บทที่ 13: การทดสอบประเมินผล
หลังการประชุมชั้นเรียนมีการรวบรวมตำราเรียน
เมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอนทั้งหมด ก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาสำหรับมื้อกลางวันและงีบตอนบ่าย
เมื่อถึงเวลาบ่าย เสียงกริ่งของโรงเรียนก็ดังขึ้น นักเรียนทุกคนได้รับคำสั่งให้รวมตัวกันที่สนามกีฬาพร้อมกับสไปรท์
นักเรียนสร้างชั้นเรียนยิมด้วยความยากลำบากในขณะที่สไปรท์ของพวกเขาวุ่นวายและเย้ยหยันเสียงดัง
ซูฮ่าวหยิบหนอนไหมทารกขึ้นมาแล้ววางไว้บนหัวของเขา
เจ้าตัวเล็กดูค่อนข้างอนาถ แต่ก็ยอมจำนนต่อซูฮ่าว
เจ้าอ้วนเหรินและซูฮ่าวอยู่ในชั้นเรียนเดียวกัน ซูฮ่าวมองไปที่ชั้นเรียนอื่นๆ และพบ เฉินฉี, โจวหยูเซ่อ และ หม่าลั่ว อย่างรวดเร็ว
เขาสอดแนมบุคคลที่คุ้นเคยในแถวของนักเรียนห้อง 1
“ นั่นคือกู่หลิงเหยา อัจฉริยะที่มีโอกาสสูงสุดในการลงทะเบียนเรียนในโรงเรียนเกี่ยวกับสไปรท์อันทรงเกียรติในกลุ่มของเรา ”
ซูฮ่าวสัมผัสได้ถึงบทสนทนาที่มาจากด้านข้าง หลังจากหันกลับมา เขาก็ตระหนักว่า เจ้าขี้คุยหลิว โผล่ขึ้นมาอีกครั้งในบางครั้ง
“ สิ่งนี้เรียกว่ารวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับคู่แข่งของแกล่วงหน้า ต่อเมื่อแกรู้จักคู่แข่งและตัวแกเองจากภายในเท่านั้น แกก็จะทำได้… อะไรอีกล่ะ ? ” หลิวเหริน กระแอมในลำคอและกล่าวเสริมว่า “ กู่หลิงเหยา เป็นนักเรียนที่มีชื่อเสียงในช่วงปี 1 และ 2 และเธอไม่เคยหลุดออกจากตำแหน่งสามอันดับแรกของระดับ”
“ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักหรอกนะ ” เขาเปลี่ยนหัวข้อและกล่าวว่า “ ลุงของกู่หลิงเหยา เป็นผู้บ่มเพาะสไปรท์ ระดับกลาง และพ่อของเธอก็เป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของ สมาคมสไปรท์เทรนเนอร์แห่งเมืองอัน เข้าใจใช่ไหม ? ”
นี่เป็นการดำรงอยู่ชั้นสูงยิ่งกว่าพญาอินทรี
เหตุผลของหลิวเหรินถูกบดขยี้และพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง
ในระหว่างการสนทนาของพวกเขา ครูเฉิน อาจารย์ของพวกเขาได้เดินไปหาพวกเขา
สายตาเฉียบคมของเธอกวาดไปทั่วทุกคน นักเรียนหลายคนที่กระซิบหากันหันหลังให้ตรงทันที และพบว่าครูเฉินน่ากลัวกว่าอาจารย์ใหญ่
“ วันนี้เป็นวันแรกของการเรียน ดังนั้นทางโรงเรียนจึงตัดสินใจให้ทุกคนทำแบบทดสอบประเมินผล ”
นักเรียนทุกคนสับสน
มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างการเริ่มเรียนกับการทดสอบประเมินผลหรือไม่ ?
ขอโทษนะ การฝึกสไปรท์ยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ !
สีหน้าของนักเรียนที่ไม่เคยได้ยินข่าวมาก่อนเปลี่ยนไป ปากของพวกเขาแง้มเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ด้วยรัศมีของครูเฉินที่คุกคาม พวกเขาจึงไม่กล้าถามคำถามใดๆ
ครูเฉินกล่าวเสริมว่า “ เป็นการทดสอบที่ง่ายมาก—วิ่งรอบสนามสิบรอบด้วยสไปรท์ของพวกคุณ ”
สิบรอบสี่กิโลเมตร !
