ตอนที่ 4 ทักษะของลู่ฟง
หลังจากทานมื้อเย็น แม่และพ่อของลู่ฟงก็ได้พาลู่ฮัวออกไปนอกบ้าน ในขณะที่ตัวลู่ฟง ต้องไปสอนพิเศษ
หกโมงเย็น ท้องฟ้าเริ่มจะมืดไปทั่วบริเวณ
“ การสอนพิเศษ คงต้องหยุดเร็วๆนี้ ” ร่างกายของลู่ฟงเคลื่อนที่ดุจเสือดาว เขามีความยืดหยุ่นในการเคลื่อนที่ผ่านตรอกแคบๆได้อย่างว่องไว ตอนนี้ข้างหน้าเขาเป็นทางตัน ลู่ฟงกระโดดสูงขึ้นไปในอากาศด้วยความสูงกว่า 2 เมตร เขาใช้มือซ้ายแตะข้างบนกำแพงเบาๆ พร้อมพุ่งไปยังทางด้านหน้า
การวิ่งด้วยความเร็วนั้นเป็นเพียงแค่การเตรียมร่างกายเบื้องต้นก่อนการฝึกซ้อมของจริง
ความเร็วของลู่ฟงขณะนี้ประมาณ 15 เมตรต่อวินาที หรือราวๆ 54 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ซึ่งแน่นอนว่านี่ไม่ใช่ความเร็วสูงสุดของเขา ความเร็วระดับนี้เหมาะสำหรับ การเตรียมร่างกายของเขา
[ ฟู่ ฟู่ ฟู่ .... ( เสียงหายใจถี่ ) ]
“ อีกแค่เดือนเดียวก็จะถึงช่วงสอบ หลังจากนั้น เราก็สามารถที่จะหยุดสอนพิเศษได้ ที่ผ่านมากว่าครึ่งปี สามารถหาเงินได้มากกว่า 20,000 ดอลลาร์จากการเป็นครูฝึกสอนส่วนตัว ” การที่มีตำแหน่งระดับ ‘ ผู้นำ’ ทำให้เขาสามารถหางานพิเศษในฐานะผู้ฝึกสอน เพื่อสอนศิลปะพื้นฐานให้ใครบางคนได้ง่ายๆ
ค่าตอบแทน มากกว่า 100 ดอลลาร์ต่อชั่วโมง
ในหนึ่งวัน เขาใช้เวลาสอนหนึ่งชั่วโมง ลู่ฟงสอนห้าวันต่อสัปดาห์ ดังนั้นแล้วรายได้ของเขาจึงมีอยู่ประมาณ 2,000 ดอลลาร์
‘ พ่อต้องทำงานหนักทั้งวันเพื่อที่จะหาเงิน 2-3 พันดอลลาร์ต่อเดือนเท่านั้น แต่เราสามารถสอนพิเศษ
ชั่วโมงเดียวกลับหาได้มากกว่า ... นี่เป็นข้อแตกต่างระหว่างคนธรรมดากับคนที่มีความสามารถ !
ลองคิดดู ถ้าเราสามารถไปถึงระดับ ‘ นักสู้ ’ ความแตกต่างจะต้องมีมากขึ้นแน่ๆ ! ลู่ฟงมองไปข้างหน้าและมองเห็นรถบรรทุกขวางถนนอยู่
อย่างไรก็ดี ลู่ฟงไม่ได้หยุดความเร็วของเขา เขากระโดดข้ามทันที กระโดดด้วยความสูงกว่า 2 – 3 เมตรแล้ววิ่งแตะกำแพงเบาๆ จากนั้นจึงวิ่งไปข้างหน้าต่อไป
หลังจากนั้น----
ลู่ฟงได้วิ่งไปยังบริเวณรอบนอกของเขตที่พักอาศัยที่เงียบสงบ
“ แถวนี้แหล่ะที่เหมาะจะให้พ่อกับแม่มาพักอาศัย ” ลู่ฟงหยุดมองพื้นที่บริเวณตรงหน้าเขา ที่แถวนี้ไม่ค่อยจะแออัดมาก มีสระว่ายน้ำจำนวนมากสร้างอยู่ แม้จะมีเศษใบไม้กลาดเกลื่อนไปทั่วเช่นกัน เพราะแต่ละชั้นของอาคารแถวนี้ต่างมีสวนเป็นของตนเอง แม้กระทั่งชั้นสูงๆ ก็ยังมีสวนส่วนตัว
นอกเหนือไปจากที่พักอาศัยทั่วไป ยังมีบ้านพักตากอากาศของคนรวยอยู่บริเวณนี้ด้วย
ในประเทศจีน สามารถแบ่งพื้นที่ได้เป็น 6 ส่วนใหญ่ๆ แต่ละส่วนจะถือเป็นเมืองขนาดใหญ่ เมืองแต่ละเมืองนั้นมีประชากรจำนวนมาก อย่างเมืองเจียงหนานก็มีประชากรมากกว่า 200 ล้านคน โดยทั่วไปแล้วมีพื้นที่จำนวนไม่มากนักที่จะสามารถสร้างเป็นแมนชั่นสุดหรูที่มีพื้นที่กว้างขวาง แต่จะมีราคาแพงมาก
“ ผมจะไปที่ห้อง 1801 ที่อาคาร 18 ” ลู่ฟงพูดกับรปภ. ที่อยู่บริเวณด้านนอกนั่น
“ รอสักครู่ ” รปภ.หมุนกล้องไปที่ลู่ฟง และกดเบอร์โทรศัพท์ไปสอบถาม เสียงในโทรศัพท์ดังขึ้น,
“ เป็นคุณฟง ให้เขาเข้ามาได้ ”
“ ตกลงครับ ” รปภ. ปล่อยให้เขาเข้าไป
….
