ จ่ายคืนกี่เท่า? ”
เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวนอู่ ใบหน้าของเฉียนต้าฟู่ก็ยิ่งโกรธเป็นทวีคูณ : “ ตอนนี้ภัยพิบัติทั่วโลก ราคาข้าวของพุ่งขึ้น ราคาน้ำมันเบนซินของร้านฉัน ราคาเพิ่มขึ้นห้าเท่า ไม่สิ สิบเท่า! ”
การแสดงออกบนใบหน้าของหลี่ต้าบูดบึ้ง เขาพูดด้วยสีหน้าปกติ “ เถ้าแก่เฉียนต้าฟู่ ฉันช่วยนายฆ่าซอมบี้ในร้านของนายและช่วยนายจากกองน้ำกองไฟ นายไม่ควรให้รางวัลความกล้าหาญฉันหน่อยเหรอ? ” “ ช่วยคนหนึ่งชีวิต ยิ่งกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น นายต้องให้ฉันห้าแสน! อ้อไม่สิ หนึ่งล้าน ”
“ หนึ่งล้าน......ทำไมนายไม่ไปปล้นซะล่ะ! ” เฉียนต้าฟู่เกือบจะกระอักเลือด “ นายพูดถูก นี่คือการปล้นไง ”
ถังน้ำมันของรถขนเงินเต็มแล้ว หลี่ต้าเก็บหัวจ่ายน้ำมัน เอื้อมมือไปหยิบปืนลูกซองบนไหล่ และจ่อไปที่หน้าผากของเฉียนต้าฟู่
“ ละล้อ ล้อกันเล่นสินะ ” เมื่อรู้สึกถึงความเย็นของปากกระบอกปืน เฉียนต้าฟู่ก็รู้สึกว่าตัวเองรับรู้ถึงการเรียกของพระอัลเลาะห์ เหงื่อขนาดเท่าเมล็ดถั่วบนหน้าผากของเขาไหลลงมา “ เด็กน้อย ฉันบอกเลย ปืนของเล่นของนายทำให้ตกใจฉันไม่ได้ ”
เฉียนต้าฟู่ทำเป็นปากเก่ง แต่ขาของเขากลับสั่นไม่หยุด
“ อืม พูดได้ดี! ฉันอดไม่ได้ที่จะชื่นชมกับความกล้าหาญของนาย ” หลี่ต้าชื่นชมและหันหลังกลับ “ แต่ว่า คนก่อนที่พูดแบบนี้หัวมันก็เละเป็นแตงโมเน่าๆ ”
“ แก แก แกทำผิดกฏหมาย ”
ขาทั้งข้างของเฉียนต้าฟู่อ่อนแรง ยืนต่อไปไม่ไหว ล้มจำเบ้าไปที่พื้นและสั่นเทาไปทั้งตัว
“ ถ้าอย่างนั้น ค่าน้ำมัน..... ” หลี่ต้าลากเสียงยาว
“ ไม่คิดเงิน ทั้งหมดไม่คิดเงินเลย ” เสียงของเฉียนต้าฟู่เหมือนจะร้องไห้ “ พี่ใหญ่ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริงๆ! ”
“ พูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบแล้ว ” หลี่ต้าหัวเราะและเก็บปืนไปบนบ่า “ กลับตัวทัน พวกเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีได้ ”
หวังซินเหยาที่อยู่ด้านข้างทนไม่ไหว เธออดไม่ได้ที่จะพูดแทรกขึ้น : “ หลี่ต้า นายทำแบบนี้มันเกินไปแล้ว นายขโมยน้ำมันของคนอื่นและยังขู่เข็ญ มีความเป็นเพื่อนมนุษย์บ้างไหม! ”
หลี่ต้ายักไหล่อย่างไม่สนใจใยดี ： “ ฉันขโมยยังไง ไม่เชื่อเธอก็ถามเถ้าแก่ ว่าน้ำมันพวกนี้คิดเงินหรือเปล่า ”
“ ไม่คิด ไม่คิด ฟรีทั้งหมดเลย! ”
สายตาของเฉียนต้าฟู่เต็มไปด้วยความคับแค้น แต่เขากลับไม่กล้าที่เงยหน้าขึ้น เพราะกลัวว่าหลี่ต้าจะเห็น มันเต็มไปด้วยความอัปยศ
