1088 วันที่แล้ว
ดี
“สวัสดีครับ”
ซูผิงเดินเข้ามา เธอเป็นลูกค้า ดังนั้นเขาจึงต้องปฏิบัติต่อเธออย่างดีและสุภาพ
“ สวัสดี ฉันมารับอสูรดวงดาวของฉัน” เจ้าของร้านมาแล้ว ซูหยานจิงหันไปมองร้านที่ว่างเปล่าและพูดกับซูผิงว่า“ หนูสายฟ้าที่ฉันฝากไว้ที่นี่เมื่อครึ่งเดือนก่อน มันโอเคดีไหม”
“ เจ้าของหนูสายฟ้าหรอครับ?” ซูผิงประหลาดใจ
ความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ถูกขุดออกมา
ซูผิงจำได้ในทันที ใบหน้าของเขาดูแปลกๆ เขาอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนี้
เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดจริงๆ…
ซูผิงรู้สึกไม่สบายใจ เนื่องจากหนูสายฟ้าต้องถูกส่งคืนไปยังเจ้าของเดิม สาเหตุส่วนหนึ่งคือเขาผูกพันกับหนูสายฟ้าและอีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขารู้สึกไม่เต็มใจจะคืนให้ ...
ท้ายที่สุดนี่คือหนูสายฟ้าที่เชี่ยวชาญหนึ่งใน 10 ทักษะพิเศษ!
เขาจะยอมง่ายๆได้ยังไง?
อืม…เขารู้ว่าเจ้าตัวเล็กนี้เป็นของคนอื่นตั้งแต่แรก
ซูผิงรู้สึกท้อแท้กับสิ่งนี้ และถอนหายใจ“ ไม่เป็นไรครับ มันสบายดี ตามผมมาและจ่ายเงินก่อนนะครับ”เขากล่าวอย่างไร้ชีวิต
ซูหยานจิงประหลาดใจ ทำไมเสียงของผู้ดูแลคนนี้ถึงฟังดูแปลก ๆ? เขาไม่พอใจอะไรหรือเปล่า?
ดูเหมือนเธอจะคิดอะไรออก“ ไม่ต้องกังวล ฉันมาก่อนเวลา แต่ฉันจะจ่ายค่าชดเชยให้คุณ ตามที่เราคุยกันไว้ ฉันจะจ่ายให้คุณเต็มจำนวน”
“อืม ...”
“??”
ซูผิงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยกับเธอ เขาหยิบใบเรียกเก็บเงินค่ามัดจำออกมา เมื่อเขาเห็นตัวเลขเขาก็รู้สึกปวดใจอีกครั้ง
เขาหายใจเข้าลึก ๆ และค่อยๆฉีกบิลช้าๆ
เขาทำราวกับว่าชิ้นเนื้อถูกตัดออกไปจากเขาและน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าโศกอย่างสุดซึ้ง“ หักเงินมัดจำที่คุณจ่ายมา คุณต้องให้อีก 108 …” น้ำเสียงของเขาสั่นและเขาก็แทบสำลัก !
108 ...
แค่ 108 !!
อสูรดวงดาวที่ได้เรียนรู้หนึ่งใน 10 ทักษะพิเศษจะถูกมอบคืนในราคาที่ต่ำจนน่าตกใจ!
"ดี..."
ซูหยานจิงพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอไม่สามารถพูดเป็นคำพูดได้ เธอชำระเงินอย่างรวดเร็ว“คุณช่วยพาฉันไปดูอสูรดวงดาวของฉันได้ไหม?” เธอต้องการที่จะเห็นหนูสายฟ้า เพื่อตรวจสอบว่าปลอดภัยดีหรือไม่?
