px

เรื่อง : พ่อบ้านจักรพรรดิปีศาจ
ตอนที่ 19 ตาเทพ หลงจิ่ว


“สองหมื่น ฮ่าๆๆ..”

 

จั๋วฝานลูบคาง ส่ายหัวขณะยื่นมือออกไป”ในเมื่อคุณหนูไม่ซื่อสัตย์ ก็คงไม่ต้องคุยกันต่อ”

 

นางรีบถอยกลับ กอดม้วนหนังไว้ กลัวว่าจั๋วฝานอาจเอามันไป

 

“คุณชายจั๋ว สองหมื่นไม่น้อยเลยสำหรับค่ายกลระดับหนึ่ง นี่ยังเป็นแค่ภาพวาดแทนชิ้นหยก ราคาถือว่ายุติธรรมแล้ว”

 

“ฮ่าๆๆ คุณหนูหลง ข้าอาจไม่มีความรู้นัก แต่ข้ารู้ว่าท่านพยายามโกงข้า ส่งมันกลับมาให้ข้า”จั๋วฝานยื่นมือออกไป แต่ไม่เร่งรีบ เขากลับจ้องนาง

 

นางจับภาพวาดไว้แน่น หลงขุ่ยกัดปากและตะโกน”ถือว่าข้ายอมขาดทุน สามหมื่น”

“คุณหนูหลงยังไม่ซื่อสัตย์พอ”จั๋วฝานส่ายหัวด้วยความผิดหวัง และโน้มตัวไปคว้าม้วนหนัง



หลงขุ่ยขดตัวไปด้านหลัง อยากหลบเงื้อมมือมารของจั๋วฝาน

 

ภาพวาดนี้เป็นค่ายกลระดับหนึ่งจริง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางเห็น ราคาเดิมของมันยุติธรรมและเริ่มด้วยสองหมื่นเพราะนางรู้ว่านางไม่สามารถต่อรองกับจั๋วฝานได้

 

ถึงกระนั้น ด้วยค่ายกลมากมายที่นี่ นางกลับไม่รู้จักมันเลย ตระกูลผู้ประเมินอันดับหนึ่งในจักรวรรดิมีค่ายกลมากมายเก็บไว้ แต่นี่ก็เป็นอันหายากที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน

 

เช่นนั้น ต่อให้นางต้องขาดทุน นางก็จะทำเพื่อให้ได้รับมัน

 

น่าเสียดายที่จั๋วฝานยืนขวางทางนาง ไม่เต็มใจถอยสักก้าว เช่นนั้น นางจึงหันไปหาคุณหนูตระกูลลั่ว”คุณหนูลั่ว ภาพวาดนี้มีราคามากสุดแค่สามหมื่น มีแค่ศาลาเฉียนหลงเราถึงซื้อภาพวาดเช่นนี้ได้ในจักรวรรดิ ท่านจะไม่ได้รับราคาที่ดีแบบนี้แล้ว”

 

“อืม…”นางลังเล เหลือบมองจั๋วฝาน

 

หลงขุ่ยรู้ว่านางหนีมาได้ ผลักกดดันต่อ”คุณหนูลั่ว ท่านกับศาลาเฉียนหลงกำลังทำการค้าครั้งใหญ่และจะเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของเรา ประตูเราจะเปิดต้อนรับท่านตลอดเวลา”

 

แขกผู้ทรงเกียรติ?

 

ลั่วหยุนชางพึมพำ”นี่เป็นการได้รับผู้สนับสนุนสินะ?”

 

หัวใจของนางโดนยึดครองด้วยความยินดีและหันไปหาจั๋วฝาน”แล้วถ้า…”

 

“ไม่!”จั๋วฝานคำราม ตวัดสายตาจ้องนาง

 

หญิงโง่คนนี้คล้อยตามทันที ศาลาเฉียนหลงมีดีแค่หลอกแขกโง่ๆ?เพื่อให้ได้รับอำนาจ เพื่อปกป้องพวกเขา พวกเขาต้องได้รับผ่านการค้าที่เท่าเทียมเท่านั้น

 

“คุณหนูหลง ข้าคือพ่อบ้านตระกูลลั่ว ข้ารับผิดชอบดูแลทุกเรื่อง โปรดส่งภาพวาดกลับคืนให้ข้า”รอยยิ้มของจั๋วฝานถูกแทนด้วยใบหน้าเย็นชา

 

หลงขุ่ยมึนงง จากนั้นก็จ้องลั่วหยุนชาง

 

คำพูดเขาเป็นจริง?ตั้งแต่เมื่อไรที่อำนาจของพ่อบ้านมีเหนือเจ้านาย?

 

[แต่ดูแล้ว คุณหนูของตระกูลลั่วคงไม่สามารถเถียงพ่อบ้านคนนี้ได้]

 

นางถอนหายใจ ส่งม้วนหนังกลับไปแบบไม่เต็มใจ”น่าเสียดาย คุณชายจั๋ว คำขอท่านสูงไปและข้าก็ไม่อาจเติมเต็ม แต่ข้าเต็มใจรับประกันด้วยวชื่อเสียงของศาลาเฉียนหลงเรา ว่าค่ายกลระดับหนึ่งนี้มีค่าไม่เกินสามหมื่น”

 

ด้วยม้วนในมือ จั๋วฝานลุกขึ้น โน้มตัวไปใกล้หลงขุ่ย เดินผ่านนางไป

 

ก่อนนางจะได้พูดอะไร เขาก็พูด”ขอโทษด้วย มันดูเหมือนข้าจะมองคุณหนูไว้สูงเกินไป ท่านไม่เข้าใจอะไรเลย สถานที่นี้มีผู้ประเมินคนอื่นไหม?”

