“ สนใจแค่โครงกระดูกก่อน!”
ซูผิงส่งต่อเจตนาของเขาผ่านสัญญา ส่วนใหญ่แล้วนักรบอสูรเป็นสมองของทีมและพวกเขาต้องตัดสินอย่างเด็ดขาดในระหว่างการต่อสู้
ที่สถานบ่มเพาะนี้ ไม่เพียงแต่อสูรเท่านั้นที่ได้รับการฝึกฝน ซูผิงเองก็ได้รับประโยชน์จากประสบการณ์ด้วยเช่นกัน
หวีด!
หนูสายฟ้าปล่อยภาพลวงตาเงาสายฟ้าทันที หนูสายฟ้าสองตัวกำลังวิ่งเข้าหาโครงกระดูกมนุษย์ที่ได้รับบาดเจ็บ
ในขณะที่ "เจตนาฆ่า" สามารถกระตุ้นให้เกิดสถานะบ้าคลั่งในหนูสายฟ้าได้ แต่ก็ยังสามารถรับความตั้งใจของเจ้านายได้อย่างแม่นยำ
โครงกระดูกรูปมนุษย์ประหลาดใจเล็กน้อย มองหนูสายฟ้าที่พุ่งเข้ามาอีกครั้งและสงสัยว่าเหยื่อตัวนี้จะกลับมามีชีวิตได้ยังไง ถึงกระนั้นโครงกระดูกปร่างมนุษย์ไม่ได้ตรวจสอบเพิ่มเติมในเรื่องนี้ เมื่อหนูสายฟ้าอยู่ใกล้โครงกระดูกรูปร่างมนุษย์ มันก็พุ่งเข้าหาหนึ่งในสองตัวนั้น
หวีด!
โครงกระดูกโบกมือที่เหมือนเคียวของมัน
คลื่นสายฟ้า!
ในช่วงเวลาที่ร้ายแรงนั้น หนูสายฟ้าใช้สายฟ้าแลบแสนหายากและหลบหนีจากการโจมตีครั้งนี้
หลังจากลงถึงพื้นหนูสายฟ้าก็กระโดดขึ้นอีกครั้งและใช้คลื่นสายฟ้าเพื่อตัดโครงกระดูก
ปัง!
โครงกระดูกรูปมนุษย์ตัวที่สองพุ่งเข้าหาหนูสายฟ้าจากด้านข้าง ด้วยการสะบัดแขนโครงกระดูกทุบหนูสายฟ้าลงกับพื้นมันจึงตายทันที
“ ฟื้น”
ซูผิงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
หนูสายฟ้ากลับมามีชีวิต กระนั้น "เจตนาฆ่า" ก็ถูกยกเลิกโดยอัตโนมัติ หลังจากที่มันได้สติ สัญชาตญาณแรกที่วิ่งเข้ามาคือการวิ่งหนี
โครงกระดูกมนุษย์ทั้งสองสามารถฆ่าหนูสายฟ้าได้ด้วยทุกการโจมตี ซึ่งทำให้หนูสายฟ้าสัมผัสได้ถึงอันตรายและน่ากลัว
ซูผิงต้องใช้ "เจตนาฆ่า" อีกครั้งในกรณีนี้
คราวนี้เขารู้สึกชัดเจนว่ามีบางอย่างถูกดึงออกไปจากเขา ขณะที่เขาใช้ทักษะนั้น สายตาของเขาก็พร่ามัวและสติของเขาก็เต็มไปด้วยหมอก เขาหน้ามืด
“ ฉันใช้ได้มากสุดสามทักษะ? ฉันต้องฟื้นตัวด้วยการฆ่าตัวตายหรือเปล่า?”