“ ไอ้หยา หลี่ต้า พี่ต้า! ”
เจ้าซินยวี่สมกับที่เป็นคนที่ผ่านโลกมามาก เขาแตกต่างจากเฉียนต้าฟู่ที่สมองคิดเล็กคิดน้อย ระงับความโกรธได้อย่างรวดเร็ว
“ ตอบแทนการช่วยชีวิตต้องมีการขอบคุณ ต้องมีการขอบคุณ! ”
เขาต้องการโอบไหล่หลี่ต้าพาไปข้างหน้าอย่างสนิทสนม แต่หลี่ต้าหลบ เขามีสีหน้าที่กระอักกระอ่วน：
“ เอ่อ พี่ต้า ฉันชื่อเจ้าซินยวี่เป็นน้องชายของตระกูลจ้าวในเขตราชินี ” เจ้าซินยวี่ใบหน้าชื่นชมและยื่นนามบัตรสีทองเรียบๆ “ พ่อของฉันเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของคณะกรรมการครอบครัว ยังนับว่ามีอำนาจนิดหน่อย เป็นยังไง ขอแค่พาฉันออกจากเมือง อนาคตอย่าว่าแต่หนึ่งล้าน ต่อให้สิบล้านก็ไม่มีปัญหา ”
นอกจากคำพูดของจ้าวซินหวี่ เขายังพูดถึงฐานะทางบ้าน การข่มขู่นัยๆและการล่อลวงด้วยเงิน การรู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางนี้ นับว่าฉลาดมาก
หากเป็นคนธรรมดา เมื่อเผชิญหน้ากับตระกูลจ้าวที่มีอำนาจ ก็คงจะทำอะไรเด็ดขาดไม่ได้ ต้องมีมารยาทต่อพวกเขา บวกกับเงินจำนวนมหาศาล ยิ่งต้องเคารพนับถือ
แต่หลี่ต้า เขาไม่ยอมรับอย่างเห็นได้ชัด
“ พานายออกจากเมือง? ” หลี่ต้าส่ายหัว “ ขอโทษด้วย เงินฉันไม่ได้ขาดแคลน แล้วตระกูลเจ้า ฉันก็ไม่เคยได้ยิน ”
“ นาย! ”
เจ้าซินยวี่ไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไป เขาเป็นตระกูลเจ้า ได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้ เขากำลังคิดว่าจะโจมตี แต่พอมองไปที่ซากศพของซอมบี้ที่เกลื่อนเต็มพื้น ก็ไม่กล้าพูดอะไรกับหลี่ต้า เอาความโกรธไประบายใส่แฟนสาวที่อยู่ด้านหลัง
“ ผัวะ! ”
จ้าวซินหวี่หันกลับมาและตบหน้าหญิงสาวข้างหลังเขาอย่างรุนแรง
“ เป็นเพราะเธอ! เธอมันผู้หญิงน่ารังเกียจ! ทุกวันโวยวายแต่จะไปตัวเมืองเพื่อซื้อเครื่องสำอางแบรนด์เนม สมใจหรือยัง! ติดอยู่ในปั๊มน้ำมันห่วยๆแบบนี้! เหอะ! ”
หลี่เหมิงหญิงสาวแต่งหน้าหนาที่ถูกตบหน้า แม้แต่หายใจยังไม่กล้า ทำได้เพียงยืมกุมแก้มที่อาบน้ำตาอยู่ที่เดิม
หลี่ต้าขมวดคิ้ว คำพูดของหมอนั่นมีความหมายเสียดสีเขา คนคนนี้ไม่จริงใจ
เมื่อเห็นเขายังต้องการจะตบต่ออีก หลี่ต้าจึงคว้าแขนเขาไว้ ： “ พอแล้ว จะไปหาเรื่องกับผู้หญิงเพื่ออะไร ถ้างั้น นายหารถมาสักคัน แล้วตามพวกเรามาก็พอ ”
“ แต่ขอพูดเรื่องที่อาจจะไม่เข้าหูก่อน ถ้าหากตกอยู่ในอันตราย แล้วฉันหนีก่อน นายก็อย่ามาโทษฉันละกัน ”
