"เด็กน้อย เจ้ามาหาข้ามีธุระอันใด?อย่าบอกนะว่าเจ้าใช้เงินพันเหรียญที่ข้าให้ไปเมื่อวานหมดสิ้นแล้ว" สีหน้าของอาวุโสลี่หัวแปรเปลี่ยนเป็นตกตะลึงเล็กน้อยในขณะที่จ้องมองไปยังหลิงเทียน
"อาวุโส ข้าไม่ได้มาหาท่านเพราะเรื่องเงิน ข้าแค่อยากรบกวนให้ท่านช่วยหลอมกระบี่เล่มนี้ให้ข้าโดยใช้เปลวเพลิงหลอมโอสถของท่าน" หลิงเทียนกล่าวออกมาอย่างเขินอาย
หลังจากนั้นเขาก็หยิบกระบี่สั้นสีม่วงออกมายื่นให้อาวุโส
"นี่ใช่กระบี่ที่สร้างมาจากแร่ม่วงใช่หรือไม่? หากข้าใช้เปลวเพลิงหลอมโอสถหลอมมัน ข้าเกรงว่าจักทำให้กระบี่นี้สลายกลายไปเป็นไอ ไม่ต่างอะไรจากวัตถุดิบธรรมดาเสียมากกว่า" คิ้วของอาวุโสลี่หัวขมวดเป็นปม
" ผู้อาวุโส ท่านมั่นใจเหรอว่ามันจะเป็นเช่นนั้น? ท่านกล้าพนันกับข้าหรือไม่?" หลิงเทียนพูดออกมาพร้อมแสยะยิ้ม
อาวุโสลี่หัวจ้องไปยังหลิงเทียนด้วยความสงสัย เขารู้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าไม่คิดทำอะไรที่มันไร้ประโยชน์เป็นแน่ เขาไม่คิดจะตกหลุมพรางของมันเด็ดขาด แต่ว่าเขาก็ค่อนข้างสนใจกระบี่ในมือของมันเป็นอย่างยิ่ง
หรือว่าเขาจะวินิจฉัยผิดไป?
ลี่หัวรีบนำกระบี่สั้นสีม่วงมาถือไว้บนมืออย่างรวดเร็ว พลังงานต้นกำเนิดของเขาหลั่งไหลออกมาราวกับน้ำนมสีขาวก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิงหลอมโอสถ ครอบคลุมไปทั่วกระบี่ ...
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
โลหะมากกว่าครึ่งของกระบี่สั้นเริ่มสลายกลายเป็นไอ แต่โลหะม่วงกลับแปรสภาพเป็นของเหลว
ไม่ว่าลี่หัวจะทุ่มเทความพยายามสักเท่าไร เขากลับไม่สามารถใช้เปลวเพลิงหลอมโอสถของเขาทำให้ของเหลวสีม่วงนี้ระเหยกลายเป็นไอได้
ในขณะนี้เม็ดเหงื่อเริ่มผุดมาทั่วไปหน้าของลี่หัว เขาสะบัดมือเพื่อสลายเปลวเพลิงหลอมโอสถจนหมดสิ้น
"เด็กน้อย กระบี่นี้หลอมสร้างด้วยวัตถุดิบอื่นอีกใช่หรือไม่?"
เปลวเพลิงหลอมโอสถของเขา แข็งแกร่งมากพอที่จะหลอมโลหะธรรมดาให้สลายกลายเป็นไอได้
เช่นนั้นหมายความว่า กระบี่นี้ถูกหลอมสร้างมาด้วยวัตถุดิบอื่นๆอีก ทำให้เปลวเพลิงหลอมโอสถของเขาไม่สามารถหลอมมันให้ระเหยกลายเป็นไอได้
"ถูกแล้ว" หลิงเทียนพยักหน้าตอบรับเบาๆ
"เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ ว่ามันใช้วัตถุดิบอันใดบ้าง?" ลี่หัวสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะถามออกมาด้วยความอยากรู้
"สะเก็ดดาวตกม่วง" หลิงเทียนตอบออกไปโดยไม่ได้ปิดบัง
"อะไรนะ?!" ลี่หัวถึงกับตกตะลึง
แม้ว่าเขาจะเป็นถึงผู้หลอมโอสถระดับ 9 แต่เขาก็รู้จักสะเก็ดดาวตกม่วงนี้จากคำร่ำลือเท่านั้น สำหรับช่างฝีมือแล้ว ของสิ่งนี้ไม่ต่างอะไรกับสมบัติล้ำค่า
"เด็กน้อย เจ้าไปได้กระบี่เล่มนี้มาจากที่ใด?" ลี่หัวสูดหายใจเข้าอย่างหนัก ก่อนที่จะกล่าวถามออกมา
"จากร้านค้าอาวุธของตระกูลลี่ ราคาที่ข้าจ่ายไปคือ 200 เหรียญเงิน" หลิงเทียนกล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด
200 เหรียญเงิน? มุมปากของลี่หัวถึงกับกระตุก แร่สะเก็ดดาวตกม่วงชิ้นใหญ่ขนาดนี้ กลับมีค่าเพียง 200 เหรียญเงิน?