ความคิดของซูผิงทำงานด้วยความยากลำบาก ในสายตาเขา มีหลายร่างผสมกัน เขาไม่สามารถบอกได้อีกต่อไปว่าพวกมันเป็นโครงกระดูกมนุษย์หรือต้นไม้ประหลาดที่อยู่รอบๆ ทุกอย่างสั่นไหวและเขาก็เห็นทุกอย่างเป็นภาพซ้อนทับ
ซูผิงกัดฟันแน่น เขายันตัวขึ้นจากพื้น ลากตัวเองไปข้างหน้า
เขามีเพียงเป้าหมายเดียวเท่านั้นก่อนจะตาย
เขาไม่รู้ว่าเขาต้องใช้กี่ก้าวหรือเดินนานแค่ไหนก่อนที่พลังรุนแรงจะกระแทกใส่หัวของเขา
ในวินาทีถัดมาสติของซูผิงกลับคืนสู่ห้วงอวกาศและทางเลือกของการคืนชีพโผล่ออกมา
สติที่เกือบดับวูบของซูผิงกลับมาพร้อมกับความมีชีวิตชีวาอย่างเต็มที่ ซูผิงเลือกที่จะฟื้นขึ้นมาทันที
ความมืดจางหายไปและทิวทัศน์โดยรอบก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งอย่างรวดเร็ว เขาเห็นว่าโครงกระดูกมนุษย์ทั้งสองกำลังงอตัวอยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร โดยแต่ละตัวถือหนูสายฟ้าครึ่งหนึ่งอยู่ในมือและกำลังกิน
ตรงเท้าของพวกมันคือร่างที่แหลกสลายของโครงกระดูกตัวน้อย
การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของซูผิงทำให้โครงกระดูกมนุษย์ทั้งสองตกใจ
“ ฟื้น!” “ ฟื้น!”
ซูผิงนำหนูสายฟ้าและโครงกระดูกน้อยกลับมามีชีวิตทันที
ในขณะที่พวกเขาถูกนำกลับมามีชีวิต ซูผิงเห็นโครงกระดูกมนุษย์ตัวหนึ่งพุ่งเข้าหาเขา ด้วยร่างกายที่สูงมากกว่าสามเมตรทำให้มันดูน่ากลัว ร่างของซูผิงถูกฉีกออกจากกันก่อนที่เขาจะได้ป้องกันอะไร
“ ฟื้น!”
ช่วงเวลาที่ความเจ็บปวดเข้ามา แต่มันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ความมืดปรากฏขึ้น ซูผิงเลือกที่จะฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่เขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง เขาก็เห็นโครงกระดูกมนุษย์สองตัวกำลังไล่ตามหนูสายฟ้า ในขณะที่โครงกระดูกน้อยกำลังวิ่งไล่ตามโครงกระดูกมนุษย์ทั้งสอง มีเพียงโครงกระดูกน้อยเท่านั้นที่อยู่ข้างหลัง
“ เจตนาฆ่า!”
ซูผิงเริ่มใช้ทักษะของเขาอีกครั้ง
เมื่อความบ้าคลั่งของหนูสายฟ้ากลับมาอีกครั้ง ซูผิงก็สั่งให้หนูสายฟ้าใช้ภาพลวงตาเงาสายฟ้าเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของโครงกระดูกมนุษย์ หาโอกาสโจมตีศัตรู
“ สู้ !”
“ คลื่นสายฟ้า!”
ซูผิงมุ่งมั่นที่จะทำให้หนูสายฟ้าต่อสู้จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต แม้ว่ามันจะต้องตายอีกครั้ง แต่ก็ต้องสร้างบาดแผลบนร่างโครงกระดูกมนุษย์ให้ได้
โชคดีที่หนูสายฟ้าเชี่ยวชาญทักษะอสูรขั้นสูง“สายฟ้าแลบ” ด้วยความช่วยเหลือของการเคลื่อนย้ายชั่วพริบตา หนูสายฟ้าสามารถหลบหนีจากการโจมตีของโครงกระดูกมนุษย์ได้ในระยะใกล้ พุ่งไปอีกด้านหนึ่งของโครงกระดูกมนุษย์และโจมตีมัน
ซูผิงทำให้หนูสายฟ้ากลับมามีชีวิตอีกครั้งและอีกครั้ง หลังจากใช้ "เจตนาฆ่า" สองรอบ ซูผิงก็สั่งให้หนูสายฟ้าล่อโครงกระดูกมนุษย์มาทางเขา หลังจากที่หนูสายฟ้าตายอีกครั้งซูผิงก็ใช้ "เจตนาฆ่า" เป็นครั้งที่สามและในระหว่างนั้นเขาก็เข้าไปสู้กับโครงกระดูกมนุษย์ด้วยเช่นกัน
วงจรของชีวิตและความตายเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หลังจากผ่านไปนานซูผิงก็ตระหนักว่าเขาไม่เหนื่อยเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปหลังจากการใช้ "เจตนาฆ่า" ครั้งที่สาม เขาสามารถมองเห็นสภาพแวดล้อมได้ชัดและร่างกายของเขาก็ดูเหมือนจะปรับตัวกับความเหนื่อยล้าซ้ำ ๆได้แล้ว
แคร่ก!