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ฟงเดินออกมาจากบริเวณนี้
“ เสร็จสิ้นการฝึกสอนแล้ว เราต้องไปที่ โดโจ ต่อ เพื่อทดสอบพละกำลังของเราได้เพิ่มขึ้นหรือเปล่า ”
‘ โดโจ ไฟท์ ’ เป็นโดโจที่ใหญ่ที่สุดที่สร้างโดยนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดนามว่า ‘ ฮง ’
ในโลกเรานี้มีศูนย์ฝึกสอนโดโจ กระจัดกระจายไปทั่ว
[ ตี๊ด ... ]
ลู่ฟงเข้าไปในโดโจหลังจากที่เขาสแกนบัตรนักเรียนที่ประตูเรียบร้อยแล้ว
‘ โดโจ ไฟท์ ’ นี้เป็นเหมือนศูนย์ฝึกฝนสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ มันมีพื้นที่มากกว่าโรงเรียนมัธยม
แค่ประตูข้างหน้าก็ใหญ่พอที่จะให้รถสิบคันผ่านเข้าออกได้สบาย ภายในยังมีสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่
ที่มีรูปทรงเหมือนๆ เรือเหาะ
“ พี่ชาย ”
*พี่ชายในที่นี้จะถูกเรียกด้วยความเคารพนับถือกัน หาใช่เกี่ยวพันทางสายเลือด สำหรับคำว่าพี่ชาย
ที่ปรากฏในบทต่อๆไปจะมีความหมายในเชิงนี้ด้วย
“ สวัสดี พี่ชาย ”
ที่สนามหญ้าในโดโจ ไฟท์ มีสมาชิกโดโจ อยู่เป็น จำนวนมาก สมาชิกหลายคนเห็นป้ายบนหน้าอกเสื้อของลู่ฟง ที่แสดงตำแหน่ง ‘ ผู้นำ ’ ก็เกิดความนับถือขึ้นมา
สถานที่ต่างๆ ในโดโจนั้นสามารถแบ่งได้ตามระดับของสมาชิก ส่วนที่หนึ่งสำหรับสมาชิกขั้นพื้นฐาน,
ส่วนสองไว้สำหรับสมาชิกขั้นกลาง, และส่วนสุดท้ายสำหรับสมาชิกระดับผู้นำทั้งหลาย
ในชั้น 1 และ 2 ของตึกสมาชิกระดับผู้นำจะมีพื้นที่กว้างมาก มีหอประชุมเพื่อใช้ในการเรียนการสอนโดโจ ห้องนี้สามารถจุคนได้กว่า 2-3 พันคน มีสมาชิกระดับผู้นำกว่า 3 หมื่น 4 หมื่นคนที่เคยฝึกฝนในโดโจแห่งนี้
คุณสามารถเป็นสมาชิกของโดโจได้เมื่อคุณอายุ 16 ปีขึ้นไป และหลังจากอายุ 30 คุณจะไม่สามารถกลับมาที่โดโจ ได้อีก เพราะถึงตอนนั้นอายุคุณจะมากเกินที่จะเรียนรู้ มีนักเรียนระดับ ‘ ผู้นำ ’ เกือบสองร้อยคน
ซึ่งส่วนใหญ่มีอายุระหว่าง 20 ปี
แต่ลู่ฟงอายุแค่ 18 เท่านั้น
“สวัสดี พี่ชาย”
ลู่ฟงได้ยินคำทักทายจากผู้คนทุกครั้งที่เขาเดินผ่าน ตอนนี้เขามุ่งหน้าสู่ชั้นสามของอาคารผู้นำ
ชั้นสามมีความยาวและกว้างเพียงแค่ 2 ร้อยเมตร เป็นศูนย์ฝึกขนาดใหญ่ ที่แห่งนี้มีคนอยู่ไม่มากนัก
“ เจ้าตัวแสบ ”
“ เฮ้ เข้ามาเลยไอ้ตัวแสบ ”
เมื่อเขาเข้ามายังศูนย์ฝึก สมาชิกระดับชั้นนำทั้งหลายต่างให้การต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น
