อีวานหันและมองไปที่เฟรดกับจอร์จ และพูดว่า “ฉันคิดเกี่ยวกับมันแล้ว เงินที่เราได้จากการขายนสพ.ฮอกวอตส์เมจิค สามารถเอาจ่ายค่าเทอมได้ และเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่จะบอกว่าพวกนายสองคนได้เป็นสปอนเซอร์แรกของฉัน ดังนั้นพวกนายสามารถมาลงโฆษณาสินค้าของพวกนายเพื่อนำความสุขให้แก่ผู้คน”
“โอ้ อีวาน” เฟรดกับจอร์จพูดเมื่อมองไปที่อีวาน
“สำหรับเธอ เฮอร์ไมโอนี่ ฉันอยากจะให้เธอรับหน้าที่เป็นบก.ของหนังสือพิมพ์” อีวานพูดพร้อมหันไปหาเฮอร์ไมโอนี่ที่ดูเหมือนจะตัวแข็งเป็นหิน
“อะไรนะ?”เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนลั่น
“เธอจะเป็นผู้ตรวจทานบทความทั้งหมด ถ้าเธอไม่ว่าอะไรเธอจะให้ลอกการบ้านด้วยก็ได้นะ”
“ไม่เด็ดขาด!” อีวานเซอร์ไพร์สที่เห็นเฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัวปฏิเสธ
“ฉันทำมันไม่ได้, ฉันหมายถึงให้ลอกการบ้านน่ะ แต่ฉันยินดีนะที่จะเป็นบก.ของฮอกวอตส์เมจิค ในความคิดของฉันไอเดียของนายมันสุดยอดมาก” เฮอร์ไมโอนี่ตอบอย่างรวดเร็ว
“เย้! จะมีหนังสือพิมพ์เป็นของพวกเราแล้ว!” เฟรดกล่าว
“อีวาน ชื่อของนายต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของฮอกวอตส์” จอร์จพูด
ไม่มีสักคนในสี่คนนี้ที่คิดจะกลับไปที่ห้องของเขา พวกเขามีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับการระบุประเด็นหลักของหนังสือพิมพ์
เนื่องจากขาดต้นฉบับและกำลังคนที่มีน้อย ฮอกวอตส์ เมจิค มีกำหนดขายรายสัปดาห์ มันจะถูกแบ่งเป็นสิบส่วน โดยมีเกี่ยวกับข่าวและเหตการณ์ปัจจุบัน คลอบคลุมทั้งบทความทั่วไปและเจาะลึกเกี่ยวกับชีวิตในโรงเรียน โดยเฮอร์ไมโอนี่เป็นผู้ดูแล สำหรับแหล่งข่าวนั้น อีวานจะให้คนอื่นเป็นคนเก็บข้อมูล แต่เขาตัดสินใจที่จะพึ่งพาวิญญาณส่วนใหญ่ในปราสาท
ส่วนของข่าวสิ่งลี้ลับจอร์จกับเฟรดจะเป็นคนนำเสนอเอง ทั้งสถานที่,ช่องทาง, และความลับของปราสาท
ในส่วนสัตว์วิเศษในป่าต้องห้ามจะมอบหมายให้แฮกริด สำหรับส่วนข่าวควิดดิชจะให้แฮรี่กับรอนจัดการ ขณะที่ในส่วนของประวัติศาสตร์ฮอกวอตส์เขาจะเป็นคนจัดการด้วยตัวเอง
สำหรับข่าวบันเทิง อีวานตัดสินใจจะให้พุ่งความสนใจไปที่ล็อคฮาร์ตในปีนี้ เขาเชื่อว่าล็อคฮาร์ตจะเป็นที่นิยมในสาวๆ จนกว่าเขาจะถูกเปิดโปง
สำหรับส่วนนวนิยายกับข่าวสารการศึกษา เขาจะเปิดโอกาสให้นักเรียนและอาจารย์เป็นคนเขียน และในส่วนของโฆษณาจะดูแลถูกโดยอีวานเอง
นอกจากนี้เฟรดกับจอร์จได้ลงโฆษณาดอกไม้ไฟเวทย์มนต์ของพวกเขาแล้ว อีวานมีความมุ่งมั่นที่จะเดินทางไปหมู่บ้านฮอกส์มี้ด อีวานเชื่อว่าเหล่าผู้ประกอบการจะยินดีที่ได้ลงโฆษณาในหนังสือพิมพ์ของเขา แต่ก่อนอื่นเลยเขาต้องแน่ใจว่าฮอกวอตส์เมจิคขายดีเสียก่อน
“เฮอร์ไมโอนี่เธอรับผิดชอบการแก้ไขต้นฉบับนะ และถ้าเธอต้องความช่วยเหลือก็เรียกจินนี่ ฉันจะรับผิดชอบเกี่ยวกับการติดต่อต่างๆ และท้ายสุดเฟรดกับจอร์จจะรับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องโฆษณาหนังสือพิมพ์ ถ้าทุกอย่างราบรื่น อาทิตย์หน้าพวกเราจะตีพิมพ์ฉบับแรกกัน” อีวานสรุป
เมื่อถึงเวลา อีวานกลับไปที่ห้องนอนของเขา มันเกือบตีสองแล้ว
ในห้องทรงกลม มีเตียงมีเสาตกตกแต่งด้วยผ้าคลุมสีแดงสด 5 เตียงเรียงกัน ถูกล้อมรอบด้วยหน้าต่างบานใหญ่
