An:บทที่ 40 : ล่าราชสีห์ผู้เกรียงศักดิ์!
หลังจากที่หัวพยัคฆ์เขี้ยวดาบของเขายื่นลงไปในหลุม ไม่นานเขาก็กรีดร้องอย่างสิ้นหวัง!
โฮก!
ราชสีห์เนตรอัคคีที่อยู่ข้างนอกตกใจเขาหดตัวไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัวและตะโกนใส่เสือฟันดาบหน้าบาก "เจ้าเห็นมดตัวนั้นไหม?" ”
พยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ อีก เป็นเวลานานแล้วที่เขาไม่ได้ตอบคําถามของมัน
มันยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ในใจก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น
มันตะโกนใส่พยัคฆ์เขี้ยวดาบอีกครั้ง "เจ้าได้ยินสิ่งที่ข้าราชสีห์พูดหรือไม่" ”
พยัคฆ์เขี้ยวดาบยังคงเงียบกริบไม่มีการเคลื่อนไหว
อย่างไรก็ตาม ในหลุมที่พยัคฆ์เขี้ยวดาบกําลังก้มหน้าอยู่ กลับมีเสียงประหลาดดังมาจากหลุมมัน ราวกับเป็นเสียงหั่นเนื้อ และเสียงโคลนที่คลายตัว...
อย่างไรก็ตามสําหรับราชสีห์เนตรอัคคีในตอนนี้ มันเหมือนกับฝันร้ายที่ดังกึกก้อง มันรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก
มันก็เริ่มตะโกนว่า "มดน้อย!" เจ้าไม่ได้ตายเหรอ? ถ้าเจ้ามีความสามารถก็ออกมาสู้กับข้าราชสีห์ตัวต่อตัว! ”
มันคํารามออกมาและหยุดลงอีกครั้ง ราวกับว่ามันกําลังรอคําตอบของ โจวเฮ่า
แต่ในอากาศที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงแปลก ๆ ที่ดังกึกก้องไม่มีเสียงอื่น
เสียงประหลาดยิ่งทําให้มันรู้สึกไม่สบายใจและหวาดกลัว มากขึ้น ดังนั้นจู่ ๆ มันก็ถลึงตาที่สามและยิงลูกไฟขนาดใหญ่ลงไปในหลุม ในขณะเดียวกันมันก็เผาหัวพยัคฆ์เขี้ยวดาบที่ยังฝังอยู่ในหลุม
หัวของพยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากถูกเผาอย่างรวดเร็ว แต่มันกลับไม่มีเสียงร้องหรือปฏิกิริยาขัดขืนแม้แต่น้อย
ดูเหมือนว่ามันตายแล้ว
เขาตายอย่างไม่รู้ตัว
ราชสีห์เนตรอัคคียิ่งตื่นตระหนกมากขึ้น
มันรู้สึกเหมือนกับว่ามดดำตัวนั้นไม่ใช่มดตัวน้อยอย่างที่มันเข้าใจด้วยเคียวคู่นั้นของมดดำทำให้มันรู้สึกหวาดกลัว!
มันเริ่มส่งเสียงคํารามต่ําอย่างระแวดระวังและค่อยๆถอยออกไป ดูเหมือนว่ามันต้องการที่จะหลบหนี
เมื่อต้าชิงจื่อที่อยู่บนยอดไม้เห็นฉากนี้ เขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
"หรือว่าพี่เฮ่ายังไม่ตาย?!" มันประหลาดใจและดวงตาของมันสว่างขึ้น
ขณะที่ราชสีห์เนตรอัคคีกําลังจ้องมองปากหลุมมัน และค่อยๆ ถอยไป ด้านหลังมัน พลันเกิดเสียงระเบิดออกมาจากพื้นดิน!
แปรง!
ด้านหลังมัน มีดินโคลนลอยขึ้นมาในบริเวณนั้น มีเงาสีดําพุ่งขึ้นมาจากใต้ดิน ราวกับน้ําพุที่จู่ๆ ก็พุ่งพล่านขึ้นมา!
ราชสีห์เนตรอัคคีหันศีรษะไปทันที เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็เห็นเงาดําตนหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเขาในพริบตา!
พรูด
เสียงระเบิดดังขึ้น ดวงตาบนหน้าผากของมันถูกเคียวแทงทะลุ!
เจ้าของเคียวก็คือ โจวเฮ่า!
โจวเฮ่าโฉบมาบนหัวของราชสีห์เนตรอัคคีที่จ้องเขม็งและพันรอบหัวสิงโตตัวใหญ่เอาไว้อย่างแน่นหนา
เขาดึงเคียวที่เจาะทะลุตาที่สามของราชสีห์เนตรอัคคีออกมาทันที กระทั่งลูกตาก็ดึงออกมา!
ชื่น!
เขาตบลูกตาที่เหมือนไฟกลางอากาศแล้วสาดน้ําเลือดบนศีรษะของราชสีห์เนตรอัคคี
ดวงตาของราชสีห์เนตรอัคคีถูกดึงออกไป มันเจ็บจนคํารามออกมาด้วยความโกรธ!
แต่มันไม่สามารถใช้ตาที่สามเพื่อปล่อยลูกไฟได้อีกต่อไป
"เจ้ายังต้องการที่จะกินมดย่างอีกหรือไม่?" ไปตายซะ! "โจวเฮ่าใช้เคียวยักษ์และตัดไปที่คอของราชสีห์เนตรอัคคี!
โฮก! โฮก!
ราชสีห์เนตรอัคคีกรีดร้องออกมา เสียงคํารามสุดท้ายเพียงครึ่งเดียวก็หยุดลงอย่างกะทันหัน ราวกับไก่ตัวหนึ่งถูกบีบคอจนคอหัก เสียงร้องโหยหวนหยุดลงอย่างกะทันหัน
แต่คอของมันไม่ได้ถูกบีบจนขาด แต่ถูกตัดขาดอย่างโหดเหี้ยมโดยเคียวยักษ์...
ชื่น! ชื่น!
เลือดสดๆไหลออกมาจากคอของราชสีห์เนตรอัคคีราวกับน้ำทะลัก