เล่ม 1 ตอนที่ 46: การเปลี่ยนอาชีพครั้งสุดท้าย (3)
พี่น้องโม่ทั้งสามคนมองหน้ากันจากนั้นก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น ในเวลานี้ไม่มีผู้เล่นอื่นในสำนักงานเปลี่ยนอาชีพแล้ว มีเพียงแค่มู่หรงเสี่ยวเทียนเท่านั้น
โม่เทียนโบกมือและปล่อยแสงสีเหลืองออกมา ซึ่งมันค่อย ๆ แผ่ออกมาและปกคลุมสำนักงานการเปลี่ยนอาชีพเอาไว้ ขณะที่แสงกำลังกระจายไปอย่างช้า ๆ ประตูของสำนักงานก็ค่อย ๆ ปิดลง
“ฉันได้ร่ายเวทมนตร์สำหรับการเปลี่ยนอาชีพเอาไว้หมดแล้ว” โม่ตี้ทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จก็พยักหน้าให้อีกสองคนที่เหลือ
ทั้งสามคนเดินไปยังที่ชั้นวางของใกล้กับกำแพงของสำนักงานจากนั้นก็หยุดลง มีชั้นวางสามชั้นห่างกันประมาณ 50 เซนติเมตร แต่ละชั้นจะมีกล่องสีเหลี่ยมขนาด 30x30 เซนติเมตรวางอยู่ มันดูเรียบง่ายแต่ให้บรรยากาศที่ลึกลับแปลก ๆ กล่องด้านบนนั้นสลักรูปอัศวินสวมชุดเกราะสีแดงถือดาบโบราณรูปมังกรชี้ออกไป ราวกับว่าเขาเป็นราชันย์แห่งโลกใบนี้
หัวใจของมู่หรงเสี่ยวเทียนสั่นสะท้าน เขารู้สึกคุ้นเคยกับดาบเล่มนี้เป็นอย่างมาก เหมือนเคยเห็นมันอยู่หลายครั้งหลายครา แต่เขาก็จำไม่ได้ ชั้นตรงกลางบนหลังกล่องนั้นเป็นรูปนักเวทย์ที่มองขึ้นออกไประยะไกลด้วยใบหน้าจริงจังราวกับว่ากำลังแปลความหมายของท้องฟ้าอันลึกลับ ส่วนชั้นล่างสุดเป็นซัมมอนเนอร์ ใบหน้าของซัมมอนเนอร์เต็มไปด้วยความสงบสุขและยิ้มออกมาอย่างสบายใจ เขากำลังนั่งอยู่บนหลังของมังกรที่บินอยู่บนนภา
กล่องทั้งสามถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นหนา ราวกับว่าพวกมันไม่ได้ถูกเปิดออกมาเป็นเวลานับพันปี
พี่น้องโม่ยกกล่องทั้งสามขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง จากนั้นก็เดินเข้าไปอย่างเคร่งขรึม และหยุดอยู่ตรงหน้าของมู่หรงเสี่ยวเทียน
โม่เทียนหยิบกุญแจโบราณออกมาจากแขนของเขา เขาเปิดกล่องและหยิบป้ายรูปพัดออกมา มันเป็นป้ายที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับ ในเวลานี้ โม่ตี้และโม่เหรินก็เปิดกล่องเช่นกัน แต่ละคนก็ได้หยิบป้ายที่มีแสงระยิบระยับออกมา
ทั้งสามคนวางกล่องลงและยืนอยู่ด้านหลังของมู่หรงเสี่ยวเทียน ทั้งสามค่อย ๆ ยื่นป้ายออกมา ท่าทางของเขาเคร่งขรึมและเสียงของเขาก็ต่ำลงอย่างน่ากลัว
“ทะเลหมอกอันไร้ขอบเขต” โม่ตี้ร่ายเวทมนตร์ออกมา จากนั้นเขาเป่าลงมาในมือของเขา
“โลกที่ไร้ซึ่งลม” โม่เหรินก็ยื่นมือออกไปเช่นกัน
