HPST ตอนที่ 8: ชีวิตในโพรงกระต่าย
อีวานไม่สามารถซื้อทั้งหมดได้ เพราะเขาไม่มีทางเลยที่จะแบกมันกลับได้หมด ดังนั้นเขาเลยสั่งซื้อพวกมันทิ้งไว้ที่ร้าน จนกระทั่งเขาไม่เหลือเงินสักแดงให้ใช้ พวกมันจะถูกส่งไปฮอกวอตส์ด้วยบริการเดลิเวอรี่ทันทีที่เขาเข้าเรียน
พอได้เวลา, พวกเขาก็ได้ไปกันรวมที่เตาผิงที่ร้านหม้อใหญ่รั่ว ตอนนี้ตะวันใกล้จะตกดินแล้ว
หลังจากได้กล่าวร่ำลากับครอบครัว อีวาน,แฮรี่ และครอบครัววีสลีย์ใช้ผงฟลูเพื่อเดินทางกลับไปยังโพรงกระต่าย ขณะบ้านเมสันกับบ้านเกรนเจอร์ก็เดินทางกลับด้วยรถยนต์และรถประจำทาง คุณวีสลีย์ทำท่าทางเหมือนจะแอบตามพวกเขาไป เพื่อดูว่าป้ายรถประจำทางมีหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ได้เห็นสีหน้าของคุณนายวีสลีย์ เขาก็ต้องล้มเลิกไอเดียนี้ทิ้งไป
เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่อีวานได้ใช้ผงฟลู เขาสำลักขี้เถ้าและเวียนหัวอย่างมากเมื่อมาถึงที่โพรงกระต่าย อีวานเห็นหน้าของแฮรี่ก็รู้ได้ทันทีว่าพวกเขาทั้งสองรู้สึกเหมือนกัน
พออีวานได้ปีนออกมาจากเตาผิง เขาก็มองไปรอบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น
นี่้เป็นครั้งแรกเช่นกันที่เขาได้เห็นบ้านของพ่อมดตัวจริง ห้องครัวดูเล็กและดูแน่น แต่มันก็มีโต๊ะทานข้าวไม้ที่ดูสะอาดกับเก้าอี้เรียงอยู่ บนผนังมีนาฬิกาแขวนไว้ แต่ที่หน้าปัดนาฬิกาถูกแทนที่ด้วย สถานที่ที่เป็นไปได้ รวมไปด้วย “ บ้าน,”“ โรงเรียน”,“ ทำงาน”,“ เดินทาง”,“ หลงทาง”,“ โรงพยาบาล”,“ คุก” และ“ อันตรายถึงตาย”, รวมถึงกิจกรรมทั่วๆไป เช่น“ เวลาชงชา”,“ เวลาให้อาหารเลี้ยงไก่ "และ "คุณมาสาย "
ข้างๆเตาผิงก็เป็นกระจกบานใหญ่
อีวานได้เดินผ่านหน้ามันไปและในทันใดนั้น กระจกก็ตะโกนกลับว่า“เอาเสื้อใส่ในกางเกง!”
ด้านบนของกระจกมีชั้นหนังสือที่บรรจุไปด้วยหนังสือ “มนต์ขลังในชีสทำมือ” “มนต์เสน่ห์ในการอบขนม” “ทำอาหารใน 1 นาที นี่เวทย์มนต์ชัดๆ” และอีกมากโดยส่วนใหญ่เป็นหนังสือเวทย์มนต์ในประเทศ ถัดไปก็เป็นวิทยุที่ดูมีเก่าแก่
“เอาล่ะ เด็กๆกลับไปที่ห้องแล้วเก็บของของพวกเธอเถอะ” คุณนายวีสลีย์ออกมาจากเตาผิง แล้วมองไปที่เฟรดกับจอร์จ “โดยเฉพาะเธอสองคน อย่ามากวนตอนที่แม่กำลังทำมื้อเย็น”
“ครับแม่ พวกเราจะอยู่เงียบๆในห้อง” เฟรดตอบ
“เงียบเหมือนเอลฟ์ประจำบ้าน”
คู่แฝดคู่นี้รีบวิ่งออกไปพร้อมหัวเราะคิกคัก เพอร์ซีกับจินนี่ก็เดินตามพวกเขาไปพร้อมกับของของพวกเขา
“มาเร็ว เดี้ยวฉันจะโชว์ห้องของฉันให้ดู” รอนพูดในขณะที่นำแฮรี่และอีวาน
พวกเขาทั้งสามเดินขึ้นไปบนบันไดเล็กๆ
ขั้นบันได้ค่อยๆบิดแล้วเลี้ยว ที่ชั้นสองของบันไดมีประตูดที่อยู่ติดกัน เพอร์ซีกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะหนังสือของเขาพร้อมปากกาขนนกที่พึ่งซื้อมา ไม่ไกลก็คือนกฮูกสีน้ำตาลงดงาม