หากเขาให้ช่างฝีมือด้านการทำอาวุธรู้เรื่องนี้ พวกมันไม่อกแตกตายกันหรือไร!
แน่นอน ลี่หัวย่อมรู้ว่าคนธรรมดาสามัญทั่วไปย่อมไม่รู้คุณค่าที่แท้จริงของ สะเก็ดดาวตกม่วง
"เช่นนั้นหมายความว่า กระบี่เล่มนี้ถูกหลอมสร้างมากจากโลหะดาราม่วง?" ลี่หัวกล่าวถามออกมา
"ข้าคิดไม่ถึงจริงๆว่าผู้อาวุโสจะรู้จักโลหะดาราม่วงด้วย" หลิงเทียนกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ
"ข้าเคยเห็นมันจากตำราโบราณ สะเก็ดดาวตกม่วงมักถูกพบในโลหะดาราม่วง จึงทำให้เป็นเรื่องยากที่สามารถระบุได้... เด็กน้อย! แล้วเจ้าสามารถแยกแยะมันได้อย่างไร? "
ลี่หัวจ้องไปยังหลิงเทียนด้วยประกายตาลี้ลับราวกับจะค้นหาความจริง น่าเสียดายที่หลิงเทียนทำเพียงแสยะยิ้มออกมาโดยไม่ได้เอ่ยตอบ
"ท่านผู้อาวุโส ข้าคงต้องขอตัวกลับก่อน พอดีมีเรื่องที่ข้าต้องกลับไปกระทำ"
เมื่อได้รับสะเก็ดดาวตกม่วงจากลี่หัวแล้ว หลิงเทียนก็ขอตัวจากมาทันที
"เด็กคนนี้ช่างดูแตกต่างจากเมื่อก่อนราวกับคนละคน อืม...เรื่องนี้คงต้องขอบคุณอาจารย์ที่เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับ 7 ของมัน" ประกายตาของลี่หัวเปล่งประกายออกมายามกล่าวถึงเรื่องนี้
หลิงเทียนจากที่พักของอาวุโสลี่หัวมาพร้อมกับสะเก็ดดาวตกม่วง เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน เขาไม่ได้รบกวนเค่อเอ๋อที่กำลังเก็บตัวบ่มเพาะในห้องแต่อย่างใด เขารีบไปหามารดาเพื่อที่จะให้นางพามันไปด้านนอกทันที
"ลูกเทียน เจ้าต้องการให้ช่างตีเหล็ก หลอมสร้างกระบี่สองเล่มด้วยโลหะนี้หรือ?" นางถามออกมาด้วยความสงสัย เมื่อมองไปยังโลหะสีม่วงในมือของหลิงเทียน
ในความเห็นของนาง โลหะจำนวนเท่านี้ เพียงพอให้หลอมสร้างได้แต่มีดสั้น หรืออะไรที่เล็กกว่าเท่านั้น
"หืม ท่านแม่ไม่เชื่อข้าเช่นนั้นเหรอ?" หลิงเทียนกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้มบางๆ
ลี่หลัวส่ายศีรษะไปมา
.......