เหนือสิ่งอื่นใด ร้านขายอสูรบางแห่งจะทำผิดพลาด พวกเขาให้อาหารอสูรผิดซึ่งอาจนำไปสู่การเจ็บป่วย แม้ว่าเหตุการณ์เหล่านั้นจะเกิดขึ้นได้ยาก แต่เธอก็ไม่อยากเห็นเหตุการณ์โชคร้ายเช่นนี้เกิดขึ้นกับเธอในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญนี้
ซูผิงได้ยินเสียงเงินเข้าบัญชีของเขา ปากของเขากระตุก ในที่สุดเขาก็ยืนขึ้นและหันกลับไปพูดว่า“ รอที่นี่” เขาพูด
เขาออกจากเคาน์เตอร์และก้าวเข้าไปในห้องอสูรช้าๆ
ในขณะที่เขามองไปที่หนูสายฟ้าที่กำลังงีบหลับอยู่ในแถวหินงอก นึกถึงการต่อสู้ที่พวกเขาต่อสู้เคียงข้างกันมา ช่วงสามวันที่ผ่านมา เขารู้สึกไม่เต็มใจที่จะต้องจากกับมัน
“ มานี่ ถึงเวลากลับบ้านแล้ว” ซูผิงถอนหายใจและอุ้มหนูสายฟ้าขึ้นมาเบา ๆ
หนูสายฟ้าสะดุ้งและตื่นขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นซูผิงหนูสายฟ้าก็ค่อยๆผ่อนคลายลงและหลับตานอนต่อ
ในช่วงสามวันของการฝึกที่สิ้นหวังและโหดร้าย เมื่อหนูสายฟ้าอยู่กับซูผิงมันจึงรู้สึกปลอดภัยพอที่จะนอนหลับได้
นี่คือความไว้วางใจ!
ซูผิงยิ้มอย่างฝืน ๆ เขาหายใจเข้าลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ จากนั้นเขาก็ก้าวออกจากห้องอสูร
“ หนูสายฟ้าของฉัน”
ดวงตาของซูหยานจิงเป็นประกาย เมื่อเธอเห็นซูผิงเดินออกมาพร้อมกับหนูสายฟ้าในอ้อมแขนของเขา
เธอรู้ว่านี่คือหนูสายฟ้าของเธอ แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของหนูสายฟ้าดูเหมือนจะแตกต่างจากเมื่อก่อนเล็กน้อย แต่ความผูกพันที่มีร่วมกันโดยเลือดเนื้อที่มาจากสัญญาก็ไม่ผิดเพี้ยน
อย่างไรก็ตามเธอพบว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เมื่อเธอเข้ามาในร้านขายอสูรครั้งแรก เธอไม่รู้สึกถึงตัวตนของหนูสายฟ้า ราวกับว่ามีบางอย่างปิดกั้นมันอยู่
เธอไม่มีเวลาไตร่ตรองเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอรีบไปข้างหน้าและอุ้มหนูสายฟ้าจากมือของซูผิง
หนูสายฟ้าสะดุ้งอีกครั้ง ดวงตาที่ง่วงของหนูสายฟ้าเป็นประกาย เมื่อเห็นว่าเป็นซูหยานจิง มันก็เหวี่ยงตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเธออย่างมีความสุขและส่งเสียงแหลมไม่หยุด
ซูผิงยืนอยู่ข้างพวกเขา เสียงที่มีความสุขจากหนูสายฟ้าทำให้เขารู้สึกอยากบีบคอมันให้ตาย
“ เจ้านี่…มันรู้วิธีที่จะส่งเสียงแหลมเมื่อเจ้านายตัวจริงอยู่ที่นี่”
หนูสายฟ้าไม่เคยทำแบบนี้กับเขา
แต่ซูผิงตระหนักดีว่าความผูกพันทางอารมณ์ที่ทำไว้โดยสัญญาจะมีอิทธิพลอย่างมากต่ออสูรดวงดาว นั่นคือเหตุผลที่อสูรดวงดาวส่วนใหญ่จะไม่มีวันทรยศต่อเจ้านายของพวกมัน พวกมันจะสละชีวิตเพื่อพวกเขาด้วยซ้ำ!
“ มาแล้ว กลับบ้านกันเถอะ”
ซูหยานจิงดีใจที่หนูสายฟ้ายังคงสภาพเดิมแม้จะดูผอมลงเล็กน้อย
เธอเคยได้ยินมาว่าร้านขายอสูรที่ผิดจรรยาบรรณบางแห่งจะโกงอาหารสัตว์เลี้ยงเพื่อสร้างรายได้ อย่างไรเธอไม่ต้องการคิดเรื่องนี้ต่อไป
ตราบเท่าที่หนูสายฟ้ายังมีสุขภาพดีก็พอแล้ว ไม่อย่างนั้นการรักษาอาการป่วยของมันจะต้องใช้เวลานาน
ซูหยานจิงลูบหัวมันขณะวางมันลงบนพื้น เธอไม่สนใจแม้แต่จะหันไปมองซูผิงที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ ข้างในใจเธอให้คะแนนร้านนี้ในแง่ลบ เธอจะไม่กลับมาที่นี่อีก!