อีวานสังเกตเห็นว่ากล่องของเขาถูกขยับตอนเขากำลังขึ้นไปบนเตียง หลังจากนั้นเขาเห็นเด็กหนุ่มที่มีชื่อว่าโคลินอยู่ในเตียงถัดจากเขา
เขามีไอเดียดีๆที่จะให้โคลินเป็นตากล้องให้หนังสือพิมพ์ของเขา หลังจากนอนคิดเกี่ยวไอเดียใหม่ เขาก็ผลอยหลับไป
เช้าวันต่อมาเมื่อเขาได้เข้ามาที่ห้องโถงใหญ่ เขาเห็นแฮรี่และรอนนั่งอยู่ที่โต๊ะของกริฟฟินดอร์ถัดไปจากเฮอร์ไมโอนี่ พวกเขากำลังก้มลงมองที่แผ่นกระดาษแผ่นหนึ่ง
“เฮอร์ไมโอนี่ เธอพึ่งเขียนบทความประณามพวกฉันนะ” รอนพูดด้วยน้ำเสียงตกอกตกใจ
“อรุณสวัสดิ์” อีวานพูด
อีวานนั่งตรงข้ามพวกเขาทั้งสาม ตรงหน้าของเขาคือชามข้าวต้มโอ๊ต ปลาเฮอริ่งดอง กองขนมปัง และจานที่มีไข่กับเบค่อน
“อีวาน นายดูที่เฮอร์ไมโอนี่เขียนสิ มันเป็นบทความประณามพวกฉันเรื่องที่เราขับรถมาโรงเรียนมันไปแหกกฏหมายพ่อมดที่ห้ามให้พ่อมดฝึกหัดใช้เวทย์มนต์นอกโรงเรียน เธอยังแนะนำให้ทางโรงเรียนลงโทษพวกเราด้วย แถมเธอยังขอให้ยกเลิกการแข่งควิดดิชของพวกเรา” รอนพูดกับอีวาน
“หุบปากน่ะรอน!” เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นอย่างฉุนเฉียว “มันก็แค่บทความที่ฉันจะเอาลงในฮอกวอตส์ เมจิค เพื่อให้คนมาสนใจเรื่องความปลอดภัยของพ่อมดฝึกหัด”
“เธอพูดอีกทีสิ หนังสือพิมพ์อะไรนะ?”
“มันคือฮอกวอตส์เมจิคน่ะ….” อีวานอธิบาย “ฉันจะต้องเขียนบทความนี่ให้เสร็จ” พูดโดยเฮอร์ไมโอนี่ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปทำงาน
“ความจริงก็คือ….”
อีวานเพิ่งอธิบายแฮร์รี่กับรอนเสร็จเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์และพวกเขาไม่มีเวลาที่จะแสดงความคิดเห็นก่อนที่พวกเขาจะได้ยินเสียงโหยหวนดังขึ้นมาเหนือหัวพวกเขา
นกฮูกกว่าร้อยตัวบินไปรอบๆห้องโถงใหญ่ ส่งจดหมายและพัสดุ นกฮูกสีเทาตัวใหญ่บินลงมาหยุดที่กาน้ำชาของเฮอร์ไมโอนี่ ทันใดนั้นนมและขนก็หกกระเด็นไปทั่ว
“เออรอล!” รอนตะโกนขณะดึงนกฮูกออกจากกาน้ำ
มันคือนกฮูกประจำตระกูลวีสลีย์ อีวานเห็นนกฮูกตัวนี้นอนลงที่โต๊ะพร้อมกับจดหมายสีแดงในปากของมัน
เขารู้ทันทีเลยว่านั้นคือจดหมายกัมปนาท
รอนลังเลสักครู่ก่อนที่จะยื่นมือที่สั่นเทาออกมาเพื่อเปิดซองจดหมาย วินาทีต่อมาเสียงของคุณนายวีสลีย์ดังขึ้น ซึ่งมันดังกว่าปกติร้อยเท่า
ทุกๆคนในห้องโถงหันมามองว่าใครได้รับจดหมายกัมปนาท และรอนก็ทรุดลงไปกับที่นั่งของเขา
"...ขโมยรถ ฉันจะไม่ประหลาดใจเลยถ้าพวกเขาไล่แกออก แกคอยจนฉันจับแกได้นะ ฉันว่าแกไม่เคยหยุดคิดหรอกว่าพ่อแกกับฉันจะรู้สึกยังไงเมื่อเราเห็นรถหายไป... จดหมายจากอาจารย์ดัมเบิลดอร์มาถึงเมื่อคืนนี้ ฉันคิดว่าพ่อแกแทบจะขาดใจตายด้วยความอับอาย เราไม่ได้เลี้ยงแกมาให้ทำตัวแบบนี้ แก อีวานกับแฮร์รี่ อาจตายได้”
พออีวานได้ยินชื่อของเขา เขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินและกินไข่ดาวของเขาต่อ ไข่พวกนี้อร่อยที่สุดในโลก
“น่ารังเกียจที่สุด พ่อแกต้องถูกที่ทำงานสอบสวน เป็นความผิดของแกทั้งหมด และถ้าแกขืนยื่นนิ้วเท้านิ้วเดียวล้ำเส้นอีกเมื่อไร เราจะเอาตัวแกกลับบ้านทันที..."
ครู่ต่อมาเสียงคำรามของคุณนายวีสลีย์ก็ค่อยๆหายไป
จดหมายสีแดงในมือของรอนร่วงลงไปที่พื้น ไฟลุกขึ้นแล้วเผามันเป็นเถ้าถ่าน
อีวานเงยหน้าขึ้นและเห็นแฮรี่กับรอนยังนั่งอยู่ที่เดิมแต่ว่าตัวของพวกเขาแข็งเป็นหินไปแล้ว
ในห้องโถงใหญ่ คนมากมายอมยิ้ม, และมีเสียงผู้คนพูดคุยก็กลับมาดังเช่นเดิม