“อาทิตย์และดวงจันทร์ไม่มีวันพ่ายแพ้” ทั้งสามคนร่ายเวทมนตร์ออกมาพร้อมกัน จากนั้นก็ผสานมือเป็นสัญลักษณ์บางอย่าง ในช่วงเวลาของการทำพิธีนั้น ป้ายรูปใบพัดบนมือของพวกเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศและไหลวนเป็นวงกลมล้อมรอบตัวของพวกเขา จากนั้นก็มีแสงส่องประกายระยิบระยับส่องสว่างออกมาขณะที่มันกำลังหมุนอยู่
“ธาตุทั้งสามได้มารวมร่าง ถือกำเนิดนักรบอสูรขึ้นมาใหม่ ! ” สามพี่น้องโม่ตะโกนออกมาพร้อมกัน และในเวลาเดียวกันนั้นพวกเขาก็เอาฝ่ามือตบไปที่หลังของมู่หรงเสี่ยวเทียน
ทันทีที่มู่หรงเสี่ยวเทียนถูกผลักไปที่กลางหลัง พลังงานลึกลับก็ราวกับหลั่งไหลเข้าไปในร่างกายของเขา ลำแสงนั้นห่อหุ้มร่างกายทั้งหมดเอาไว้เกิดเป็นประกายที่สว่างจ้าออกมา จากนั้นก็ค่อย ๆ จางลงและหายไปในที่สุด
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นชื่อโจร การเปลี่ยนอาชีพนั้นเสร็จสมบูรณ์” เมื่อได้ยินเสียงของระบบเช่นนั้น มู่หรงเสี่ยวเทียนก็ลืมตาตื่นขึ้นมา
“เจ้าหนุ่มน้อย ยินดีด้วย ! ” ทั้งสามคนเข้ามาแสดงความยินดีกับเขา และโม่เทียนเองก็แสดงรอยยิ้มที่หายากยิ่งออกมา
“สุดยอดไปเลย ท่านโม่เทียน นี่ผมทำภารกิจลับสำเร็จแล้วได้อาชีพที่ซ่อนเร้นอย่างงั้นหรือ ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนรู้สึกได้ทันทีว่าโม่เทียนไม่ได้แย่ขนาดนั้น และเขาก็รู้สึกละอายใจที่จะเรียกอีกฝ่ายว่าตาเฒ่าต่อ
“ไม่ใช่” โม่เทียนส่ายหัวไปมาและอธิบายให้กับมู่หรงเสี่ยวเทียนฟังว่า “นักรบเวทมนตร์ไม่ใช่อาชีพที่ซ่อนเร้น อาชีพที่ซ่อนเร้นคืออาชีพอื่นที่มีคุณสมบัติและทักษะที่แตกต่างจากอาชีพทั่วไป แต่นักรบเวทมนตร์คืออาชีพที่เป็นการรวมกันของสามอาชีพไปทั่ว ซึ่งจะทำให้คนผู้นั้นสามารถใช้ทักษะได้หลาย ๆ อย่างในคนคนเดียว”
“ฮ่าฮ่าฮ่า” มู่หรงเสี่ยวเทียนหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข “ท่านโม่เทียน ท่านหมายความว่าผมที่เป็นอัศวิน ที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้อย่างงั้นหรือ ? แล้วผมก็ยังสามารถอัญเชิญสัตว์เลี้ยงได้อีกด้วยใช่ไหม ? ”
“ถูกต้อง” โม่เทียนพยักหน้า “เจ้าสามารถใช้สกิลหรือทักษะของอาชีพทั้งสามได้แล้วในตอนนี้ แต่เดิมทีอัศวินจะเป็นแค่สาขาอาชีพของนักรบเมื่อถึงเลเวล 10 แต่เจ้าในตอนนี้กลายเป็นนักรบเวทมนตร์ ดังนั้นเจ้าจึงจะไม่สามารถเป็นอัศวินได้อีกต่อไป”
“อย่างไรก็ตาม ในฐานะที่เป็นนักเวทย์ด้วยแล้ว แน่นอนว่าเจ้าสามารถเลือกได้อีกด้วย ว่าอยากจะใช้เวทย์ น้ำแข็ง ไฟ หรือ ดินก็ได้ตามที่เจ้าต้องการ” โม่ตี้กล่าวด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “จงคิดให้รอบคอบ ไม่ว่าเจ้าจะเลือกอะไร เพราะมันจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีก”
“ผมเลือกดินก็แล้วกัน” มู่หรงเสี่ยวเทียนกล่าวอย่างครุ่นคิด