ในเวลาไม่นาน สองแม่ลูกก็เดินทางมาถึงโรงหลอมเหล็กของตระกูลลี่
"ผู้อาวุโสเก้า" ศิษย์ที่ทำหน้าที่ต้อนรับต่างกล่าวทักทาย พร้อมกับโค้งคำนับ ลี่หลัว
"หัวหน้าของพวกเจ้าอยู่ที่ใด" ลี่หลัวพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่จะเอ่ยถามออกมา
“ฮ่าฮ่า! ยากนักที่จะได้พบท่าน ผู้อาวุโสเก้า แล้วมาหาช่างตีเหล็กเช่นข้าท่านมีอะไรให้ข้าช่วยรึ?"ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินออกมาจากด้านโรงเก็บอาวุธด้านใน
เสียงหัวเราะของชายดังกล่าวดังขึ้น พร้อมกับที่เขาเดินออกมาช้าๆ จนมาหยุดตรงหน้าของหลิงเทียนและแม่ของมัน
"นี่คงเป็นนายน้อยหลิงเทียนใช่หรือไม่?" สายตาของชายวัยกลางคนจ้องไปยังหลิงเทียนก่อนที่จะเผยรอยยิ้มบางๆ
"ลูกเทียน นี่คือท่านหลง ผู้ดูแลโรงหล่อตระกูลลี่ของพวกเรา กระบี่เหล็กเนื้อดีที่ถูกจำหน่ายในร้านค้า ล้วนแล้วแต่เป็นผลงานของท่าน" ลี่หลัวกล่าวกับหลิงเทียน
"ผู้ดูแลหลง!" หลิงเทียนส่งรอยยิ้มบางๆให้กับชายวัยกลางคนตรงหน้า
"ผู้อาวุโสเก้า ใยท่านทำราวกับข้าเป็นคนอื่นคนไกล หากไม่ได้ท่านเป็นคนไปขอร้องประมุขตระกูลลี่ ข้ายังจะอาศัยอยู่ในตระกูลลี่ถึงวันนี้ได้เหรอ? " ชายวัยกลางคนกล่าวออกมา อดไม่ได้ที่เขาจะรำลึกความหลัง
"ลี่หลง เรื่องมันผ่านมาหลายปีแล้วท่านอย่าได้กล่าวถึงเลย เหตุผลที่ข้ามาหาท่านวันนี้เพียงเพาะลูกชายของข้า อยากให้ท่านช่วยหลอมกระบี่สักสองเล่ม" ลี่หลัวส่ายหัวออกมา ก่อนที่จะกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม
นางหันกลับไปมองหลิงเทียนก่อนที่จะพูดออกมา
"ลูกเทียน ผู้ดูแลหลงถือว่าเป็นช่างฝีมือดีที่สุดในตระกูลลี่ กระบี่ของเขาล้วนนับว่าเป็นกระบี้ชั้นเลิศขึ้นชื่อไปทั่วทั้งเมืองวายุโปรย กระบี่ที่อีกสองตระกูลหลอมสร้างออกมาล้วนไม่คู่ควรเปรียบเทียบกับของเขา"
เมื่อได้ยินคำกล่าวของมารดา หลิงเทียนเพียงพยักหน้าตอบรับเบาๆ
"นายน้อยหลิงเทียน ท่านต้องการให้ข้าสร้างกระบี่ประเภทไหนหรือ?" ลี่หลงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคารพ
"ผู้ดูแลหลง ข้าอยากให้ท่านหลอมสร้างกระบี่อ่อนจากวัตถุดิบที่ข้านำมา ข้าอยากให้ท่านทำให้มันบางที่สุดเท่าที่ท่านสามารถกระทำได้" หลิงเทียนเผยสะเก็ดดาวตกม่วงก้อนเท่ากำปั้นในมือของเขา
"กระบี่อ่อน? นายน้อยหลิงเทียน กระบี่อ่อนนั้นจำเป็นต้องใช้โลหะที่มีคุณสมบัติยืดหยุ่นสูง โปรดอภัยให้ข้าด้วย แต่ข้าไม่สามารถระบุคุณสมบัติของโลหะในมือท่านได้ว่าเหมาะสมหรือไม่"ลี่หลงกระพริบตา ก่อนที่จะค่อยๆกล่าวออกมา
ลี่หลัวขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้างดงามของนางฉายแววประหลาดใจออกมา
ความสามารถของลี่หลงนั้นตัวนางย่อมรู้ดี แต่เขากลับไม่สามารถระบุได้ว่าโลหะที่อยู่ในมือของบุตรชายนางคืออะไร ... นี่เห็นได้ชัดว่ามันย่อมไม่ใช่โลหะธรรมดาสามัญ
"ผู้ดูแลหลง ท่านแค่ใช้พวกมันในการสร้างก็พอ เพียงแต่ขอให้ท่านพยายามทำให้พวกมันบางที่สุดเท่าที่จะทำได้"
หลิงเทียนกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม
เขากำลังล้อข้าเล่นงั้นหรือ? ในทวีปเมฆาแห่งนี้ จะมีโลหะอื่นใดยืดหยุ่นเทียบเท่าสะเก็ดดาวตกม่วงอีก
เหตุผลที่สะเก็ดดาวตกม่วงเป็นยอดโลหะในการสร้างอาวุธและเป็นที่ต้องการของนักสร้างอาวุธเป็นอย่างมากเพราะว่ามันเป็นแร่ที่มีความยืดหยุ่นสูง