เป็นไปได้สำหรับผู้ที่ออกกำลังกายเป็นประจำ แต่นักเรียนมัธยมปลายหลายคนขาดการออกกำลังกายตั้งแต่แรก แม้ว่าเป้าหมายของพวกเขาคือการเป็น สไปรท์เทรนเนอร์ พวกเขาควรจะสั่งให้สไปรต์ต่อสู้แทนหรือไม่ ?
ทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น ? สายการเรียนสไปรท์ น่าจะมีความสุขสิ !
ซูฮ่าวเปิดและปิดปากของเขาก่อนที่จะมองไปที่หลิวเหริน ทั้งสองคนดูน่าสงสาร
สภาพของ หลิวเหริน ไม่ต้องการคำอธิบายเพิ่มเติม มาตรฐานของสภาพร่างกายของเขานั้นชัดเจนจากท้องน้อยๆของเขา
ซูฮ่าวเองก็ไม่เคยวิ่งสิบรอบมาก่อนในอดีต มากที่สุดที่เขาเคยทำคือหกถึงเจ็ดรอบ
นักเรียนหญิงก็คร่ำครวญและโหยหวน พวกเธอต้องวิ่งเป็นระยะทางเดียวกับพวกผู้ชาย จริงๆ เหรอ ?!
การตอบสนองของ ครูเฉิน คือเหล่าสไปรท์เทรนเนอร์ ไม่ได้แยกความแตกต่างระหว่างชายและหญิง พวกเขาไม่ได้แยกความแตกต่างระหว่างคนที่แข็งแรงและกล้ามเนื้อกับคนตัวเล็กและคนอ่อนแอ
ชั่วขณะหนึ่ง ราวกับว่าเมฆสีเทาเข้มปกคลุมแผ่นดิน มีเพียงความมืดที่บริสุทธิ์ต่อหน้าพวกเขา
เอ๊ะ มันมืดไปแล้วจริงๆเหรอ ?
โอ้ มันเป็นขาสั้นๆ ของหนอนไหมทารกที่บังการมองเห็นของฉัน
ครูเฉินยังคงพูดต่อไป “ โรงเรียนจะให้รางวัลแก่นักเรียนสิบอันดับแรกของการทดสอบประเมินนี้ด้วยผงหยกสไปรท์มูลค่าหนึ่งเดือน สามอันดับแรกจะได้รับมูลค่าสามเดือน…”
ซูฮ่าวเหยียดหลังให้ตรงในคราวเดียว
ในความคิดของเขา เขาคำนวณด้วยทักษะการคำนวณทางจิตในชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่เขาเคยเรียนมาก่อน
หากผงหยกหนึ่งเดือนมีราคา 2,250 หยวน มูลค่าสามเดือนจะกลับมาเป็นอีกเท่าใด…?
มันเยอะมาก !
แม้ว่านักเรียนทั้งหมดในชั้นเรียนสไปรท์ สี่ชั้นเรียนจะถูกรวมเข้าด้วยกัน แต่ก็มีนักเรียนที่แปลกเพียง 100 คนเท่านั้น สิบอันดับสูงสุด ? ซูฮ่าวรู้สึกว่ามันคุ้มค่าที่จะลอง เกิดอะไรขึ้นถ้าเขาทำสำเร็จ ?
รางวัลในเวลาไม่นานดึงดูดนักเรียนส่วนใหญ่จากครอบครัวปกติ มีเพียงคนรวยอย่างเศรษฐีผู้ตุ้ยนุ้ยหลิวเท่านั้นที่ไม่สนใจมัน
ขณะที่พวกเขากำลังล่องลอยไป ดวงตาของพวกเขาก็เปล่งแสงออกมาขณะที่พวกเขาเอาฝ่ามือถูกันด้วยความคาดหมาย
นักเรียนทุกคนจากชั้นเรียน สไปรท์ สี่ชั้นเรียนไปที่ลู่วิ่ง ภายใต้การโน้มน้าวของผู้ฝึก สไปรท์นั่งอยู่ข้างๆ อย่างยากลำบาก
เนื่องจากมีคนค่อนข้างเยอะ นักเรียนจึงถูกแยกออกเป็นหลายแถว เส้นสีขาวถูกวาดด้วยชอล์คบนลู่วิ่ง
ซูฮ่าวอยู่ตรงกลาง ถัดจากเขาคือเจ้าอ้วนหลิวเหริน
หนอนไหมทารกและ เต่าถ่านตัวน้อย ตามเจ้าของของพวกเขาและอยู่ที่เท้าของพวกเขา
ซูฮ่าวก้มศีรษะลงเล็กน้อยและเห็นสไปรท์จำนวนมากที่เพิ่งเข้าสู่ช่วงการเติบโตของพวกเขา พวกมันไม่ใหญ่กว่าหนอนไหมทารกของเขา
ซูฮ่าวกลัวว่าเขาจะเหยียบสไปรท์โดยไม่ได้ตั้งใจ นั่นจะแย่มาก
แต่แล้ว เขาคิดว่าหนอนไหมทารกนั้นว่องไวแค่ไหนเมื่อกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้… เขาคงจะไม่สามารถเหยียบสไปรท์ได้เพราะพวกเขาว่องไวขนาดนี้ใช่ไหม ?
