ตอนที่ 15 ผมจะให้ความร่วมมือ
" ลุย ลุยเข้าไปพร้อมกัน ! " ใบหน้าของจางหาวไป่กลายเป็นสีแดงด้วยความโกรธขณะที่เขาโบกมือให้กับบอดี้การ์ดของเขา ลู่ฟงบุกรุกเข้ามาในบ้านของเขา และโจมตีบอดี้การ์ดของเขา
" ระวัง ! เขาเตะหนักมาก " บอดี้การ์ดร่างอ้วนนอนกุมท้อง มีเลือดซึมออกมาจากปากของเขา และเขาไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก
" เจ้าเด็กน้อย แกแย่แน่ " บอดี้การ์ดชื่อวังและบอดี้การ์ดอีกคนวิ่งไปทางลู่ฟง เมื่อพวกเขาได้เห็นพลังของลู่ฟง พวกเขาจึงระมัดระวังและไม่ประมาท ขณะนี้ลู่ฟงเดินไปที่ด้านข้างของพ่อ แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร
ลู่หงโกวก็ตะโกนว่า " พ่อสบายดี นั่น ข้างหลังลูก ! "
ทันใดนั้นบอดี้การ์ดทั้งสองคนก็เข้ามาจากด้านซ้ายและขวาเพื่อโจมตีลู่ฟงพร้อมกัน และจางหาวไป่ก็กำลังตามเข้ามา
ทั้งสามคนวิ่งเข้ามาพร้อมกัน !
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! " ลู่ฟงหัวเราะ เขาเหลือบตาและหันไปทันที เขาใช้พลังที่มาพร้อมกับการหมุนตัวของเขา
และฟันแขนขวาของเขาในรูปของใบมีดตัดผ่านช่องว่างด้านหน้าของเขา ราวกับว่ามันเป็นใบมีดสำหรับต่อสู้
[ ฟุบ! ]
แรงเหวี่ยงแขนทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าแรงสูงก่อนหน้า
" แย่แล้ว " บอดี้การ์ดชื่อวังสีหน้าเปลี่ยนไปทันที และกระโดดขึ้นเพื่อป้องกันแขนของลู่ฟงที่ฟันมา
ด้วยแขนทั้งสองข้าง
[ พั๊วะ ! ] เสียงกระทบ
แรงเหวี่ยงแขนของลู่ฟงสะบัดใส่บอดี้การ์ดชื่อวังเต็มแขนทั้งสองข้าง
บอดี้การ์ดวัง รู้สึกว่าแขนของเขาไม่ได้เป็นของเขาอีกต่อไป เขาเจ็บมาก แขนขวาของเขาห้อยลง
อย่างไร้ความรู้สึก และเขาถอยหลังกลับขณะที่ตะโกนว่า " แขนขวาของผมหัก ! "
" อะไรนะ ! " จางหาวไป่ ผู้ที่กำลังเตรียมที่จะเข้าไปก็ตกใจทันที เขาตกใจมาก เพราะบอดี้การ์ดของเขาเป็นกลุ่มสมาชิกที่โด่งดังที่สุดในโดโจ แม้ลู่ฟงจะเป็นสมาชิกที่เก่งแต่พวกเขาควรจะมีพลังเท่าเทียมกัน
ไม่มีทางที่การโจมตีของเขาจะรุนแรงจนทำให้แขนของบอดี้การ์ดของเขาหักได้
" ระวังตัวด้วย ! " บอดี้การ์ดวังได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นจึงเหลือแค่บอดี้การ์ดคนสุดท้าย เขารู้สึกประหลาดใจและโกรธ ในขณะที่เขาเห็นความพ่ายแพ้ของเพื่อนๆของเขา
บอดี้การ์ดคนสุดท้ายกัดฟันและร้องคำราม ในขณะที่เขาเตะสลับสองที และชกด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า
[ หวือ ! หวือ ! ]
ลู่ฟงก้าวหลบการโจมตีทั้ง 3 ครั้งด้วยความรวดเร็ว จากนั้นเขาก็เตรียมพร้อมที่จะโจมตีต่อไป
เขายกมือขึ้นสูงในอากาศ และทำท่าสับเหมือนใบมีด !