"เอาล่ะ เช่นนั้นข้าจะลองดู" ลี่หลงพยักหน้าก่อนที่จะรับสะเก็ดดาวตกม่วงมา ถึงแม้ว่าเขาจะสนใจโลหะในมือ แต่ว่าเขาก็ไม่สามารถระบุคุณสมบัติของมันได้
"นายน้อยหลิงเทียน ตามข้ามายังห้องหลอมส่วนตัว"
ด้วยการนำทางของลี่หลง หลิงเทียนก็ติดตามเขาไปยังห้องด้านใน ที่อยู่ภายในโรงหล่อของตระกูลลี่
ด้านในห้องหลอมเต็มไปด้วยอุปกรณ์ บนชั้นวางอาวุธที่อยู่ตรงมุมหนึ่งนั้นเต็มไปด้วยกระบี่เนื้อดี เปล่งประกายอันตรายออกมา
ภายใต้การจับจ้องของหลิงเทียน ลี่หลงถอดเสื้อของเขาออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเผยร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสมบูรณ์แบบออกมา
เขาโยนสะเก็ดดาวตกม่วงไปยังใจกลางเตาหลอม เพื่อให้วัตถุดิบได้รับความร้อนจากเปลวเพลิงมากที่สุด
ลี่หลงก้มตัวลง ก่อนที่จะเริ่มดึงที่สูบลมเพื่อเพิ่มการเผาไหม้ของเปลวเพลิงให้ได้อุณหภูมิที่สูงขึ้น
หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดสะเก็ดดาวตกม่วงก็เริ่มแสดงสัญญาณว่ากำลังจะหลอมละลายออกมา
ลี่หลงระบายลมหายใจออกมา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ภายใต้อุณหภูมิร้อนระอุนี้ แม้แต่โลหะชั้นยอดยังใช้เวลาแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงในการหลอมละลาย ..นี่มันเกินกว่าที่เขาคาดเอาไว้มาก โลหะชิ้นนี้นับว่ามหัศจรรย์จริงๆ
แน่นอนว่าตอนนี้ เขารู้สึกว่ามันท้าทายอย่างมาก ความรู้สึกตื่นเต้นของเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ผ่านไปครู่หนึ่ง ลี่หลงก็ยืนขึ้น เขาเดินไปหยิบค้อนออกมา กล้ามเนื้อและเส้นเลือดเริ่มปรากฏบนแขนของเขา
เคร้ง!
ค้อนของเขาทุบลงไปยังสะเก็ดดาวตกม่วงอย่างต่อเนื่อง จนตอนนี้มันเริ่มแปรสภาพไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายก้อนสะเก็ดดาวตกม่วง ก็ กลายเป็นกองโลหะเหลวอ่อนนุ่ม คล้ายดินน้ำมัน
"โลหะที่อ่อนนุ่มอะไรเช่นนี้!"
ลี่หลงแทบไม่สามารถระงับอารมณ์ตนเองลงได้หลังจากได้เห็นภาพตรงหน้า
"นายน้อยหลิงเทียน กระบี่สองเล่ม สามารถสร้างได้ไม่มีปัญหา!"
ลี่หลงมองไปยังหลิงเทียนที่อยู่ใกล้ๆด้วยรอยยิ้มบางๆ
"รบกวนผู้ดูแลหลงแล้ว" หลิงเทียนพยักหน้าตอบรับ
มือของลี่หลงค่อยๆลงค้อนอย่างช้าๆอยู่ระยะหนึ่ง ในที่สุดก้อนสะเก็ดดาวตกม่วงที่หลอมเหลวก็ถูกแบ่งแยกเป็นสองกองเท่าๆกัน
กระบี่ทั้งสองเล่มกำลังถูกตีขึ้นรูปอย่างช้าๆ
จากมุมมองของหลิงเทียนเมื่อได้เห็นกระบวนการดังกล่าว แววตาของเขาปรากฏความนับถือต่อลี่หลงเป็นอย่างมาก
ตั้งแต่เริ่มต้นกระบวนการสร้างอาวุธ ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมอุณหภูมิจากการดึงลูกสูบเพิ่มลม หรือจะเป็นมุมการลงค้อน ผู้ดูแลหลงล้วนทำทุกอย่างได้อย่างไร้ที่ติ
มันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า ผู้ดูแลหลงนับว่าเป็นช่างตีอาวุธที่มีความเชี่ยวชาญสูงผู้หนึ่ง อาจจะเป็นเพราะสาเหตุนี้ เขาถึงถูกกล่าวขานว่าเป็นช่างตีอาวุธมือหนึ่งแห่งเมืองวายุโปรย
สองชั่วโมงผ่านไป กระบวนการตีดาบของลี่หลงก็ดำเนินมาถึงจุดสุดท้าย ตอนนี้กระบี่อ่อนทั้งสองถูกขึ้นรูปออกมาอย่างสมบูรณ์ มองลอดเปลวเพลิงไปจะพบภาพกระบี่ที่สวยงามเปล่งประกาย ใบดาบนั้นโปร่งใสวาววับและบอบบาง ราวกับปีกของจั๊กจั่น
เช้ง....