ครูประจำชั้นห้องที่ 1 ซึ่งเป็นครูหัวล้านที่เขาไม่รู้จักชื่อ ได้เป่านกหวีดและเป่าเสียงดังในทันใด
นักเรียนแถวแรกรีบวิ่งออกไปอย่างกระฉับกระเฉง
“ หมาป่าน้อย แกจะไปไหน ! ”
“ หมูจิ๋ว หมูจิ๋ว แกอยู่ที่ไหน ?? ”
“ ราชาปลาเค็ม ขยับ ! รีบเข้าและเคลื่อนย้าย ! ”
ความโกลาหลที่เกิดจากเสียงนกหวีดที่ดังและชัดเจนและนักเรียนรีบวิ่งออกไปทำให้เกิดความโกรธเคืองในหมู่สไปรท์ทารก
ตัวที่กล้าหาญขึ้นเล็กน้อยวิ่งไปบนลู่วิ่งอย่างมีความสุข ในขณะที่ตัวที่ขี้อายกว่าเล็กน้อยเกาะขาเทรนเนอร์ของพวกเขาตัวสั่นขณะทำเช่นนั้น
มีแม้กระทั่งสไปรท์ที่วิ่งไปที่สนามและเริ่มเคี้ยวหญ้า
ซูฮ่าวชำเลืองมองที่หนึ่งในนั้น—มันคือแกะหญ้า… ดูเหมือนไม่มีอะไรผิดกับการกระทำของมัน
การวิ่งมาราธอน 10 รอบอาจกล่าวได้ว่าเป็นฉากอุบัติเหตุทางรถยนต์ขนาดใหญ่ มันยุ่งเหยิงมากก่อนที่มันจะเริ่มด้วยซ้ำ
กลุ่ม สไปรท์เทรนเนอร์มือใหม่เริ่มสับสนว่าต้องทำอย่างไร พวกเขาไม่รู้ว่าจะวิ่งต่อไปหรือไล่ตามสไปรท์ก่อน พวกเขาควรจะไล่ตามสไปรท์ พวกเขาจะไล่ตามพวกสไปรท์ได้หรือไม่ ? และถ้าเป็นเช่นนั้น พวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาสามารถให้สไปรท์ฟังคำสั่งของพวกเขาและวิ่งไปพร้อมกับพวกเขาได้หรือไม่...