“วะ-ว่าไงนะ ข้าไม่เข้าใจ?”

 

แก้มของหลงขุ่ยแดงด้วยความโกรธ

 

ไม่มีขอชิ้นใดที่ผ่านมือนางแล้วประเมินผิดๆมาก่อน ความจริงที่นางสามารถชี้หยกดำปลอมได้ แต่ไม่สามารถอธิบายว่าทำไมคือพรสวรรค์นาง มันเพราะนางเกิดมาเป็นผู้ประเมิน

 

กล่าวได้ว่า นางคือผู้เชี่ยวชาญ!

 

แต่ จั๋วฝานกลับเยาะเย้ยพรสวรรค์นาง ปฏิเสธทักษะนางในการประเมิน มันเลวร้ายยิ่งกว่าการตบตีนางเสียอีก นี่เป็นการดูถูกศักดิ์ศรีนาง

 

“คุณชายจั๋ว สายตาท่านดี แต่ก็ไม่ควรทำเกินไป”หลงขุ่ยแสดงรอยยิ้มที่เกินกว่าแค่ความโกรธ 

 

จั๋วฝานแค่ยิ้ม”ที่นี่มีผู้ประเมินคนอื่นไหม?”

หลงขุ่ยจ้องเขา”ได้ รอที่นี่”

 

และนางก็จากไป ลั่วหยุนชางกังวลถึงความโกรธที่หลงขุ่ยแสดง”เราไปทำให้ศาลาเฉียนหลงโกรธเข้าหรือเปล่า?”

จั๋วฝานส่ายหัว

 

อึดใจต่อมา หลงขุ่ยก็ปรากฏตัวใหม่ แต่ครั้งนี้ มีชายชราด้านข้างนาง

 

“ตาเทพ หลงจิ่ว?”

 

ลั่วหยุนชางตะโกนด้วยความตกใจและหันไปหาจั๋วฝาน”เขาคือผู้ดูแลศาลาเฉียนหลงในเมืองเนตรสายลม หัวหน้าผู้ประเมิน ตาเทพหลงจิ่ว”

 

“อ่า คุณหนูตระกูลลั่วนี่่เอง”

แม้กระทั่งจากร้อยก้าว เสียงของหลงจิ่วก็ฟังชัดในหูพวกเขา”ข้าเคยพบพ่อท่านยี่สิบปีก่อน ตอนนั้นเขายังหนุ่มแน่นเต็มไปด้วยความกล้า ไม่คิดเลยว่าตระกูลท่านจะต้องมาขายสมบัติ”

 

หัวใจของจั๋วฝานสั่นสะท้าน คิ้วเขาขมวดเป็นปม

 

พลังของชายคนนี้เหนือกว่าไช่หรง จนถึงจุดที่จั๋วฝานมองไม่ออก มันไม่ใช่ว่าสายตาเขาไม่ดี หรือตาแก่นี่ปิดบังพลังไว้ มันคือความแตกต่างระหว่างพวกเขาที่ห่างชั้นกันมากเกินไป

 

[ศาลาเฉียนหลงมียอดฝีมือเช่นนี้นี่เอง]

 

ไม่ช้า หลงจิ่วที่หลงขุ่ยพยุงก็มาถึงตรงหน้าพวกเขา ลั่วหยุนชางก้มหัว

 

“ท่านลุงจิ่ว’ และคนอื่นก็รีบทำตาม แต่จั๋วฝานกลับยืนนิ่ง

 

หลงจิ่วสำรวจเขาด้วยสายตาพร่ามัว”เจ้าคือพ่อบ้านตระกูลลั่วงั้นหรือ?”

“ถูกต้อง!’

 

“อืม ไม่ว่าใครก็ดีกว่าเฒ่าซุนนั่น”หลงจิ่วมองพวกเขาอย่างมีความหมาย จากนั้นก็นั่งลง”ข้าได้ยินว่าเจ้ากังขาฝีมือของเสี่ยวขุ่ย”

 

“ใช่”จั๋วฝานไม่ถนอมน้ำใจเลย แถมยังเหลือบมองนางจากหางตา

 

“ฮ่าๆๆ เสี่ยวขุ่ยอาจใหม่ในธุรกิจนี้ แต่สายตานางก็ดี นางต้องประเมินไม่ผิดแน่ แต่ในเมื่อเจ้ากังขานาง ตาแก่คนนี้ก็จะดูเอง”

“เชิญ”

 

จั๋วฝานส่งม้วนหนังไป และรอยยิ้มของหลงจิ่วก็สลายหายไปทันทีที่เขาเปิดเนื้อหาอ่าน

 

“ท่านลุงจิ่ว ข้าพูดถูกใช่ไหม?”หลงขุ่ยแสยะยิ้มและตะโกน”ค่ายกลระดับหนึ่ง หินปราณสามหมื่นก้อน”

 

หลงจิ่วจ้องภาพวาดนิ่ง ๆ และหลังจากนั้นถึงพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม”ไม่คิดเลยว่าตระกูลลั่วจะซ่อนของแบบนี้ไว้ เจ้าหนู 1.8 ล้านเป็นไง?”

 

ว่าไงนะ?

 

พวกเขาอ้าปากค้าง โดยเฉพาะหลงขุ่ย นางไม่เคยคิดฝันว่าจะมีวันได้เห็น ผู้ดูแลศาลาเฉียนหลง หลงจิ่วเสนอตัวเลขที่มากมหาศาลเช่นนั้น...

รีวิวผู้อ่าน