An:บทที่ 6 สวัสดีเสี่ยวชิง
"ฮี่ฮี่ เจ้าหนอนน้อย เจ้าจะหนีไปไหนได้!"
มดโจวเฮ่าที่ถือเคียวยักษ์กําลังไล่ตามหนอนสีเขียวตัวน้อยที่กําลังคืบคลานอย่างรวดเร็วบนกิ่งไม้
เห็นได้ชัดว่าหนอนสีเขียวตัวน้อยรู้ถึงความน่ากลัวของมดที่มีขาเหมือนตั๊กแตนตําข้าวอยู่ข้างหลังมัน ดังนั้นจึงพยายามคลานไปข้างหน้าเพื่อพยายามหลบหนีจากเคียวของมดดําตัวนั้น
โชคไม่ดีที่โจวเฮ่าไล่ตามมันทันอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ยิ้มชั่วร้ายและยกเคียวยักษ์ขึ้นเพื่อ "ฟัน" สองครั้ง และตัดหนอนสีเขียวที่น่ารักและน่าสงสารออกเป็นสามส่วน!
"ติ๊ง! ตรวจพบว่าโฮสต์ฆ่าหนอนสีเขียวเลเวลต่ํา 1 ตัว ค่าประสบการณ์ +1 แต้มวิวัฒนาการ +0! ”
"ติ๊ง! ตรวจพบว่าค่าประสบการณ์ของโฮสต์เต็มขอแสดงความยินดีกับระดับโฮสต์ที่เลื่อนระดับเป็นระดับ 4 ระดับต่ํา! ”
......
หลังจากที่ระบบแจ้งเตือนให้อัพเกรด ร่างกายของโจวเฮ่าก็เปลี่ยนไปและขยายตัวอีกครั้ง!
ตอนนี้รูปร่างของเขาใหญ่พอๆกับตั๊กแตนตําข้าว
บวกกับเคียวของเขา ดูเผินๆ เหมือนตั๊กแตนดําที่ "กลายพันธุ์" จริงๆ
ตั้งแต่เขามีเคียวคู่ใหญ่ แล้วเมื่อเขาล่าแมลง เขาก็สามารถเก็บเกี่ยวได้ง่ายๆราวกับพลิกฝ่ามือ!
ไม่กี่วันมานี้ เขาเพิ่มระดับจากระดับต่ํา 1 เป็นเลเวล 4 อย่างรวดเร็วด้วยการล่าแมลงตัวน้อยอย่างต่อเนื่อง!
เป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ ในโลกแมลงของป่าแห่งนี้ ไม่มีใครขัดขวางเส้นทางของเขาได้!
หลังจากกินแมลงตัวเล็กๆในมื้อกลางวันโจวเฮ่าก็บิดขี้เกียจและหาที่นั่งที่สะดวกสบายบนกิ่งไม้และหลับไป
หลังจากนั้น เพราะเขาเป็นจิตวิญญาณของมนุษย์เขายังคงคุ้นเคยกับการนอนและนอนหลับสบาย
แสงแดดสาดส่องผ่านใบไม้และสาดส่องลงบนร่างของโจวเฮ่า ทําให้เขารู้สึกอบอุ่นในความฝัน
แต่ทําไมจู่ๆมันถึงหนาวเหน็บ?
และยังมีเสียง "ซี๊ด ซี๊ด" แปลกๆ อีกระลอกหนึ่ง?
โจวเฮ่ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเขาเปิดตาของเขาขึ้นทันทีและเห็นสีเขียวที่บดบังสายตาของเขา!
เขาขยี้ตาที่พร่ามัวและพูดว่า "เจ้าหนอนเขียวเจ้าโตขึ้นแล้วหรือ" ”
ซี๊ด
เสียงแหบพร่าดังมาจากเหนือศีรษะของเขา
โจวเฮ่าเงยหน้ามองขึ้นไปเหนือศีรษะของเขา เขาตกใจมาก
"เชี่ย ”
สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า กับสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นหนอนสีเขียวตัวเล็กๆ เห็นได้ชัดว่าความจริงแล้วเป็นงูเขียวตัวใหญ่ที่คดตัวอยู่ข้างเขาแล้ว กําลังเงยหน้ามองเขา!
โจวเฮ่ามองไปที่งูเขียวที่สามารถบดขยี้เขาให้ตายได้ด้วยร่างกายเท่านั้น หัวใจของเขาสั่นระริก "จบแล้ว แม้ว่าข้าจะยิ่งใหญ่ในหมู่แมลงแต่ งูตัวใหญ่ขนาดนี้ ข้าไม่ใช่คู่มือของมัน! ”
"ไม่ เดี๋ยวก่อน!"
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่างูเขียวตัวนี้มีบางอย่างผิดปกติ?
สิ่งที่ผิดปกติก็คือ งูเขียวดูเหมือนจะไม่ต้องการที่จะกินเขามิฉะนั้นเขาจะมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้หรอ?
โจวเฮ่าชะโงกหน้าออกไปมองร่างกายของงูเขียวและเห็นท้องของมันนี้นูนขึ้นสูงราวกับว่ามันบวมและก้อนนี้มีรูปร่างเหมือนหนู!
"ที่แท้ก็เพิ่งกินหนูตัวใหญ่ตัวหนึ่งนี่เอง ไม่แปลกใจเลยที่ไม่สนใจมดน้อยที่อุดฟันไม่พอ!" โจวเฮ่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หลังจากที่งูกินหนูตัวหนึ่งแล้ว มันจะสามารถอิ่มไปได้อีกหลายวัน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กลายเป็นขนมของงูเขียว
ดูเหมือนว่างูเขียวตัวนี้เพิ่งกินหนูเสร็จและมาที่นี่เพื่ออาบแดด
เพราะตําแหน่งที่โจวเฮ่าอยู่ แสงแดดดีมาก!
ตามที่คาดไว้ งูเขียวตัวใหญ่ขยับตัวและหาท่าสบายๆ แล้วค่อยๆ ลดคอที่เงยหน้าลง จากนั้นก็แขวนอยู่บนกิ่งไม้โดยไม่ขยับเขยื้อน ราวกับว่ามันหลับไปแล้ว
หลังจากที่งูเขียวหลับลง โจวเฮ่าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเตรียมที่จะจากไปอย่างเงียบ ๆ
แต่เมื่อเขากําลังจะปีนข้ามร่างของงูเขียวและจากไป ความคิดอันกล้าหาญก็ผุดขึ้นมาในใจของเขา
เขาหันกลับไปมองจุดตายใต้คอ 7 นิ้วของงูเขียว...