“ พี่หวัง พี่หยาง พี่สาวหลี่ ” ลู่ฟงตอบกลับอย่างดีใจ เขารู้สึกอบอุ่นเมื่อได้มองไปยังคนกลุ่มนี้ กลุ่มคนที่มีอายุมากกว่า 20 ปี แน่นอนสำหรับสมาชิกระดับผู้นำของ ‘ โดโจไฟท์ ’ ย่อมไม่ใช่แค่กลุ่มคนกลุ่มนี้อย่างแน่นอน เมื่อนับรวมทั้งหมดมีมากกว่า 100 คนที่อยู่ในระดับผู้นำ แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกนั้นจะเบื่อหน่ายกับการฝึกซ้อมเกินไป คนที่มาที่ศูนย์ฝึกจะเป็นคนที่ยากจนและไม่มีสถานที่สำหรับฝึกฝนใดๆต้อนรับ
กลุ่มคนร่ำรวยจะมีที่ฝึกสอนส่วนตัว
ดังนั้น---
คนที่นี่เกือบทั้งหมดจึงพักอาศัยในบ้านเช่าถูกๆ เพราะพวกเขาล้วนแล้วแต่ถูกจัดว่าเป็นกลุ่มคนจน
ซึ่งกลุ่มคนเหล่านี้มักจะรวมตัวกันเป็นกลุ่มอยู่แล้ว ชื่อเล่น ‘ ตัวแสบ ’ ก็ได้มาจากตอนที่เขาเอาชนะคู่แข่งระดับผู้นำสามคน ที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวย “ ความแข็งแกร่งของฉันเพิ่มไปถึงระดับไหนแล้วกันนะ หลังจากผ่านการฝึกฝนมากว่า ครึ่งเดือน ”
ลู่ฟงเดินไปยัง ‘ เครื่องทดสอบความแข็งแกร่งของหมัด ’ ที่ตั้งอยู่มุมห้องของศูนย์ฝึก
ไม่ว่าคุณจะเป็นเพียงนักสู้ระดับเบื้องต้น ปานกลางหรือผู้นำ ทุกคนต่างต้องได้รับการทดสอบความแข็งแกร่งของพลังหมัดทั้งสิ้น นั่นรวมไปถึงการที่จะเป็นระดับ ‘ นักสู้ ’ ก็จะต้องผ่านการทดสอบพลังหมัดให้ได้ตามที่กำหนดเช่นกัน
ทุกการทดสอบพลังกายจะใช้พลังหมัดในการอ้างอิง
ลู่ฟงหายใจเข้าไปลึกๆ และค่อยๆ ผ่อนคลายร่างกายของเขา สายตาของเขาเพ่งมองตรงไป ร่างกายของเขาค่อยๆรวมสมาธิเพียงชั่วขณะ เหมือนดั่งราชสีห์ กำลังจ้องที่จะออกท่วงท่าจู่โจมเหยื่อ กระดูกสันหลังของเขาตอนนี้ดั่งคันธนูที่กำลังโค้ง เท้าของเขายึดติดกับพื้นแน่น เพียงพอให้เขาปล่อยพลังจากหมัดขวาได้อย่างเต็มที่ เขาต่อยออกไปข้างหน้าราวกับลูกปืนที่พุ่งออกไปเต็มไปด้วยพลัง ---
[ ปัง !!! ]
หมัดของลู่ฟง พุ่งเข้าชนเครื่องวัดอย่างจัง
เครื่องสั่นอย่างน่ากลัว
สักพัก มีตัวเลขปรากฏขึ้นบนหน้าจอระบุว่า ---- “ 809 กิโลกรัม ”
“ ไม่เลวเลย เจ้าตัวแสบ เลยหลัก 800 กิโลที่เคยทำไว้แล้ว ” ชายร่างยักษ์ผู้สูงกว่า 1.9 เมตรเอ่ยขึ้น
พร้อมทั้งหัวเราะและตบมือให้ ชายคนนี้มีรอยแผลเป็นที่น่ากลัวบนใบหน้า
“ พี่หยาง ” ลู่ฟงหัวเราะ “ ถ้าเทียบกับพี่แล้ว แทบไม่มีผลอะไรเลย พี่ช่วยผมเปิด ‘ เครื่องทดสอบความเร็ว ’ ด้วยครับ ”
พี่หยาง มีชื่อเต็มว่า หยางวู่ ตอนนี้เขาอยู่ในลำดับสามของสมาชิกใน ‘ โดโจไฟท์ ’ เป็นเพราะเขามีความว่องไวมาก เขาจึงสามารถผ่านการทดสอบกับนักสู้รอบอุ่นเครื่องได้สบาย สำหรับสมาชิกระดับผู้นำ