“นั้นมันนกฮูกตัวใหม่ของเพอร์ซี แม่กับพ่อซื้อมันให้เขาเพราะเขาทำผลงานได้ดีในการสอบ O.W.L.s (ข้อสอบพ่อมดพื้นฐาน) เขาไม่ยอมให้ฉันยืมมันเลย จริงแล้วๆเขาดูแปลกๆในช่วงซัมเมอร์นี้ เขาได้รับจดหมายเป็นจำนวนมาก”
“มันไม่เห็นจะน่าแปลกตรงไหนเลย บางทีพี่ชายของนายอาจจะมีแฟนก็ได้”
“โอ้ พระเจ้า!” รอนตะโกนเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่อีวานพูด “แต่นั่นคือเพอร์ซีนะ ใครจะมาเดทกับเขา ฉันหมายถึง….แน่นอนว่าเขาเป็นคนมีอุดมการณ์ เขาเป็นคนที่มีแผนในหัวเสมอ แถมเขายังอยากเป็นรัฐมนตรีกระทรวงเวทย์มนต์ แต่…..ฉันว่างั้นฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกเฟรดกับจอร์จดีกว่า ดูว่าพวกเขาคิดยังไงกับเรื่องนี้”
“ใจเย็นๆก่อน ฉันแค่เดาเฉยๆ” อีวานพูดตรงๆกับรอน
พอทั้งสามไปถึงที่ชั้นสาม อีวานเหลือบไปเห็นดวงตาสีน้ำตาลคู่หนึ่งจ้องมาที่พวกเขา ไม่กี่อึดใจประตูก็ถูกปิดอย่างรีบร้อน
“จินนี่” รอนพูด “นั่นเจ๋ง ประตูห้องของเธอไม่เคยปิดเลยนะ”
“ก็เห็นๆกันอยู่ เธอเห็นแฮรี่ เธอเลยเขินน่ะ”
อีวานมองไปที่ประตูแล้วก็คิดว่าจะเอาไดอารี่บันทึกของทอม ริดเดิ้ล มาจากเธอยังไง
“ใช่ เธอพูดแต่เรื่องของนายตลอดซัมเมอร์นี้เลย” รอนพูดขึ้นขณะมองไปที่แฮรี่ “เฟรดบอกว่าเธออยากได้ลายเซ็นของแฮรี่ บางทีนายน่าจะเซ็นให้เธอนะ”
“อย่าบื้อไปหน่อยเลยรอน” อีวานพูดขณะกำลังเดินขึ้น “เธอไม่ใช่แค่อยากได้ลายเซ็นของแฮรี่ บางทีเธออยากเป็นแฟนของเขามากกว่า”
“อีวาน!”
รอนรู้สึกตกใจ ขณะที่แฮรี่หน้าแดงเหมือนกับผลแอปเปิ้ล ทำเหมือนเขาไม่ได้ยินอะไรที่อีวานกับรอนพึ่งคุยกันไป
“อ้าว ก็นั้นเป็นอย่างเดียวที่ฉันนึกออก” อีวานลูบหน้าผากของเขา สองคนนี้นี่ซื่อบื้อจริงๆ ขนาดโตจนอายุเท่านี้แล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยพวกเขาเกือบจะหาแฟนไม่ได้จนถึงปีสี่
พวกเขาปีนขึ้นไปอีกชั้นหนึ่งและยืนอยู่ด้านนอกห้องของฝาแฝด ประตูปิดและไม่มีเสียงออกมา ทั้งสามไม่รู้เลยว่าเฟรดและจอร์จกำลังทำอะไรอยู่ในนั้น
ในที่สุดทั้งสามคนก็ปีนขึ้นไปที่ชั้นบนสุด พวกเขามาถึงประตูที่ทาสีที่ถูกแขวด้วยป้ายเล็ก ๆ ที่เขียนว่า "ห้องของรอน"
ทันทีที่อีวานและแฮร์รี่เดินไป เพดานที่ลาดเอียงเกือบจะชนหัวพวกเขา
มันเหมือนกับการเดินเขาไปในเตาขนาดยักษ์ ทุกอย่างที่อยู่ในห้องนั้นเป็นสีนส้มทั้งหมด ผ้าปูเตียง ผนัง กระทั่งเพดานห้อง
รอนติดโปสเตอร์ของ Chudley Cannons ใส่เสื้อคลุมสีส้มสดใส แทบจะทุกนิ้วบนผนัง
“นั่นทีมควิดดิชทีมโปรดนายหรอ?” แฮรี่ถาม
“พวกเขาคือ Chudley Cannon พวกเขาอยู่อันดับ 9 ในควิดดิช ลีก!”