" เร็วเกินไป " บอดี้การ์ดคนสุดท้ายไม่สามารถหลบได้ ดังนั้นเขาจึงใช้แขนกั้นด้านบนเพื่อป้องกัน และกัดฟันขณะที่เขาได้รับการโจมตี ! เมื่อการโจมตีที่น่ากลัวของลู่ฟงฟันลงมา หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว
[ พั๊วะ ! ]
บอดี้การ์ดรู้สึกสูญเสียแขนทั้งสองข้างจากการโจมตีของลู่ฟง อย่างไรก็ตาม ลู่ฟงกลับยังยืนนิ่ง
หลังจากที่เขาใช้แรงเหวี่ยงของแขนไปยังแขนของบอดี้การ์ดแล้ว บอดี้การ์ดก็ค่อยๆคุกเข่าลงบนพื้นดิน
" มันเป็นไปได้ยังไง ? " จางหาวไป่ ผู้เตรียมพร้อมในการโจมตี ก็รีบหยุดยั้งร่างกายในทันที
บอดี้การ์ด 3 คน คนหนึ่งปวดท้อง อีกคนแขนหัก และคนสุดท้ายนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น
" จางหาวไป่ ! " ดวงตาของลู่ฟงเหมือนเปลวไฟ เขาโกรธราวกับจะกินใครสักคน
" นายจะทำอะไร ลู่ฟง นายเข้ามาทำอะไรที่นี่ ! " จางหาวไป่พูดสุภาพขึ้น เขาค่อยๆ ถอยหลังไปสองก้าว และตะโกน “ นี่คือบ้านของฉัน ! นายกล้าบุกเข้ามาและทำร้ายคนของฉันได้ยังไง ”
" แกกล้าทำร้ายพ่อของฉัน และยังเตะพ่อของฉันอีก ! " ลู่ฟงกำหมัดของเขา กล้ามเนื้อทุกส่วนบนร่างกายของเขาแข็งอย่างกับเหล็กกล้าและเส้นเลือดของเขาก็เหมือนหนอน
" พ่อของนาย ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของนาย ฉันจะตีพ่อของนายและเตะพ่อของนาย... " จางหาวไป่จู่ๆ
ก็หยุดมองไปที่สามคนงานที่ยังคงตัวสกปรก และปกคลุมไปด้วยรอยเท้า เขาก็รู้ทันทีว่าทำไมลู่ฟงถึงก้าวเข้ามาโดยไม่พูดอะไรและเริ่มทำร้ายพวกเขา
จางหาวไป่มองไปที่ลู่ฟง ผู้ซึ่งดูเหมือนกำลังจะกินใครได้สักคน และรีบพูดทันที
" ลู่ฟง ฉันจะเตือนนาย นาย... "
[ พัวะ ! ]
ลู่ฟง เตะอย่างรวดเร็ว ขาของเขาเร็วดังสายฟ้า เท้าของเขาพุ่งเข้าปะทะกับกระเพาะอาหารของจางหาวไป่ จางหาวไป่นอนลงบนพื้นโดยใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
" คำเตือน *** " ลู่ฟงคว้าคอของจางหาวไป่เอาไว้ เขายกตัวจางหาวไป่ขึ้นไปบนอากาศ " นาย นาย..... "
จางหาวไป่ต้องการพูด แต่เขาถูกคว้าคอและห้อยอยู่ ซึ่งทำให้เกิดความกดดันบนคอของเขา
มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะหายใจ ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะสามารถพูดได้
" วางเขาลง เดี๋ยวนี้ ! "
มีเสียงโกรธดังมาจากที่ไกลๆ มีกลุ่มยามประมาณ 10 คนที่มีอุปกรณ์ครบครัน มีกล้อง VDO อยู่ทั่วบริเวณสวนลอยฟ้า เพื่อให้ยามรู้เรื่องการต่อสู้ทันที ทุกคนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนี้มีความสำคัญ ดังนั้นการรักษาความปลอดภัยจึงสูง