โม่ตี้โบกมือ จากนั้นก็ปล่อยแสงสีขาวไปที่ร่างของมู่หรงเสี่ยวเทียน ก่อนจะพูดว่า “ได้เลย ข้าจะช่วยให้เจ้าใช้พลังง่ายขึ้น”
“หนุ่มน้อย ข้าไม่มีอะไรจะช่วยเจ้าแล้ว แต่ข้าสามารถแนะนำเจ้าได้นิดหน่อยเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง” โม่เหรินที่เงียบอยู่นานเพิ่งจะพูดขึ้นมาในขณะนี้ เขามองไปที่มู่หรงเสี่ยวเทียนอย่างนิ่งสงบ “สัตว์เลี้ยงและผู้เล่นนั้นสามารถสร้างทักษะขึ้นมาเองได้ ไม่ว่าอย่างไรสัตว์เลี้ยงจะมีลักษณะที่คล้ายกับเจ้าของ”
“อะไรนะ ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนรู้สึกตกใจ นี่เป็นข้อมูลที่ไม่มีอยู่ในเว็บไซต์ทางการของเดสตินี่ “ท่านโม่เหริน ช่วยอธิบายเพิ่มเติมได้รึไม่ ? ”
“ข้าบอกเจ้าได้แค่นี้ ที่เหลือต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง” โม่เทียนแสดงท่าทางออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“เอาล่ะ หนุ่มน้อย พวกข้าได้ทำทุกอย่างที่ควรจะต้องทำให้กับเจ้าแล้ว การผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ในทวีปนี้ของเจ้าได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ชื่อเสียงของนักรบเวทมนตร์เสียหาย นอกจากนี้นักรบเวทมนตร์ยังมีคะแนนสเตตัสพิเศษเพิ่มขึ้นมาอีก 5 คะแนน หมายความว่าในทุก ๆ ครั้งที่เจ้าเลื่อนเลเวล เจ้าจะได้คะแนนพิเศษที่เพิ่มขึ้นมาอีก 5 คะแนน และสามารถเลือกได้อย่างอิสระว่าเจ้าจะอัพไปที่สเตตัสไหน นอกจากนี้เมื่อเจ้าเปลี่ยนอาชีพหลังจากเลเวล 10 เจ้าจะสามารถรีค่าสเตตัสทั้งหมด ซึ่งหมายความว่าเจ้าสามารถจัดสรรคะแนนพวกนั้นตามใจของเจ้า (เลือกว่าจะเอาจะเอาคะแนนที่รีไปอัพสเตตัสอันไหน) ตอนนี้เจ้าสามารถดูได้จากแถบสเตตัสของเจ้า ข้าไม่มีเรื่องอะไรจะบอกเจ้าอีกแล้ว พวกข้าจะรอจนกว่าเจ้าไปถึงเลเวล 20 ตอนเปลี่ยนอาชีพเราจะพบเจอกันอีกครั้ง” โม่เทียนพูดจบและโบกมือให้มู่หรงเสี่ยวเทียนเป็นการอำลา
ในเวลานี้โม่ตี้กำลังปลดเวทมนตร์ที่ปกคลุมสำนักงานอยู่ จากนั้นประตูสำนักงานเปลี่ยนอาชีพก็ค่อย ๆ เปิดออก
“หนุ่มน้อย ข้าหวังว่าเมื่อเจ้ากลับมาครั้งหน้า ชื่อโจรของเจ้าจะดังกระฉ่อนไปไกลและเป็นที่เลื่องลือไปทั่วทั้งทวีป” โม่เหรินพยักหน้าและโบกมือให้มู่หรงเสี่ยวเทียน
“ผมจะพยายาม” มู่หรงเสี่ยวเทียนตอบอย่างหนักแน่น เขาเดินออกจากสำนักงานอย่างมั่นใจ
มู่หรงเสี่ยวเทียนจอมงี่เง่าที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ และมักจะมีอาการท้องเสียตลอดเวลาได้จางหายไป ตอนนี้นักฆ่าจอมยิ่งยโสผู้ยิ่งใหญ่ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว !
To be continued…