An:บทที่ 37 ทิ้งรอยแผลเป็นไว้ให้เจ้า!
โฮก!
ราชสีห์เนตรอัคคี มองที่ขาและเลือดที่ไหลออกมาที่เท้าขวาของเขา!
ดวงตาที่สามของมันพ่นลูกไฟห้าหรือหกลูกออกมาเข้าใส่โจวเฮ่า
ลูกไฟเหล่านั้นดูแข็งแกร่งมาก อุณหภูมิของมันสูงมาก ก่อนที่โจวเฮ่า จะเข้าใกล้ เขารู้สึกถึงความร้อนที่ร้อนระอุ!
วัชพืชที่อยู่ข้างๆเขาลุกไหม้ทันที!
เมื่อเห็นว่าลูกไฟเข้ามาใกล้ เขาใช้ทักษะที่ว่องไวและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของลูกไฟ
ราชสีห์เนตรอัคคีเห็นมดตัวเล็กๆ สามารถหลบการโจมตีของลูกไฟได้อย่างคล่องแคล่วเช่นนี้ มันอดตกใจไม่ได้ และยิ่งรู้สึกถึงภัยคุกคามที่ไม่อาจอธิบายได้!
ถ้ามันไม่สามารถจัดการกับมดตัวนี้ได้อย่างรวดเร็วมันจะมีปัญหาตามมามากมาย!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลูกไฟของมันก็ยิ่งดุร้ายและรุนแรงมากขึ้น!
โจวเฮ่าถูกลูกไฟไล่ตามเขาและวิ่งไปทั่วหญ้า เขากระโดดไปทั่วและวิ่งออกไปไกล
ราชสีห์เนตรอัคคีเองก็ไล่ตามมาตลอดทาง เช่นกัน แต่มันเดินกะโผลกกะเผลกและยากที่จะไล่ตามคู่ต่อสู้ได้ มันทําได้เพียงใช้บอลเพลิงโจมตีบ่อยครั้งเท่านั้น
หลังจากไล่ตามมาได้ไม่นาน มันก็หยุดกะทันหัน มันหันกลับมาตะโกนใส่พยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบาก "แม่งเฉยอยู่ทำไม มาช่วยข้าจับมันสิ! ”
เขาหันกลับไปและก็ต้องตกใจอีกครั้ง
เพราะพยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากตัวนั้น กําลังแอบหันหลังวิ่งหนี!
ราชสีห์เนตรอัคคีเดือดดาลมันยิงลูกไฟใส่พยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบาก มันตกใจจนหมุนตัวกลับมาทันที ไม่กล้าแอบหนีอีก
"ราชสีห์เนตรอัคคีไม่ต้องกังวลไป ข้าจะไปช่วยเจ้าเดี๋ยวนี้!" พยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากกรีดร้องอย่างน่าสังเวชและเดินกลับไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
แต่ในเวลานี้สายฟ้าสีเขียวพุ่งออกมาจากทุ่งหญ้าและดีดตัวไปที่หลังของมัน!
นั่นก็คือต้าชิงจื่อ!
ต้าชิงจื่อเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขากระโดดขึ้นไปบนหลังของพยัคฆ์เขี้ยวดาบและเล็งไปที่คอของมันและกัดลงไปทันที!
ชื่น!
เสียงฟันพิษทิ่มแทงเนื้อดังแว่วมา พยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากก็ส่งเสียงคํารามอย่างน่าอนาถออกมา!
ทันทีที่ต้าชิงจื่อกัดลงไป เขาก็ฉีดยาพิษเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง ส่ง 'ความตาย' เย็นเฉียบให้กับพยัคฆ์เขี้ยวดาบตัวนี้!
พยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากโกรธขึ้นมาทันที มันเริ่มกระโจนเข้าใส่อีกครั้งอย่างเหี้ยมโหด พยายามสลัดงูเขียวตัวใหญ่ออกจากหลัง
เนื่องจากตัวของพยัคฆ์เขี้ยวดาบมีขนาดใหญ่มาก ร่างกายของต้าชิงจื่อไม่ยาวพอที่จะพันธนาการมันได้ ดังนั้นเมื่อเจ้าหมอนี่สั่นไม่หยุด มันก็ถูกโยนทิ้งทันที
แต่ฟันซี่หนึ่งของมันติดอยู่ที่คอของพยัคฆ์เขี้ยวดาบ
"เชี่ย! ฟันของบิดา! "ต้าชิงจื่อกรีดร้องอย่างน่าสังเวช ทั้งร้อนใจทั้งโกรธ ทั้งปวดใจ
แต่เมื่อเห็นพยัคฆ์เขี้ยวดาบที่โกรธยิ่งกว่ามันพุ่งเข้ามา มันทําได้เพียงระงับความคับข้องใจเอาไว้ แล้วหนีเอาชีวิตรอดก่อนแล้วค่อยว่ากัน!
นี่เป็นภารกิจที่โจวเฮ่ามอบหมายให้มันลากพยัคฆ์เขี้ยวดาบไว้ เพื่อให้โจวเฮ่าสามารถจดจ่ออยู่กับการเผชิญหน้ากับราชสีห์เนตร อัคคีได้
ราชสีห์เนตรอัคคีเห็นพยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากถูกงูเขียวเข้ามาพัวพัน มันหายใจออกดูเหมือนว่ามันคงไม่สามารถหวังพึ่งเจ้าเสือนี่มาช่วยมันได้
แต่ในเวลานี้มันรู้สึกถึงกลิ่นอายอันตรายใกล้เข้ามาแล้ว!
มันหันหน้าไปและเห็นเงาดํากําลังพุ่งเข้ามาหา!
เงาดํานี้ถือเคียวขนาดใหญ่สองเล่ม!
นั่นโจวเฮ่า!
โฮก!
ราชสีห์เนตรอัคคีคํารามและหดตัวไปด้านหลังเพื่อหลบคู่ต่อสู้
แต่มันยังช้าเกินไป ใบหน้ายังคงโดนกรีดโดยเคียวของฝ่ายตรงข้ามเป็นแผลยาว จากคิ้วซ้ายไปจนถึงมุมปากด้านขวา ดูแล้วน่ากลัวมาก!
บาดแผลนี้รุนแรงกว่ารอยแผลเป็นบนใบหน้าของพยัคฆ์เขี้ยวดาบเสียอีก!
แต่รอยแผลเป็นบนใบหน้าของพวกมันทำให้พวกมันดูเหมือนผ่านพ้นเหตุการณ์มามากมาย