แขนของโครงกระดูกรูปมนุษย์หลุด อากาศที่มืดและเหม็นกำลังเบาบางลง
โครงกระดูกมนุษย์ฉีกหนูสายฟ้าออกจากกัน ใช้กลุ่มหมอกมืดเพื่อเชื่อมต่อแขนมัน
“ ฟื้น!”
หลังจากฟื้นคืนชีพอีกเจ็ดหรือแปดครั้ง การโจมตีของคลื่นสายฟ้าก็ตัดส่วนหัวของโครงกระดูกมนุษย์ออกไปได้ ร่างของโครงกระดูกมนุษย์พลันหลุดออกจากกัน ตกลงกับพื้นและไม่ฟื้นขึ้นมาอีก
“ มันตายแล้ว...?” ซูผิงมองไปที่ซากศพบนพื้น เขารู้สึกโล่งใจและในเวลาเดียวกันก็รู้สึกประหลาดใจ
หนูสายฟ้าได้ตัดแขน ขาและส่วนหัวของโครงกระดูกมนุษย์ออก แต่โครงกระดูกมนุษย์สามารถใช้อากาศสีดำและเหม็นในการฟื้นฟูร่างกายได้ มันสมกับเป็นอันเดท
ซูผิงจะยอมแพ้ในการฆ่าโครงกระดูกมนุษย์ทั้งสองหากไม่ใช่เพราะเขาสังเกตเห็นผลกระทบของหนูสายฟ้า
เมื่อจัดการกับโครงกระดูกมนุษย์ได้สำเร็จซูผิงก็สามารถมองเห็นรุ่งอรุณแห่งชัยชนะได้ เขาสั่งให้หนูสายฟ้าโจมตีอีกตัวหนึ่ง
ในขณะนั้น...
ทันใดนั้นซูผิงก็สัมผัสได้ถึงความปรารถนาที่มาจากโครงกระดูกน้อย เขามองไปด้วยความประหลาดใจ โดยไม่รู้ตัวว่าโครงกระดูกน้อยขยับเข้าใกล้ซากโครงกระดูกมนุษย์ที่กระจัดกระจาย โครงกระดูกน้อยกำลังงอตัวและตรวจสอบซากศพ
“แกอยากกินมัน?”
ซูผิงผงะกับความคิดนี้
จากนั้นเขาก็จำได้ว่าอสูรของตระกูลปีศาจจะวิวัฒนาการโดยการกินสายพันธุ์ตัวเอง และโครงกระดูกก็ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับสิ่งนี้ พวกมันส่วนใหญ่ก้าวหน้าโดยการกินซากศพของเพื่อน
อีกวิธีหนึ่งคือการดูดพลังของอันเดท!
“ เอาเลย”
ซูผิงยอมและรอคอยที่จะเห็นผลลัพธ์
เมื่อได้รับการอนุมัติจากซูผิง โครงกระดูกน้อยก็เริ่มมองดูซากและกระดูกที่กระจัดกระจาย โครงกระดูกน้อยหยิบซี่โครงขึ้นมาหลายซี่แล้วโยนทิ้งหลังจากตรวจสอบ ต่อมาโครงกระดูกน้อยก็หยิบกระดูกอีกชิ้นที่ดูเหมือนนิ้ว โครงกระดูกตัวน้อยสังเกตดูอยู่พักหนึ่งแล้วทันใดนั้นก็ดึงซี่โครงของตัวเองออกมาหนึ่งซี่และยัดกระดูกนิ้วนี้กลับเข้าไปแทนที่กระดูกซี่โครงเดิมของมัน
ขนาดของกระดูกนิ้วใกล้เคียงกับกระดูกซี่โครงเดิม
หลังจากการเปลี่ยนแปลง พลังความมืดบางส่วนก็พุ่งออกมาจากโครงกระดูกน้อย กระดูกนิ้วนั้นถูกจับดัดให้เข้าที่และกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายโครงกระดูกน้อย
…
ปล.สายฟ้าแลบคือท่าหลบ คลื่นสายฟ้าคือท่าโจมตี เป็นทักษะอสูรขั้นสูงทั้งคู่