พวกเขารีบวิ่งมาที่นี่ทันที และเรียกตำรวจ
ขณะที่ลู่ฟงมองเห็นกลุ่มยามมาถึงเขาก็หัวเราะเยาะ และโยนจางหาวไป่ไปด้านข้าง จางหาวไป่ตกลงไปบนสนามหญ้า
" พ่อเป็นอะไรไหม ? " ลู่ฟงเดินไปหาลู่หงโกว
" ไม่เป็นอะไร มีเพียงแค่รอยขีดข่วนเล็กน้อย " ลู่หงโกว มองไปที่บอดี้การ์ดที่ดูเหมือนจะเจ็บปวด
และใบหน้าที่หวาดกลัวและเจ็บปวดของจางหาวไป่ และพูดเบาๆว่า
" ทำไมลูกถึงไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ พลังของลูกมันรุนแรงมาก ลูกทำร้ายพวกเขาแบบนี้
ค่ารักษาพยาบาลก็จะสูง พวกเขาอาจจะฟ้องลูกได้ "
" ใช่ " คนงานคนอื่นได้ยินก็เริ่มกังวล
" เรื่องงานนั้นไม่สำคัญ พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติกับเราเหมือนเราเป็นคน " คนงานสูงคนอื่นๆ
กล่าวด้วยความโกรธ
ยามของบริเวณนี้ รู้ดีว่าครอบครัวจางหาวไป่ร่ำรวย พวกบอดี้การ์ดของครอบครัวจางทั้งสามคน
เป็นบอดี้การ์ดที่ยอดเยี่ยม และเป็นสมาชิกชั้นยอดของโดโจไฟท์ แต่ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดได้รับบาดเจ็บ พวกเขาพยายามที่จะไม่ไปกระตุ้นให้ลู่ฟงโกรธในขณะนี้ แม้ว่าเขาจะได้รับค่าจ้างสำหรับการคุ้มกัน
แต่ก็ไม่มีใครเต็มใจที่จะถูกทำร้าย และได้รับบาดเจ็บจนกระดูกหักเหมือนเหล่าบอดี้การ์ดทั้งสามคน
[ บี๊บ ~ ~ ~ บี๊บ ~ ~ ~ ]
ทันใดนั้นเสียงไซเรนของตำรวจก็มาถึง ดังนั้นทุกคนก็หันหน้าไปมองและเห็นรถตำรวจคันหนึ่งหยุดอยู่ข้างหน้าประตูบ้านของครอบครัวจางอย่างรวดเร็ว ประตูรถเปิดออกและมีเจ้าหน้าที่ตำรวจสี่คนวิ่งออกมา
" ตำรวจมาถึงแล้ว " เห็นแบบนั้นยามก็รีบขยับออกมา
" ไม่ดีแล้ว ตำรวจมาที่นี่ " ลู่หงโกว และกลุ่มของเขาประหลาดใจ ลู่หงโกวลากลู่ฟงไปที่มุมและพูดอย่างรวดเร็วด้วยเสียงเบาๆ " ฟง พวกเขาได้รับบาดเจ็บดังนั้นจะมีปัญหาเกิดขึ้น เมื่อไปถึงสถานีตำรวจแล้วไม่ต้องกังวล พ่อจะรีบติดต่อทนายความทันที "
" พ่อ ผมผ่านการทดสอบนักสู้ตามที่ต้องการแล้ว " ลู่ฟง กล่าวเบาๆ
ด้วยคำพูดนี้ ลู่หงโกว ผู้ที่กำลังร้อนใจมากก็ผ่อนคลายลงทันที และถอนหายใจด้วยความโล่งอก
" จริงเหรอ ? ดีมาก ถ้าลูกผ่านการสอบแล้วแม้แต่ตำรวจเหล่านั้นก็ไม่มีสิทธิ์กักขังลูกใช่ไหม ? "
นักสู้ที่ได้รับการคาดหวังจะกลายเป็นนักสู้ หลังจากที่ผ่านการต่อสู้กับสัตว์อสูร เมื่อร่างกายของพวกเขาฝึกฝนพลังทางพันธุกรรม
ดังนั้นตามกฎของประเทศ