ลี่หลงยกมันขึ้นมือก่อนที่จะเอื้อมมืออีกข้างไปหยิบกระบี่เหล็กชั้นเลิศบนชั้นวางอาวุธ
เขาวาดกระบี่อ่อนไปยังกระบี่เหล็กชั้นเลิศเล่มนั้น
ชิ้ง!
เสียงการสะบั้นของกระบี่ชั้นเลิศดังขึ้น กระบี่อ่อนตัดมันได้ง่ายดายราวกับตัดกระดาษ
"กระบี่ดี!" หลิงเทียนจ้องมองด้วยแววตาเปล่งประกาย
ระดับฝีมือของลี่หลงสร้างความประทับใจให้เขามาก
หากไม่นับข้อบกพร่องที่ไม่อาจเพิ่มอำนาจสังหารในการโจมตีแล้ว นอกเหนือจากนั้นกระบี่ทั้งสองเล่มนี้สามารถเทียบเคียงได้กับ ผลงานของช่างตีอาวุธระดับ 9 เลยทีเดียว
"นายน้อยหลิงเทียน ข้าขอขอบคุณท่านอย่างยิ่ง" ลี่หลงโค้งคำนับหลิงเทียน
"ผู้ดูแลหลง เหตุใดท่านทำเช่นนี้?" หลิงเทียนรีบโค้งคำนับตอบในทันที
"ข้ารู้สึกขอบคุณท่านอย่างยิ่ง ที่มอบโอกาสในการตีอาวุธด้วยโลหะพิเศษเช่นนี้ หากข้าไม่ได้โลหะที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่านี้ในการตีอาวุธ กระบี่ทั้งสองเล่มนี้จะเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของข้าลี่หลง! " ลี่หลงกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น
ช่างตีอาวุธทุกคนย่อมหวังให้อาวุธของตนเป็นอาวุธที่ล้ำเลิศที่สุด
ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!
หลิงเทียนสะบัดกระบี่อ่อนที่สร้างจากสะเก็ดดาวตกในมือรวดเร็วราวกับพายุ
น้ำหนักของกระบี่อ่อนน้อยมากจนแทบไม่มี ทำให้วรยุทธ์เชิงกระบี่ของเขาน่ากลัวขึ้นอีกขั้น
รอยยิ้มจากความพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ด้วยกระบี่อ่อนที่สร้างจากสะเก็ดดาวตกม่วงในมือ ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอีกขั้น
"ผู้ดูแลหลง ท่านมีฝักกระบี่ที่เป็นหนังหรือไม่? เอาชนิดที่สามารถนำมาทำเป็นเข็มขัดได้" หลิงเทียนหันไปทางลี่หลงก่อนที่จะกล่าวถามออกมา
"นายน้อยหลิงเทียน หากท่านต้องการฝักกระบี่ที่มีคุณสมบัติเช่นนั้น ข้าจะเป็นผู้สร้างให้ท่านด้วยตนเอง" ลี่หลงกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม
ตอนนี้เขามีความสุขมาก หลังจากที่ได้สร้างกระบี่สองเล่มที่เหนือกว่ามาตรฐานของเขาไปไกลจนสำเร็จ
"งั้นข้าคงต้องขอรบกวนท่านผู้ดูแลหลงอีกครั้งแล้ว"
หลิงเทียนรีบแสดงความนอบน้อมออกมา
รีวิวของคุณ
คุณจะให้ดาวนิยายเรื่องนี้หรือไม่