หนูสายฟ้าเริ่มกระเด้งไปรอบ ๆ ซูหยานจิงอย่างมีความสุข
ซูหยานจิงผลักประตูเปิดและออกไป ไม่นานเด็กผู้หญิงและอสูรของเธอก็หายไปจากสายตาของซูผิง
ซูผิงมองออกไป ขณะที่หนูสายฟ้ากระเด้งและหายไป เขาถอนหายใจ
ทันใดนั้นระบบก็ส่งข้อความ -
“ ตรวจพบเงินเข้าบัญชี [ร้านค้า] เปิด…”
“ ปี๊บ เงินถูกแปลงเป็นคะแนนพลังงานแล้ว”
ซูผิงตะลึงก่อนที่เขาจะตรวจสอบเขาได้ยินข้อความอื่น
“ ภารกิจ: [สระจิตวิญญาณโกลาหลสำหรับการฟักไข่] พร้อมแล้ว เจ้าของต้องผสมพันธุ์อสูรที่เป็นของตัวเอง ภายในหนึ่งสัปดาห์”
“ รางวัลสำหรับภารกิจที่สำเร็จ: หนังสือสุ่มทักษะสำหรับนักรบอสูร”
“ การลงโทษสำหรับภารกิจล้มเหลว: ปรับลดเกรดของเจ้าของ เมื่อเกรดต่ำเกินกำหนด เจ้าของจะถูกลบ!
ซูผิงสับสน เขาไม่ใช่นักรบอสูรเลย และพลังของแกนกลางดั้งเดิมก็ไม่มีอยู่ในเซลล์ของเขา
“ เจ้าของสามารถซื้อ ‘น้ำยาปลุกพลัง’ ในร้านค้า เพื่อรับคุณสมบัติเป็นนักรบอสูรได้” ระบบแจ้งเตือนเขา
ซูผิงประหลาดใจ จากนั้นเขาก็อ้าปากค้าง น้ำยาปลุกพลัง?
เขาถูกลิขิตให้เป็นสามัญชนตั้งแต่เกิด เป็นไปได้ไหมที่เขาจะเปลี่ยนชีวิต? เขาจะกลายเป็นนักรบอสูรได้?
บางสิ่งบางอย่างถูกสะกด
ทักษะโดยกำเนิดถูกกำหนดตั้งแต่แรกเกิด!
มีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่อาจเป็นข้อยกเว้น ผู้ที่สามารถปลุกความสามารถของตนได้หลังผ่านไปสักระยะ แต่นั่นมันแค่หนึ่งในล้าน!
แน่นอนว่ามีการกล่าวกันว่าสหพันธ์ได้พัฒนายาบางอย่างที่ทำจากพืชพิเศษที่ค้นพบในอวกาศ และยาดังกล่าวสามารถเพิ่มโอกาสในการปลุกความสามารถของคนทั่วไปได้
ถึงกระนั้นยาดังกล่าวยังมีราคาอยู่ในระดับที่คนรวยเท่านั้นที่จะจ่ายได้ ใครก็ตามที่ไม่มีเงินจะไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย!
สำหรับคนที่ร่ำรวยมหาศาลเหล่านั้น ใครจะเสี่ยงต่อการเป็นนักรบอสูรที่จะต้องต่อสู้ในแนวหน้าที่ชายแดน?
“ ร้านอยู่ที่ไหน”
ซูผิงแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็น“ น้ำยาปลุกพลัง” เขากระตือรือร้นที่จะได้รับมันมา ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าจะด้วยความแข็งแกร่งหรือความสามารถในการเอาชีวิตรอด นักรบอสูรย่อมเหนือกว่าคนธรรมดา!
กรณีง่ายๆคือซูผิงและน้องสาวของเขาซูหลิงเยวี่ย
นับตั้งแต่ซูหลิงเยวี่ยเข้าร่วมสถาบันนักรบอสูรดวงดาวเมื่ออายุ 12 ปี ซูผิงไม่เคยได้รับตำแหน่งเหนือกว่าเลยแม้แต่ครั้งเดียว เขาพ่ายแพ้อย่างง่ายดายมาโดยตลอด!
ดังนั้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาจึงได้เรียนรู้ที่จะใช้สมองแทนการใช้กล้ามเนื้อถ้าไม่จำเป็น
...
...
ดี