เมื่อนักสู้หรือนักสู้ที่ผ่านการคัดเลือกถูกจับ หน่วยงานรักษาความปลอดภัยของเมืองจะดูแลเรื่องต่างๆให้ เมืองเจียงหนานมีหน่วยงานรักษาความปลอดภัยของเมืองเจียงหนาน ที่จะดูแลสิ่งต่างๆของนักสู้
ดังนั้นตำรวจทั่วไปจึงไม่มีสิทธิ์กักขังพวกเขา
" แต่พ่อ ผมยังต้องรอการอนุมัติ มันอาจจะใช้เวลาอีก 1-2 วันจนกว่าเอกสารนักสู้ที่คาดหวังจะมาถึงบ้าน และจะได้รับการอัปเดตใน ID ของผม " ลู่ฟงพูดเสียงเบาๆ
" ดังนั้นตามกฎหมายผมไม่ใช่นักสู้ที่คาดหวัง แต่ในทางเทคนิค ผมจะกลายเป็นนักสู้ที่คาดหวังในไม่กี่วัน ! "
ลู่ฟงจะกลายเป็นนักสู้ที่คาดหวัง เมื่อเขาถูกบันทึกลงใน ID โปรไฟล์สาธารณะของเขา
" แม้ว่าจะมีปัญหาในสองสามวันนี้ แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร ผมติดต่อโดโจไฟท์ และให้พวกเขารับรองผมได้ พวกเขาสามารถพิสูจน์ได้ว่าผมได้ผ่านการสอบนักสู้ที่คาดหวัง หลังจากนั้น ผมถึงจะสามารถออกมาจากสถานีตำรวจได้ทันที " ลู่ฟงกล่าว
" ยังไงก็ตามถ้าไม่มีปัญหาอะไร พ่อก็ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องยุ่งยากทั้งหมด มันอาจจะใช้เวลาไม่กี่วัน
ในสถานีตำรวจ หลังจากนั้นผมจะไม่สามารถถูกคุมขังได้ แม้ว่าพวกเขาจะต้องการก็ตาม "
ได้ยินแบบนั้นลู่หงโกวก็พยักหน้า
" ลู่ฟง ! " ตำรวจทั้งสองคนเดินมา และคนหนึ่งก็พูดตำหนิเขา " คุณกล้าบุกเข้ามาในทรัพย์สินของพลเรือนอื่นๆ และทำร้ายคนของพวกเขา ! คุณต้องตามผมไปที่สถานีตำรวจ "
" ครับ คุณตำรวจ ผมจะให้ความร่วมมือ " ลู่ฟง ยิ้มขณะเดินก้าวไปข้างหน้า " ไปเถอะ ยังไงก็ตามผมไม่แน่ใจว่ารถของคุณสามารถพาพวกเราไปได้ทุกคนหรือเปล่า "
ตำรวจทั้งสองคนตื่นตระหนก
" ไม่ต้องกังวล ผมมีรถ " จางหาวไป่ หันหน้ามองไปที่ตำรวจ
" ลุงหลิว เขาโจมตีและทำร้ายผมและบอดี้การ์ดของผมทั้งสามคน เราทุกคนเป็นพยานในเรื่องนี้ได้ "
" นำพวกเขาทั้งหมดไปได้แล้ว "
ตำรวจที่ถูกเรียกว่าลุงหลิวสั่งการทันที
" ลู่ฟง " จางหาวไป่มองไปที่ลู่ฟงด้วยความโกรธ เขารู้สึกดีมากที่ลู่ฟงถูกจับ ความโกรธของเขาที่สะสมมาตลอดสามปีของโรงเรียนมัธยม การโจมตีของ ลู่ฟง ในวันนี้ทำให้เขานึกถึงช่วงเวลาในสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน ตอนที่เกิดขึ้นในโดโจไฟท์
‘ คราวนี้แม้จะต้องตาย ฉันก็จะไม่ให้แกรอดไปได้ แกกล้าทำร้ายฉันและบอดี้การ์ดของฉันจนไม่ย่ำแย่
ฉันสามารถทำให้แกติดคุกได้หลายปี มาลองดูกันว่าแกยังจะโอ้อวดอยู่ไหม ! ’
ลู่ฟง ยิ้มขณะที่เขาเดินเข้าไปในรถตำรวจ