เมื่อได้ยินหลี่ต้ายอมให้เขาไปด้วย เจ้าซินยวี่ก็แสดงสีหน้าที่มีความสุข
“ ตกลง ตกลง ฟังพี่ต้าทุกอย่าง ”
เจ้าซินยวี่พยักหน้า พาแฟนสาวขึ้นรถหรูมาเซราติ
“ พาฉันไปด้วยสิ! ”
เมื่อเห็นเจ้าซินยวี่ได้รับการอนุมัติจากหลี่ต้า เฉียนต้าฟู่ก็ร้อนรน
หลี่ต้าเป็นคนประเภทไหน? ในสายตาของพวกเขา นั่นก็คือพระเจ้า
มือเปล่าที่เหวี่ยงซอมบี้ทรงพลังเป็นสิบกว่าตัว ต้องมีความสามารถขนาดไหนถึงจะทำได้ เฉียนต้าฟู่เชื่อว่า ต่อให้เป็นพวกหน่วยรบพิเศษในทีวี ก็ไม่เห็นจะสามารถรับมือกับซอมบี้ด้วยมือเปล่า
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรอบตัวเขายังมีเพื่อนที่เก่งกาจ หากสามารถร่วมทางไปพร้อมกับคนมีความสามารถแข็งแกร่งเช่นนี้ได้ ปัจจัยด้านความปลอดภัยจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน
“ พี่ต้า ฉันรับรองว่าจะไม่ทำเรื่องไม่ดีอีก เมื่อตกอยู่ในอันตรายฉันจะเป็นคนแรกเอง ฉันยังทำอาหารได้ นวดได้ รับใช้ ได้หมด ”
ไม่ทันรอให้หลี่ต้าตอบ เขาก็รีบพูดเสริมเข้ามา ： “ ฉันไม่ใช้รถของพี่ต้าด้วย ฉันจะเตรียมรถเอง ให้ฉันตามไปก็พอ ”
หลี่ต้าเอามือกุมขมับ สีหน้าเหยเก : “ พี่ชาย นายอายุจะเท่าพ่อฉันอยู่แล้ว มาเรียกฉันว่าพี่ตามอำเภอใจแบบนี้มันจะดีเหรอ? ”
“ ไม่ไม่ไม่ นายก็คือพี่ชายฉัน พี่ชายแท้ๆของฉัน ”
ความเป็นความตายอยู่ในภาวะเสี่ยง เฉียนต้าฟู่ก็ชัดเจน เรียกพี่ต้าอย่างสนิทสนม
“ เท้าอยู่กับตัวนาย นายจะไปทางไหนฉันก็ห้ามไม่ได้ ” หลี่ต้ายักไหล่ “ แต่ก็ยังคงประโยคนั้น หากินกันเอาเอง เจออันตรายฉันก็ไม่รับผิดชอบ ”
“ ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา! ”
เฉียนต้าฟู่ดีใจอย่างมาก ก้มหัวขอบคุณตัวงอ
แต่ทันทีที่เขาหันหน้าไป ก็ราวกับเปลี่ยนเป็นอีกคน
“ เสี่ยวโจว! ”
เฉียนต้าฟู่มองเด็กปั๊มที่เอาแต่ครับๆๆทางด้านหลัง
“ เถ้าแก่ ”
เด็กปั๊มเสี่ยวโจวรีบร้อนวิ่งมาข้างหน้า
“ ไป เอากระเป๋าเดินทางที่ฉันเก็บไว้ชั้นบนลงมา ยังมี ไข่ไก่ที่ฉันซื้อมาวันก่อน เอาติดมาด้วย ”
“ ยังมี นมสองลังที่เถ้าแก่หวังให้มาคราวก่อนถือลงมาด้วย ของดีๆอย่าเหลือไว้ให้พวกซอมบี้ เอามาให้หมด ”
เมื่อกำชับเสร็จ เขาก็ยังไม่วางใจ และพูดอย่างขู่ๆว่า ： “ ถ้าหากขาดไปแม้แต่อย่างเดียว แกก็ออกไปจากที่นี่ ออกไปให้ซอมบี้กัดตาย เข้าใจหรือยัง! ”
“ ครับ!ไม่มีปัญหาแน่นอน! ”
เสี่ยวโจวครับ ลูกเดียว ท่าทางเหมือนคนที่ถูกรังแก วิ่งไปเก็บของอย่างลนลาน