An:บทที่ 16 มดคลั่งไล่ล่างู
โจวเฮ่ามองไปที่งูเขียวและถามว่า "ทําไมเจ้าถึงช่วยข้า?" ”
งูเขียวร้องซี๊ดๆ ราวกับกําลังกระแอมอยู่ จากนั้นร่างกายก็ยืดตัวตรง ตอบอย่างจริงจังว่า "พี่ใหญ่ น้องชาย อยากอยู่กับพี่ใหญ่! ”
"เจ้าว่าอะไรนะ?!" โจวเฮ่าตกใจมาก เขาไม่คาดคิดว่าจะมีงูเขียวตัวหนึ่งที่อยากจะเป็นลูกน้องของเขา!
งูเขียวพูดอย่างจริงจังอีกครั้งว่า "พี่ชาย น้องชายอยากจะอยู่กับพี่ด้วยความจริงใจ ท่านรับน้องชายด้วยเถอะ! ”
"อะแฮ่ม..." โจวเฮ่าแค่นเสียงและถามว่า "ข้าเป็นแค่มดตัวเล็กๆ นายแน่ใจนะว่านายไม่ได้เล่นตุกติกกับข้า ก่อนที่กินข้าในภายหลัง? ”
พร้อมกันนั้น เคียวคู่ใหญ่ก็ปะทะกันจนเกิดเสียงลับมีดเย็นเฉียบ!
"ไม่ ไม่ ไม่!" งูเขียวรีบส่ายหัวและกล่าวว่า "พี่ใหญ่ ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าข้าจะกราบท่านเป็นพี่ใหญ่! ”
"ให้เหตุผลหน่อย!" โจวเฮ่ากล่าว
"พี่ใหญ่ ท่านจําได้ไหมว่าครั้งแรกที่เราพบกัน? ในเวลานั้นท่านยังคงเป็นมดตัวเล็กๆ ข้าในตอนนั้น..." งูเขียวตัวใหญ่กล่าวด้วยน้ําเสียงที่ไพเราะ ขณะที่กําลังจะเล่าเรื่องราวในอดีตอันแสนงดงาม จู่ๆ ก็ถูกโจวเฮ่าขัดจังหวะอย่างไร้ความปรานี
"แล้วเจ้าจะท่องบทกวีทำไม?" โจวเฮ่าพูดอย่างหงุดหงิด
ทันใดนั้นเขาดูเหมือนจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างและถามว่า "เจ้าบอกว่าเราเคยพบกัน?" ”
งูเขียวพยักหน้า
ทันใดนั้นไฟก็ลุกโชนขึ้นในหัวใจของโจวเฮ่า
เขามองไปที่ตําแหน่งเจ็ดนิ้วของงูเขียวและเห็นสิ่งอยู่ใต้เกล็ดและมือที่ขาดของเขา!
นั่นคือเคียวขนาดใหญ่ที่ของเขา!
"แม่งเอ๊ย ลุงแกสิ!"
ความโกรธภายในหัวใจของโจวเฮ่าระเบิดออกมาเขายกเคียวยักษ์ขึ้นและพุ่งเข้าหางูเขียว "เจ้าเป็นงูที่ทําร้ายข้าจนมือขาด! ข้าจะตัดคุเจ้าออกเป็นแปดส่วน! ”
งูเขียวตัวใหญ่ไม่คาดคิดว่ามดดําจะโกรธขึ้นมาอย่างฉับพลัน มันตกใจมาก มันกระโดดลงมาจากยอดไม้
ในเวลานี้โจวเฮ่าโกรธจนควบคุมไม่อยู่ เขาจะปล่อยให้มันหลบหนีได้อย่างไร!
ดังนั้นเขาจึงกระโดดจากยอดไม้และไล่ตามงูเขียวตัวใหญ่!
งูเขียวตัวใหญ่วิ่งพลางตะโกนว่า "พี่ใหญ่ ฟังข้านะ! พี่ใหญ่, ข้ารู้ว่ามันผิด! ”
โจวเฮ่าไม่สนใจว่ามันจะผิดหรือผิด ข้าจะตอบแทนเจ้าให้จงได้ ตัดร่างของเจ้าออกเป็นแปดส่วนและกิน!
งูเขียวตัวใหญ่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ โจวเฮ่า มันไม่ต้องการถูกตัดเป็นแปดส่วน มันพยายามหลบหนีและทิศทางที่มันหลบหนีไปนั้นมุ่งตรงไปยังบริเวณรอบนอกของป่า
โจวเฮ่าไล่ตามไปอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่งูเขียวตัวใหญ่กลับสลัดระยะห่างออกไปได้
เขาคิดในใจว่า แม้ว่างูเขียวตัวใหญ่ตัวนี้จะไม่มีเท้า แต่ความเร็วของมันรวดเร็วราวกับสายฟ้าสีเขียว!
เขาไม่รู้ว่างูเขียวหนีไปไหน แต่ยังไงการไล่ตามก็จบแล้ว!
หลังจากวิ่งมาไม่รู้เวลานานเท่าใด ร่างที่โค้งงอเป็นรูปตัว "S" ของงูยักษ์ก็พุ่งเข้าหาต้นไม้ต้นหนึ่ง แล้วดีดตัวขึ้นไปยังต้นไม้ทันที!
โจวเฮ่าไม่มีความสามารถนี้
เขาวิ่งไปใต้ต้นไม้ มองดูงูเขียวตัวใหญ่ที่ขดตัวอยู่บนต้นไม้ ตัวสั่นงันงก และตะโกนว่า "ถ้าเจ้ามีความสามารถก็ลงมา ให้ข้าตัดเจ้าเป็นแปดส่วน! ”
งูเขียวตกใจจนพูดอะไรไม่ออก ตะโกนว่า "พี่ใหญ่ อย่าคิดว่าจะตัดข้าเลย ข้าบอกพี่อย่างชัดแจ้งแล้วว่าพื้นที่นี้เป็นกับดักของนักล่า กับดักทุกตัวสามารถเอาชีวิตของสัตว์ต่างๆได้ในพริบตา! แต่ข้าคุ้นเคยกับภูมิประเทศนี้มากที่สุดและข้ารู้ว่ากับดักแต่ละแห่งอยู่ในตําแหน่งใด! ”
"พี่ใหญ่ ถ้าพี่ตัดร่างข้าแล้ว ถ้าไม่มีข้านําทาง ท่านก็จะไม่สามารถออกไปได้!"
โจวเฮ่ายิ้มเยาะและมองไปที่งูเขียว "เจ้ากําลังข่มขู่ข้าอยู่หรือ? ”
งูเขียวรีบสะบัดหาง "ไม่ๆๆๆพี่ใหญ่ น้องชายแค่อยากตามพี่ไปเท่านั้นเอง! ”
โจวเฮ่ามองไปที่งูเขียวและดวงตาของเขาก็ส่องแสงแปลกๆ
ความโกรธในใจของเขาหายไปเล็กน้อย แต่เขากําลังคิดคํานวณอยู่ว่างูเขียวตัวใหญ่ตัวนี้กลับสามารถดึงศัตรูเข้ามาอยู่ในกับดักของนักล่าได้!
ด้วยความคิดนี้มันสูงกว่าขีด จํากัด ของไอคิวของสัตว์ป่าจํานวนมาก
ประเด็นคือมันเข้าใจภัยคุกคาม!
ไอคิวของงูเขียวตัวนี้ได้แสดงให้เห็นว่ามันไม่ธรรมดา!