ครูประจำชั้นของชั้นเรียนไม่กี่คนยืนอยู่ห่าง ๆ และสังเกตพวกเขาด้วยความห่างเหิน
“ นักเรียนกลุ่มนี้แย่มาก พวกเขาควรจะเป็น สไปรท์เทรนเนอร์ได้อย่างไรหากพวกเขาไม่สามารถควบคุมสไปรท์ของตัวเองได้ ! ” อาจารย์ชายห้อง 3 กล่าว
ครูสาวห้อง 4 เถียงเขา “ คุณพูดราวกับว่าก่อนหน้านั้นดีกว่ามาก อย่าลืมว่าคุณรู้สึกเวียนหัวตลอดเวลาเมื่อคุณเพิ่งทำสัญญากับสไปรท์ตัวแรกของคุณ ”
“ แค่กๆ ” ครูชายหัวเราะด้วยความเขินอาย
“ มีไม่กี่คนที่มีศักยภาพค่อนข้างดี ” ครูประจำชั้นห้อง 1 กล่าวขณะที่มองไปทางสนามกีฬา
ณ จุดนี้ หลังจากความวุ่นวายในขั้นต้น มีนักเรียนบางคนที่กำลังวิ่งไปข้างหน้าด้วยสไปรท์ของพวกเขา
พวกมันค่อยๆ ก่อตัวขึ้นเป็นระดับที่แตกต่างกัน
ชั้นที่สามประกอบด้วยนักเรียนที่จัดการสไปรท์แทบไม่ได้ แต่ต้องตะโกนขณะที่พวกเขาวิ่ง ทันทีที่พวกเขาละสายตาจากสไปรท์ของพวกเขา พวกมันจะวิ่งหนีไปทันที
ชั้นที่สองประกอบด้วยนักเรียนที่มีสไปรท์เชื่อฟังมากกว่า อย่างไรก็ตาม สไปรท์ของพวกเขาไม่สามารถตามความเร็วได้ ทำให้นักเรียนต้องลดความเร็วลง
ชั้นแรกประกอบด้วยนักเรียนที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ใกล้เคียงกับความเร็วในการวิ่งปกติ
“ อย่างที่คาดไว้ กู่หลิงเหยา จากชั้นเรียนของคุณเป็นต้นกล้าที่สำคัญ สไปรท์ของเธอได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี ” ครูเฉินแห่งชั้นเรียน 2 กล่าว
“ นั่นเป็นสิ่งที่คาดหวัง อย่างไรก็ตามมันมีต้นกล้าที่ดีอีกสองสามต้นที่ทำให้ฉันประหลาดใจ พวกเขาโดดเด่นกว่านักเรียนรุ่นก่อนมาก ”
นามสกุลของครูประจำชั้นห้องที่ 1 คือ กู่ เมื่อเทียบกับอีกสามคน เขามีลักษณะที่ชัดเจน—เขาแก่
เขาเป็นชายวัยกลางคนแล้วและมีผมประปราย อย่างไรก็ตาม แม้จะไม่ได้ประคองกระติกน้ำร้อนไว้ในมือ เขาก็ยังมีกำลังใจที่ดี
เขาเป็นครูที่มีประวัติสอนยาวนานที่สุดในสายการเรียนสไปรท์
ผู้เฒ่ากู่มองไปทางทุ่งหญ้าและกล่าวว่า “ ลูกหมากังฟู หนอนไหมทารก งูเถาวัลย์… สไปรท์เทรนเนอร์ของพวกเขาชื่ออะไร ? ”
" สักครู่ " เขาขมวดคิ้วทันที “ เกิดอะไรขึ้นกับสไปรท์เทรนเนอร์ของหมู่จิ๋ว ? ”
นักเรียนชายชั้นหนึ่งกำลังอุ้มหมูจิ๋วอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาวิ่งค่อนข้างเร็ว
เขาตัวใหญ่และสูงและดูเหมือนคนที่ออกกำลังกายบ่อยๆ หมูจิ๋ว มีขนาดเล็กเช่นกัน ดังนั้นการถือไว้ในอ้อมแขนของเขาจึงไม่ส่งผลต่อความเร็วในการวิ่งของเขามากนัก เขาค่อยๆเข้าใกล้นักเรียนสองสามคนแรกที่อยู่ข้างหน้ามากขึ้น
อย่างไรก็ตาม อาจารย์ก็ขมวดคิ้ว
ครูสาวห้อง 4 กล่าวว่า “ เขาดูเหมือนนักเรียนจากชั้นเรียนของฉัน ฮึ่ม ช่างน่าอายเสียนี่กระไร ฉันจะบันทึกชื่อของเขาลงในสมุดโน้ตเล่มเล็กของฉันในภายหลัง ”
“ จุดประสงค์ของการทดสอบประเมินนี้คือเพื่อให้ระดับความสนิทสนมระหว่าง สไปรท์เทรนเนอร์ กับสไปรต์ ตลอดจนความสามารถในการสั่งการสไปรท์ มาสู่การทดสอบตั้งแต่แรก คุณต้องส่งมันให้เขาเพื่อคิดบางอย่างเช่นวิ่งไปพร้อมกับบังคับสไปรท์ของเขา เขาไม่เห็นหรือว่าแม้แต่หมูจิ๋วก็ยังรู้สึกไม่สบาย ? ”