An:บทที่ 7 พี่ ทําบัตรไหม?
บนปลายกิ่งก้านมีงูเขียวตัวใหญ่ตัวหนึ่งกําลังนอนอาบแดดอยู่
แต่บนร่างของงูเขียวตัวใหญ่มีร่างร่างหนึ่งที่มีขนาดเท่าตั๊กแตนตำข้าว มันคือมดดําที่ถือเคียวคู่หนึ่งกําลังคลานไปมาทีละนิดๆ
มดดําที่ถือเคียวยักษ์ตัวนี้ก็คือ โจวเฮ่า!
"ชู่วววว”
โจวเฮ่าเหยียบเกล็ดงูอย่างระมัดระวังเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
เขาถือเคียวคู่หนึ่งค่อยๆขยับจากเอวของงูเขียวตัวใหญ่ไปยังคอและเข้าใกล้ตําแหน่งเจ็ดนิ้วของงูเขียว
ยิ่งเข้าใกล้งูเขียวจุดเจ็ดนิ้วบรรยากาศก็ยิ่งตึงเครียดมากขึ้น หัวใจของเขาเต้นแรงมากขึ้น!
ในที่สุดโจวเฮ่าก็ปีนขึ้นไปที่ตําแหน่งเจ็ดนิ้วของงูสีเขียว
อย่างไรก็ตามเมื่อมองไปที่เกล็ดงูสีเขียวที่แข็งกระด้างตรงหน้าเขาหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้า
เกล็ดงูที่แข็งขนาดนี้ จะหลุดได้อย่างไร?
"เอ๋? มันเปิดมันออกได้! ”
โจวเฮ่าพยายามยกเกล็ดงูขึ้นด้านบนและพบว่าเกล็ดนี้สามารถเปิดได้!
เมื่อเกล็ดถูกเปิดออก ก็จะเห็นเนื้องูสดๆ ที่อยู่ด้านล่างของเกล็ด นั่นคือจุดอ่อนของงูเขียว!
เขาไม่พูดพร่ําทําเพลง มือข้างหนึ่งถือเกล็ดงู อีกมือหนึ่งยื่นเคียวขนาดใหญ่เข้าไปในเกล็ดงู จากนั้นก็เล็งไปที่จุดอ่อนด้านล่างของเกล็ดเพื่อเตรียมเสียบ!
ซี๊ด
ทันใดนั้นเสียงอันน่าสยดสยองก็ดังขึ้น โจวเฮ่าหันกลับไปและกล่าวว่า
"บ้าเอ๊ย.. ให้ตายสิ...! ”
งูเขียวตัวใหญ่ไม่รู้ว่าตื่นมาตั้งแต่เมื่อไร ตอนนี้กําลังจ้องมองเขาเขม็ง!
เขามองไปที่งูเขียวและมองหน้ากัน บรรยากาศพลันอึดอัดและตึงเครียด...
อย่างไรก็ตาม โจวเฮ่า ได้เกิดความคิดอย่างรวดเร็ว!
มือที่ยื่นเข้าไปในเกล็ดงูพลันเปลี่ยนสภาพเป็นนวดเบาๆ จากนั้นก็ยิ้มให้กับงูเขียวว่า "พี่ทําบัตรไหมครับ?" เรามีส่วนลด 50% สําหรับบัตรของเราตอนนี้! ”
ซี๊ด!
ทันใดนั้นงูเขียวตัวใหญ่ก็พ่นลิ้นงูสีแดงสดออกมา ราวกับกําลังพูดขึ้นมาว่า "ข้าจะทําบัตรของเจ้าทำแมะอะไร! เจ้ามดปลวก กล้าดียังไงมาดินบนหัวไท่ซุ่ย! ”
เมื่อ เขาพยายามที่จะดึงเคียวออกจากเกร็ดของงู งูเขียวก็อ้าปากกว้างและกัดเข้ามา ร่างกายของมันราวกับสายฟ้าแลบ มันรวดเร็วผิดปกติ!
โจวเฮ่ากลัวจนตัวสั่น เขาจะกล้าเสี่ยงต่อการล่าเจ้านี่ได้อย่างไร? ดังนั้นเขาจึงปล่อยมือที่เกี่ยวเกล็ดงูออกและวิ่งหนีไป แต่เขาลืมที่จะดึงมือขวาของเขาที่อยู่ใต้เกล็ดงูกลับมา ทําให้มือขวาของเขาถูกเกล็ดงูจับไว้แน่น และไม่สามารถดึงมันออกมาได้!
เมื่อปากใหญ่ของงูเขียวกําลังใกล้เข้ามาแล้ว ถ้าเขาไม่ไปอีก เขาคงจะเป็นที่อุดฟันงูเขียวตัวนี้จริงๆ!
"อ๊าก พี่ใหญ่ พี่ไม่ทําบัตรก็ไม่ทำสิ จะโมโหอะไร! ”
ในช่วงเวลาที่ร้อนรนของโจวเฮ่าก็ยกเคียวข้างซ้ายขึ้นและฟันไปที่แขนขวาของเขา "ฉับ" ตัดมือขวาของตัวเอง!
แขนขาด หนี!
เมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการ เขาพ่นใยแมงมุมออกมาและยิงใส่ปากของงูเขียว จากนั้นเมื่องูเขียวอ้าปากค้าง เขาก็กลิ้งตัวและลื่นไถลลงมาจากร่างของงูเขียวและตกลงไปบนพื้น
งูเขียวไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เนื่องจากหนูในกระเพาะยังย่อยไม่หมด และมองไม่เห็นมดดําตัวเล็กๆ ที่มีมือเคียวจึงไม่ได้ไล่ตามต่อ แต่ยังคงอาบแดดอยู่บนกิ่งไม้แทน
ร่างกายมดของโจวเฮ่านั้นเบามาก แม้ว่าร่างของโจวเฮ่าจะตกลงมาจากที่สูง แต่มันก็ลอยลงสู่พื้นโดยไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามมือขวาที่ขาดอยู่ในเกล็ดงูไม่สามารถนํากลับมาได้
"ข้าไม่สามารถเสี่ยงต่อการท้าทายเหล่าสัตว์ตัวใหญ่พวกนั้นได้!" โจวเฮ่าสบถออกมา เขามองไปที่งูเขียวตัวใหญ่ที่ยังคงนิ่งอยู่บนกิ่งไม้ ดวงตาของเขาราวกับดวงไฟลุกโชน
"ไม่ช้าก็เร็วข้าจะตัดเจ้าออกเป็นแปดส่วน เพื่อแก้แค้น! ”
เขาอดทนต่อความเจ็บปวดที่แขนขาดและความหวาดกลัวที่ตกใจจากไปอย่างเศร้าสร้อย
......