ที่จะก้าวไปสู่ระดับนักสู้นั้น
เขาเหล่านั้นจะต้องผ่านการทดสอบทั้งสองประการ
การทดสอบแรกคือการทดสอบ ‘ สมรรถภาพทางร่างกายของนักสู้ ’ หรือเรียกว่าการทดสอบความเป็นนักสู้ของคนผู้นั้น ถ้าสามารถผ่านมันไปได้ ก็จะได้รับการยอมรับว่ามีสมรรถภาพทางร่างกายผ่านเกณฑ์
ขั้นพื้นฐานของระดับ ‘ นักสู้ ’ และจะกลายเป็น ‘ นักสู้ดาวรุ่ง ’ ที่มีการคาดหวังสูง
การทดสอบที่สองคือ ‘ การทดสอบการต่อสู้ของนักสู้ ’
การมีสมรรถภาพทางร่างกายที่สูงเพียงอย่างเดียว ไม่สามารถทำให้กลายเป็นนักสู้ได้
มีเพียงการล้มสัตว์อสูรในการต่อสู้เท่านั้นที่จะทำให้ได้ตำแหน่ง ‘ นักสู้ ’ มาได้
“ ทดสอบความเร็วเหรอ ? ได้ ” หยางวู่ หัวเราะขึ้นขณะที่เขาเดินไปยังเครื่องทดสอบและเปิดมัน
[ ตี๊ด ]
เครื่องถูกเปิดขึ้นและมีแสงสว่างวาบขึ้นมา
ลู่ฟง ปรับลมหายใจของเขาและหยุดยืนบนลู่วิ่งที่มีความยาวกว่า 60 เมตร ใกล้กับเครื่องทดสอบนั้นมีแถบแสดงความเร็วปรากฏ
ลู่ฟง พุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
[ เฟี่ยวววว ...... ]
เพียงแค่กระพริบตา ความเร็วของลู่ฟงก็พุ่งไปสู่จุดสูงสุด เท้าของเขาเหยียบย่างด้วยความแข็งแรง
ในทุกฝีเก้าและเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของเขาเปรียบเหมือนดั่งลูกปืนที่เพิ่งพุ่งทะยาน
มุ่งตรงไปยังทางข้างหน้า ลู่ฟงพุ่งทะยานไปด้วยความเร็วจนเกินกว่าแถบวัดความเร็ว
หลังจากนั้นเขาจึงค่อยๆ ลดความเร็วแล้วหยุดลง
“ เร็วแค่ไหน ? ” ลู่ฟงหัวเราะขณะที่เขาเดินไปยังตัวเครื่อง
“ เฮ้ ไอ้ตัวแสบ ดูสินายทำความเร็วได้ดีขึ้นกว่าครั้งเก่ามากทีเดียว ไม่เลว ไม่เลว ” พี่หยางทำหน้า
ประหลาดใจขณะที่มองตัวเลขที่ปรากฏบนตัวเครื่อง
“ มา มาดูเองดีกว่า ”
ลู่ฟงมองไปที่เครื่อง มันแสดงตัวเลข ---“ 23.8 เมตรต่อวินาที ”
“ อื่มมม ไม่เลวเลย ”
ลู่ฟงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เพราะในการทดสอบสมรรถภาพทางร่างกายของนักสู้นั้นประกอบด้วยสามส่วน
[ ความแข็งแกร่ง, ความเร็ว, และการตอบโต้ ] สำหรับด้านการทดสอบความเร็วของการตอบโต้นั้นไม่เป็นปัญหา เพราะลู่ฟงมีพรสวรรค์ด้านนี้มาตั้งแต่เกิด ซึ่งเขาก็เกือบจะไปถึงระดับนักสู้แล้ว
อย่างไรก็ดี ---
สำหรับคะแนนที่จะผ่านการทดสอบความแข็งแกร่งของหมัดอยู่ที่ ----900 กิโลกรัม
และความเร็วนั้น อยู่ที่ ---25 เมตรต่อวินาที หรือ 100 เมตรใน 4 วินาที