An:บทที่ 45 ป่าดั้งเดิม!
ฉากนี้เป็นความรุนแรงนองเลือดและฮอร์โมนสาดกระเซ็น!
ในเวลานี้นกได้สูญเสียปีกของมันและเลือดยังคงไหลออกมาจากปีกของมัน
อย่างไรก็ตามมันฉีกเนื้อของลิงชิมแปนซีออกเป็นชิ้น ๆ!
เห็นเพียงผิวของลิงชิมแปนซีที่ไม่สมบูรณ์เกือบจะกลายเป็นลิงอุรังอุตังที่ถูกถลกหนัง!
สภาพที่น่าสังเวชเช่นนี้เห็นได้ชัดเจน!
แม้แต่ส่วนที่น่าสังเวชที่สุดบนร่างของมันก็สามารถมองเห็นกระดูกสีขาวได้!
ดูเหมือนว่าปากและกรงเล็บของนกตัวนี้จะไม่ธรรมดาจริงๆ!
เมื่อโจวเฮ่าเห็นการต่อสู้นองเลือดของเจ้าโง่ทั้งสอง เขาดูกลัวและตกใจ!
เขาอดคิดไม่ได้ว่า ถ้านกตัวนั้นเปลี่ยนเป็นเขา ล่ะก็ เขาจะต้องถูกลิงชิมแปนซีตัวนั้นฉีกออกเป็นชิ้นๆและกินแน่!
น่ากลัว...
ลิงชิมแปนซีโกรธที่ปากนกจิกมัน จากนั้นมันก็คว้าปากของนกและกดลงบนหินก้อนใหญ่ มืออีกข้างก็ดึงหินก้อนใหญ่ขึ้นมาแล้วฟาดใส่ปากนกที่วางอยู่บนหิน!
ปัง! ปัง! ปัง!
......
หินในมือมันแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วเปลี่ยนอีกก้อนหนึ่งทุบต่อ ต้องทุบปากนกที่กัดมันจนแหลกละเอียด!
นกร้องเสียงอู้อี้ มันเจ็บปวดจนไม่สามารถดิ้นรนได้ แต่ยากที่จะหลุดพ้นจากเงื้อมมือของลิงชิมแปนซี
ดวงตานกสองข้างของมันยิ่งมองดูปากมันแตกเป็นเสี่ยงๆ...
แกร๊ก!
เสียงระเบิดดังกึกก้อง ปากนกที่เหมือนเหล็กของนกไม่สามารถต้านทานการโจมตีของลิงชิมแปนซีที่บ้าคลั่งได้ และถูกทุบจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
กีซซ
นกประหลาดร้องเสียงแหวกและทิ้งซากปากที่ถูกทุบในที่สุดก็มีโอกาสหลบหนี
มันหันกายและวิ่งอย่างบ้าคลั่ง แต่น่าเสียดายที่มันไม่มีปีกและไม่สามารถบินได้
ถ้าบินไม่ได้ มันจะวิ่งผ่านลิงชิมแปนซีได้ยังไง?
เป็นดังคาด ในวินาทีถัดมา ลิงชิมแปนซีก็ปรากฏตัวต่อหน้ามันราวกับฝันร้าย!
ลิงชิมแปนซีสะบัดแขนยาวสองข้างคว้าขาของนกและยกศีรษะขึ้น!
มันใช้สองมือฉีกกระชากมันเพื่อฉีกนกตัวนี้ออก?!
นกรู้สึกถึงความสิ้นหวังและรู้สึกถึงความตายมันไม่สามารถช่วยได้และกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถหลุดพ้นจากเงื้อมมือของฝ่ายตรงข้ามได้ ทำได้เพียงปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามทรมานเหมือนลูกเจี๊ยบเท่านั้น
ต้องโทษตัวเองที่มาตอแยกับลิงชิมแปนซีตัวนี้? ตอนนี้มันโดนฆ่าตายและจบลงแบบนี้!
ทันใดนั้น เสียงคำรามก็ดังขึ้นในอากาศ ราวกับเก้าอี้ไม้ที่บอบบาง เพราะไม่สามารถทนต่อแรงกดดันได้ จึงระเบิดออกเป็นชิ้นๆ!
ท้องฟ้าเต็มไปด้วยสายฝนเลือดอีกครั้ง สาดใส่หน้าลิงเลือดคละคลุ้งไปทั่ว!
ในที่สุดนกก็ถูกลิงชิมแปนซีฉีกกระชากร่างกายของมันและฉีกมันเป็นชิ้นๆราวกับมือฉีกไก่
ลิงชิมแปนซีฉีกนกออกเป็นชิ้น ๆ และกินมันอย่างสบาย ๆ
ฉากนี้ทำให้คนเห็นแล้วใจเต้นระรัว ขนหัวลุก!
อย่างไรก็ตาม โจวเฮ่า รู้สึกหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกถึงเลือดที่เดือดพล่านราวกับสัตว์ป่าดั้งเดิม!
สำหรับโลกที่ไม่คุ้นเคยความปรารถนาที่จะท้าทายที่พุ่งขึ้นมา!
เขาต้องการที่จะท้าทายโลกที่ทุกอย่างเต็มไปด้วยอันตราย!
ลิงชิมแปนซีกินนกเพียงครึ่งเดียวและหมดความอยากอาหาร
บาดแผลอันน่าสยดสยองบนร่างของมันยังคงทำให้มันเจ็บปวดไม่หยุด ทั้งยังทำให้มันอ่อนแอลงเรื่อยๆ
เมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของลิงชิมแปนซี โจวเฮ่าก็แอบดีใจขึ้นมา...