An:บทที่ 10 พี่น้องนิ่ม เกราะของเจ้าไม่เลวเลย
"ไม่!" ข้าจะไม่เป็นมดเล็ก ๆที่ด้านล่างของห่วงโซ่อาหารข้าจะยืนอยู่บนด้านบนสุดของห่วงโซ่อาหาร! "โจวเฮ่าขบกรามแน่นและมองไปที่ท้องฟ้ายามเย็น
ที่จริงสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือการกลับคืนสู่ร่างมนุษย์ และกลับไปเป็นเด็กหนุ่มที่หล่อเหลาเช่นในอดีต!
อย่างน้อยเขาก็เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์แล้ว เขาถึงสามารถจีบสาวได้!
ในโลกของสัตว์ป่าที่กินเลือดและโรคจิตอย่างสุดขีด นี้ เขาไม่มีทางสนใจพวกมันได้จริงๆ...
ตําแหน่งของโจวเฮ่าเป็นเพียงบริเวณรอบนอกของป่า
ในส่วนลึกของป่า เขาได้ยินว่ามีสัตว์อสูรที่ดุร้ายและโหดร้ายยิ่งกว่า!
ได้ยินว่าพวกสัตว์อสูรเหล่านั้นถูกเรียกกันว่าเป็น'อสูรวิญญาณ!
เสือดาวเพลิงที่เขาเห็นในวันนั้นและนกที่ใหญ่พอ ๆ กับเครื่องบินออกมาจากป่าลึก
เสือดาวเพลิงและนกตัวใหญ่อยู่ในป่าภูเขาและเป็นเพียงการปรากฏตัวของสัตว์อสูรธรรมดาเท่านั้น
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าโลกนี้เป็นแบบไหน...
"การล่าเหยื่อที่นั่นจะทําให้ได้รับค่าประสบการณ์มากขึ้นใช่ไหม?" โจวเฮ่าถอนหายใจ เขามีความคิดที่จะบุกเข้าไปในป่าลึก
เพื่อที่จะเป็นจ้าวแห่งสัตว์อสูรสิ่งแรกที่ต้องทําคือหัวใจที่กล้าหาญ!
"เอ๋..." ทันใดนั้นเขาก็เหลือบไปเห็นตัวนิ่มตัวหนึ่งผ่านใต้ต้นไม้ที่เขาอยู่
ตัวนิ่มมักจะเก็บตัวอยู่ในรังทั้งกลางวันและกลางคืน และมักจะออกมาหาอาหารตอนกลางคืน
ตอนนี้เป็นเวลาตกกลางคืนดูเหมือนว่ามันเป็นตัวนิ่มที่เพิ่งออกไปล่าอาหาร
"ฮี่ฮี่ น้องชายเกราะนิ่ม ของเจ้าไม่เลวเลย..."
โจวเฮ่ายิ้มอย่างชั่วร้าย และเหลาเคียวขนาดใหญ่สองเล่มเข้าด้วยกัน ทําให้เกิดเสียงเย็นเยือกและกระโดดลงมาจากกิ่งไม้
เขาร่อนลงพื้นอย่างแผ่วเบา และตกลงไปด้านหน้าตัวนิ่มตัวนั้นพอดี
ตัวนิ่มตัวนี้เห็นมดดําที่ตกลงมาจากฟากฟ้า แต่กลับไม่ตกใจ กลับกันมันตื่นเต้นและประหลาดใจ!
เนื่องจากตัวนิ่มส่วนใหญ่กินมดดังนั้นโจวเฮ่าเป็นมดที่ตกลงมาจากฟากฟ้าสําหรับมันก็เหมือนกับ "พายที่ตกจากฟากฟ้า"
แม้ว่ามดดําจะดูแปลก ไปบ้าง แต่โดยรวมแล้วมันก็ดูเหมือนกับมด และตัวใหญ่กว่ามดตัวอื่น!
หลังจากรับประทานอาหารค่ํามื้อใหญ่ที่ส่งตรงมาถึงหน้าบ้านแล้ว คืนนี้ยังสามารถกลับไปนอนได้เร็วขึ้น!
ตัวนิ่มทําหน้าเฉยเมย มันสูดดมจมูกและเข้าใกล้ โจวเฮ่า ราวกับว่ามันกําลังดมกลิ่นเหยื่อ
โจวเฮ่าพึมพํากับตัวเองว่า "เห็นข้าแล้วยังไม่หลบดูเหมือนว่าเจ้าจะขาดการทุบตีที่โหดร้ายในสังคม! ”
ขณะที่เขากําลังพึมพําตัวนิ่มก็พุ่งเข้าหาเขาและเปิดปากของเขา!
เมื่อโจวเฮ่าเห็นการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม ปฏิกิริยาของเขาก็รวดเร็วมาก เคียวคู่หนึ่งก็สั่นไหว!
แปรง! แปรง!
เคียวขนาดใหญ่ของเขากรีดปากที่กัดโดยตัวนิ่มสองครั้งและตัดปากยาวของฝ่ายตรงข้ามเป็นสองรอยลึก!
ตัวนิ่มรู้สึกเจ็บที่ปากดังนั้นมันจึงรีบหุบปากและจ้องมองโจวเฮ่าด้วยความประหลาดใจ
ทําไมมดตัวนี้ถึงดูไม่เหมือนมดตัวอื่น...?
โจวเฮ่าเหลาเคียวของเขาอีกครั้งและทําให้เกิดเสียงคล้ายกับการลับมีด จากนั้นเขาก็มองไปที่ตัวนิ่มและกล่าวว่า
"ข้าขอเตือนเจ้าว่าอย่าดูถูกมด! ”
พูดจบก็พุ่งเข้าไปหาตัวนิ่มอีกครั้ง แล้วฟันใส่อีกฝ่ายอีกสองครั้ง!
ตัวนิ่มเพิ่งตระหนักว่ามันไม่ได้เจอเหยื่อที่รอการเชือด แต่เป็นนักล่าที่ฉลาดมาก!
มันขดตัวเป็นก้อนและปล่อยให้ตัวเองนอนอยู่ในเกราะเหล็กที่ด้านหลังของมัน มันดูเหมือนลูกบอลที่ห่อหุ้มเกราะเหล็ก
แต่ตอนนี้มันห่อตัวเองไว้ในเกราะเหล็ก มันสายไปแล้ว
เมื่อโจวเฮ่าโจมตีมัน เขาได้ฉีดพิษจํานวนมากและหลังจากนั้นไม่นานตัวนิ่มก็เสร็จโจวเฮ่าอย่างสมบูรณ์