ผ้าคลุมเตียงของรอนเป็นสีส้มและพิมพ์ด้วยตัวอักษร C ขนาดใหญ่สองตัว และลูกปืนใหญ่พุ่งอยากรวดเร็ว
แฮรี่กับรอนคุยกันเกี่ยวกับเรื่องควิดดิชไปเรื่อยๆ ขณะเดียวกันอีวานก็มองไปที่หนูตัวอ้วนสีน้ำตาลที่นอนอยู่มุมห้อง
มันไม่ได้สนใจสายตาของอีวาน มันยังนอนกรนต่อไป
อีวานจ้องไปที่มันเป็นเวลาสักโดยเห็นอะไรผิดสังเกต ถ้าเขาไม่รู้ว่านั่นคือคาถาแปลงร่างเป็นสัตว์ เขาคงคิดว่ามันเป็นแค่หนูที่มีนิ้วขาดธรรมดาๆ
จากนั้นก็มีเสียงของท่อเหล็กถูกกระแทกดังมาจากข้างบน มันทำให้อีวานตกใจ
“ไม่ต้องตกใจ มันแค่ผีปอบในห้องใต้หลังคาน่ะ พวกมันชอบกระแทกกับท่อ” “ฉันอยากจะเอาพวกมันไปทิ้งเหมือนกัน แต่พ่อของฉันดันชอบพวกมัน” รอนอธิบาย
เหมือนกับที่รอนได้พูดไป ใช้ชีวิตในโพรงกระต่ายเต็มไปด้วยเสน่ห์
เป็นเวลาเกือบเดือน อีวานกับแฮรี่ตามเฟรด,จอร์จ และรอนไปทำความสะอาดพวกโนมส์ในสวน หรือไม่ก็ขึ้นไปบนเขาไปเล่นควิดดิชบ้างในบางที
ในตอนกลางคืนแฮร์รี่และรอนกำลังยุ่งกับการทำการบ้านช่วงฤดูร้อน ขณะที่อีวานใช้เวลานั้นถามคำถามเพอร์ซี่เกี่ยวกับการเรียนของเขา เพราะเพอร์ซี่เป็นคนที่ยอดเยี่ยมในเกือบทุกเรื่องโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิชาเวทมนตร์และวิชาประวัติศาสตร์
อีวานมีโอกาสพูดคุยกับเฟร็ดและจอร์จ แต่พวกเขายังทำตัวเป็นเด็กอยู่ อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาได้ให้คำแนะนำแก่พวกเขา พวกเขาขังตัวเองในห้องแล้วค้นคว้าอะไรบางอย่างและทำเสียงแปลก ๆตลอดทั้งคืน
เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนที่แฮร์รี่และอีวานรู้สึกคุ้นเคยกับครอบครัววีสลีย์เป็นอย่างมาก
คุณนายวีสลีย์ปะถุงเท้าของพวกเขา ทำอาหารให้พวกเขาเยอะกว่าปกติถึงสี่เท่า และคุณวีสลีย์ก็เอาแต่ถามเกี่ยวกับวิถีชีวิตของพวกมักเกิ้ล
ยกเว้นจินนี่ คนอื่นๆปรับตัวเข้ากับอีวานกับแฮรี่อย่างรวดเร็ว หรือจะให้พูดตรงๆเลยก็คือ ถ้าแฮรี่ยังอยู่ที่นี่จินนี่จะรู้สึกกังวลเสมอเกี่ยวกับการหยิบจับอะไรต่างๆ แต่พอเธออยู่ลำพังกับอีวาน เธอก็จะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม
เพราะว่าอีวานและจินนี่มีอายุที่เท่ากัน พวกเขาเข้ากันได้ค่อนข้างจะดี แต่อีวานยังไม่ประสบความสำเร็จในการได้รับไดอารี่ของทอม ริดเดิ้ล จากจินนี่จนถึงวันสุดท้าย
อีวานพยายามบอกใบ้หลายครั้ง แต่จินนี่ก็ไม่รู้ตัวเสียที
เขาไม่สามารถอธิบายกับเธอ หรือไม่แม้แต่กระทั่งจะย่องเข้าไปหามันในห้องนอนของเธอ อีวานไม่แน่ใจว่าเธอมีมันหรือไม่
แต่เขาก็ไม่ได้รีบร้อน มันยังพอมีเวลา ถ้าหายนะมาถึงจริงๆ ในเรื่องจินนี่ก็มีปัญหาแค่นิดหน่อยเท่านั้น
แต่พอคิดว่า ถูกช่วยชีวิตโดยฮีโร่ของเธอ ‘แฮรี่’ มันก็ไม่น่าจะใช่เรื่องแย่ที่สักเท่าไหร่นะ